အျမင္ႏွင့္ အေတြးဆိုေသာအရာႏွစ္ခုသည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္စပ္ေနေသာအရာမ်ားဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆမိ ပါသည္။ ျမင္ၿပီးမွေတြးသလား...၊ ေတြးၿပီးမွ ႐ႈျမင္သံုးသပ္သလားဆိုတာကေတာ့ အေျခအေန၊ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ေပၚတြင္သာ မူတည္ေနပါလိမ့္မည္ထင္မိျပန္ပါေသးသည္။
~~~@@~~~
နက္နဲေသာ အေတြးအျမင္မ်ားကို မပိုင္ဆိုင္သည့္ကၽြန္ေတာ္ အနီးဆံုး ကိုယ့္လုပ္ရပ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္မိ၊ ေတြးမိပါသည္။ (အႀကီးႀကီးေတြ တစ္ကယ္ထိုင္ေတြးဖို႔ မစြမ္းပါ။)
ကၽြန္ေတာ္ေရးျဖစ္ခဲ့ေသာစာမ်ားကိုျပန္ျမင္ကာ ေတြးၾကည့္မိလိုက္ေသာအခါ ကိုးဆယ့္ငါးရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ မွာ (ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္တစ္ခုအေနျဖင့္) အေတာ့္ကို႐ွည္းလွ်ားလြန္းလွပါသည္။ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚသို႔ မတင္ ရေသးခင္ word ဖိုင္လ္ထဲတြင္ေရးထားမိသည္ကပင္ အနည္းဆံုးေလးငါးမ်က္ႏွာစာေလာက္႐ွိပါသည္။ သိပ္သည္းေသာ စာလံုးေရျဖင့္ေရးသားရေသာ ကဗ်ာမ်ားသည္ပင္ အ႐ွည္က ခပ္မ်ားမ်ားဟု ျမင္မိပါသည္။
ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ ပို႔စ္တစ္ခုတြင္ဖတ္လိုက္ရဖူးသည္။ စာ႐ွည္လွ်င္ ဖတ္သူၿငီးေငြ႕ မည္။ အီလာမည္။ ထိုအခါ စာကိုမဖတ္ပဲႏွင့္ ေက်ာ္ခ်င္ေက်ာ္သြားႏိုင္သည့္ အဓိပၸါယ္မ်ိဳး သက္ေရာက္ေနပါ၏ ။ ထိုစာစုေလးကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္ စာ႐ွည္႐ွည္မ်ားကိုသာ အမ်ားဆံုးေရးေလ့႐ွိေသာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ျပန္ျမင္ေယာင္လာကာ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ကိုယ့္သာသာ ျပန္ေမးမိလိုက္၏။ “စာတိုတိုေလးေတြ မေရး ႏိုင္ဘူးလား”...ဟူ၍ပင္...။
ထိုေမးခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္တြင္းမွ ထြက္လာေသာ အေျဖကအေတာ့္ကို႐ွင္းလွပါသည္။ “မျဖစ္ႏိုင္၊ မေရးႏိုင္ပါ”...... ဟု ဆိုပါသည္။ ရသစာေပမ်ားကိုသာ (စိတ္ခံစားမႈကို ဦးစားေပးတတ္သူတစ္ေယာက္အေန ျဖင့္) တစ္႐ိႈက္မက္မက္ ဖတ္လာခဲ့ရေသာသူမို႔ ကၽြန္ေတာ္စာေရးျဖစ္ေသာအခါတြင္ ရသဖက္ကို ဦးစားေပး သည့္ ခံစားမႈစာစုမ်ား၊ အက္ေဆးမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ ၀တၱဳတိုမ်ားကိုသာ အမ်ားဆံုးေရးျဖစ္ခဲ့မိပါသည္။
မေတာက္တစ္ေခါက္ႏိုင္လွစြာျဖင့္ စာေရးမိေသာကၽြန္ေတာ္သည္ စာေရးမိတိုင္းလည္း (နားလည္မိသေ႐ြ႕) ျဖစ္စဥ္ျပေရးနည္းနွင့္၊ သ႐ုပ္ေဖာ္ေရးနည္းႏွစ္ခုကို ေရာေမႊစြာေရးမိသည္။ (စကားလံုးနိမိတ္ပံုကိုယူၿပီးေရးရန္ အားနည္းတတ္ပါသည္။) ေရးမိတိုင္းလည္း စာထဲတြင္ပါေသာ ေနရာ၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အေသးစိတ္ျမင္ ေယာင္ကာ ခံစားေရးမိတတ္ျပန္ေသးပါ၏။ ေနာက္ စကားေျပာအေရးအသားထက္၊ စကားေျပအေရးအသား ကို (သိပ္မတတ္ကၽြမ္းေသာ္လည္း) ပိုအားသန္စြာျဖင့္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔စြာေရးမိတတ္သည္မွာလည္း အခါခါပင္။
ဥပမာ “ျမက္ခင္းေပၚတြင္ သစ္႐ြက္မ်ားေႂကြက်ေနသည္”...ဟု ေရးႏိုင္သည့္ေနရာတြင္ “ျမက္ခင္းစိမ္း စိမ္းေပၚတြင္ သစ္႐ြက္ေျခာက္မ်ားေႂကြက်ေနေလသည္မွာ ၫႈိးႏြမ္းဆိတ္သုန္းလြန္း လွပါသည္”...စသည္ျဖင့္...။ ထိုအခါတြင္ ေနာက္ဆံုးပိတ္ရလာဒ္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ေရးသည့္ စာမ်ားသည္ (ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္တစ္ခုအေနႏွင့္)အမွန္႐ွည္လွ်ားေနခဲ့မည္ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပို႔စ္ကိုတိုေအာင္ ေရးႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္မျပင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ သာမန္အေနျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုေပၚမွ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္၏သက္တမ္းသည္ ပ်မ္းမွ် တစ္ပတ္ေလာက္သာခံပါ၏။ ကာယကံ႐ွင္မွလြဲၿပီး မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ပို႔စ္တစ္ခုကို ခဏခ ဏျပန္လာဖတ္ေနမည္မဟုတ္ပါ...။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ႐ွည္လွ်ားေသာပို႔စ္မ်ားကိုေရးေနမိဆဲ ပင္....။
အဖြဲ႕အႏြဲ႔၊ အေရးအသားျဖင့္ စာဖတ္သူအား တစ္စံုတရာေသာ သုတ၊ ရသႏွင့္ ဆင္ျခင္တံု႔တရားေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့ ေလေသာ ၀တၱဳတို၊ ၀တၱဳလတ္၊ ၀တၱဳ႐ွည္၊ လံုးခ်င္း၀တၱဳႏွင့္ အုပ္တြဲ ၀တၱုဳ႐ွည္ႀကီးမ်ားကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသာ စာဖတ္သူအခ်ိဳ႕အတြက္ငဲ့ၫႇာစြာ တိုေအာင္ခ်ံဳ႕ေရးခဲ့ၾကလွ်င္ ဘယ္လိုမ်ား ေနမွာပါလိမ့္ဟု... တစ္ခါတရံတြင္ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္စြာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိ၊ ျမင္မိခဲ့ေသာအခါ တစ္ခုကို သြားသတိရမိလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္တုန္းက မိုင္နာ ဘာသာရပ္အျဖစ္သာသင္ခြင့္ရခဲ့ေလေသာ ျမန္မာစာတြင္ အ ႏွစ္ခ်ဳပ္ေရးနည္းႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူေနလိမ့္မည္လားဟူ၍....။
ထိုအခါ ဆိုလိုရင္းေတာ့ေရာက္မည္...။ ရသ(ခံစားမႈအပိုင္းတြင္)လိုတာထက္ပိုစြာ အားနည္းသြားမည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ (ကိုယ္ပိုင္ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မို႔ မွားခ်င္ မွားေနႏိုင္ပါသည္။)
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရသစာမ်ားကို မေတာက္တစ္ေခါက္ေရးသားေနရာတြင္ (စိတ္ပါေနသမွ်၊ ဘ ေလာ့ဂ္ေရးဖို႔ အခြင့္အလမ္း႐ွိေနသမွ်ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး)ပို႔စ္႐ွည္႐ွည္မ်ားကိုသာ ေရးသားေနလိမ့္ဦး မည့္၀ါသနာ႐ွင္တစ္ေယာက္ဟု ျပန္ျမင္မိေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးေသာပို႔စ္မ်ား၊ စာမ်ားကို ႐ွည္လြန္း၍ အခ်ိန္ေပးစြာ မဖတ္ႏိုင္သူ ဘေလာ့ဂ္ေရးေသာ၊ မေရးေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအား.... ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွမ ျမင္မိပါ....။ လူတိုင္းသည္ သူ႔အေၾကာင္း၊ သူ႔ခံစားခ်က္၊ သူ႔စိတ္ေစရာကိုနာခံေနၾကရေသာသူမ်ားဟု ကၽြန္ ေတာ္ ႐ိုးသားစြာ ေတြးမိ၊ ျမင္မိထားတာ ႏွစ္ကာလ အေတာ့္ကိုၾကာခဲ့ၿပီမို႔ပင္....။ (ေသခ်ာသည္က တိုတိုႏွင့္ ထိထိ မိမိ႐ွိေသာ ရသစာေလးမ်ားကို ေရးဖို႔ညံ့ဖ်င္းလြန္းေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာကို ေက်ာ္ သြားခဲ့လွ်င္လည္း.... ကၽြန္ေတာ္သည္ မည္သို႔မွ် ခံစားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ...။)
~~~@@~~~
