Tuesday, May 11, 2010

ဆန္းၾကယ္...




ဒီတစ္ပတ္တနဂၤေႏြေန႔တြင္လည္း ၾကားရက္ေတြတုန္းက အေမွ်ာ္လင့္ႀကီးေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့မိရသလို သူနားရက္မရခဲ့ျပန္ပါ။ ေ႐ွာင္လႊဲလို႔မရႏိုင္ခဲ့ေသာအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုစုေ၀းေနရာလုပ္ငန္းခြင္ဆီသို႔သာ ေျခဦးတည္ခဲ့မိရျပန္ပါသည္။ “တနဂၤေႏြ ေန႔မွာ ငါအခ်ိန္ပိုမဆင္းလို႔ မရဘူးလား”.... ဟု သူေမးလိုက္တိုင္း၊ ၫိႈးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာထားအိုအိုျဖင့္ “မျဖစ္လို႔ပါကြာ” ဟု ျပန္ေျဖတတ္ေသာ (ဦးေလးအ႐ြယ္) သူ႔ေဘာ့စ္ကို လြန္ဆန္ကာ ျငင္းပယ္ပစ္လိုက္ဖို႔ သူ႔မွာအင္အားလံုး၀မ႐ွိခဲ့ရတာ အခါခါပင္...။ ေနာက္ၿပီး... သူ႔ဌာနမွာ႐ွိ သည့္အခက္အခဲ၊ အက်ပ္အတည္းမ်ားကို သိသိႀကီးႏွင့္ မ်က္စိမွိတ္ကာ ေနလိုက္ဖို႔ရာလည္း သူ႔အတြက္ မ ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္သြားတိုင္း လြယ္သြားတတ္သည့္ အိတ္စုတ္စုတ္ေလး ကိုပခံုးထက္တြင္ လြယ္ကာ ငိုက္စိုက္၊ ငိုက္စိုက္ျဖင့္ အလုပ္႐ွိရာစက္႐ံုသို႔ ဒီတစ္ပတ္တနဂၤေႏြတြင္လည္း သူေရာက္ခဲ့ရျပန္၏။

ဒီတနဂၤေႏြေန႔တြင္ မနက္ခင္းေလးကတည္းက ေကာင္းကင္တြင္ မိုးတိမ္မည္းမည္းတခ်ိဳ႕ကအံု႔အံု႔ ဆိုင္းဆိုင္းႏွင့္...။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ အိမ္ကကိုယ့္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာသာ စာေတြဖတ္လိုက္၊ ေရးလိုက္ လုပ္ခ်င္ေနမိတာ သူ႔ဆႏၵအမွန္ပင္......။ ေနာက္ၿပီး မသိမသာပင္ပန္းခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို အ နားေပးခ်င္မိေနတာလည္း အမွန္...။

~~~~@@~~~~

စက္႐ံုတြင္အလုပ္လုပ္ရင္း ေန႔လည္ ၁၂နာရီ ထမင္းစားခ်ိန္အေရာက္ ကင္(န္)တင္းကိုသူဆင္းခဲ့ေလ ေတာ့ ေကာင္းကင္တြင္ မိုးတိမ္မည္းမ်ားက ဟိုဒီေ႐ြ႕လွ်ားလွ်က္...၊ ေနာက္ မိုးသက္ေလျပင္းမ်ားက တဟူး ဟူးတိုက္ခတ္ေနခဲ့ၾကျပန္၏။ ဒီေန႔ တနဂၤေႏြေနမို႔ စက္႐ံုတြင္႐ွိသည့္ (အေရးႀကီးေသာ) ဌာနတခ်ိဳ႕သာ အ လုပ္ဆင္းရတာမို႔ လူနည္းနည္းေလးသာ အလုပ္ ဆင္းသည့္အတြက္ ကင္(န္)တင္းတြင္ ခါတိုင္းပံုမွန္ေရာင္း ေနက် ထမင္းေရာင္းသူမလာပါ...။ သို႔ေသာ္လည္း ကိစၥမ႐ွိ...။ ဒီလိုေန႔မ်ိဳးတြင္ ကိုယ္စားခ်င္သည့္ အစားအ ေသာက္ကို အျပင္တြင္ သြား၀ယ္ေပးတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကို မွာလိုက္႐ံုသာ...။ ေန႔ခင္း၊ ေန႔ခင္းေန႔လည္ပိုင္းမ်ားတြင္ ထမင္းေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ စသည္တို႔ကို မစားခ်င္သည့္အတြက္ ႐ိုး႐ိုးထမင္းႏွင့္ ဟင္းတစ္ခုခုသာ၀ယ္လာေပးဖို႔ သူမွာမိသည္။

ကင္(န္)တင္းကို သူေရာက္ခဲ့ေတာ့ အခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက စားပင္ေနၾကေလၿပီ....။

