Saturday, May 22, 2010

ရီေ၀...ည




သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္လြန္ကာစ ညဥ့္ေကာင္းကင္တစ္ခုရဲ႕အေရာင္က အနီေရာင္လဲ့လဲ့ သန္းေန ခဲ့သည္။ ထိုအထက္တြင္ တစ္ရိပ္ရိပ္ လြင့္ေမ်ာ၍ေနေလခဲ့ေသာ တိမ္အုပ္စုမ်ားကို ဟို...ဒီျပန္႔က်ဲစြာေတြ႕ ေနရေလ၏။ ေျမျပင္အထက္တြင္အဆက္မျပတ္ တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလထုထဲမွာ ေအးစက္စက္ျဖင့္ မိုးရနံ႔မ်ား ကပ္ၿငိေနတာကို “သူ”ခံစားမိသည္။ ေစာေစာကထက္ ပိုေအးလာသလို႐ွိတာေၾကာင့္ ကိုယ္ေပၚ တြင္၀တ္ ထားေသာ ဂ်င္းဂ်က္ကတ္ အေဟာင္းေလးကို ရင္ဘတ္ ဆြဲေစ့လိုက္သည္။ ေနာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ ျဖင့္လည္း လက္ပိုက္ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ၿပီး သိုင္းဖက္ထားမိ ေသး၏။

မၾကာခင္ မိုး႐ြာေတာ့မည္ထင္ပါသည္။



ခပ္လွမ္းလွမ္း႐ွိ လမ္းမီးတိုင္ေလးမွ အ၀ါေရာင္မီးသီးကေလးက ညဥ့္နက္ခ်ိန္မို႔ထင္သည္။ တိုက္ခတ္ေန ေသာ ေလဒဏ္ေၾကာင့္ တိုင္ထိပ္ဖ်ားတြင္ ယမ္းခါေနခဲ့ေသာ ဒန္မီးစေလာင္းဖံုးေလး ေအာက္တြင္ ျပည့္၀စြာ လင္းျဖာေနခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအလင္းမွာ သူရပ္ေနခဲ့ေသာ ဒီလမ္းသြယ္ေလးရဲ႕နံေဘးက ကံ့ေကာ္ပင္ႀကီးေအာက္ကိုေတာ့ ၀င္ေရာက္ထိုးေဖာက္ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိႏိုင္ခဲ့ေပ။ ၿခံအျပင္ဘက္မွေနၿပီး ေဘး တိုက္အေနအထားမွ “သူ”လွမ္းေငးေနမိခဲ့တဲ့ “သူမ”တို႔ရဲ႕ တစ္ထပ္အိမ္ပုပုေလးကေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ ညနက္ရီရီမွာ ၿငိမ္သက္စြာ တိတ္ဆိတ္လ်က္ တစ္အိမ္လံုး မည္းေမွာင္လ်က္႐ွိေသာ္လည္း အိမ္ရဲ႕အေ႐ွ႕ ဆင္၀င္ေအာက္မွာေတာ့ အျပာႏုေရာင္ မီးပြင့္ငယ္ငယ္ေလးတစ္ပြင့္ မႈန္ဖ်ဖ်လင္းေနခဲ့တာေတြ႔ရ၏။ ထိုမီး ပြင့္ေလးဆီမွ တစ္စြန္းတစ္စ ဖိတ္စင္က်ေနေသာ အလင္းတန္းတခ်ိဳ႕က ၿခံထဲ႐ွိခံုတန္းေလးေပၚတြင္ တစ္ ေယာက္တည္း ထိုင္ေနခဲ့ေသာ “သူမ”ကို၀ိုးတ၀ါး ျမင္ေတြ႕ေနရေစေလသည္။ တဟူးဟူး တိုက္ခတ္ေန ေသာေလစီးေၾကာင္းမ်ားက ၿခံထဲမွာ႐ွိသည့္ သစ္ပင္ႀကီးငယ္မ်ားႏွင့္ “သူမ”ရဲ႕ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေလးမ်ားကို ၀ဲ ပ်ံကာ လူးလြန္႔ေနေစခဲ့၏။