ဘေလာ့ဂ္ေရးေသာေမာင္ႏွမသူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကားတြင္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ေယာက္ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ တက္ဂ္ၾက ေသာအေလ့အထေလးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ၾကည့္ကာ ေတြးမိျပန္ပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း အတက္ဂ္ခံရဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဆက္ကာ တက္ဂ္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္... အခု အေျခအေနတြင္ ကိုယ္ႏွင့္ႏိႈင္းစာကာ တစ္ဖက္ကတက္ဂ္ခံရေသာေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ ကိုယ့္အျဖစ္ႏွင့္ယွဥ္ကာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္မိ၊ ေတြးမိေနပါသည္။ ဒီေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ daily lifeေလးကို နည္းနည္းေျပာျပပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ ႏိုင္ငံငယ္ေလးတစ္ခုမွ သာမန္စက္႐ံုအလုပ္သမားတစ္ဦးသာျဖစ္ပါသည္။ မည္ကဲ့ သို႔ေသာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ပညာမ်ိဳး၊ အေတြးအေခၚမ်ိဳးကိုမွ ပိုင္ဆိုင္ထားသူမဟုတ္ပါ။ သာမန္ေတြး၊ သာမန္ခံစား ခ်က္ႏွင့္ သာမန္လူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္ထဲတြင္ တစ္ေန႔ကို ၁၂နာရီတိတိ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားရ ပါသည္။ တစ္လလံုးလံုးတြင္ သာမန္အားျဖင့္ နားရက္ပင္ သိပ္မရတတ္ပါ..။ အခ်ိန္ပိုမ်ားကို မလႊဲသာ မေ႐ွာင္ သာလြန္း၍ ဆင္းခဲ့ရသည္မွာ အခါခါပင္ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္ထဲတြင္လည္း... ေျပးလႊားကာ အလုပ္လုပ္ရခဲ့ရ သည့္ စက္႐ံုလုပ္သားမို႔ ကြန္ပ်ဴတာကို စိန္ေျပနေျပထိုင္သံုးၿပီးအလုပ္လုပ္ခြင့္မ႐ွိပါ။ အလုပ္အတြက္ တစ္ခါတ ရံမွသာေျပးသံုးျဖစ္ရတာမ်ားပါသည္။ အလုပ္သြားရန္ျပင္ခ်ိန္၊ ျပန္ခ်ိန္မ်ားႏွင့္ အလုပ္ခ်ိန္အားလံုးေပါင္းလိုက္မိ ေသာအခါ တစ္ေန႔တြင္ ၁၅နာရီစာေလာက္႐ွိပါသည္။ အလုပ္မွျပန္လာလွ်င္ ေလွ်ာ္ဖြပ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ႏွင့္ တစ္နာ ရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ပါေသးသည္။ ေနာက္ အိမ္မွ အတူေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ေပး ကာစကားေျပာရျခင္း၊ ေနာက္ အြန္လိုင္းမွ ခင္မင္ေလးစားရေသာ ေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕ႏွင့္ စကားအနည္းငယ္ေျပာ ျခင္းတို႔အတြက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေပးမိရေသးပါသည္။ အိပ္ခ်ိန္ ေလးငါးနာရီေလာက္သာေပးမိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္သည္ သံုးနာရီစာေလာက္မွ်သာက်န္ပါေတာ့သည္။ ထိုအေတာအတြင္းတြင္ ေရး လက္စစာကိုဆက္ေရးရင္း၊ ေနာက္ ဘေလာ့ဂ္လည္ဖတ္ရင္း၊မွတ္ခ်က္ေလးမ်ားေရးေပးရင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အ တြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ ႐ွားပါးလြန္းလွပါသည္။(ေနာက္ၿပီး စာတစ္ပုဒ္ကို လြယ္ကူစြာ ဖတ္ေကာင္းေအာင္၊ သုတ၊ ရသေပးႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္လွ်င္ျမန္စြာမေရးႏိုင္ပါ...။ ဥာဏ္နည္းသလို အခ်ိန္မရတာမို႔ပင္....။)
ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပမွ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခင္မင္ေနေသာ ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္ ေမာင္ႏွမမ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ့္နည္းတူ ပင္ျဖစ္မည္ဟု ထင္မိပါသည္။ (ကိုယ္ပိုင္မိသားစု ႐ွိသူဆို ပိုဆိုးမည္ထင္ပါ၏။) မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ သည့္ သို႔ေသာ္လည္း ဆိုေသာ (အစ္မ၀ါ၏ ေနာင္လာမည့္ငါးႏွစ္စိတ္ကူးကိုေရးမိေသာ) တက္ဂ္ပို႔စ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ဆက္တက္ဂ္ခဲ့မိေသာ ေမာင္ႏွမအခ်ိဳ႕မွာ ခုထိပင္မေရးရေသးပါ...။ ထို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္မည္သို႔ မွ မျမင္မိေသး႐ံုသာမက၊ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွ တိတ္တိတ္ေလးပင္ျပန္ကာက်ိတ္၍ အားနာမိပါေသးသည္။ အ လကားေနရင္း( ခင္မင္လို႔ျဖစ္ေပမယ့္) တက္ဂ္မိေသာကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူတို႔မွာ အေႂကြးတင္သလိုျဖစ္ေနခဲ့ ရတာမို႔ပင္ျဖစ္၏။ ထို႔အတူ အခ်ိဳ႕ေမာင္ႏွမမ်ားမွာလည္း ျဖစ္ၫႇစ္ကာေရးေပးၾကရတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ ေတာ့္ အက်င့္အတိုင္း ရင္ထဲမွ ေက်းဇူးလည္းတင္၊ အားလည္းနာ အခါခါျဖစ္မိရပါသည္။ ထို႔ျပင္ အေႂကြးဆို ေသာအရာမွာ (မည္သည့္အေႂကြးပင္ျဖစ္ပါေစ) အေတာ္ဆိုးသည္ဟု ျမင္မိ၊ ေတြးမိေနတတ္တာလည္း အခါ ခါျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်မိပါသည္။ ေနာက္ထပ္ မည္သူ႔ကိုမွ် တက္ဂ္ပို႔စ္ကို ဆက္တက္ဂ္ ေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့ပါ...။
~~~@@~~~
ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္သက္တမ္းခပ္ပါးပါးေလးတြင္ ခင္မင္႐င္းႏွီးစြာျဖင့္ တက္ဂ္လာေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္အနည္း ငယ္ကိုကိုယ္တိုင္ေရးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ အခုခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေရးျဖစ္ခဲ့ေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကိုျပန္ျမင္ဖတ္႐ႈ ကာ သံုးသပ္မိျပန္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေလးစားစြာ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့ေသာ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူေမာင္ႏွမတစ္ဦးဦးမွ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုခုျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တက္ဂ္လာပါက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးေလးႏွင့္ အေကာင္းဆံုးေရးေပးရလွ်င္ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားမိ တာ အရင္ဆံုးျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ အေထြအထူးေတာ့ မဟုတ္ရပါ..။ တက္ဂ္ပို႔စ္တြင္ ပါ၀င္ေသာအ ေၾကာင္းအရာေခါင္းစဥ္မ်ား၏ေအာက္တြင္ေရးရင္ျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္ history တခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပလိုက္သလိုျဖစ္သြား မွာ...၊ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ့္လက္႐ွိ အသက္အ႐ြယ္ေလးႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီးထင္စြာ ေတြးထားမိသမွ်ကို၊ ဖတ္ဖူး၊ သိဖူးေသာ စာမ်ားထဲမွ အေတြးအေခၚမ်ားကိုႁပြတ္သိပ္စြာ တက္ပို႔စ္ထဲတြင္ေရး လိုက္မိလွ်င္.... အြန္လိုင္းတြင္ျဖတ္သန္းသြားသမွ် ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးသူ၊ ငယ္သူမေ႐ြး၊ အေတြးအေခၚရင့္ က်က္သူ မည္သူမဆို အမွတ္မထင္ဖတ္မိသြားပါက မတိုက္ဆိုင္ခဲ့လွ်င္ ႐ွက္ဖြယ္လိလိျဖစ္သြားမွာတစ္ ေၾကာင္း....။ (ကိုယ့္တစ္ကိုယ္တည္း ေတြးမိေသာအေတြးမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၁၀၀%မွန္ဖို႔ အခြင့္အ လမ္းနည္းပါးတတ္သည္ဟု ျမင္မိ၊ ေတြးမိပါသည္။)
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုအေနျဖင့္ (ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႕အႀကံဳအရ) အြန္လိုင္းတြင္ စာဖတ္ေနၾကသူမ်ားထဲတြင္ ဘေလာ့ဂ္မေရးပဲ၊ ဘေလာ့ဂ္သာဖတ္ေသာ စာဖတ္သူအမ်ားစု႐ွိေနျခင္းေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို ရယ္စရာ၊ လြမ္းစရာ၊ ေတြးစရာပံုစံေလးမ်ားျဖင့္ ၀တၱဳတိုပံုစံ၊ ခံစားမႈစာစုပံုစံ၊ အက္ေဆးပံုစံေလးမ်ားျဖင့္ ေရးခဲ့ မိပါသည္။ တက္ဂ္ပို႔စ္တစ္ခုထဲတြင္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူအခ်င္းခ်င္းသာ နားလည္ႏိုင္သည့္ အသံုးအႏႈန္း၊ အ ခ်ိတ္အဆက္ႏွင့္၊ အေျပာအဆုိမ်ားကို ႐ိုး႐ိုးစာဖတ္ေနေသာသူမ်ား (ဘေလာ့ဂ္မေရးသည့္ေမာင္ႏွမမ်ား) ဖတ္ မိလွ်င္ အေတာ့္ကို ဟာ,သြားမွစိုးလို႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။ (ထိုခံစားခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ဂ္မေရးျဖစ္ခင္က ကိုယ္တိုင္ခံစားဖူးလို႔ပဲျဖစ္ပါသည္။) အဓိကကေတာ့ စာတစ္ပုဒ္ကို အခ်ိန္ေပးကာလာဖတ္သူမွေန ဘာႀကီး ေတြေရးထားတာလည္းမသိဘူး...၊ သူ႔ကိုယ္သူ ဆရာႀကီးက်ေနတာပဲဟု ျမင္သြားမည္ဆိုလွ်င္ အေတာ့္ကို အားနာစရာ၊ ႐ွက္စရာေကာင္းေနမည္ထင္ပါ၏။