ထမင္းသြား၀ယ္ေပးခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းကို က်သင့္ေငြေပးၿပီး သူ႔အတြက္၀ယ္လာသည့္ေဖာ့ထမင္း ဘူးေလးကိုယူ...၊ ေနာက္ (ကင္(န္)တင္းေလးတြင္ လူ႐ွင္းေနပါလွ်က္) ေခ်ာင္က်က်ေနရာ႐ွိစားပြဲေလးတြင္ ဖုန္းအစုတ္ေလးမွ သူသိပ္ကို ႏွစ္သက္လြန္းေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ခပ္တိုးတိုးေလးဖြင့္....၊ ေရဘူးေလးကို အနားမွာခ်ရင္း ထမင္းစားဖို႔ သူျပင္မိသည္။

ေဖာ့ထမင္းဘူးေလးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိ္ေတာ့ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ သူ႐ိႈက္မိ၏။ ေဖာ့ထမင္းဘူးေလးထဲတြင္ ဘာအ႐ြက္ ကိုေၾကာ္ထားမွန္းမသိေသာ အ႐ြက္ေၾကာ္မက်က္တစ္က်က္ အနည္းငယ္...၊ ပင္လယ္ငါးေၾကာ္ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ တစ္ေကာင္ႏွင့္အတူ၊ အလတ္စားဆန္ (ဆန္ေစ့ခပ္တိုတိုေလးမ်ားႏွင့္)ခ်က္ထားေသာ ဆိုင္ ခ်က္ ထမင္းျဖဴျဖဴေလးမ်ားသာ....။ အျခား ဘာဆို... ဘာမွမပါ...။

“ဘာမွေ႐ြးခ်ယ္စရာမ႐ွိေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ဇီဇာေၾကာင္ေနဖို႔အတြက္ အခြင့္မ႐ွိ ”... ဟု  ယူဆခဲ့ထားမိေသာ သူ႔အ ေတြးအတိုင္း ထိုထမင္းဘူးထဲမွ ထမင္းဟင္းမ်ားကို ၀င္သေလာက္စားဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ ဟင္း႐ြက္ေၾကာ္ကို အနည္းငယ္ခပ္စားၾကည့္မိေတာ့ (သူအလြန္မုန္းလွသည္႔) အနံ႔ျပင္း လြန္းေသာ ၾကက္သြန္ျဖဴအနံ႔မ်ားမႊန္ေနသည္မို႔ ဟင္း႐ြက္ေၾကာ္ကို မစားေတာ့ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္း.... ေဘး သို႔တြန္းဖယ္လိုက္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါးေၾကာ္ႏွင့္ထမင္းသာစားေတာ့မည္... ဟု ေတြးရင္း ငါးေၾကာ္ကိုဇြန္း ႏွင့္ထိုးၾကည့္မိေတာ့ ပင္လယ္ငါးေၾကာ္က ေပ်ာ့စိစိႏွင့္....။ ထံုးစံအတိုင္း ငါးေၾကာ္မွ အသားတခ်ိဳ႕ကို ဇြန္းႏွင့္ အနည္းငယ္ဖဲ့ရင္း ေျခေထာက္နားမွာ အစာလာေတာင္းေနေသာ (သူခ်စ္သည့္) ေၾကာင္ကေလးမ်ားကို အ ရင္ခ်ေကၽြးရင္း သူပါနည္းနည္းျမည္းၾကည့္မိေတာ့ ငါးေၾကာ္က လံုး၀မက်က္ပါ...။ ၫႇီစို႔စို႔ႏွင့္၊ ျပဳတ္ထားတာ ထက္နည္းနည္းပဲသာမည္ သူထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႀကိဳးစားၿပီးစားရန္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးထားတာမို႔ ငါးေၾကာ္ကို အနည္းငယ္ဖဲ့ရင္း ထမင္းတစ္ဇြန္းခပ္ကာ သူစားလိုက္မိသည္။ ပါးစပ္ထဲတြင္ သူ၀ါးလိုက္မိေသာ ထမင္းတစ္လုပ္က လံုး၀မနပ္ပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သူၾကည့္မိေတာ့ ထမင္းဘူးထဲမွ ထမင္းတခ်ိဳ႕က ဆန္ေစ့သိပ္မေပ်ာက္၊ ေျပာရမယ္ဆိုလွ်င္ လံုး၀မနပ္...။

အားတင္းၿပီး....... သူဆက္စားမိေတာ့ ႏွစ္လုပ္၊ သံုးလုပ္ထက္ ပိုမ၀င္ႏိုင္ေတာ့ပါ...။ ထို႔ေၾကာင့္ ထမင္းဘူး ေလးကို (၀ယ္လာေပးေသာ သူငယ္ခ်င္း ကင္(န္)တင္းမွမထြက္ခင္အထိ ဒီအတိုင္းဖြင့္ထားကာ အခ်ိန္ဆြဲေနၿပီးမွ) သူ အမႈိက္ပံုးထဲထည့္ လိုက္မိေတာ့သည္။ ဆက္စားဖို႔ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာမို႔ပင္ျဖစ္ပါ သည္။

