အျမင္ႏွင့္ အေတြးဆိုေသာအရာႏွစ္ခုသည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္စပ္ေနေသာအရာမ်ားဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆမိ ပါသည္။ ျမင္ၿပီးမွေတြးသလား...၊ ေတြးၿပီးမွ ႐ႈျမင္သံုးသပ္သလားဆိုတာကေတာ့ အေျခအေန၊ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ေပၚတြင္သာ မူတည္ေနပါလိမ့္မည္ထင္မိျပန္ပါေသးသည္။
~~~@@~~~
နက္နဲေသာ အေတြးအျမင္မ်ားကို မပိုင္ဆိုင္သည့္ကၽြန္ေတာ္ အနီးဆံုး ကိုယ့္လုပ္ရပ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္မိ၊ ေတြးမိပါသည္။ (အႀကီးႀကီးေတြ တစ္ကယ္ထိုင္ေတြးဖို႔ မစြမ္းပါ။)
ကၽြန္ေတာ္ေရးျဖစ္ခဲ့ေသာစာမ်ားကိုျပန္ျမင္ကာ ေတြးၾကည့္မိလိုက္ေသာအခါ ကိုးဆယ့္ငါးရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ မွာ (ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္တစ္ခုအေနျဖင့္) အေတာ့္ကို႐ွည္းလွ်ားလြန္းလွပါသည္။ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚသို႔ မတင္ ရေသးခင္ word ဖိုင္လ္ထဲတြင္ေရးထားမိသည္ကပင္ အနည္းဆံုးေလးငါးမ်က္ႏွာစာေလာက္႐ွိပါသည္။ သိပ္သည္းေသာ စာလံုးေရျဖင့္ေရးသားရေသာ ကဗ်ာမ်ားသည္ပင္ အ႐ွည္က ခပ္မ်ားမ်ားဟု ျမင္မိပါသည္။
ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ ပို႔စ္တစ္ခုတြင္ဖတ္လိုက္ရဖူးသည္။ စာ႐ွည္လွ်င္ ဖတ္သူၿငီးေငြ႕ မည္။ အီလာမည္။ ထိုအခါ စာကိုမဖတ္ပဲႏွင့္ ေက်ာ္ခ်င္ေက်ာ္သြားႏိုင္သည့္ အဓိပၸါယ္မ်ိဳး သက္ေရာက္ေနပါ၏ ။ ထိုစာစုေလးကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္ စာ႐ွည္႐ွည္မ်ားကိုသာ အမ်ားဆံုးေရးေလ့႐ွိေသာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ျပန္ျမင္ေယာင္လာကာ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ကိုယ့္သာသာ ျပန္ေမးမိလိုက္၏။ “စာတိုတိုေလးေတြ မေရး ႏိုင္ဘူးလား”...ဟူ၍ပင္...။
ထိုေမးခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္တြင္းမွ ထြက္လာေသာ အေျဖကအေတာ့္ကို႐ွင္းလွပါသည္။ “မျဖစ္ႏိုင္၊ မေရးႏိုင္ပါ”...... ဟု ဆိုပါသည္။ ရသစာေပမ်ားကိုသာ (စိတ္ခံစားမႈကို ဦးစားေပးတတ္သူတစ္ေယာက္အေန ျဖင့္) တစ္႐ိႈက္မက္မက္ ဖတ္လာခဲ့ရေသာသူမို႔ ကၽြန္ေတာ္စာေရးျဖစ္ေသာအခါတြင္ ရသဖက္ကို ဦးစားေပး သည့္ ခံစားမႈစာစုမ်ား၊ အက္ေဆးမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ ၀တၱဳတိုမ်ားကိုသာ အမ်ားဆံုးေရးျဖစ္ခဲ့မိပါသည္။
မေတာက္တစ္ေခါက္ႏိုင္လွစြာျဖင့္ စာေရးမိေသာကၽြန္ေတာ္သည္ စာေရးမိတိုင္းလည္း (နားလည္မိသေ႐ြ႕) ျဖစ္စဥ္ျပေရးနည္းနွင့္၊ သ႐ုပ္ေဖာ္ေရးနည္းႏွစ္ခုကို ေရာေမႊစြာေရးမိသည္။ (စကားလံုးနိမိတ္ပံုကိုယူၿပီးေရးရန္ အားနည္းတတ္ပါသည္။) ေရးမိတိုင္းလည္း စာထဲတြင္ပါေသာ ေနရာ၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အေသးစိတ္ျမင္ ေယာင္ကာ ခံစားေရးမိတတ္ျပန္ေသးပါ၏။ ေနာက္ စကားေျပာအေရးအသားထက္၊ စကားေျပအေရးအသား ကို (သိပ္မတတ္ကၽြမ္းေသာ္လည္း) ပိုအားသန္စြာျဖင့္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔စြာေရးမိတတ္သည္မွာလည္း အခါခါပင္။