ထိုကဲ့သို႔ တက္ဂ္လာေသာေခါင္းစဥ္တစ္ခုကို အေတြးပြားကာေရးလိုက္ရင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားမိခဲ့ေသာ ၀တၱဳတို၊ ခံစားမႈစာစု စသည့္စာမ်ားအား နာမည္ေပးခါနီးတြင္ မူရင္းတက္ဂ္လိုက္ေသာေခါင္းစဥ္ထက္ ေရးခဲ့ ေသာစာႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ရာ၊ အဓိပၸါယ္လိုက္ဖက္ညီရာေခါင္းစဥ္ေလးမ်ားကိုသာေ႐ြးကာ ကၽြန္ေတာ္ေပးျဖစ္ခဲ့ ၏။ (ဥပမာအေနျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ရင္မွျဖစ္ေသာသားသမီးမ်ားအား မိဘတို႔မွ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ နာမည္မွည့္သလိုမ်ိဳး ပင္ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။) သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္တိုင္း၏ေအာက္ဆံုးတြင္ မူ ရင္းတက္ဂ္လိုက္ေသာ ေရးေဖာ္ေမာင္ႏွမ၏ နာမည္၊ တက္ဂ္ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေရးသားထားေသာ စာမ်ားကို ျပန္ ၫႊန္းေပးထားမိပါသည္။
သို႔ရာတြင္ လြန္ခဲ့ေသာရက္အနည္းငယ္က ခင္မင္ရေသာဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္တစ္ေယာက္၏ ဒီေနရာေလးတြင္ ႐ွိေသာ ပို႔စ္ေလးတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိပါသည္။ ပို႔စ္ေလးမွာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းကာေရးဖို႔ မျဖစ္သင့္ပါဟု ႐ိုးသားစြာေတြးၿပီးေရးထားေသာ စာေလးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခါ ကိုယ္တိုင္ေရးျဖစ္ခဲ့မိေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ရင္း စဥ္းစားမိပါသည္။ ေနာက္... မူရင္းတက္ဂ္ေခါင္းစဥ္ကို စတင္ေမြး ဖြားလိုက္သူေနရာမွလည္း ၀င္ခံစားၾကည့္မိပါေသးသည္။
ဟုတ္ပါသည္။ တက္ဂ္လာေသာေခါင္းစဥ္ကို ကိုယ္ပိုင္႐ႈေထာင့္မွသာအေတြးပြား၊ ခံစားေရးသားမိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမ်ားကေလးအား အိမ္ေခၚ၊ ေရမိုးခ်ိဳးေပး၊ သနပ္ခါးလိမ္း၊ အ၀တ္လဲေပးၿပီး နာမည္ေျပာင္း မွည့္လိုက္သလိုျဖစ္ေနမည္ထင္ပါသည္။ ထိုလုပ္ရပ္ကို ေဘးမွေရးေဖာ္တခ်ိဳ႕က ႐ိုးသားစြာသေဘာမတူညီခဲ့ ၾကလွ်င္ ေခါင္းစဥ္ကို စတင္ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ကာယကံ႐ွင္ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေနမည္မသိေတာ့ပါ။ စိတ္ထဲ ဘာမွမ ႐ွိ၊ မျဖစ္လွ်င္ေကာင္းပါသည္။ အကယ္၍ ျဖစ္ေနခဲ့လွ်င္ လံုး၀ ( လံုး၀) အားနာစရာေကာင္းေနျပန္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တက္ဂ္လာခဲ့ေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို (ေစာေစာကေျပာခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ား ေၾကာင့္) ခံစားမႈစာစုပံုစံ၊ ၀တၱဳတိုပံုစံျဖင့္သာ ေရးခ်င္ၿပီး၊ ထိုစာအမ်ိဳးအစားႏွင့္လိုက္ဖက္ညီသည့္ ေခါင္းစဥ္ ေလးမ်ားကိုသာ ေပးခ်င္မိပါသည္။ (လိုအပ္၍ျဖစ္၏။) ထိုကဲ့သို႔ ႀကံဳလွ်င္ ႀကံဳသလို ဆက္တိုက္လုပ္ေနျပန္ပါ ကလည္း မူရင္းေခါင္းစဥ္ကိုေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာ ကာယကံ႐ွင္ႏွင့္ ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းေရးတာကို (မျဖစ္သင့္ဟု ႐ိုး သားစြာျမင္၍) မႀကိဳက္ႏွစ္သက္တတ္ေသာ ေဘးလူအခ်ိဳ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မရည္႐ြယ္စြာျဖင့္ စိတ္ ညစ္ႏြမ္းေအာင္ လုပ္ေနမိသလိုျဖစ္ေနခဲ့ရဦးမည္ထင္ပါသည္။ ေတြးတတ္၊ ျမင္ၾကည့္တတ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း အေတာ့္ကို အားနာဖို႔ေကာင္းေနပါသည္။
ထိုအခါ ဘက္မညီမွ်ႏိုင္သည့္အေျခအေနတစ္ခုကို ညီလာေစရန္ အားထုတ္ႀကိဳးစားမႈနည္းလွေသာ ကၽြန္ ေတာ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးလုပ္စရာအလုပ္တစ္ခုသာ႐ွိပါေတာ့သည္။ အျခားေတာ့ မဟုတ္ပါ...။
“ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္ေရးရန္႐ွိေနေသးေသာ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားေရးၿပီးလွ်င္ ေနာက္ထပ္ မည္သည့္တက္ ဂ္ပို႔စ္ကိုမွ လက္ခံေရးသားေတာ့မွာမဟုတ္ေၾကာင္းကို ခင္မင္ေလးစားရေသာ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေမာင္ႏွမမ်ား အား ႏူးၫႊတ္စြာ အသိေပးေတာင္းပန္လိုက္ဖို႔ပဲ႐ွိပါေတာ့သည္။”
“ကၽြန္ေတာ္ တက္ဂ္ပို႔စ္မ်ားကို လံုး၀ မေရးေတာ့ပါ”....။
~~~@@~~~
ေလာေလာဆယ္အေျခအေနတြင္ ဘေလာ့ဂ္ပံုမွန္ေရး၊ ပံုမွန္ဖတ္ (ရံဖန္ရံခါေပ်ာက္) ေနသူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ကာ ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕ ျပန္ေမးမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ....
၁)စာေရးခ်င္လို႔ေရးေနတာလား (ဒါမွမဟုတ္) နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ စာေရးေနတာလား၊ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို သိပ္ဟုတ္ေနၿပီထင္ေနမိသလား....
၂)ေရးေဖာ္ေမာင္ႏွမေတြ ခ်ီးမြမ္းသြားတိုင္း ကိုယ္ေရးတဲ့စာေတြဟာ သိပ္ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ေနတတ္သူလား...။ ကိုယ္ေရးတဲ့စာေတြအေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲေနခဲ့ၿပီလား....
၃)ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွေနၿပီး ကိုယ္သိထားသမွ်ေလးေတြကို ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ ေျပာမ်ားေျပာေန မိၿပီလား...
၄)ေရးထားေသာစာအေပၚ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ သေဘာထားျခင္းမတိုက္ဆိုင္တိုင္း ဆတ္ဆတ္ ထိမခံျဖစ္ေနတတ္သူလား....
၅)ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုလူစားလဲဆိုတာ တစ္ဖက္လွည့္နည္းနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေၾကျငာေနမိ သူလား...
၆)အမ်ားျဖတ္သန္းဖတ္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကိုယ့္အျမင္ကြက္ကြက္ေလးကိုပဲ (ကိုယ္ ပိုင္တဲ့ ေနရာဆိုၿပီး) ေရးခ်ေနမိသူလား....
၇)အျခားသူေရးသားထားေသာစာမ်ားအား ေကာင္းလွ်င္ေကာင္းသည္ဟု ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးမြမ္းဖို႔ ခက္ခဲေနတတ္သူလား....
၈)ကိုယ့္ပို႔စ္အသစ္တိုင္းကို အေရးတစ္ယူလာဖတ္၊ မန္႔မွ၊ သူ႔ပို႔စ္အသစ္ကို ျပန္သြားဖတ္တတ္သူ လား....
၉)ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္သည့္ အယူအဆမ်ားျဖင့္ေရးထားေသာစာမ်ား (ဥပမာ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာ ေရးအယူအဆ အခ်ိဳ႕) တြင္ၿပီးၿပီးေရာ ေကာ္မန္႔၀င္ေရးတတ္သူမ်ားလား....
၁၀)ကိုယ့္ေနာက္မွ အသစ္ေရးသည့္သူမ်ားကို အားမေပးပဲ မ်က္ႏွာႀကီးရာသာ ဟင္းဖတ္ပါစြာ အ စဥ္သြားလည္ေနတတ္သည့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူတစ္ဦးလား.....
စသည္ျဖင့္.........................................................။
ထိုအခါ......................................