“နင္... အိမ္ေပၚတက္သင့္ေနၿပီ”.... အသံမဲ့စြာျဖင့္ ထိုစကားတစ္ခြန္းကို သူ႔ရင္တြင္းမွေနၿပီး သူမကိုေျပာ လိုက္မိသည္။ ေနာက္... ‘အျပင္မွာ အရမ္းေအးေနတာ နင္မသိဘူးလား’...၊ ‘နင္ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ’ ၊ ‘ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ’....စသည့္ ေမးခြန္းေတြကို ‘သူမ’ ၾကားႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ ရင္ဘတ္အတြင္းပိုင္းကေန စိုးရိမ္ပူပန္စြာ ဆက္တိုက္ ‘သူ’ေအာ္ဟစ္ေမးေနမိခဲ့၏။ အဆက္မျပတ္ဆိုသလို တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလ ဒဏ္ေၾကာင့္ သူ႔ေခါင္းေပၚမွ ကံေကာ္ပင္ႀကီးလည္း ယိမ္းထိုးေနခဲ့ရျပန္သည္။ ကံ့ေကာ္႐ြက္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္ ႐ိုက္ခတ္မိရာမွထြက္ေပၚလာေသာ အသံေတြက သူ႔နားထဲတြင္ လိုအပ္တာထက္ပိုၿပီး ဆူညံေန ခဲ့သလိုလို....။

သူ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ယမ္းခါလိုက္မိသည္။ သြားစမ္းပါ...၊ ဒီဆူညံသံေတြကို ငါလက္မခံႏိုင္ေတာ့ပါဘူး...။ ညေနခင္းတုန္းကၾကားခဲ့ရသည့္ စကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႔တင္ သူ႔နားထဲ....၊ ေနာက္ ရင္ထဲမွာပါ အခုထက္ထိ ဆူညံစြာပဲ့တင္ထပ္ေနခဲ့ရတာ...။ ဟုတ္သည္...၊ အဲ့ဒီ စကားေလးတစ္ခြန္းေၾကာင့္သာပဲ သူအိပ္မရႏိုင္ ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး အသိအမွတ္မဲ့စြာ အိမ္မွထြက္လာခဲ့မိတာ...။ ၿပီးေတာ့ မရည္႐ြယ္မိစြာနဲ႔ သူမတို႔ အိမ္နား ကိုေရာက္ခဲ့ရ....၊ ေနာက္ေတာ့ သူမရဲ႕အိမ္ကေလးကို (သူမ မသိႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္) သူေငးေနမိခဲ့ရ....။ ဒါေပ မယ့္ အခုလိုမ်ိဳးသူမကို ၿခံထဲမွာတစ္ေယာက္တည္း ဆင္းထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္လို႔ သူလံုး၀ထင္မွတ္ မထားမိခဲ့ပါ....။

“ငါသူ႔ကို အေျဖျပန္ေပးလိုက္ၿပီ.... သိလား”....

ဒီစကားေလးကို သူျပန္ၾကားေယာင္လာမိျပန္သည္။ တဆက္တည္းမွာပဲ ရင္ဘတ္အတြင္းပိုင္း၊ ဟိုး... အ နက္႐ိႈင္းဆံုးေနရာတစ္ေထာင့္က အက္ကြဲေနခဲ့ရသလိုခံစားမႈက တစ္ေက်ာ့ျပန္လာကာ အသစ္လို နာက်င္ လာမိျပန္ေလသည္။ သူသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ႀကိတ္႐ႈိက္မိျပန္၏။ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ သက္ျပင္း႐ိႈက္မိ ျခင္းလည္း...ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ မသိႏိုင္ေတာ့....။ ထိုစဥ္မိုးျခိမ္းသံသဲ့သဲ့ကို သူ႔နားထဲၾကားလိုက္ရသ လို႐ွိသည္။ လွ်ပ္စီးတစ္ခ်က္ ၀င္းကနဲအလက္တြင္ ေခါင္းငံု႔ကာ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့ေသာ သူမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေလး အနည္းငယ္တုန္သြားသလို သူေတြ႕လိုက္၏။ မိုးေတြခ်ိမ္း...၊ လွ်ပ္စီးေတြလက္ၿပီဆိုရင္ ေၾကာက္တတ္ေသာ သူမ...၊ အခုလို ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အခ်ိန္မွာ အျပင္ဘက္တြင္ တစ္ေယာက္တည္း…။