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အဆင္မေျပျဖစ္စရာ အေျခအေနႏွင့္အေၾကာင္းတရားမ်ားသည္ မယံုၾကည္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ပင္တိုက္ ဆိုင္ေနတတ္ပါသည္။

~~~~@@@~~~~

ေန ေလးနာရီေလာက္က်ေတာ့ သူ႔အစာအိမ္က မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆာေလာင္လာေလ ေတာ့၏။ အလုပ္လုပ္ ေနရတာလည္း အားမ႐ွိေတာ့သလိုပင္...။ ထို႔ေၾကာင့္ ညေန ေလးနာရီခြဲ လက္ဖက္ ရည္ေသာက္ဆင္းခ်ိန္တြင္ ကင္(န္)တင္း႐ွိ အေႂကြေစ့ထည့္ကာ ၀ယ္ရေသာေခါက္ဆြဲ ေျခာက္ဘူးေရာင္း သည့္စက္မွ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးတစ္ဘူး သူ၀ယ္မိ၏။ အေႂကြေစ့အားလံုးေပါင္း မေလး႐ွားရင္းဂစ္ တစ္က်ပ္ ႏွင့္ျပားခုႏွစ္ဆယ္တိတိပင္...။ (ျပားေျခာက္ဆယ္တန္ နက္(စ္)ေကာ္ဖီ သံုးခြက္ေလာက္ ေကာ္ဖီစက္မွေနၿပီး၀ယ္ေသာက္ လို႔ရပါသည္၊။ း))


အေႂကြေစ့ထည့္...၊ သူစားခ်င္တဲ့ ေခါက္ဆြဲအမ်ိဳးအစားပံုေလး ျပ ထားေသာေနရာေလးမွ ခလုပ္ကေလးကိုႏွိပ္လိုက္ေတာ့ ‘ဂလံုး’ ဆိုေသာ ျမည္သံေလးႏွင့္အတူ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူး ေလးျပဳတ္ က်လာသံက သူ႔နားထဲတြင္ခ်ိဳၿမိန္လြန္းလွေနခဲ့ရသလိုလို....။ အ ေလာတႀကီးႏွင့္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးေလးကို ဖြင့္...၊ သူ႔ထံုးစံအ တိုင္း အရသာအထုတ္ကေလးကို ေဘးဖယ္ရင္း ကင္(န္)တင္း႐ွိ ေရပူ၊ ေရေအးစက္ေလးမွ ေရပူခလုပ္ကိုဖြင့္ရင္း ဘူးထဲမွေခါက္ ဆြဲေျခာက္မ်ားကို ႏွစ္ခါေဆးမိ၏။ ေနာက္... အရသာအထုတ္ ေလးကိုေဖာက္ထည့္ရင္း ဘူးထဲမွာအသင့္ပါသည့္ ေကာ္ခက္ ရင္းေလးႏွင့္ ေမႊေႏွာက္ကာအဖံုး ျပန္ပိတ္၊ သံုးမိနစ္ေလာက္ သူ ေစာင့္.......။

ေနာက္ေတာ့ ပူပူေႏြးေႏြး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကို ေကာ္ခက္ရင္း ေလး ျဖင့္ သူခပ္စားမိသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကို သိပ္မစားျဖစ္ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါစားလိုက္ရေသာ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ရဲ႕အရသာက သူ႔ပါးစပ္ထဲတြင္ ခ်ိဳၿမိန္လြန္းလွစြာ...၊ အရသာ႐ွိလြန္းလွစြာျဖင့္...။ ေခါက္ ဆြဲျပဳတ္မ်ားကိုခပ္စားရင္း တစ္ခါတစ္ခါ ဘူးထဲမွ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ရည္မ်ားကိုပါ ေမာ့လို႔ ေသာက္မိျပန္သည္။ စိတ္ထဲမွေန အရသာ႐ွိလိုက္တာ.... ဟုထင္မိလိုက္တာလည္း အခါခါ....။

တစ္ေယာက္တည္း ၿမိန္ယွက္စြာစားေနရင္း ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဘူးေလးကုန္ခါနီး (သံုးပံုတစ္ပံုေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေလာက္သာက်န္ေနေတာ့သည့္)အခ်ိန္တြင္ ကင္(န္)တင္းကို အနည္းငယ္ေနာက္က်မွဆင္းလာေသာ သူ ငယ္ခ်င္းညီေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ေနာက္... သူ႔နံေဘးတြင္၀င္ထိုင္ရင္း...... ေမး၏။

“အစ္ကိုႀကီး..... ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးက အိမ္ကယူလာတာလားဗ်”.......

“မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ....၊ ဟိုစက္ကေန၀ယ္ထားတာ...၊ ဘာတုန္း...... မင္းစားခ်င္လို႔လားကြ...၊ အစ္ကို႔မွာ အ ေႂကြေစ့ေတြ႐ွိေသးတယ္”.......

ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူး၀ယ္ခဲ့ေသာ စက္ကို ေမးေငါ့ျပရင္း သူျပန္ေမးမိေတာ့ ထိုညီေလးက ေခါင္းယမ္းျပ သည္။ ‘မစားခ်င္ပါ ဘူး အစ္ကိုႀကီးရာ’..... ဟုေျပာရင္း.... သူ႔ေ႐ွ႕မွ စားလက္စေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးေလးကို ယူၿပီး.. ဖင္ေျမႇာက္ၾကည့္ေလ၏။ ေနာက္... သူ႔ကို ျပရင္းေျပာသည္။

“ေတြ႔လား... အစ္ကိုႀကီး....၊ ဒီစက္ထဲက ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူး တခ်ိဳ႕က expire ျဖစ္ေနတာဗ်....။ အဲ့ဒါ ေၾကာင့္မို႔လို႔ အစ္ကိုႀကီးကို အိမ္ကယူလာတာလားလို႔ ေမးၾကည့္တာ”......

ထိုညီေလးေျပာမွပင္ သူေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့သည္။ ဟုတ္၏။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးေလးဖင္တြင္ပါသည့္ ေနာက္ဆံုးစား သံုးသင့္သည့္ရက္စြဲသည္ (အခုလက္႐ွိရက္ႏွင့္တြက္ၾကည့္လွ်င္) ႏွစ္လေလာက္ လြန္ေနခဲ့ ေလၿပီ......။ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္လြန္း လွေသာကိုယ့္အျဖစ္ကို ႐ွက္ကိုး႐ွက္႐ွက္ကန္းျဖစ္ကာ ကေယာင္ကတမ္း ျဖင့္ ေခါက္ဆြဲကို နည္းနည္းထပ္ခပ္စားမိျပန္၏။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးေလးအတြင္းမွ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပူပူ ေႏြးေႏြးေလးမ်ားရဲ႕အရသာက မေျပာင္းလဲေသး....။ သူ႔ပါးစပ္တြင္း ေကာင္းေနဆဲပင္.....။ သို႔ေသာ္.......

~~~~@@@~~~~

“လူတို႔၏ စိတ္သည္ ဆန္းၾကယ္လြန္းလွသည္”.....ဟု သူထင္မိ၏။ ေစာေစာက စားေနခဲ့မိေသာ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္၏ဇစ္ျမစ္ကို မသိခင္အခ်ိန္အထိသူ႔စိတ္ထဲတြင္ ဘာခံစားခ်က္မွမ႐ွိပဲ ႏွစ္သက္စြာ စားသံုးေန ခဲ့မိေသး၏။ သို႔ေသာ္ သက္တမ္းလြန္ေန၍ မေကာင္းမွန္း၊ မစားသင့္ေတာ့မွန္း သိသည့္အခ်ိန္တြင္ (မိနစ္ ပိုင္းမွ်သာျခားနားခဲ့သည့္အခ်ိန္တြင္) အရသာျခင္းတူေနခဲ့ပါလွ်က္ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ မယံုၾကည္ေတာ့သလို လို....။ ေနာက္.... ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ရဲ႕ေနရာတြင္ အျခားသက္႐ွိ၊ သက္မဲ့မ်ား၏ အေနအထား၊ အမူအက်င့္၊ စိတ္ေနစိတ္ထား... စသည္တို႔ကို (သူ႔ထံုးစံအတိုင္း) အစားထိုးကာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိရင္း ေျခလွမ္းမ်ားက သူႏွင့္မနီးမေ၀း႐ွိ အမႈိက္ပံုးဆီသို႔ ဦးတည္ေနခဲ့မိေတာ့ေလသည္။ အရသာေကာင္းေနေသးေသာ္လည္း ဆက္မစားျဖစ္ေတာ့ေသာ (ဆက္စားဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေသာ၊ ဆႏၵမ႐ွိေတာ့ေသာ)လက္က်န္ေခါက္ဆြဲ ေျခာက္ဘူးေလးအား....... အမႈိက္ပံုးထဲသို႔ ထည့္ၿပီးလႊင့္ပစ္လိုက္ရန္ အတြက္သာ.......။         ။

                         ~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~

==============================================================
တစ္ကယ္ႀကံဳခဲ့၊ ေတြးမိခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေလးပါ......။playerမွာတင္ထားတဲ့ ဆရာထီးရဲ႕ “တစ္ေယာက္ ေသာသူအနမ္း”ဆို တဲ့သီခ်င္းေလးက အဲ့ဒီေန႔က နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့သီခ်င္းေလးပါပဲခင္ဗ်ာ......း)) အိမ္ သိပ္မလည္ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ရပဲ ေပ်ာက္ေနမိလို႔ အားလံုးကို သတိရေနမိပါတယ္......။ ပံုေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေခါက္ဆြဲဘူး၀ယ္ခဲ့တဲ့ ကင္(န္)တင္းက စက္ေလးပါ...။
==============================================================

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္........