~~~@@~~~
ေနာက္ထပ္တစ္ခုစဥ္းစားရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္မိပါေသး၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ေလဟာနယ္ထဲမွ အလကားရေသာေနရာလြတ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ“ဘေလာ့ဂ္စေပါ့(ထ္) ႏွင့္ ေဟာ့ေ႐ွာ့(ခ္)လုပ္ေနျခင္း” မ်ားလားဟူ၍.........။ ။
~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~
ပံုေလးကို ဒီေနရာေလးကေန ယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ....။
=============================================================
ကိုေဇာ္က စၿပီးတက္ဂ္လာတဲ့ ဒီတက္ဂ္ပို႔စ္ေလးကို မႀကီးေအး(ခ်စ္ၾကည္ေအး)ကလည္း ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ထပ္ တက္ဂ္ထားလို႔ ေရးလိုက္ပါတယ္...။ မူရင္းတက္ဂ္ေခါင္းစဥ္ကေလးက အျမင္မ်ား ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အက်င့္ဆိုးအတိုင္း နာမည္ေျပာင္းလိုက္ျပန္ပါၿပီ...။ ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ရင္း... ရင္ထဲမွ ႐ွိတဲ့ အရာ တခ်ိဳ႕ ႐ြာခ်လိုက္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ကိုေဇာ္နဲ႔ မႀကီးေအးတို႔ကို ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ.....။
=============================================================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္.......
ဏီလင္းညိဳ
43 comments:
ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ဘူးသီးလုံးေလာက္ က်သြားပါတယ္။
ခင္မင္စြာ
AATO
တကယ္လား အတည္လား ေနာက္တာလား တို႔ပတ္ မေရးေတာ့ဘူးေပါ့ တကယ္ . . . . ၀မ္းသာလိုက္တာေတာ္ အယ္ မႊားလို႔ စိတ္မေကာင္ဘူး ကိုဏီႀကီးရယ္ အဟင့္ ရႊတ္ ဖတ္
ဟိုသၾကၤန္ပို႔စ္ကို တက္ဂ္မလို႔ စဥ္းစားေနတာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္သြားတယ္.. :P
ေမးခြန္းေလးေတြ ေကာင္းတယ္..
မေလး အဲဒါထိုင္ေတြးမိသြားပါတယ္..
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ဏီလင္းေရ....အမလည္း အဲလိုအေတြးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြးမိဖူးတယ္...အဓိက ကေတာ့ အခ်ိန္ပါပဲ...အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ဖရိန္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လုပ္ခ်င္တာေတြက မ်ားေနေတာ့ ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ေနရတယ္၊ တခါတခါ ဖတ္ခ်င္လြန္းလို႔ သြားဖတ္ေနခဲ့ၿပီး အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေကာ္မန္႔မေရးျဖစ္ခဲ့တာမ်ိဳးေတြ၊ လိုင္းေပၚမွာ ျပန္မခ်က္ႏိူင္တာေတြ ႐ိွတယ္၊ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အကုန္လံုးဟာ သူ႔ဟန္နဲ႔သူ ေရးေနၾကတာပါပဲ၊ အမဆိုရင္ စိတ္မ႐ွည္တတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေၾကာင့္ စာေတြကို တံုးတိတိ ေရးခ်မိတတ္တယ္၊ သိုင္းဝိုင္းေနဖို႔ စိတ္မ႐ွည္တဲ့ အျပင္ ပိုစ့္႐ွည္မွာ၊ အခ်ိန္မရတာ အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ တခ်ိဳ႕ ပိုစ့္ေတြဆို ေကာင္းသင့္သေလာက္ မေကာင္း၊ ႂကြသင့္သေလာက္ ႂကြမလာေတာ့ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္တာပါပဲ...ကိုယ္ ေရးခ်င္တာေတြ မွ်ေဝခြင့္ရလို႔ပါ...၊ ေကာ္မန္႔ကေတာ့ ႐ွင္းပါတယ္၊ ကိုယ္လိုပဲ အခ်ိန္မရလို႔ မမန္႔သူေတြ၊ ဖတ္ဖို႔သက္သက္ လာတဲ့သူေတြ ႐ိွတယ္ေလ....
ဏီလင္း တက္ဂ္ပိုစ့္ မေရးေတာ့ဘူးဆိုလို႔ စိတ္မေကာင္းဘူး၊ ကိုယ္တိုင္ သိုင္းဝိုင္းမေရးတတ္ေပမဲ့ ေရးတတ္သူေတြ ေရးတာကိုေတာ့ ဖတ္ေကာင္းေနမိတာကိုး...အမကေတာ့ နာမည္ႀကီး ေသး လက္လွမ္းမီ သေလာက္ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတက္ဂ္ပို႔စ္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ ဏီလင္းေရ....:)
ကိုဏီ..
ဒီပို႕စ္ေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၂ခါျပန္ဖတ္မိပါတယ္..။
စာေရးသက္ ၄လအတြင္းမွာ ကြၽန္မကေတာ့ ၂ၾကိမ္တက္ျခင္း ခံထားရ ၿပီးပါၿပီ။ ဒီလို တက္ဂ္ပို႕စ္ေလးေတြ ေရးျခင္းဟာ ဘေလာ့ဂ္ဂါအခ်င္းခ်င္း အသိအျမင္ေတြ ဖလွယ္ရာ ေရာက္ၿပီး ရင္းႏွီးမွဳကို တိုးပြားေစမယ္လို႕ ထင္ျမင္ မိတာေၾကာင့္ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတက္ဂ္ပို႕စ္ေတြကို အပြင့္လင္းဆံုးေျပာရင္ ေရးရမွာ ၀န္ေလးမိတာအမွန္ပါဘဲ။ တက္ဂ္လာသူ မ်ား နဲ႕ ရင္းႏွီးသူမ်ား ျဖစ္တာတစ္ေၾကာင္း၊ အေၾကြးရွိရင္ မေနတတ္တဲ့ စိတ္အခံေၾကာင့္၄င္း၊ ကိုယ့္ကိုခင္မင္လို႕ တက္ဂ္လာတာကို အသိအမွတ္ ္ျပဳလိုတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ အျမန္ဆံုး ျပန္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားကို မတက္ဂ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသားပါ။ အဓိက က အားနာစိတ္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ကိုယ္ခ်ေပးထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္အေပၚတက္ဂ္ခံရ သူေတြအတြက္ ျပန္ေရးရတာ ေဘာင္က်ဥ္းေနမိမွာ စိုးလို႕၊ကိုယ္ေခါင္းစဥ္ အေပၚ သူတို႕အေနနဲ႕ ခံစားေပ်ာ္၀င္မွဳ မရွိပဲ အားနာစိတ္နဲ႕ ေရးေနမိၾက မွာ စိုးလို႕၊ မအားလပ္ၾကသူေတြအတြက္္ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုး ျဖစ္ေနမိမွာ စိုးမိလို႕ပါ။
ကိုဏီေျပာထားတဲ့ ေနာက္ဆံုးက စဥ္းစားသင့္တဲ့ အခ်က္ ၁၀ခ်က္ အတြက္ တကယ့္ကို Bravo လုပ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို စဥ္းစား မိတာကိုလည္း Appreciate လုပ္ပါတယ္။
ေတာ္ေသးၿပီ။ comment ရွည္သြားလို႕ ခြင့္လႊတ္ :)
ခင္မင္စြာ..
ျမေသြးနီ
အစ္ကို႔စာေတြမွာေလ တခ်ဳိ႔က ဘေလာက္တုံးေတြပဲျမင္ရတယ္... ေဖာင့္ေတြ အမ်ဳးိမ်ဳိးေျပာင္းေရးတာလား......... စာရွည္ရွည္ေရးတာေကာင္းတယ္ဗ်ာ..ကၽြႏ္ေတာ့္မွာ နည္းနည္းေလးရွည္လာရင္ အေတာ္ကို ေညာင္းေနတာ... း)))......
အမ်ားၾကီး ေလွ်ာက္ မေတြးပါနဲ႕ ကိုဏီေရ
စိတ္ပင္ပန္းပါတယ္ .. း)
ဘယ္လိုပဲ ေရးေရး ကိုယ့္ပရိတ္သတ္ကေတာ့ ဖတ္ေနမွာပါပဲ .. ဟုတ္တယ္ဟုတ္ .. း))
အစစ အရာရာ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္ .. း)
ကိုဏီလင္းေရ.. ပိုစ့္ရွည္တာမရွည္တာအဓိကမဟုတ္ဘူးလို႔သဒၶါေတာ့
ထင္မိတယ္။ကိုယ္တိုင္ကစာေပ၀ါသနာပါလို႔လားမသိဘူး..တျခားစာေပ
၀ါသနာပါတဲ့သူ၊စာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြေရးတဲ့စာေတြဆိုဖတ္ရတာႀကိဳက္
တယ္ေလ။ကိုဏီလင္းရဲ႔အခုပိုစ့္ေလးကသဒၶါ႔အတြက္လည္းစဥ္းစားစရာျဖစ္
သြားရပါတယ္။ကိုယ္ေရာအခုလိုမ်ိဳးထဲကဘယ္အခ်က္ေတြနဲ႔ကိုက္ညီ
ေနၿပီလဲလို႔.....။
ခင္တဲ့
သဒၶါ
ေနာက္ဆံုးတက္ပိုစ့္ေလးကို ေသခ်ာဖတ္သြြားတယ္ ကိုဏီး။ လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး အျမင္မတူၾကတာရယ္ တက္ပိုစ့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားၾကတာေတြ ျဖစ္ဘူးပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ ေျပာင္းတာ မေျပာင္းတာကေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ အျမင္ေပၚမွာ မူတည္တာေပ့ါေနာ္။ မိသားစု တခုတည္းမွာေတာင္ အျမင္ေတြ ကြဲေသးတာပဲ ဘေလာ့္ေပၚက သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အျမင္မတူၾကတာေတာ့ နားလည္ရမွာပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္ တက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီလင့္ေလးမွာ (http://www.dandaryee.com/2009/10/blog-post_29.html) ဒ႑ာရီ ေရးဘူးခဲ့ပါတယ္။ ကိုဏီးလည္း ဖတ္ဘူးခဲ့ပါတယ္။
အခုေရးတဲ့ ပိုစ့္ေလးကို ႏွစ္သက္သလို ေတြးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း ရသြားတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုဏီး..။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ဒ႑ာရီ
အဲ...ကိုဏီက တကယ္ပဲ တဂ္ပို႕စ္ ေတြမေရးေတာ႔ဘူးလား...။
ညီမကေတာ႔ သူမ်ားကို တခါမွ မတဂ္ဖူးဘူး..