 “နင္ဘာေတြျဖစ္ ေနတာလဲ”.... ဟု သူမ ၾကားႏိုင္မွာမဟုတ္မွန္း သိရက္နဲ႔သူ႔ရင္တြင္းမွေန ထပ္ေမးမိျပန္ သည္။ တစ္ကယ္ဆို အခုလိုမ်ိဳးအခ်ိန္မွာ နင္ေပ်ာ္ေနရမွာေလ..၊ ညေနတုန္းကမွ နင္ေလာေလာလတ္လတ္ အေျဖျပန္ေပးလိုက္တဲ့ နင့္ခ်စ္သူ အသစ္စက္စက္နဲ႔ နင္ဖုန္းေျပာေနသင့္တာေလ...၊ဒါမွမဟုတ္ခဲ့ေသး ရင္ နင္သူ႔အေၾကာင္းေတြေတြးၿပီး အိပ္ယာထဲမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႔ေနေနသင့္တာေလ...။ သူ႔ရင္ထဲမွ သူမ ကိုတိုက္တြန္းစကားတခ်ိဳ႕ တီးတိုးဆိုေနမိ၏။ တကယ္ဆို သူမေပ်ာ္႐ႊင္ေနတာကိုပဲ သူျမင္ခ်င္ခဲ့တာ အခုမွမ ဟုတ္...။ အရင္ကတည္းက.....၊ ဟုတ္သည္.... ဟိုး.... အရင္ကတည္းက....။

~~~~@@@~~~~

သူ ဒုတိယႏွစ္တုန္းက ရည္းစားထားေတာ့မယ္ဟု သူမကို အသိေပးစြာေျပာခဲ့တုန္းက သူ႔ေ႐ွ႕မွာတင္ သူမငိုခဲ့ဖူးသည္။ သူက ‘ဘာျဖစ္လို႔ငိုရတာလဲ’ဟု ေခ်ာ့ေမာ့စြာေမးခဲ့ေသာအခါတြင္ သူမျပန္မေျဖခဲ့...။ သို႔ ေသာ္လည္း မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ခံုျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သုတ္ရင္း ေခါင္းခါျပေနခဲ့ေသာ သူမရဲ႕ အငို မ်က္ႏွာေလးကို သူ႔ရင္ထဲမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔မရႏိုင္စြာျဖင့္႐ွိခဲ့ရေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္၀င္စား႐ံုသာ ျဖစ္ခဲ့ မိေသာ ေလထဲကရည္စူးသူကို သူဆက္ၿပီးမႀကိဳးစားမိခဲ့ေတာ့...။ ဒါေပမယ့္ သူမကေတာ့ ေနာက္ပိုင္း သူ ႏွင့္ေတြ႕တိုင္း‘နင့္ေကာင္မေလးနဲ႔ နင္အဆင္ေျပရဲ႕လား’...ဟု ေမးတတ္ခဲ့တာ၊ သူကလည္းၿပီးစလြယ္ ေခါင္းျပန္ၿငိမ့္ျပတတ္ခဲ့ မိတာေတြက အခုလိုမ်ိဳး အေျခအေနေတြကို ေရာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ သူလံုး၀မထင္ ထားခဲ့မိတာအမွန္ပင္....။ တကယ္ဆို‘နင့္ေကာင္မေလးကို နင္သိပ္ခ်စ္တာပဲလား’...ဟု သူမ ေမးတိုင္း ‘သိပ္ ခ်စ္တာေပါ့’...ဟု ျပန္ေျဖတတ္ခဲ့ေသာ သူ႔မ်က္၀န္းေတြကို သူမတစ္ေယာက္ နားလည္တတ္ခဲ့မိလွ်င္....၊ အ ဓိပၸါယ္ဖတ္တတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့... ။

သူျပန္မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ...။

သူမႏွင့္အတူ႐ွိေနခဲ့စဥ္အခ်ိန္ခဏတာမ်ားမွာ ရင္ထဲက သူ႔ခံစားခ်က္ေတြက တစ္ေျဖးေျဖးႏွင့္ ႏူးညံ့၊ ေနာက္ စည္းခ်က္ မမွန္စြာျမန္ဆန္လာခဲ့ရတာေတြ...။ ဒါေပမယ့္ သူမရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေတြးထင္ေနခဲ့တာက သူ႔မွာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္႐ွိေနႏွင့္ခဲ့ၿပီဆိုတာပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ႐ွိခဲ့တာေတြကို သူ႔မွာဖြင့္ဟေျပာဖို႔ခက္ခဲ ေနခဲ့ရသည္။ မရည္႐ြယ္မိစြာျဖင့္ ထိုအေျခအေနမွာ သူတြန္႔ဆုတ္ေနဆဲမွာပဲ အခ်ိန္ေတြက တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ သူ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ အနားကေန တိုးတိုးတိတ္တိတ္ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၾက...၊။

အရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ သူမေဘးနားမွာ ႐ွိေနခြင့္ေလးနဲ႔ပဲ သူေရာင့္ရဲေနခဲ့တဲ့ ခဏတာမ်ားစြာရဲ႕အလြန္ မွာေတာ့ သူမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ စကားေလးတစ္ခြန္းကို သူမေျပာခဲ့ေလေတာ့တာ...။ အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ ခ်င္းတစ္ေယာက္ ပီသစြာ သူမ ဖြင့္ဟေျပာျပခဲ့ေသာ၊ သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတာ ၾကာျမင့္လွၿပီျဖစ္ေသာ သူမသိခဲ့တဲ့ လူစိမ္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းႏွင့္ ထိုလူရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္လည္တုန္႔ျပန္လိုက္ၿပီျဖစ္ေသာ သူမရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္တို႔က သူ႔ရင္ကို တစ္ေငြ႕ေငြ႕နဲ႔ေလာင္ကၽြမ္းေစခဲ့တာ အခုခ်ိန္အထိ...။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၿငိမ္းႏိုင္မွာလည္းဟု သူရင္ထဲမွေၾကကြဲစြာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေမးမိသည္။ တုိက္ခတ္ေနေသာ မိုးသက္ေလျပင္း ေၾကာင့္ ကံ့ေကာ္ပင္ႀကီးဆီမွ အ႐ြက္တခ်ိဳ႕က ညႀကီးမင္းႀကီးမွာ လြင့္ေႂကြလာခဲ့၏။ ထိုအထဲမွ သက္တမ္း လြန္ေနခဲ့သလား...၊ သက္တမ္းႏုေနေသးခဲ့သလား ေရရာစြာ သူမသိခဲ့ေသာ သစ္႐ြက္ကေလးတစ္႐ြက္က သူ႔ပခံုးကို တို႔ခတ္ကာ ေျမျပင္ေပၚကိုေႂကြဆင္းသြားခဲ့ေလသည္။

လူမသိသူမသိကြဲ႐ွသြားခဲ့ရေသာ သူ႔ႏွလံုးသားတစ္စံုႏွင့္ အျဖစ္ခ်င္းတူေနခဲ့ရသလိုပဲ...ဟု သူေတြးမိ လိုက္ျပန္သည္။ “ငါနင့္ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္”....ဘယ္ေတာ့မွ သူမ ၾကားႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ဒီ တစ္ခါေတာ့ သူ႔ႏႈတ္မွ (တစ္ကိုယ္တည္းၾကားႏိုင္႐ံု)တီးတိုးဆိုမိသည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ သူရင္ထဲမွသာ တီးတိုး ဆိုေနခဲ့ရတာေလ...။ ေလထုက ပိုမိုစိုထိုင္းလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ အေ၀းဆီမွ မိုးစက္မ်ား၏ ၿပိဳဆင္းလာေနေသာ အသံမ်ားကို သူနားထဲမွာၾကားလိုက္ရသည္။ သူ ၾကားလိုက္သလို သူမလည္း ၾကားမိ ဟန္တူသည္။ ျဖည္းၫွင္းစြာျဖင့္ ေနရာမွ သူမထရပ္လိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေနာက္ေတာ့ ဆံပင္ေလး ေတြ တလြင့္လြင့္ျဖစ္ေနလွ်က္ အိမ္ထဲသို႔၀င္သြားေသာသူမရဲ႕ေနာက္ေက်ာေလးကို ညမီးေရာင္ လင္းဖ်ဖ် ေလးရဲ႕ ေအာက္မွာဆံုး႐ံႈးျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ သူေငးေနခဲ့မိသည္။ ရင္ဘတ္ထဲမွ ၀မ္းနည္းေဆြးေျမ႕မႈတခ်ိဳ႕ ကေတာ့ သူ႔အတြက္ ဘာနဲ႔မွ ႏႈိင္းဆလို႔ မရႏိုင္ခဲ့စြာ လွ်ံတက္ေနခဲ့ဆဲ...။