ဥပမာ “ျမက္ခင္းေပၚတြင္ သစ္႐ြက္မ်ားေႂကြက်ေနသည္”...ဟု ေရးႏိုင္သည့္ေနရာတြင္ “ျမက္ခင္းစိမ္း စိမ္းေပၚတြင္ သစ္႐ြက္ေျခာက္မ်ားေႂကြက်ေနေလသည္မွာ ၫႈိးႏြမ္းဆိတ္သုန္းလြန္း လွပါသည္”...စသည္ျဖင့္...။ ထိုအခါတြင္ ေနာက္ဆံုးပိတ္ရလာဒ္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ေရးသည့္ စာမ်ားသည္ (ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္တစ္ခုအေနႏွင့္)အမွန္႐ွည္လွ်ားေနခဲ့မည္ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပို႔စ္ကိုတိုေအာင္ ေရးႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္မျပင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ သာမန္အေနျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုေပၚမွ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္၏သက္တမ္းသည္ ပ်မ္းမွ် တစ္ပတ္ေလာက္သာခံပါ၏။ ကာယကံ႐ွင္မွလြဲၿပီး မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ပို႔စ္တစ္ခုကို ခဏခ ဏျပန္လာဖတ္ေနမည္မဟုတ္ပါ...။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ႐ွည္လွ်ားေသာပို႔စ္မ်ားကိုေရးေနမိဆဲ ပင္....။
အဖြဲ႕အႏြဲ႔၊ အေရးအသားျဖင့္ စာဖတ္သူအား တစ္စံုတရာေသာ သုတ၊ ရသႏွင့္ ဆင္ျခင္တံု႔တရားေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့ ေလေသာ ၀တၱဳတို၊ ၀တၱဳလတ္၊ ၀တၱဳ႐ွည္၊ လံုးခ်င္း၀တၱဳႏွင့္ အုပ္တြဲ ၀တၱုဳ႐ွည္ႀကီးမ်ားကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသာ စာဖတ္သူအခ်ိဳ႕အတြက္ငဲ့ၫႇာစြာ တိုေအာင္ခ်ံဳ႕ေရးခဲ့ၾကလွ်င္ ဘယ္လိုမ်ား ေနမွာပါလိမ့္ဟု... တစ္ခါတရံတြင္ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္စြာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိ၊ ျမင္မိခဲ့ေသာအခါ တစ္ခုကို သြားသတိရမိလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္တုန္းက မိုင္နာ ဘာသာရပ္အျဖစ္သာသင္ခြင့္ရခဲ့ေလေသာ ျမန္မာစာတြင္ အ ႏွစ္ခ်ဳပ္ေရးနည္းႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူေနလိမ့္မည္လားဟူ၍....။
ထိုအခါ ဆိုလိုရင္းေတာ့ေရာက္မည္...။ ရသ(ခံစားမႈအပိုင္းတြင္)လိုတာထက္ပိုစြာ အားနည္းသြားမည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ (ကိုယ္ပိုင္ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မို႔ မွားခ်င္ မွားေနႏိုင္ပါသည္။)
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရသစာမ်ားကို မေတာက္တစ္ေခါက္ေရးသားေနရာတြင္ (စိတ္ပါေနသမွ်၊ ဘ ေလာ့ဂ္ေရးဖို႔ အခြင့္အလမ္း႐ွိေနသမွ်ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး)ပို႔စ္႐ွည္႐ွည္မ်ားကိုသာ ေရးသားေနလိမ့္ဦး မည့္၀ါသနာ႐ွင္တစ္ေယာက္ဟု ျပန္ျမင္မိေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးေသာပို႔စ္မ်ား၊ စာမ်ားကို ႐ွည္လြန္း၍ အခ်ိန္ေပးစြာ မဖတ္ႏိုင္သူ ဘေလာ့ဂ္ေရးေသာ၊ မေရးေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအား.... ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွမ ျမင္မိပါ....။ လူတိုင္းသည္ သူ႔အေၾကာင္း၊ သူ႔ခံစားခ်က္၊ သူ႔စိတ္ေစရာကိုနာခံေနၾကရေသာသူမ်ားဟု ကၽြန္ ေတာ္ ႐ိုးသားစြာ ေတြးမိ၊ ျမင္မိထားတာ ႏွစ္ကာလ အေတာ့္ကိုၾကာခဲ့ၿပီမို႔ပင္....။ (ေသခ်ာသည္က တိုတိုႏွင့္ ထိထိ မိမိ႐ွိေသာ ရသစာေလးမ်ားကို ေရးဖို႔ညံ့ဖ်င္းလြန္းေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာကို ေက်ာ္ သြားခဲ့လွ်င္လည္း.... ကၽြန္ေတာ္သည္ မည္သို႔မွ် ခံစားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ...။)