သူမ်ားေတြက တဂ္ရင္ေတာ႔ မၿငီးမညဴ ေရးေပးတတ္ပါတယ္...တဂ္သူ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာရယ္...သူတို႕တဂ္လိုက္တဲ႔ အေႀကာင္းအရာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး “အၿဖဴေရာင္နတ္သမီး ဆိုရင္ ဘယ္လိုေရးလာမလဲ..ဘယ္လိုခံစားမလဲ...အၿမင္ေလးေတြ..” စသၿဖင္႔ သူတို႕ရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈ၊ဆႏၵေလးေတြကို ၿဖည္႕ေပးခ်င္တာေႀကာင္႔ စာေရးတတ္သူစစ္စစ္ႀကီးမဟုတ္ေပမယ္႔ “ကိုယ္ေရးတတ္သလို ခ်ေရးရင္း” သူတို႕ရဲ႕ဆႏၵကိုၿဖည္႕ေပးလိုက္တာပါပဲ..။
ကိုယ္ေရးတဲ႔စာေတြနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ဖတ္သူေတြအတြက္ မွတ္သားစရာ ပါ/မပါ ဆိုတာကေတာ႔ “ကိုယ္႔ခံစားခ်က္ကို အဓိက ထားေရးတတ္သူမို႕” အားနည္းေကာင္း နည္းပါလိမ္႔မယ္..။
ကိုယ္႔ကို တဂ္ေသာသူမ်ားအတြက္ လက္လြတ္ႀကီးၿပန္မသြားရေလေအာင္ တန္ၿပန္တုန္႕ၿပန္ရင္း တဂ္သမွ်ပို႕စ္မ်ားကို ေရးေပးခဲ႔ပါတယ္...။
ကိုဏီရဲ႕အေတြးနဲ႕အၿမင္ေလးေတြကို အရမ္းသေဘာက်တယ္...
မိမိဆိုလိုခ်င္တဲ႔အေႀကာင္းအရာ တခုကို ေပၚလြင္ၿပတ္သားစြာ ထိထိမိမိေရးႏိုင္လို႕ေလ...။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ပါေစ...ကိုဏီေရ...
ျပတ္သားလွခ်ည္လား ဏီလင္းေရ ...
အင္း အဲလိုျပတ္သားတာလဲ ေကာင္းပါတယ္။
သိပ္ေတာ့ မေတြးနဲ႔ေနာ္။ ကိုယ္ေရးခ်င္တာေရး ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တာဖတ္ ကိုယ္မန္႔ခ်င္တာမန္႔ေပါ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဏီလင္းေရ ... ကို္ယ္အဆင္ေျပသလိုလုပ္ပါ။ အားလံုးက နားလည္ၾကမွာပါ။
အကိုရာ...တက္ဂ္ပို႔စ္ကိုမေရးေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့မဆံဳးျဖတ္လိုက္ပါနဲ႕
ေရးပါ...ဒါမွလဲ...အျမင္မတူတဲ႕ရူ႕ေထာင့္ကေနေရးထားတာေတြ
ဖတ္ရမွာေပါ့.....ဆက္ေရးပါအကို....
အကိုရဲ႕အေရးအသားနဲ႔အျမင္ေလးေတြကေကာင္းပါတယ္..
ေရးတဲ႔စာေတြရွည္တယ္လို႔လဲမထင္မိပါဘူးအကိုရာ...။။
တခါတခါသီခ်င္းေလးလဲဆိုျပပါဦးေနာ္..အကို...။။။
အေတြးနဲ႔အၿမင္က ေလးနက္ပါတယ္... အေတြးခ်င္းအၿမင္ခ်င္းကေတာ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကတဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ခံယူခ်က္ေတြကေန ၿဖစ္ေပၚလာၾကတာမို႔ မေဝဖန္ခ်င္ပါဘူး
အခုလိုပြင္႔လင္းစြာ ေျပာသည္႔အတြက္ ေလးစားမိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တိ္ု႔၏စိတ္သည္ ဘေလာ႔ဂ္ေရစီးေၾကာင္းထဲတြင္ တုံ႔တစ္ခါ စုန္တစ္ခါနဲ႔ ခံစားမႈစာစုမ်ားကို ဖြင္႔အန္ၾကပါသည္။ ထိုအရာမ်ားသည္ စဥ္းစားၾကည္႔ေသာ္ ေၾကာင္ေရခ်ိဳးသည္႔အလုပ္မ်ားေပလားဟု ခံစားမိပါသည္။ ေသခ်ာသည္တစ္ခုမွာ ဘေလာ႔ဂ္ေရးျခင္းကို အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္လွ်င္ ရပ္တန္႔ပါမည္။
ဖတ္ရာကေန ေရးလာသူ တစ္ေယာက္ေနႏွင့္၊ ေမးခြန္းမ်ားကုိဖတ္ရင္း ေတြးမိပါသည္၊
ဘေလာ႔ စေပါ႕ ႏွင္႔ ေဟာ႔ေရွာ႕ လုပ္တယ္လို႕ မထင္ပါဘူး ဏီဏီေလး ရယ္..
သူ႕ကလည္း စိတ္ႀကီးဘဲ.. ေရးခ်င္ေရးေပါ႕ မေရးခ်င္ မေရးနဲ႕ေပါ.. အဟင္း ဟင္း..
စိတ္ေလွ်ာ႕ေလွ်ာ႕ .. အေလွ်ာ႔လြန္သြားလို႕ ေဘာင္းဘီလည္း ကၽြတ္က်သြား အုန္းမယ္ေနာ္
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္
သူငယ္ခ်င္းေရ အခ်ိန္လုျပီး အြန္လိုင္းမွာစာေလွ်ာက္ဖတ္ေနရလို႔ ခုမွေရာက္တယ္... ခ်ိတ္ခ်ိဳးပါနဲ႔ေနာ္...
ေရာက္ေရာက္ျခင္းေတြ႕လိုက္ရတဲ႔ ပို႕ေၾကာင့္မတ္က်ိပူး တြားဒလယ္...
နင္ဂလဲဟယ္.... နာရွက္ဘို႔လဲထားပါအူး.... အဟီး....
လြတ္လပ္စြာေရးေသာစာသည္ အလွဆံုးဖစ္သည္လို႔ ဘယ္ဂလဲ မသိၾကားဘူးေသာေၾကာင့္ ဆံုးခ်က္ဖတ္ ကို ျပင္ေစလိုေၾကာင္း အဆိုတင္သြင္းပါတယ္....
ေဘာ္ဒါၾကီး
ျခင္..
(နင့္အေၾကြးဆပ္ဘို႔ ျခင့္ချမာ ကြာလဖိုင္းမျဖစ္လို႔ ၾကိဳးစားျပီး ေရးမယ္ကြာ) ဖတ္ရေတာ့မယ္လို႔ အားခဲထား.... အာဟြမ္း....
တဂ္စာေရာ ၊ မတဂ္စာေရာ
အၿမဲ အားေပးေနမွာပါ ...
ပို႕စ္ ေရးတာပဲ
စိတ္ထဲ ရိွသမွ် အကုန္ေရးးေပါ့ ...
ဘာၿဗစ္လဲ ..(ဘာမွၿဗစ္ဘူးးးမလား) ..:D
ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး ေလွ်ာက္ေတြးမေနပါနဲ႕ဗ်ာ ...