ဏီလင္းညိဳ


36 comments:

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဟုတ္တယ္ညီေလးေရ..လူ႔စိတ္ဟာ ဆန္းက်ယ္လြန္းလွတယ္...

စိတ္ေၾကာင့္ စိတ္ေတြၿဖစ္လာရတာပါပဲ...

ခင္မင္လ်က္
အကိုေဆာင္းယြန္းလ

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ကဲ..ကဲ...ဘာစားခ်င္သလဲေျပာ..ပို႔ေပးမယ္...expireေတာ့မျဖစ္ပါဘူး

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ၿဖစ္ရမယ္ ...ကိုဏီကေတာ႔....
အဆင္မေၿပတာေတြ တစ္ရက္ထဲစုသြားတာကိုး...





အဆင္ေၿပပါေစ...လို႕ဆုေတာင္းေပးခဲ႔တယ္ေနာ္...

Soe Mya Nandar Thet Lwin (Borros Roxo) said...

ဏီလင္းညိဳရဲ႕ ပုိစ္႔တခ်ိဳ႕ကုိ ဖတ္ဖူးခဲ႔ေပမယ္႔ ကြန္မန္႔ တခါမွ မေရးဘူးေသးဖူး။

နႏၵာ ခ်စ္တဲ႔ စာေရး ၊ ကဗ်ာေရးေကာင္းတဲ႔ မေလး (အိမ္ခ်မ္းေျမ႔႔) ဆီကေန "ဏီလင္းညိဳ" ဆုိတဲ႔ နာမည္ကုိ စရင္းႏွီးခဲ႔ဖူးတာပါ။

လူေတြ အားလုံးဟာ စိတ္ျခင္း မတူသလုိ အဲလုိ မတူတဲ႔ စိတ္ေတြ အားလုံးဟာလဲ ဆန္းၾကယ္လြန္းလွတယ္။

ဏီလင္းညိဳ ၾကံဳခဲ့ဲတဲ႔ အျဖစ္က သနားစရာ ေကာင္းသလုိလုိနဲ႔ ပုိစ္႔ဖတ္လုိ႔ အျပီးမွာ နႏၵာ ရီျဖစ္လုိက္မိတယ္။ :)

အဲဒီအတြက္ စာေရးသူ ဏီလင္းညိဳ ရင္းလုိက္ရတဲ႔ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးေလးနဲ႔ ပုိစ္႔ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလုိက္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြ အတြက္ တန္မယ္လုိ႔ ေမ်ွာ္လင္႔ပါရဲ႕ေလ။

ခင္မင္စြာ.,
စုိးျမနႏၵာသက္လြင္ (SMNTL)

Nge Naing said...

ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာတာ ရွိပါတယ္။ အကုသိုလ္ဆိုတာ အဖၚနဲ႔လာတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပဲ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ဒါနဲ႔ ထမင္းမမက်က္တာ၊ ေခါက္ဆြဲထုပ္ ဒိတ္လြန္ေနတာကို ဆိုင္ရွင္ကို ျပန္သြားေျပာၿပီး လဲလို႔မရဘူးလား။ လဲလို႔မရရင္ေတာင္မွ အဲဒါေျပာျပဖို႔ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ေအာ္စီမွာဆို ဒီလို ျဖစ္ရင္ တရားေတာင္စြဲလို႔ရတယ္။
အဆင္မေျပမႈေတြက လြန္ေျမာက္ပါေစ။

သဒၶါလိႈင္း said...

ကိုဏီလင္းပိုစ့္ဖတ္ၿပီး အေတြးတခ်ိဳ႔ရသြားတယ္။လူ႔ရဲ႔စိတ္ဟာဖတ္ဖို႔ခက္
တယ္ေနာ္။

ခင္တဲ့
သဒၶါ

sosegado said...

လြဲျပီးရင္း လြဲနုိင္လြန္းပါတယ္၊ ၾကက္ဖ ဆုိထားတဲ့ သီခ်င္းလုိျဖစ္ေနတယ္၊
လြဲလြန္းေတာ့ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလလုိ႔ ၿပံဳးမိတယ္။

ေမာင္မိုး said...