~~~@@~~~
ဘေလာ့ဂ္ေရးေသာေမာင္ႏွမသူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကားတြင္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ေယာက္ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ တက္ဂ္ၾက ေသာအေလ့အထေလးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ၾကည့္ကာ ေတြးမိျပန္ပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း အတက္ဂ္ခံရဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဆက္ကာ တက္ဂ္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္... အခု အေျခအေနတြင္ ကိုယ္ႏွင့္ႏိႈင္းစာကာ တစ္ဖက္ကတက္ဂ္ခံရေသာေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ ကိုယ့္အျဖစ္ႏွင့္ယွဥ္ကာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္မိ၊ ေတြးမိေနပါသည္။ ဒီေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ daily lifeေလးကို နည္းနည္းေျပာျပပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ ႏိုင္ငံငယ္ေလးတစ္ခုမွ သာမန္စက္႐ံုအလုပ္သမားတစ္ဦးသာျဖစ္ပါသည္။ မည္ကဲ့ သို႔ေသာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ပညာမ်ိဳး၊ အေတြးအေခၚမ်ိဳးကိုမွ ပိုင္ဆိုင္ထားသူမဟုတ္ပါ။ သာမန္ေတြး၊ သာမန္ခံစား ခ်က္ႏွင့္ သာမန္လူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္ထဲတြင္ တစ္ေန႔ကို ၁၂နာရီတိတိ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားရ ပါသည္။ တစ္လလံုးလံုးတြင္ သာမန္အားျဖင့္ နားရက္ပင္ သိပ္မရတတ္ပါ..။ အခ်ိန္ပိုမ်ားကို မလႊဲသာ မေ႐ွာင္ သာလြန္း၍ ဆင္းခဲ့ရသည္မွာ အခါခါပင္ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္ထဲတြင္လည္း... ေျပးလႊားကာ အလုပ္လုပ္ရခဲ့ရ သည့္ စက္႐ံုလုပ္သားမို႔ ကြန္ပ်ဴတာကို စိန္ေျပနေျပထိုင္သံုးၿပီးအလုပ္လုပ္ခြင့္မ႐ွိပါ။ အလုပ္အတြက္ တစ္ခါတ ရံမွသာေျပးသံုးျဖစ္ရတာမ်ားပါသည္။ အလုပ္သြားရန္ျပင္ခ်ိန္၊ ျပန္ခ်ိန္မ်ားႏွင့္ အလုပ္ခ်ိန္အားလံုးေပါင္းလိုက္မိ ေသာအခါ တစ္ေန႔တြင္ ၁၅နာရီစာေလာက္႐ွိပါသည္။ အလုပ္မွျပန္လာလွ်င္ ေလွ်ာ္ဖြပ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ႏွင့္ တစ္နာ ရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ပါေသးသည္။ ေနာက္ အိမ္မွ အတူေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ေပး ကာစကားေျပာရျခင္း၊ ေနာက္ အြန္လိုင္းမွ ခင္မင္ေလးစားရေသာ ေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕ႏွင့္ စကားအနည္းငယ္ေျပာ ျခင္းတို႔အတြက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေပးမိရေသးပါသည္။ အိပ္ခ်ိန္ ေလးငါးနာရီေလာက္သာေပးမိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္သည္ သံုးနာရီစာေလာက္မွ်သာက်န္ပါေတာ့သည္။ ထိုအေတာအတြင္းတြင္ ေရး လက္စစာကိုဆက္ေရးရင္း၊ ေနာက္ ဘေလာ့ဂ္လည္ဖတ္ရင္း၊မွတ္ခ်က္ေလးမ်ားေရးေပးရင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အ တြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ ႐ွားပါးလြန္းလွပါသည္။(ေနာက္ၿပီး စာတစ္ပုဒ္ကို လြယ္ကူစြာ ဖတ္ေကာင္းေအာင္၊ သုတ၊ ရသေပးႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္လွ်င္ျမန္စြာမေရးႏိုင္ပါ...။ ဥာဏ္နည္းသလို အခ်ိန္မရတာမို႔ပင္....။)
ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပမွ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခင္မင္ေနေသာ ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္ ေမာင္ႏွမမ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ့္နည္းတူ ပင္ျဖစ္မည္ဟု ထင္မိပါသည္။ (ကိုယ္ပိုင္မိသားစု ႐ွိသူဆို ပိုဆိုးမည္ထင္ပါ၏။) မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ သည့္ သို႔ေသာ္လည္း ဆိုေသာ (အစ္မ၀ါ၏ ေနာင္လာမည့္ငါးႏွစ္စိတ္ကူးကိုေရးမိေသာ) တက္ဂ္ပို႔စ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ဆက္တက္ဂ္ခဲ့မိေသာ ေမာင္ႏွမအခ်ိဳ႕မွာ ခုထိပင္မေရးရေသးပါ...။ ထို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္မည္သို႔ မွ မျမင္မိေသး႐ံုသာမက၊ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွ တိတ္တိတ္ေလးပင္ျပန္ကာက်ိတ္၍ အားနာမိပါေသးသည္။ အ လကားေနရင္း( ခင္မင္လို႔ျဖစ္ေပမယ့္) တက္ဂ္မိေသာကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူတို႔မွာ အေႂကြးတင္သလိုျဖစ္ေနခဲ့ ရတာမို႔ပင္ျဖစ္၏။ ထို႔အတူ အခ်ိဳ႕ေမာင္ႏွမမ်ားမွာလည္း ျဖစ္ၫႇစ္ကာေရးေပးၾကရတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ ေတာ့္ အက်င့္အတိုင္း ရင္ထဲမွ ေက်းဇူးလည္းတင္၊ အားလည္းနာ အခါခါျဖစ္မိရပါသည္။ ထို႔ျပင္ အေႂကြးဆို ေသာအရာမွာ (မည္သည့္အေႂကြးပင္ျဖစ္ပါေစ) အေတာ္ဆိုးသည္ဟု ျမင္မိ၊ ေတြးမိေနတတ္တာလည္း အခါ ခါျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်မိပါသည္။ ေနာက္ထပ္ မည္သူ႔ကိုမွ် တက္ဂ္ပို႔စ္ကို ဆက္တက္ဂ္ ေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့ပါ...။
~~~@@~~~
ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္သက္တမ္းခပ္ပါးပါးေလးတြင္ ခင္မင္႐င္းႏွီးစြာျဖင့္ တက္ဂ္လာေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္အနည္း ငယ္ကိုကိုယ္တိုင္ေရးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ အခုခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေရးျဖစ္ခဲ့ေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကိုျပန္ျမင္ဖတ္႐ႈ ကာ သံုးသပ္မိျပန္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေလးစားစြာ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့ေသာ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူေမာင္ႏွမတစ္ဦးဦးမွ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုခုျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တက္ဂ္လာပါက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးေလးႏွင့္ အေကာင္းဆံုးေရးေပးရလွ်င္ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားမိ တာ အရင္ဆံုးျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ အေထြအထူးေတာ့ မဟုတ္ရပါ..။ တက္ဂ္ပို႔စ္တြင္ ပါ၀င္ေသာအ ေၾကာင္းအရာေခါင္းစဥ္မ်ား၏ေအာက္တြင္ေရးရင္ျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္ history တခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပလိုက္သလိုျဖစ္သြား မွာ...