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
ကိုဏီေရးသြားတာေတြ ၊ တင္ျပသြားတာေတြ ေကာင္းပါတယ္။
(ကိုဏီ အတြက္. . . . )
Tag ပို႔စ္နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေတာ႔ က်ေနာ္လည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ စျပီး မ Tag ဖူးေသးပါဘူး။ သူမ်ား Tag တာေတြသာ ခင္မင္စြာျဖင္႔ ၾကိဳးစား ပမ္းစား ျပန္ျပီး က်ေနာ္႔မွာ ေရးေပးေနရပါေသးတယ္။
Tag ပို႔စ္က ဘာလဲ က်ေနာ္ကေတာ႔ စုထားေပးတယ္ ထင္မိတာဗ်။ ဒီလို ဘေလာ႔စေရးေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ post-create ရဲ႕ ေအာက္မွာ Lables ဆိုတဲ႔ ဟာေလးမွာ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္ေရးတဲ႔ စာအစုေလးကို စုတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါကို Blogspot မွာ Lables ဆိုေပမဲ႔ တျခား Blog ေတြမွာ Tag လို႔ ေရးတတ္ၾကတယ္။
ဒီလိုပဲ အခ်င္းခ်င္း Tag တယ္ ဆိုတာ ေခါင္းစဥ္တူတာေလးကို လူ ၊ အျမင္ မတူတာကေန ဝိုင္းၾကည္႔ျပီး ေရးထားတာေလးေတြ စုထားတာလို႔ က်ေနာ္က မွတ္သားဖူးလို႔ က်ေနာ္႕ အျမင္ေလးေတြကို ခ်ျပၾကည္႔တာပါ။
တစ္ခု စိတ္မေကာင္းစရာ ျဖစ္သြားတာက ကိုဏီရဲ႕ Tag ပို႔စ္ “ ကိုယ္႕အၾကိဳက္ ”မွာ က်ေနာ္က ဒီလို ေရးမိသြားတာပါ။
ကိုယ္႔အၾကိဳက္ဆိုျပီး က်ေနာ္႕မွာ ေရးရတာ ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ က်ေနာ္က ဘာကိုမွ ေသခ်ာ မၾကိဳက္တတ္လို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ က်ေနာ္ ရွင္းျပထားသလို ၾကိဳက္တာ အျပင္ မၾကိဳက္တာေလးကိုပါ တင္ျပမိတာပါ။
ပို႔စ္ ရွည္တာ ၊ တိုတာကေတာ႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဘာမွ အေဖာ္ညွိစရာ မလိုပါဘူးဗ်ာ။ကိုယ္႕ဖာသာ ႏွစ္သက္သလို ေရးမွာပါပဲ။ အဆင္ေျပသလိုေပါ႔။
စာေရးဟန္ေတြကိုေတာ႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သြားညွိလို႔ မျဖစ္ဘူးဗ်။ ကိုယ္ေရးဟန္နဲ႔ ကိုယ္ေရးရမွာပဲေလ။ ကိုယ္႔ဖာသာ သရုပ္ေဖာ္နည္း ၊ စကားေျပာ ၊ စကားေျပာေရးနည္း ၾကိဳက္တာနဲ႔ ေရးပါ။ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ္႕စာဖတ္သူ အဆင္ေျပရင္ ျပီးတာပါပဲ။ ဒါထက္ ကိုယ္႕အတြက္ ပိုျပီး အဆင္ေျပရင္ ျပီးတာပဲေလ။
ကိုဏီ ခ်ျပထားတဲ႔ အခ်က္ေတြ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ေမးထားတာ ေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ႔ စာေတြကို စိတ္ထြက္ေပါက္ အေနနဲ႔ ေရးတာ မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္႕ စိတ္ထြက္ေပါက္က တျခားပါ။ သို႔ေသာ္ . . . . . . . . ( ေဆာရီး )
လူဆိုတာ အခ်ိန္မ်ားမ်ားစားစား ရွိတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ရွိေနတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ တြန္းေရးမိတာေတြေတာ႔ ရွိတယ္။ မ်ားမၾကာခင္မွာ က်ေနာ္လည္း နားျဖစ္သြားနိုင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ လူဆိုတာ ေျပာျပလို႔ မရတဲ႔ ေနာက္ခံ ပံုရိပ္ေတြ ရွိတတ္စျမဲပဲ မဟုတ္လား။
Tag ပို႔စ္ေရးေပးတဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူး။
အျမင္ရွင္းစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
ေလးစားပါတယ္၇ဲေဘာ္....
အၿမင္ေလးေတြက ၇ုိးသားၿပီးပြင္႕လင္းစြာေ၇းထားတာမုိ႕ ေလးစားစ၇ာပါ။
ကုိယ္တ႕ုိက စာဖတ္ခ်ိန္မရွိေတာ႕ ၇တဲ႕အခ်ိန္ေလး ဘေလာ႕ေတြဖတ္ အၿမင္ေလးေတြသုံးသပ္တဲ႕အလုပ္ဘဲတတ္နွဳိင္တာ....ဘေလာ႕၈ါ၇ဲ႕
စိတ္ကုိသူ႕၇ဲ႕စာေတြကေနတဆင္႕ခန္႕မွန္းလုိ႕၇တယ္ေလ...
ေအာင္ၿမင္ပါေစ။
အာ ..ကိုဏီးေရ..ကိုဏီးစာ ဖတ္ၿပီး ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ သံးုသပ္မိတယ္။ ဝါသနာပါလို႔သာ ေရးေနတာပါ ကိုဏီးရာ..။
လူတိုင္း ကိုယ္႔ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ႔ ကိုဏီးရာ..ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဘေလာ႔ လုပ္တာလည္း ဆိုတာ ေတာ႔ လိုမယ္။ အားလံုးေတာ႔ ဝါသနာ အရ ေရးေနႀကတာပါပဲ ။ ေရးတက္လြန္းလို႔ ေရးေနႀကတာ မဟုတ္ေပမယ္႔ သင္ရင္း ေလ႔လာရင္း သိတာေလးေတြ မွ်ေဝရင္း တစ္ေယာက္ေရးတာကို တစ္ေယာက္ ေလ့လာ အားေပးေနႀကတာပါပဲ။
တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္႔ပိုစ္႔ကို အားမနာတမ္း ေဝဖန္ေစခ်င္တယ္..။ကိုယ္ေရးတာ တကယ္မွ ေကာင္းရဲ႕လား ဆိုတာ..သံသယေတာ႔ ၿဖစ္မိတယ္...။ ကိုယ္ေရးတာ မေကာင္းေသးဘူးလို႔ပဲ စိတ္ထဲမွာ အၿမဲ ေတြးမိတယ္။
tag ပိုစ္႔ေတြကို ခင္မင္စြာ ဂရုတစိုက္ ေရးေပးတက္တဲ႔ ကိုဏီး မေရးေတာ႔တာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ။ မြန္ဆိုရင္ေတာ႔ တက္ေတြကို စာရင္းလုပ္ၿပီး မေရးရေသးေသာ တက္ပ္မ်ားဆိုၿပီး ဘေလာ႔ေပၚမွာ စာရင္းလုပ္ထားလိုက္တယ္ ကိုဏီးေရ..။
ကိုဏီး အစစ အရာရာ အဆင္ေၿပပါေစ..။
ကိုညိဳေရ အမွန္တိုင္း ေျပာရ၇င္ေတာ့ စာရွည္ရင္ ဖတ္ရတာ သိပ္အဆင္မေျပတာပါ း) နက္က ေနွးတာေကာ ဆိုင္မွာသံုးေတာ့ ေစ်းၾကီးတာေကာေလ ဟဟား ။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကို႕ ေရးဟန္က အီေတာ့မအီပါဘူး စာတစ္ပုဒ္ကို ေလာေလာဖတ္ရရင္လည္းမေကာင္းဘူးေလ က်ေနာ္ခု ဒီစာကို ေလာၾကီးဖတ္လိုက္လို႕ပါ ဇိမိခံျပီးဖတ္ခ်င္တာ ေနာက္လည္း အဆင္ေျပရင္ လာဖတ္ျဖစ္ေနအံုးမွာပါ ဘေလာ့ကမၻာမွာ လြတ္လပ္စြာ စီးေမ်ာလိုက္စမ္းပါ ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြနဲ႕ ေရးရင္ ဖီးလ္ ေတြ ေနာက္ပိုင္းေျပာင္းသြားလိမ့္မယ္ း) ၾကံဳခဲ့ဖူးလို႕ ဆရာလုပ္ၾကည့္တာ ေဆာတီး ။
ကိုလူေထြးေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ရွိပါတယ္...
ေရးခ်င္တာေရး
စိတ္မွာေလးတိုင္း
အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မေနနဲ႕
ခံစားခ်က္တူ
အခ်ိန္ယူလို႕
ဒီလူလာဖတ္လိမ့္မေပါ့...
းဝ)
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဘာမွမေျပာဘူး .. ဖတ္ရံုေလးပဲ ဖတ္သြားပါတယ္ ...
စာေရးေကာင္းတဲ႔ အစ္ကုိ႔ဆီမွာ ဒီထက္ ေကာင္းတဲ႔ စိတ္ကူးေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေနအုန္းမွာပါ ... ေအးေဆးေပါ႔ အစ္ကုိရာ ... ဟုတ္တယ္ဟုတ္ ...
ခင္တဲ႔ ...
ကုိဏီး...
ပုိစ့္အတုိ အရွည္နဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕ ညီမေလးလည္း ကုိဏီးေမးသလုိ ကိုယ့္ကုိကုိယ္ ၿပန္ေမးဘူးပါတယ္... ဘာၿဖစ္လုိ႕လည္းဆုိေတာ့ ညီမေလးကလည္း ပုိစ့္တစ္ပုဒ္ကုိ ေရးလုိက္ရင္ တနံတလ်ား မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ ေရးတတ္လြန္းလုိ႕ေလ (ကုိဏီးတုိ႕လည္း သိပါတယ္...) ဒါေပမယ့္လည္း ေသခ်ာပါတယ္... ဘယ္လုိမွ ပိုစ့္တုိတုိ ေရးဖုိ႕ရာမတတ္ႏုိင္ပါဘူး (ကိုယ္ကုိယ္တုိင္က ညံ့ဖ်င္းတာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္...) အဲဒီေတာ့ ညီမေလးလည္း ဆုံးၿဖတ္ၿပီးသားပါ... ကိုယ့္ပုိစ့္ရွည္လို႕ မဖတ္ခ်င္ၾကဘူးဆုိရင္လည္း ကိုယ္က ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္မွာလဲ ....ကုိယ္ေတာင္ ပုိစ့္အတုိမေရးႏုိင္ဘူး...အရွည္ပဲ ေရးမယ္လုိ႕ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ... စာဖတ္သူကလည္း ကိုယ့္လုိပဲ သူဖတ္ခ်င္တဲ့ပုိစ့္မ်ိဳးပဲ ဖတ္မွာေပါ့ ...ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒါနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုခံစားမႈမ်ိဳးမွ မၿဖစ္ေအာင္လည္း ကိုယ့္ကုိကုိယ္ ဆုံးမထားပါတယ္...