ဒီလို အဆင္မေျပမႈေတြ ခဏခဏ ၾကဳံဖူးလို႔ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေခါက္ဆြဲေျခာက္စားျခင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ကလည္း ထပ္တူက်ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ဗ်ာ..ေနတတ္သလို ေနထိုင္သြားပါလို႔ပဲ တိုက္တြန္းခဲ႔ပါတယ္။

lonetone said...

အသစ္ မတင္လို႕ ေစာင့္ေနတာဗ်။
တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ အဆင္မေျပခ်င္ရင္ ဆက္တိုက္၊ ကံေကာင္းခ်င္ရင္လည္း ဆက္တိုက္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ဗ်။ ဒီပို႕စ္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခုတေလာ ကိုလင္းညိဳတစ္ေယာက္ အလုပ္ပင္ပန္းၿပီး motivation က်ေနတယ္လို႕ ထင္ရပါတယ္...Take Care, Bro!!

Mogok Thar said...

“စိတ္” ဆိုတာ “ဆန္းၾကယ္”

သိဂၤါေက်ာ္ said...

တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြက အစားအေသာက္ေတြ ဝယ္စားရင္လည္း သူတို႕ လုပ္ေနတာ မျမင္ရရင္သာ ေကာင္းတာ.. ျမင္သြားရင္ေတာ့ စားခ်င္စိတ္ မ႐ွိေတာ့သလိုေပါ့...။
အေမ့အိမ္ မဟုတ္ေတာ့လည္း အစားအေသာက္က ဒီလိုပဲေပါ့.. အဆင္ေျပတလွည့္ မေျပတလည့္..။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

လူ႔သဘာဝပါပဲ ။ ဒီလိုမ်ဳိးေတြ ၾကံဳခဲ့ဖူးတယ္။
မသိစိတ္ကို လွည့္စားနိင္ ေစစားနိင္တဲ့ တစ္ေန႔ ေရာက္ခဲ့ရင္ ေတာ့ စားလို႔ကုန္တဲ့အထိ ေကာင္းေနမယ္လို႔ ခံစားလာရမွာပါ။

ပထမပိုင္းမွာ စားလို႔ေကာင္းေနတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကို အမိအရ ဖမ္းဆုပ္ထားတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး။ ေနာက္ထပ္ဘယ္လို အေျခအေန ၾကံဳၾကံဳ ပထမ ရရိွထားတဲ့ ခံစားခ်က္ကို မေက်ာ္လြန္ ေစရတာမ်ဳိးေပါ့။
ဒါေပမယ့္ သိပ္ခက္ပါတယ္။

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ေအာင္မာေလးးးးးးးးးး ငါ့အစ္ကုိဂ်ီးကလည္း ရွက္ကုိရွက္ကန္းမ်ား ၿဖစ္ေနရေသးတယ္...သုံးပုံႏွစ္ပုံေတာင္ စားၿပီးသြားၿပီပဲဟာ...က်န္တဲ့ သုံးပုံတစ္ပုံကုိ ဆက္စားလုိက္ေရာေပါ့...တစ္ခုခုၿဖစ္လည္း အသိသာၾကီး :)))

(စိတ္ညစ္ေနပုံေပၚလို႕ စသြားပါသည္...)

ညီမေလး
အင္ၾကင္း

ကိုေဇာ္ said...

တကယ္ေတာ႔ အဲဒီဒိတ္ေရာက္တိုင္း စားလို႔ မေကာင္းေတာ႔တာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဗ်။ တကယ္က Expire ဆိုတာ စားသံုးရန္ မသင္႔တာပါ။
စားရင္ေတာ႔ စားလို႕ရပါေသးတယ္။ အဓိက က ကိုယ္႕ရဲ႕ စိတ္ပါပဲ။

ျမေသြးနီ said...

ကိုဏီ...
ညီေလးျဖစ္သူသာ လာမေျပာရင္..
ကုန္ေအာင္စားပစ္မွာ မဟုတ္လား..??
မွန္မွန္ေျပာ....?
:)

Anonymous said...

ျဖစ္တက္ပါတယ္ ........ လူ႔စိတ္ဆုိတာ ဆန္းက်ယ္တယ္ေလ ...... ဒါ့ေၾကာင့္ လည္း ခ်စ္တာ ေတြ မုန္းတာေတြ ၾကိဳက္တာေတြ မၾကိဳက္တာေတြ ျဖစ္ေနရတာေပါ့ ဟိဟိ

ဘာလဲေတာ့ မသိဘူး

ေျပာခ်င္ရာ လာေျပာသြားတာ

မင္းအိမ္ျဖဴ

ေမာင္သီဟ said...