~~~~@@@~~~~

ထိုတစ္ညက သူရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ မ်က္ရည္တို႔က မိုးေရမ်ားႏွင့္ ေရာယွက္၊ စြတ္စိုေနခဲ့တာ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ခဲ့ပါ.....။                     ။

                                         ~~~~@@~~~~@@~~~~@@~~~~



ပံုေလးကို ဒီေနရာေလးက ယူသံုးတာပါခင္ဗ်ာ....။
=============================================================
ဟိုးအရင္တုန္းက ေလာကအလွ အြန္လိုင္းမဂၢဇင္း မွာ သြားေရးထားတဲ့၀တၱဳေလးပါခင္ဗ်ာ....။ စာမေရးႏိုင္ခဲ့ ရေလာက္ေအာင္ ဘာေတြမွန္းမသိ႐ႈပ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြရယ္...။ Don Williams ရဲ႕ Crying in the rain.ဆို တဲ့ သီခ်င္းေလးကို ျပန္နားေထာင္မိေနတာရယ္....၊ မႈိတက္ေခါက္ဆြဲကို ကိုယ့္ဘာသာျပန္ၾကည့္ရင္း စိတ္ကုန္တာရယ္...၊ ေနာက္ၿပီး ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ တစ္ခုခုတင္ခ်င္ေနတာရယ္....စတာေတြ ေပါင္းၿပီး ဆား ျပန္ခ်က္ထားတာပါခင္ဗ်ာ..။ ဖတ္ၿပီးတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ ခဏေလးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ..း)) ခဏေလာက္ထပ္ေပ်ာက္ေနဦးမလား ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေသခ်ာေသးပါဘူးခင္ဗ်ာ....။....:D
=============================================================

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္.....

ဏီလင္းညိဳ



33 comments:

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ဟဲ..ဟဲ..
ေဟာဟဲ...ဟဲေဟာ...
အေၿပးေလးလာမန္႔တာ...
ဟီး..
တစ္ပဲ...
ဖတ္ဖူးတယ္..(အရင္က)
ၿပန္ဖတ္သြားတယ္...
ႀကိတ္ၿပီးေႀကြေနတယ္ထင္တယ္...
ဒီ..သူမကိုပဲ...ခံတြင္းေတြ႕ေနေလေတာ႔...မဟုတ္မွလြဲေရာ...ဒို႕ အကိုႀကီးေတာ႔...ဟီး..ဘာမွေၿပာမသြားဖူးေနာ္...

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ရီေဝည ဆိုေတာ့..ကိုဏီးတို႔ ဘီယာမ်ားမူးေနသလားလို႕...
လက္စသတ္ေတာ့...အဲဒါမူးေနတာကိုး...

Nge Naing said...

သူနဲ႔သူမနဲ႔ အခုလက္ရွိအေျခအေနက ဘယ္လိုလဲ စိတ္၀င္စားတယ္။

ခုိင္နုငယ္ said...

သူမကုိ ယခုခ်ိန္ထိ သတိတရ
ရွိေနေသးတဲ႕
"ရီေ၀ေ၀ ည"
ဆီကအေတြးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလာေရာက္လုိ႕ဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ိဳ႕
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ိဳ႕

SHWE ZIN U said...

သူမ်ား ဆားခ်က္လို႕ လိုက္ခ်က္ထားတာလား

အလကားစတာ ကိုဏီေရ မဖတ္ဘူးေသးဘူး သနားစရာေလးဘဲ

ခင္တဲ႔
ေရႊစင္

ကိုေဇာ္ said...