၊ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ့္လက္႐ွိ အသက္အ႐ြယ္ေလးႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီးထင္စြာ ေတြးထားမိသမွ်ကို၊ ဖတ္ဖူး၊ သိဖူးေသာ စာမ်ားထဲမွ အေတြးအေခၚမ်ားကိုႁပြတ္သိပ္စြာ တက္ပို႔စ္ထဲတြင္ေရး လိုက္မိလွ်င္.... အြန္လိုင္းတြင္ျဖတ္သန္းသြားသမွ် ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးသူ၊ ငယ္သူမေ႐ြး၊ အေတြးအေခၚရင့္ က်က္သူ မည္သူမဆို အမွတ္မထင္ဖတ္မိသြားပါက မတိုက္ဆိုင္ခဲ့လွ်င္ ႐ွက္ဖြယ္လိလိျဖစ္သြားမွာတစ္ ေၾကာင္း....။ (ကိုယ့္တစ္ကိုယ္တည္း ေတြးမိေသာအေတြးမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၁၀၀%မွန္ဖို႔ အခြင့္အ လမ္းနည္းပါးတတ္သည္ဟု ျမင္မိ၊ ေတြးမိပါသည္။)
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုအေနျဖင့္ (ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႕အႀကံဳအရ) အြန္လိုင္းတြင္ စာဖတ္ေနၾကသူမ်ားထဲတြင္ ဘေလာ့ဂ္မေရးပဲ၊ ဘေလာ့ဂ္သာဖတ္ေသာ စာဖတ္သူအမ်ားစု႐ွိေနျခင္းေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို ရယ္စရာ၊ လြမ္းစရာ၊ ေတြးစရာပံုစံေလးမ်ားျဖင့္ ၀တၱဳတိုပံုစံ၊ ခံစားမႈစာစုပံုစံ၊ အက္ေဆးပံုစံေလးမ်ားျဖင့္ ေရးခဲ့ မိပါသည္။ တက္ဂ္ပို႔စ္တစ္ခုထဲတြင္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူအခ်င္းခ်င္းသာ နားလည္ႏိုင္သည့္ အသံုးအႏႈန္း၊ အ ခ်ိတ္အဆက္ႏွင့္၊ အေျပာအဆုိမ်ားကို ႐ိုး႐ိုးစာဖတ္ေနေသာသူမ်ား (ဘေလာ့ဂ္မေရးသည့္ေမာင္ႏွမမ်ား) ဖတ္ မိလွ်င္ အေတာ့္ကို ဟာ,သြားမွစိုးလို႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။ (ထိုခံစားခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ဂ္မေရးျဖစ္ခင္က ကိုယ္တိုင္ခံစားဖူးလို႔ပဲျဖစ္ပါသည္။) အဓိကကေတာ့ စာတစ္ပုဒ္ကို အခ်ိန္ေပးကာလာဖတ္သူမွေန ဘာႀကီး ေတြေရးထားတာလည္းမသိဘူး...၊ သူ႔ကိုယ္သူ ဆရာႀကီးက်ေနတာပဲဟု ျမင္သြားမည္ဆိုလွ်င္ အေတာ့္ကို အားနာစရာ၊ ႐ွက္စရာေကာင္းေနမည္ထင္ပါ၏။
ထိုကဲ့သို႔ တက္ဂ္လာေသာေခါင္းစဥ္တစ္ခုကို အေတြးပြားကာေရးလိုက္ရင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားမိခဲ့ေသာ ၀တၱဳတို၊ ခံစားမႈစာစု စသည့္စာမ်ားအား နာမည္ေပးခါနီးတြင္ မူရင္းတက္ဂ္လိုက္ေသာေခါင္းစဥ္ထက္ ေရးခဲ့ ေသာစာႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ရာ၊ အဓိပၸါယ္လိုက္ဖက္ညီရာေခါင္းစဥ္ေလးမ်ားကိုသာေ႐ြးကာ ကၽြန္ေတာ္ေပးျဖစ္ခဲ့ ၏။ (ဥပမာအေနျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ရင္မွျဖစ္ေသာသားသမီးမ်ားအား မိဘတို႔မွ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ နာမည္မွည့္သလိုမ်ိဳး ပင္ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။) သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္တိုင္း၏ေအာက္ဆံုးတြင္ မူ ရင္းတက္ဂ္လိုက္ေသာ ေရးေဖာ္ေမာင္ႏွမ၏ နာမည္၊ တက္ဂ္ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေရးသားထားေသာ စာမ်ားကို ျပန္ ၫႊန္းေပးထားမိပါသည္။