ေနာက္တစ္ခုက ညီမေလးကေတာ့ စာေရးတယ္ဆုိတာ ေရးခ်င္လို႕ကုိ ေရးခ်လိုက္တာေတြခ်ည္းပါပဲ...အခု ကုိဏီးေရးၿပထားမွပဲ ျဖစ္စဥ္ျပေရးနည္း၊ သ႐ုပ္ေဖာ္ေရးနည္း၊ စကားလံုးနိမိတ္ပံုကိုယူၿပီးေရးနည္း ဆုိတာေတြ ရွိတယ္ဆုိတာကုိ သိေတာ့တယ္ ... (ညီမေလးရဲ႕ ဗဟုသုတ ေခါင္းပါးမႈေၾကာင့္လည္း ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္...)
တက္ဂ္ပုိစ့္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ကိုယ့္ကုိ သူမ်ားက တက္ဂ္လာၿပီဆုိရင္ ခံစားမႈက ႏွစ္မ်ိဳးၿဖစ္ပါတယ္... တစ္ခုက အတက္ဂ္ခံရတဲ့ အတြက္ ၀မ္းသာမိတာ (ကိုယ့္ကုိ တက္ဂ္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြက ကို္ယ့္ကို ခင္မင္လို႕သာ တက္ဂ္တယ္လုိ႕ ညီမေလးက ခံယူမိလို႕ပါ...) ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခုက အဲဒီလုိ အတက္ဂ္ခံရၿပီး ကတည္းက အဲဒီအေၾကာင္းက ေခါင္းထဲမွာေရာက္ေနၿပီးေတာ့ (ကုိယ္ကလည္း တက္ဂ္တဲ့သူရဲ႕ ခင္မင္မႈကုိ အေကာင္းဆုံးအားထုတ္မႈနဲ႕သာ တုံ႕ၿပန္ေပးခ်င္တာဆုိေတာ့...) တစ္ခါတစ္ရံမွာ စိတ္ဖိစီးမႈလို ပုံစံမ်ိဳးေတာင္ ၿဖစ္သြားတတ္တာမ်ိဳးပါ...
ညီမေလး အေနနဲ႕ေတာ့ သူမ်ားေတြကုိ တစ္ခါပဲ တက္ဂ္ခဲ့ဘူးသလုိ အဲဒါကလည္း ေနာက္ဆုံးတက္ဂ္ခ်င္းပါပဲ...(ေရးလည္းေရးခဲ့ဘူးပါတယ္...)...ဘာၿဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ တစ္ပုဒ္ပဲ တက္ဂ္လိုက္တဲ့ ပိုစ့္မွာတင္ပဲ ေရးေပးရတဲ့ သူေတြဘက္က အခက္အခဲေတြကုိ သိရွိ အားနာသြားမိလို႕ပါပဲ...
ေခါင္းစဥ္ေၿပာင္းတာနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အၿမင္မတူႏဳိင္ၾကပါဘူး...(ညီမေလး ကုိယ္တုိင္လည္း တက္ဂ္ပုိစ့္ေတြကို ေခါင္းစဥ္ေၿပာင္းေရးခဲ့ဘူးပါတယ္...)
ကုိဏၤီး အေနနဲ႕ အခုလုိ ၿပတ္ၿပတ္သားသား ဆုံးၿဖတ္ႏုိင္တာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္ (တစ္ခါတစ္ရံမွာ အားနာမႈေတြဟာ လူကုိ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေပးတတ္လို႕ေလ...)
ေအာက္ဆုံးက ေမးခြန္း ၁၀ ခုကိုေတာ့ အလြတ္ရေအာင္ကုိ က်က္သြားပါတယ္ (ညီမေလးလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၿပန္သုံးသပ္ခ်င္လို႕ပါ...)တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ေရးၿခင္းကို တစ္ခ်ိဳ႕က စိတ္ရဲ႕ထြက္ေပါက္လို႕ ဆုိၾကေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးၿခင္းေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈေတာင္ ပုိရသလုိပါပဲ (ဒါေပမယ့္လည္း ကို္ယ္က စာမေရးပဲ မေနႏုိင္ေတာ့ မတတ္ႏုိင္ေသးဘူးေလ... ကို္ယ့္စိတ္ကိုယ္ႏဳိင္တဲ့ တစ္ေန႕ေတာ့ ရပ္ပစ္ခ်င္ရပ္ပစ္လုိက္မွာပါပဲ...)
ေကာင္းမြန္တဲ့ အေတြးစေတြကို ရသြားေစတဲ့ အတြက္ ကုိဏီးကုိ ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္...
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ညီမေလး
အင္ၾကင္း
အစ္ကိုေရ..
အစ္ကို႔ပို႔စ္ေလးဖတ္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း အစ္ကို႔တဂ္ေၾကြးနဲ႔ အစ္မခ်စ္ၾကည္ရဲ႕ တဂ္ေၾကြးမေၾကေသးေတာ့။ ေကာမန္႔ေတြလည္း ေသခ်ာဖတ္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔လည္း အစပိုင္းမွာ ဘေလာ့ကို အာ႐ုံစိုက္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ သိပ္အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူးျဖစ္လာရတယ္။ ပို႔စ္မွန္မွန္မတင္ႏိုင္တာမ်ဳိး.. သုံးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ စာေရးၿပီးသား႐ွိတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ မကိုက္တာမ်ဳိးေတြျဖစ္ရတယ္။ ကိုယ္တိုင္က စာဖတ္ရတာကို ႏွစ္ျခိဳက္တဲ့ အတြက္ တိုတာ႐ွည္တာကို သိပ္အာ႐ုံမထားမိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ႐ွည္တိုင္းလည္း မႀကိဳက္သလို တိုတိုင္းလည္း ေကာင္းတယ္မထင္လို႔ပဲ အစ္ကို။ စာေရးတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ သူသန္ရာ ေရးမွာပဲအစ္ကို.. သူ႔ဟန္နဲ႔သူသြားမွာပဲ။ အဓိကက ဘယ္ေလာက္ အႏုပညာေျမာက္မလဲ..? ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း တခါတေလ အခ်ိန္ေပးၿပီးမဖတ္ႏိုင္ဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ စာဖတ္တာကို စာေရးတာထက္ပိုလုပ္မိတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အနည္းဆုံးေတာ့ ကိုယ္ေရးတာကို တစ္ေယာက္ပဲ ဖတ္တဲ့လူ႐ွိ႐ွိ အားနာတယ္။ ကိုယ္က ေရးခ်င္တာေရး ဖတ္ခ်င္တဲ့လူဖတ္လိမ့္မယ္ဆိုတာမ်ဳိးထက္ အနည္းဆုးံေတာ့ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမွ်ေလး ေကာင္းေအာင္လုပ္ခ်င္တယ္။ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္လုံခ်င္တယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ေကာမန္႔ကို ေပးခ်င္စိတ္ကိုမ႐ွိဘူး။ ေပးလည္းမေပးတတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေကာမန္႔တစ္ခုရဲ႕ အင္အားကို သိတယ္။ ေကာမန္႔တစ္ခုရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈကို နားလည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္တတ္ႏိုင္သမွ် ေပးျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားမိတယ္အစ္ကို.။ တဂ္ပို႔ေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ သိပ္မ်ားမ်ား အတဂ္မခံရဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ တဂ္ခံရရင္ အမွန္အတိုင္းေျပာမယ္အစ္ကို ေပ်ာ္တယ္။ ငါ့ကို ခင္ပါလား မင္ပါလားဆိုတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ပဲ။ ကိုယ့္ဘက္က အေျခအေနမေပးလို႔ မေရးေပးႏိုင္ေသးရင္သာ႐ွိမယ္.. အားနာတယ္။ ကုိယ့္ကိုေတာ့ျဖင့္ အေရးတယူနဲ႔ တဂ္ထားတာ ငါ့ဘက္က ျပန္မလုပ္ေပးႏိုင္ေသးဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ကလြဲရင္ ေပ်ာ္တယ္... မအားတာကေတာ့ အစ္ကိုရယ္..ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းက စာေရးတာမွမဟုတ္ပဲ။ အားလုံးက စာဖတ္မ်ားရကေန ေျပာခ်င္တာေလးေတြ႐ွိလာၿပီး စာေရးျဖစ္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား... ဘာမွေတာ့ သိပ္မေတြးပါနဲ႔ အစ္ကိုရာ.. အဓိကကေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို ကို္ယ္စိတ္ကေက်နပ္ဖို႔ပဲမဟုတ္လား...
ခင္မင္ေလးစားရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး......
“ကိုေအေအတူ၊ ညီေလးဗညား(a)လင္းေခတ္ဒိုင္ႏိုေဆာ၊ မေလး၊ မႀကီေအး၊ မျမေသြးနီ၊ ညီဂ်ပန္ေလး၊ ညီမေလးမိုးခါး၊ သဒၵါလႈိင္း၊ ညီမဒ႑ာရီ၊ အျဖဴေရာင္နတ္သာမီး၊ မေမ၊ ညီမေလး blackroze၊ မ႐ိုစ္႔၊ ကိုမိုး၊ မႀကီးေ႐ႊဇင္၊ ကိုဆိုဆီ၊ ေပ်ာက္ေနတဲ့ ျခင္၊ ညီမေလးေဆာင္ႏွင္း႐ြက္၊ ကိုေဇာ္၊ စာ၀င္၀င္ဖတ္ေပးေနတဲ့ ကိုေအာင္ေမာ္၊ ညီမမ်က္မႊန္၊ ညီေလးေမာင္မ်ိဳး၊ အစ္ကိုလူေထြး၊ ညလင္းအိမ္တစ္ျဖစ္လဲ ညီေလးကိုတူး၊ ညီမေလး အင္ၾကင္းသန္႔၊ ညီေလးေ၀လင္း”....