ဟြန္း. . ဟြန္း . .မေျပာခ်င္ဘူး။
ခုတေလာ ေရွာက္သီးေဆးျပား မေရာင္းပဲ မူးရစ္ ရီေဝ ေနတာေပါ႔ေလ။
ေျပာစမ္ဘာ. . ေျပာလိုက္စမ္းဘာ. .
သိပီ. .သိပီ. . .အခန္းေဘးနားက ရုိတီ ေရာင္းတဲ႔ ကုလားမၾကီးကို ေစာင္းေရးထားတာ မလား။
သိဘာဒယ္. . . သိလိုက္ဘာဒယ္ေနာ္။

ေရႊနတ္သား said...

အဲဒီလိုျဖစ္ရပ္ကေလးေတြ ရွိခဲ ့ဘူးတယ္ကိုဏီေရ....
ဘာလို ့မ်ားမပြင့္လင္းခဲ ့ၾကပါလိမ့္ဗ်ာ
တကယ္ခ်စ္သူကိုဆံုးရွဳံးရျပီဆိုမွ ခံစားရတဲ ့အတိုင္းအတာက
ေသေလာက္ပါတယ္

blackroze said...

ကိုဏီႀကီး
လာဖတ္သြားတယ္..
သီခ်င္းဆိုေကာင္းသလိုဝတၳဳေရးလဲေကာင္းတာဘဲေနာ္..
ခ်စ္မိၿပီဆိုရင္မ်ိဳသိပ္မထားပါနဲ႕တဲ႕
ဖြင္႕ေျပာလိုက္တာအေကာင္းဆံုးပါတဲ႕ေလ.

Khyl said...

ဏီဏီေရ.... အဆင္ေျပပါေစ သငယ္ခ်င္း.... း)

ေသာ္ဇင္စိုး said...

တကယ္ေတာ႔ဗ်ာ ႏွလံုးသားဆိုတာၾကီးက ရင္ဘက္ထဲရိွမေနပဲ လူေတြထင္သာၿမင္သာရိွတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အၿပင္ဘက္မွာရိွရင္ ပိုမ်ားေကာင္းမလားပဲ တစ္ေယက္အခ်စ္ကို တစ္ေယာက္ၿမင္ႏိုင္ၿပီး နားလည္မွဳေတြ တုန္႔ဆိုင္းတုန္႔ဆိုင္းနဲ႔ ၿဖစ္မေနေတာ႔ဘူးေပါ႔..
ခံစားၿပီးဖတ္သြားပါတယ္...
ေလးစားလ်က္.....

ေမာင္သီဟ said...

ဒုတိယအၾကိမ္ ခံစားသြားတယ္ ကုိဏီေရ...

အမည္မဲ့ said...

အရမ္းေကာင္းတယ္။
ထိထိခိုက္ခိုက္ေလး ခံစားသြားပါတယ္။

said...

စိတ္ကူးေကာ.. ပုံေဖာ္တာေကာ ႀကိဳက္တယ္အစ္ကို။ ဖတ္လည္း မဖတ္ရေသးပါဘူး.. (ဒီလိုဆားခ်က္တာေတာ့ ခြင့္လြတ္ပါတယ္ :))
ဒီလို၀တၳဳတိုေလးက ၀ါက်႐ွည္ေတြ သုံးေတာ့ ပိုၿပီး ေပ်ာ့သြားတာေပါ့။ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ အေရးအသားစတိုင္လိုက္တယ္အစ္ကို။ တစ္ေနရာေလးပဲ နဲနဲဖတ္ရေထာက္သြားတယ္။ (ၿခံအျပင္ဘက္မွေနၿပီး ေဘး တိုက္အေနအထားမွ “သူ”လွမ္းေငးေနမိခဲ့တဲ့ “သူမ”တို႔ရဲ႕ တစ္ထပ္အိမ္ပုပုေလးကေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ ညနက္ရီရီမွာ ၿငိမ္သက္စြာ တိတ္ဆိတ္လ်က္ တစ္အိမ္လံုး မည္းေမွာင္လ်က္႐ွိေသာ္လည္း အိမ္ရဲ႕အေ႐ွ႕ ဆင္၀င္ေအာက္မွာေတာ့ အျပာႏုေရာင္ မီးပြင့္ငယ္ငယ္ေလးတစ္ပြင့္ မႈန္ဖ်ဖ်လင္းေနခဲ့တာေတြ႔ရ၏။) အဲဒါေလးပဲ။ ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဖတ္ရေထာက္သြားတာေလးေျပာပါတယ္။
၀တၳဳသက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး :) ကိုႀကီးရင္တြင္းျဖစ္ဆိုရင္ေတာ့ :) ျမန္ျမန္ဖြင့္ေျပာလိုက္တာအေကာင္းဆုံးပဲ သိပ္ေတြးတဲ့လူဟာ အျမဲေနာက္က်တယ္အစ္ကို(ကိုယ္ေတြ႔) ဒါေပမယ့္ ဖြင့္ေျပာလိုက္ပါ။ ေနာက္က်ေပမယ့္ အက်ဳိးမယုတ္ပါဘူး(အဲဒါလည္း ကိုယ္ေတြ႔ပဲ)..။
:)