သို႔ရာတြင္ လြန္ခဲ့ေသာရက္အနည္းငယ္က ခင္မင္ရေသာဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္တစ္ေယာက္၏ ဒီေနရာေလးတြင္ ႐ွိေသာ ပို႔စ္ေလးတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိပါသည္။ ပို႔စ္ေလးမွာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းကာေရးဖို႔ မျဖစ္သင့္ပါဟု ႐ိုးသားစြာေတြးၿပီးေရးထားေသာ စာေလးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခါ ကိုယ္တိုင္ေရးျဖစ္ခဲ့မိေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ရင္း စဥ္းစားမိပါသည္။ ေနာက္... မူရင္းတက္ဂ္ေခါင္းစဥ္ကို စတင္ေမြး ဖြားလိုက္သူေနရာမွလည္း ၀င္ခံစားၾကည့္မိပါေသးသည္။
ဟုတ္ပါသည္။ တက္ဂ္လာေသာေခါင္းစဥ္ကို ကိုယ္ပိုင္႐ႈေထာင့္မွသာအေတြးပြား၊ ခံစားေရးသားမိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမ်ားကေလးအား အိမ္ေခၚ၊ ေရမိုးခ်ိဳးေပး၊ သနပ္ခါးလိမ္း၊ အ၀တ္လဲေပးၿပီး နာမည္ေျပာင္း မွည့္လိုက္သလိုျဖစ္ေနမည္ထင္ပါသည္။ ထိုလုပ္ရပ္ကို ေဘးမွေရးေဖာ္တခ်ိဳ႕က ႐ိုးသားစြာသေဘာမတူညီခဲ့ ၾကလွ်င္ ေခါင္းစဥ္ကို စတင္ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ကာယကံ႐ွင္ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေနမည္မသိေတာ့ပါ။ စိတ္ထဲ ဘာမွမ ႐ွိ၊ မျဖစ္လွ်င္ေကာင္းပါသည္။ အကယ္၍ ျဖစ္ေနခဲ့လွ်င္ လံုး၀ ( လံုး၀) အားနာစရာေကာင္းေနျပန္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တက္ဂ္လာခဲ့ေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို (ေစာေစာကေျပာခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ား ေၾကာင့္) ခံစားမႈစာစုပံုစံ၊ ၀တၱဳတိုပံုစံျဖင့္သာ ေရးခ်င္ၿပီး၊ ထိုစာအမ်ိဳးအစားႏွင့္လိုက္ဖက္ညီသည့္ ေခါင္းစဥ္ ေလးမ်ားကိုသာ ေပးခ်င္မိပါသည္။ (လိုအပ္၍ျဖစ္၏။) ထိုကဲ့သို႔ ႀကံဳလွ်င္ ႀကံဳသလို ဆက္တိုက္လုပ္ေနျပန္ပါ ကလည္း မူရင္းေခါင္းစဥ္ကိုေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာ ကာယကံ႐ွင္ႏွင့္ ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းေရးတာကို (မျဖစ္သင့္ဟု ႐ိုး သားစြာျမင္၍) မႀကိဳက္ႏွစ္သက္တတ္ေသာ ေဘးလူအခ်ိဳ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မရည္႐ြယ္စြာျဖင့္ စိတ္ ညစ္ႏြမ္းေအာင္ လုပ္ေနမိသလိုျဖစ္ေနခဲ့ရဦးမည္ထင္ပါသည္။ ေတြးတတ္၊ ျမင္ၾကည့္တတ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း အေတာ့္ကို အားနာဖို႔ေကာင္းေနပါသည္။
ထိုအခါ ဘက္မညီမွ်ႏိုင္သည့္အေျခအေနတစ္ခုကို ညီလာေစရန္ အားထုတ္ႀကိဳးစားမႈနည္းလွေသာ ကၽြန္ ေတာ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးလုပ္စရာအလုပ္တစ္ခုသာ႐ွိပါေတာ့သည္။ အျခားေတာ့ မဟုတ္ပါ...။
“ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္ေရးရန္႐ွိေနေသးေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားေရးၿပီးလွ်င္ ေနာက္ထပ္ မည္သည့္တက္ ဂ္ပို႔စ္ကိုမွ လက္ခံေရးသားေတာ့မွာမဟုတ္ေၾကာင္းကို ခင္မင္ေလးစားရေသာ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေမာင္ႏွမမ်ား အား ႏူးၫႊတ္စြာ အသိေပးေတာင္းပန္လိုက္ဖို႔ပဲ႐ွိပါေတာ့သည္။”
“ကၽြန္ေတာ္ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို လံုး၀ မေရးေတာ့ပါ”....။
~~~@@~~~
ေလာေလာဆယ္အေျခအေနတြင္ ဘေလာ့ဂ္ပံုမွန္ေရး၊ ပံုမွန္ဖတ္ (ရံဖန္ရံခါေပ်ာက္) ေနသူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ကာ ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕ ျပန္ေမးမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ....