း) မက္ဂီေတြခ်ည္းလြတ္မၾကိတ္နဲ႔ဗ် ဆံပင္ေတြျဖဴလာလိမ္႔မယ္
း) ကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္ဗ်ာ

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

စိတ္က တကယ္ပဲ ဆန္းၾကယ္တာ...လိုက္လို႔ကို မမီႏိူင္ဘူး....:)

ေပါ့ဆိမ့္ said...

စိတ္.. စိတ္ .. ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ..
စိတ္က အာရံုကတဆင့္ အေတြးေတြေပၚမွာ အေျခခံတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ အေတြးေတြေၾကာင့္ စိတ္က ခုတစ္မ်ဳိး ေတာ္ၾကာ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ျဖစ္ေနတာေပါ့...

ေ၀လင္း said...

ေရးပဲ ေရးတတ္ႏိုင္လြန္း... :)
စိတ္စိတ္.. စိတ္ကလည္း ခက္ပါတယ္...
လူလူ..လူကလည္း ခက္ပါတယ္..
ငါငါ...ငါကေတာ့ အခက္ဆုံးပဲ

ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူးလားမသိဘူး.. ၀င္ပြားသြား၏

Blackroze said...

တခါတေလ....မသိတာကအေကာင္းဆံုးပါဘဲေလ..ေခါက္ဆြဲေျခာက္
ကိစၥလိုေပါ့ေနာ္..
စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕တေယာက္ေသာသူအနမ္း..ကလဲေကာင္းတယ္အကိုရာ..

လင်းခေတ်ဒီနို said...

ကိုဏီ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး း)

An Asian Tour Operator said...

ေကအယ္ကိုလာခဲ့ အဆင္ေျပမွုေတြ ခ်ည္းပဲေတြ႕သြားေစရမယ္။

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ေရေအးစက္ေလးမွ ေရပူခလုပ္ကိုဖြင့္ရင္း ဘူးထဲမွေခါက္ ဆြဲေျခာက္မ်ားကို ႏွစ္ခါေဆးမိ၏။ ေနာက္... အရသာအထုတ္ ေလးကိုေဖာက္ထည့္ရင္း ဘူးထဲမွာအသင့္ပါသည့္ ေကာ္ခက္ ရင္းေလးႏွင့္ ေမႊေႏွာက္ကာအဖံုး ျပန္ပိတ္၊ သံုးမိနစ္ေလာက္ သူ ေစာင့္.......။

ေနာက္ေတာ့ ပူပူေႏြးေႏြး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကို မစားေသးဘဲ ထိုင္ေငးေနတုန္း.. ညီေလးတစ္ေယာက္ကေရာက္လာ.. ေခါက္ဆြဲထုတ္က expire ျဖစ္ေနတာကိုေထာက္ျပ။
အဲ႔ခ်ိန္မွာ ဗိုက္ကဆာ.. ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နံ႔က တစ္ခန္းလုံးသင္းပ်ံ...

expire ျဖစ္ေနတာကို သိသိနဲ႔.. တစ္ဇြန္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ဆက္ျမည္းမလား..
..........?
..........?

ကိုယ္သာဆိုရင္ဆိုၿပီး ေတြးမိလိုက္တာေလးပါ။

ကိုလူေထြး said...

ေနာက္ဆံုးစားသံုးသင့္တဲ့ရက္ဆိုတာ အရသာေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္းနဲ႕ မဆိုင္ဘူးေလ ကိုဏီ...

မျမင္ႏိုင္တဲ့ ဓာတ္သေဘာေတြနဲ႕ အထူးျပဳလုပ္ထားတဲ့ စားစရာမို႕ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြက ပိုျပီးၾကီးထြားလာႏိုင္တာမို႕ မစားသင့္ေတာ့ဘူး ေျပာတာပါ။

အမွန္က ပိုက္ဆံယူျပီး ေရာင္းစားတဲ့ စက္ပိုင္ရွင္က ေန႕စြဲလြန္ေနတဲ့ စားစရာေတြကို တာဝန္သိသိနဲ႕ ဖယ္ရွားသင့္တာပါ။

စားသံုးသူမွာ ပိုက္ဆံလည္း ကုန္သြားေသး.. လႊင့္လည္းပစ္လိုက္ရေသးဆိုေတာ့ မနစ္နာလြန္းဘူးလား...

(ဆိုလိုရင္းနဲ႕ လြဲျပီး ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာသြားတာကိုေတာ့ ေဆာရီးဗ်ာ...)

းဝ)

Angel Shaper said...

ညီေလးလာေျပာတဲ့ စကားကို မ်က္စိမိွတ္ၿပီး ဆက္စားလိုက္ရမွာ
အဲေလ နားပိတ္ၿပီးေတာ့စားလိုက္ရမွာ အဟိ

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

တစ္ခါ တစ္ေလ အဲ့လို ပဲ ..