ေ၀လင္း said...

အစ္ကိုေရ အေပၚကဟာက ကၽြန္ေတာ္ေရးတာ..။ ေ၀လင္း
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသေ၀ထိုးပဲပါသြားလဲမသိဘူး.. :)

ျမတ္မြန္ said...

ကိုဏီးေပ်ာက္ေနတာေတာ႔ သိတယ္..
ဘာေတြ အလုပ္ရွဳပ္ေနလဲ ကိုဏီး..
အေတြးေလးေတြက ေဆြးေၿမ႔ေၿမ႔ေလး..ေနာ္..

rose of sharon said...

ဝထၱဳတိုတည္ေဆာက္ပံုေလးကိုသေဘာက်တယ္... စိတ္ကူးေလးေကာင္းတယ္.... ဇာတ္ေကာင္ေတြကိုသေဘာမက်ဘူး... လက္ေတြ႔မဆန္တာမၾကိဳက္ဘူး

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ပြင့္လင္းလိုက္ၾကပါေတာ့လားဟယ္...ငါနဲ႔မ်ား ေနရာခ်င္း လဲလိုက္ခ်င္တယ္...ဟင္း ဟင္း ဟင္း !! (မခ်ိတင္ကဲေလသံႏွင့္ ေျပာသြား...)

sosegado said...

ဖတ္သြားပါတယ္ ေနာက္ခံသီခ်င္းေလးႏွင့္၊
တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဖြင့္မေျပာလုိက္တာ မေျပာမိတာေတြက ပုိေကာင္းပါတယ္၊ အေျခအေနအရေပါ့၊

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ေအာ္...ငါ့အစ္ကုိဂ်ီး ေပ်ာက္ေနတာ ေဆြးေသာကမီး ဖိစီးေနရွာလို႕ကုိးးးးးးးး

(ဖတ္ဖူးပါတယ္...မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးပါဆုိလို႕ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ၿပန္သြားတယ္ ဘာတစ္လုံးဆုိ တစ္လုံးမွ ေရးမသြားဘူးေနာ္ :)))


ညီမေလး
အင္ၾကင္း

ေန၀သန္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလး ကိုဏီး... း))... မေတြ႔တာၾကာျပီေနာ္....

what is good things said...

ေၾသာ္...ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါ့ေၾကာင့္ကိုးး
ဆားပဲခ်က္ခ်က္ ငပိပဲခ်က္ခ်က္ လာေရာက္အားေပးသြားပါေၾကာင္းး

TYZ said...

ကုိဏီလင္းညဳိေရ
ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔ ဖတ္သြားတယ္။ တစ္ေယာက္ေသာ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းကုိ သတိရသြားတယ္။ အၾကာၾကီးေပ်ာက္မသြားနဲ႔ေနာ္... စာအသစ္ေလးေတြ ဖတ္ဖုိ႔ေစာင့္ေနပါတယ္ရွင္။

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

မဖတ္ဖူးေသး ပါ ဘူးးး ကြယ္ ....

အားေပးသြားတယ္ ဗ်ိဳ႕ ....

An Asian Tour Operator said...

ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္တာေတာ့ ညတုိင္းပဲ.. :P

ခေရညိဳ said...

ဏီလင္းေရ အမလည္းရီေဝေဝနဲ႕ဖတ္ျပးီျပန္သြားတယ္ :)

သဒၶါလိႈင္း said...