၁)စာေရးခ်င္လို႔ေရးေနတာလား (ဒါမွမဟုတ္) နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ စာေရးေနတာလား၊ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို သိပ္ဟုတ္ေနၿပီထင္ေနမိသလား....
၂)ေရးေဖာ္ေမာင္ႏွမေတြ ခ်ီးမြမ္းသြားတိုင္း ကိုယ္ေရးတဲ့စာေတြဟာ သိပ္ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ေနတတ္သူလား...။ ကိုယ္ေရးတဲ့စာေတြအေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲေနခဲ့ၿပီလား....
၃)ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွေနၿပီး ကိုယ္သိထားသမွ်ေလးေတြကို ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ ေျပာမ်ားေျပာေန မိၿပီလား...
၄)ေရးထားေသာစာအေပၚ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ သေဘာထားျခင္းမတိုက္ဆိုင္တိုင္း ဆတ္ဆတ္ ထိမခံျဖစ္ေနတတ္သူလား....
၅)ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုလူစားလဲဆိုတာ တစ္ဖက္လွည့္နည္းနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေၾကျငာေနမိ သူလား...
၆)အမ်ားျဖတ္သန္းဖတ္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကိုယ့္အျမင္ကြက္ကြက္ေလးကိုပဲ (ကိုယ္ ပိုင္တဲ့ ေနရာဆိုၿပီး) ေရးခ်ေနမိသူလား....
၇)အျခားသူေရးသားထားေသာစာမ်ားအား ေကာင္းလွ်င္ေကာင္းသည္ဟု ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးမြမ္းဖို႔ ခက္ခဲေနတတ္သူလား....
၈)ကိုယ့္ပို႔စ္အသစ္တိုင္းကို အေရးတစ္ယူလာဖတ္၊ မန္႔မွ၊ သူ႔ပို႔စ္အသစ္ကို ျပန္သြားဖတ္တတ္သူ လား....
၉)ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္သည့္ အယူအဆမ်ားျဖင့္ေရးထားေသာစာမ်ား (ဥပမာ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာ ေရးအယူအဆ အခ်ိဳ႕) တြင္ၿပီးၿပီးေရာ ေကာ္မန္႔၀င္ေရးတတ္သူမ်ားလား....
၁၀)ကိုယ့္ေနာက္မွ အသစ္ေရးသည့္သူမ်ားကို အားမေပးပဲ မ်က္ႏွာႀကီးရာသာ ဟင္းဖတ္ပါစြာ အ စဥ္သြားလည္ေနတတ္သည့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူတစ္ဦးလား.....
စသည္ျဖင့္.........................................................။
ထိုအခါ......................................
~~~@@~~~
ေနာက္ထပ္တစ္ခုစဥ္းစားရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္မိပါေသး၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ေလဟာနယ္ထဲမွ အလကားရေသာေနရာလြတ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ“ဘေလာ့ဂ္စေပါ့(ထ္) ႏွင့္ ေဟာ့ေ႐ွာ့(ခ္)လုပ္ေနျခင္း” မ်ားလားဟူ၍.........။ ။
~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~
ပံုေလးကို ဒီေနရာေလးကေန ယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ....။
=============================================================
ကိုေဇာ္က စၿပီးတက္ဂ္လာတဲ့ ဒီတက္ဂ္ပို႔စ္ေလးကို မႀကီးေအး(ခ်စ္ၾကည္ေအး)ကလည္း ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ထပ္ တက္ဂ္ထားလို႔ ေရးလိုက္ပါတယ္...။ မူရင္းတက္ဂ္ေခါင္းစဥ္ကေလးက အျမင္မ်ား ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အက်င့္ဆိုးအတိုင္း နာမည္ေျပာင္းလိုက္ျပန္ပါၿပီ...။ ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ရင္း... ရင္ထဲမွ ႐ွိတဲ့ အရာ တခ်ိဳ႕ ႐ြာခ်လိုက္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ကိုေဇာ္နဲ႔ မႀကီးေအးတို႔ကို ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ.....။
=============================================================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္.......
ဏီလင္းညိဳ