အဆင္မေၿပဘူးးး ဆိုတဲ့ ေန႕ဆိုရင္
မနက္ကေန ညေန ဘာေတြ လဲႊေနမွန္းကို
မသိဘူးးး ....
ဟူးးးးးးးးးး ..... !!!1

မန္းကိုကို said...

တို႔တေတြေတာ့ မေလးရွားမွာ မိႈတက္တဲ့ ေပါင္မုန္႔ေတြ ေရာင္းခဲ့ရတာပါပဲ။
ကိုယ္ေရာင္းခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ သြတ္ထားတဲ့ယိုကေန အထဲမွာတက္ေနတာ ဝယ္စားတဲ့လူလာေျပာမွသိရတာေလ။
ျပန္လဲေပးပါတယ္။
ေပါင္မုန္႔ပို႔တဲ့ကုလားလာေတာ့ လဲသြားေပးတာ မိႈတက္ေတြထပ္ပါေနလို႔ ေဖါက္သည္ဖ်က္လိုက္ရတယ္။

ညီညီေထြး said...

ေကာင္းလိုက္တာ... ခံစားခ်က္ေလးေတြ ရင္ထဲကို ျဖတ္ေျပးသြားတယ္....

SHWE ZIN U said...

ဖတ္လုိက္ရတာ စိတ္မေကာင္း ပါဘူး ဒါေၾကာင္႔ သူမ်ားက ဟင္းခ်က္ ခ်က္ ေၾကြးေနရတာေပါ႔ မ်ားမ်ားလာစားေနာ္

စတာေနာ္ ကိုဏီ ေပ်ာ္သြားေအာင္လို႕

ကူးေလြ႕ said...

ကိိုထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေလးလိုေပါ႕ကိုလင္းညိဳေရ...။
"....နဲနဲေလးေတာ႕ လြဲေနမယ္...လြဲလြဲေလးလည္းေကာင္းတာပဲ...."

ကၽြန္ေတာ္ ဆို ဆာဆာနဲ႕ ကုန္ေအာင္ ႀကိတ္ပစ္မွာပဲ...။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစဗ်ာ။

ေကသရီ said...

ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ကိုဏီေရ။ ျမန္မာဆိုင္ေလးေတြမွာ ျမန္မာအစားအစာေလးေတြရေနလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ညီမကေတာ့ လက္ဖက္သုတ္တို႔ ၊ ေခါက္ဆြဲေျခာက္တုိ႔နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားေနရတာၾကာျပီ။

သဒၶါလိႈင္း said...

ကိုဏီလင္းေရ......
ေပါက္ကဲြမေနပါနဲ႔..ဒီလိုေပါ့ေနာ္...
မေတြ႔လို႔လာၾကည့္တာ။။စီေဘာက္ကလည္းေရးလို႔မရဘူးေလ။။

ခင္တဲ့
သဒၶါ

ျခင္ said...

ငါဆိုရင္ ေတာ့ မ်က္စိၾကီးျပဴးျပီး... ဟယ္ေတာ္.... ဘိုက္ထဲေရာက္ကုန္ျပီ... ထူးပါဘူးကြားဆိုျပီး...... ဟိုအဖတ္ေလးပဲလတ္ဆတ္သလိုလို ဒီဘက္က အရည္ေလးပဲ ပိုေကာင္းသလိုလိုနဲ႕ တစစီေရြးစားျပီး..ေနာက္ဆံုးအကုန္တီးပလိုက္မယ္... ဟီးဟီး... ဘိုက္ဆာပါတယ္ဆိုမွ.... ဟြမ္း.. စိတ္ၾကီးတယ္....

ေသာ္ဇင္စိုး said...

ကၽြန္ေတာ္လည္း meggi နဲ႔ႏွစ္ပါးသြားေနတာ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ပီ ဟင္းေတာ႔ေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္တယ္ဗ်ာ ၾကံဳမွခ်က္ေကၽြးမယ္.. ဘယ္နဲ႔လဲ.......

ညလင္းအိမ္ said...

အစ္ကုိဗ်ာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ အရမ္းလုပ္တယ္ေနာ္ ...
ဒီလိုလုပ္ပါလား .. အစ္ကို ညဟင္းခ်က္ရင္ ပုိခ်က္ျပီး မနက္ ထမင္းခ်ိဳင္႔ထည္႔သြားေလ ... အစာေျပေပါ႔ ... အိမ္ေရာက္မွ
အ၀တီးေပါ႔ ...

ငါ႔အစ္ကုိၾကီး မိန္းမေပးစားမွ ျဖစ္ေတာ႔မယ္ ...
ဒီညီေလးက ၾကည္႔မေနႏိုင္ေတာ႔ဘူး ... ဒါပဲ .. ကေလးစကားနားေထာင္ရမယ္ ... း)