သဒၶါလည္းခုတေလာရီေ၀ေ၀ဆိုေတာ့ေတြ႔လိုက္ေတာ့လန္႔သြားတယ္။
လူေတြဟာႏွလံုးသားခ်င္းနားလည္ပါတယ္ဆိုရင္ဘာလို႔မ်ားမပြင့္လင္း
ၾကတာလဲေနာ္..။ခ်စ္ခင္သူတိုင္းပြင့္လင္းႏိုင္ၾကပါေစေနာ္..။

ခင္တဲ့
သဒၶါ

Cameron said...

အင္းေလ...မခ်စ္ေျပာသလိုပဲ...ဏီဏီကလဲ ဖြင့္ပစ္လိုက္ ဖြင့္ပစ္လိုက္ က်ိတ္မထားနဲ႔...ခံစားခ်က္ကိုေျပာပါတယ္...။ ေနေကာင္းတယ္ဟုတ္ ေပ်ာက္ေနတာၾကာလို႔...။ ဆားခ်က္ထားတာ ငံေနတုန္းပဲ...။

ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔

KiKi said...

ဪ.. အံု ့ပုန္း သီးေတြ ပါ လား.. ရွင္းရွင္းေျပာလိုက္ ျပီးေနတာ ပဲ .. ဟာ ပဲ ...ဟာပဲ .. ခုေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ ရွိ စ ..ဟင္း ဟင္း..

ညလင္းအိမ္ said...

အစ္ကုိေရ ၀တၳဳတိုေလး ဖတ္ျပီး ေဆြးသြားတယ္ ...
အစ္ကုိ ဘာျဖစ္ေနလဲဟင္ ...
ကူညီပါရေစ ...
ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အားက်ျပီး အသည္းကြဲေနလား ...
ဒါမွမဟုတ္ ရန္ျဖစ္ရမယ္႔သူ မရိွလုိ႔ လြမ္းေနလား ...

အဲလို ရီေ၀တဲ႔ ညေတြ ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနားက ေျပးထြက္သြားၾကပါေစေတာ႔ဗ်ာ ...
မခံႏိုင္ေတာ႔ဘူး ... အဟင္႔ဟင္႔ ...

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ငယ္ငယ္ကဆို အဲဒီလို ဇာတ္လမ္းေတြ ဖတ္ရင္ အသဲယားေရာ ဖြင့္ေျပာလိုက္ရင္ ျပီးေရာဟာကို ဆိုျပီး အားမလို အားမရ ျဖစ္တာေလ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဇာတ္လမ္းရဲ႕ သေဘာသဘာဝ ကို သိလာေတာ့ တျငိမ့္ျငိမ့္ေပးတဲ့ရသ ကိုပဲ ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိ ေတာ့တယ္။

linn said...

ေအာ ...
ေပ်ာက္ေနလားလို႔ မွတ္ေနတာ သူလဲ ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္ေနတာကိုး ...
သယ္ရင္းေရ လင္းေတာ့ ေနေကာင္းသြားၿပီ ...
သယ္ရင္းလဲ အျမန္ဆံုး က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ ... ေနာ ..

ျမေသြးနီ said...

သကၠရာဇ္ေတြ ေနာက္ျပန္ေရႊ႕လို႕ ဖတ္ရွဳခံစားသြားပါေၾကာင္း...။
ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ " ေ၀းသြားတဲ့အခါ " သီခ်င္းေလးနဲ႕တြဲတင္ရမွာ..။

Angel Shaper said...

အဟြတ္... သိပ္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီလူႀကီးကုိ... ရီေဝေဝျဖစ္ေနတယ္ ဆိုကတည္းက အဟဲ... ရိပ္မိေနတယ္။ အလဲ့...
ဒီကုိလာပါလား (ဦးတည္တို႔နဲ႔သာ အဖြဲ႔က်ၾကည့္ အခ်ိန္ျပည့္ ရီေဝေနလိမ့္မည္) ဟဟားးးးး
ကုိဏီေရ... ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။ သတိိရပါသည္။ ညီေသးေသးကို သီခ်င္းဆိုျပျပီး၊ ညီမေသးေသးေလးကို သီခ်င္းဆိုမျပ၍ ေကြးပါသည္။ မွတ္ထားတယ္ေနာ္။ မွတ္ထားတယ္။ :P