အားလံုး...... ဒီတက္ဂ္ပို႔စ္ေလးကို လာဖတ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။ ဒီတက္ဂ္ပို႔စ္ထဲက အျမင္ဟာ... ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ျမင္ၾကည့္ထားတာပါေနာ္ဗ်....။ ဆက္တက္ဂ္ၾကပါဦး၊ ေရးၾကပါဦးဗ်ာ...။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာရယ္...၊ အားနာတာေၾကာင့္ရယ္.... မေရးေတာ့တာပါခင္ဗ်ာ....း))
especially >> ကိုေဇာ္ေရ....
ဘာစိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ႐ွိသလဲဗ်ာ....။
ခင္ဗ်ား႐ိုးသားစြာေတြးၿပီးေရးထားမွန္း ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိပါတယ္....။
ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို မျဖစ္သင့္၊ မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ဆင္ျခင္မိသြားတာေၾကာင့္ ေက်းဇူးေတာင္တင္ရဦးမွာပါဗ်ာ...။ အဟုတ္...း))
ၿပီးေတာ့ အခု မအားဖို႔လမ္းစတခ်ိဳ႕ ျမင္လာရတာေၾကာင့္လည္းပါပါတယ္...။
စာကေတာ့ ေရးပါဦးဗ်ာ....။
ခင္ဗ်ားကို ဘာမွမျမင္ပါဘူးဗ်....။
တစ္ကယ္ပဲ... တစ္ဇိမ္းဆန္လိုက္တာ... ေကာ္မန္႔ေရးသြားတာ........း))
အားလံုးကိုခင္မင္ေနတဲ့....
ဏီလင္းညိဳ
သာမီးရယ္...မံမီလဲဘယ္သူ႔မွမတက္ပါဘူးကြယ္..မံမီကိုတက္ရင္လဲျငိမ္ေနတယ္(ေရးရမွာေၾကာက္လို႔ပါ..တျခားမေတြးနဲ႔ေနာ္..ဟြန္႔).... သာမီးရွည္ရွည္ၾကိဳက္တတ္တာေတာ့..မံမီအျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူးကြယ္..ကိုယ့္ဝါသနာနဲ႔ကိုယ္ပဲ...ျမင္းၾကိဳက္ရင္ျမင္း..လားၾကိဳက္ရင္လား..ကိုယ္ၾကိဳက္တာကိုယ္ေရြးစီးပါလိမ့္မယ္ကြယ္...
ကိုႀကီးေက်ာက္.....
ကိုႀကီးေက်ာက္ေရာ ဘာေကာင္ႀကိဳက္သတုန္းဗ်....း))
လာဖတ္တာ.... ေက်းဇူးဗ်ာ....း))
~~~@@@~~~
ဒီစာေလးက မေခ်ာ စီဗံုးမွာ ေက်ာ္၀င္ထားရလို႔မန္႔မရတဲ့အတြက္ ေရးသြားတဲ့စာေလးပါ.....။ သူကလည္း... တက္ဂ္ပို႔စ္သိပ္မေရးခ်င္ပါဘူးလို႔ ေျပာဖူးခဲ့ေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တက္ဂ္ပို႔စ္ မေရးေတာ့ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့...ပို႔စ္ေလးမွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္လာေျပာသြားေတာ့ အမွတ္မထင္ပဲစိတ္ထားျခင္းသြားတိုက္ဆိုင္သြားလို႔ အမွတ္တရ... သိမ္းထားလိုက္တာပါ...။
~~~@@~~~
24 Apr 10, 02:21 PM
ေခ်ာ: ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကလဲ ကိုယ္ဥာဏ္မမွီတဲ႕ သူမ်ားေတြးသလို လိုက္မေတြးႏိုင္တဲ႕ တဂ္ပို႕ေတြကို လံုး၀ေရးေတာ႕မွာ မဟုတ္သလို ဘယ္သူ႕ကိုမွ တဂ္မွာ မဟုတ္ေတာ႕လို႕ပါ.. ေက်းဇူးပါကိုဏီေရ.. ဆင္ျခင္စရာေလးေတြ ဖတ္လိုက္ရလို႕ပါ..
24 Apr 10, 02:04 PM
ေခ်ာ: ကိုဏီရဲ႕စာေတြမွာ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုနိမ္႕ခ်ျခင္းဆိုတာေတြဘဲ အျမဲေတြ႔ရတတ္တယ္.. ကိုဏီဟာသူမ်ားကို ဆရာၾကီးလုပ္ေနတဲ႕ေလသံလဲမေပါက္ပါဘူး.. စာရွည္ရွည္ေရးလဲဖတ္ေကာင္းေနတာပါဘဲ..တဂ္ပို႕ေရးတာမေရးတာကိုေတာ႕ အျပစ္လံုး၀မျမင္မိပါဘူး..
~~~@@~~~
အားလံုးကို ခင္မင္ေနတဲ့
ဏီလင္းညိဳ
မဂၤလာပါ ကိုဏီ...
ကြ်န္ေတာ္လည္း အခုမွစာစေရးဖို ့ၾကိ ုးစားေနတဲ ့သူတစ္ေယာက္ပါ....အခုေတာ့ေရးတာထက္အကိုေတြအမေတြ၇ဲ ့
ဘေလာ့ေလးေတြလိုက္လည္..မွတ္သားေနဆဲပါ...
တက္ဂ္ပို ့စ္ ေတြမေ၇းေတာ့ဘူးဆိုတာလည္း နားလည္ပါတယ္
နည္းပါးလွတဲ ့အခ်ိန္ေလးေတြကိုလုျပီး၀ါသနာအ၇စာေတြေ၇း
ေနၾကတဲ ့ အကိုအမအေပါင္းကိုလည္းေလးစားပါတယ္ဗ်ာ...
စာဖတ္သူအတြက္ တစ္ခုခုရမယ္ဆိုရင္ တဂ္တာျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္ျဖစ္ ေရးပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ တဂ္ပို႔စ္ ၃ ခုပဲ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ က်န္တဲ့ ၁၀ ခုေက်ာ္ေတာ့ မေရးခဲ့ဘူး။ ၂ ေယာက္ နဲ႔ေတာ့ အခင္မင္ ပ်က္သြားရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ စာဖတ္သူက ဘေလာ့ဂါ ေတြတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပင္ပစာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရိွပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ ေဝးတဲ့စာမ်ဳိး ဥပမာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အခ်င္းခ်င္း လက္တဆုပ္စာ ေလာက္နားလည္မွာမ်ဳိးေတြ ေရးရမွာ အရမ္းအားနာမိတယ္။ ဘေလာ့ဂါ အေယာက္ ၇၀ ေက်ာ္ပါတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါနဲ႔အဏၰဝါ ပို႔ဆိုရင္ ၃ ရက္ တပိုင္းေလာက္ တင္ဖို႔ ညနက္တဲ့အထိ ေရးခဲ့ရတယ္။ ျမန္ျမန္တင္ျပီးမွ ျပင္ပစာဖတ္သူ ေတြအတြက္ တျခားပို႔စ္ တင္ေပးလို႔ရမွာ ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ အဲဒီရက္ က အအိပ္ပ်က္ျပီး အလုပ္ပ်က္ခဲ့ဖူးတယ္။ တင္ျပီးေနာက္ပိုင္းလည္း ျပင္ပစာဖတ္သူေတြကို စိတ္ထဲမွာ အားနာေနမိတယ္။ သူတို႔ကို အဖက္မလုပ္ပံုမ်ား ေရာက္သြားျပီ လား အၾကိမ္ၾကိမ္ေတြးမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ သၾကၤန္ကို မေရးျဖစ္ေတာ့တာပါ။
က်ေနာ္ ဆိုလိုခ်င္တာက ရင္ဘတ္တိုင္း နာလည္ခံစားလို႔ရဖို႔ တဂ္ပို႔စ္ျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္ျဖစ္ ေရးေစခ်င္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ တဂ္ပို႔စ္ေတြက ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ခံစားခ်က္ေတြ မ်ားတယ္။ က်ေနာ္လည္း တဂ္ပို႔စ္ မေရးျဖစ္တဲ့ အဓိက အခ်က္က ျပင္ပစာဖတ္သူေတြက ဟိုဘေလာ့ဂ္ ဝင္ၾကည့္လည္း ဒီအေၾကာင္းအရာ ဒီဘေလာ့ဂ္ဝင္ၾကည့္လည္း ဒီအေၾကာင္းအရာ ဆိုေတာ့ သူတို႔ကို အားနာမိလို႔ပါ။
ျပင္ပစာဖတ္သူအတြက္ပါ အေၾကာင္းအရာပိုင္း ေကာင္းရင္ေတာ့ တဂ္ပို႔စ္လည္း ၾကိဳဆိုမွာပါ။ က်ေနာ္ ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အျငိမ့္က မူရင္းက တဂ္ ပို႔စ္ပါ။ ရင္ဘတ္တိုင္း သိနိင္တယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ တဂ္တာလက္ခံျပီး ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။
အခုေပးတဲ့ ကြန္မန္႔က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ျဖစ္ေနနိိင္တယ္ ဒါေပမယ့္ ကုိညိဳ႕ ပို႔စ္ေလးကို သေဘာက်လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပျဖစ္တာပါ။
စာဖတ္သူအတြက္ အသိ တစ္ခုခုတိုးမယ့္ ရသ တစ္ခုခုရမယ့္ တဂ္ပို႔စ္ေတြ မ်ားလာေစခ်င္ပါတယ္။
ကိုယ့္အျမင္ေလးကိုေရးရာမွာ ႏွိမ့္ခ်ျပီး ေရးတဲ့ ကိုညိဳ႕ရဲ႕ ဒီပို႔စ္ေလးကို တကယ္သေဘာက်တယ္။
အားေပးပါတယ္သူငယ္ခ်င္း
ေအာင္မငီးးးး ပို႔စ္ေရာ မန္႔မန္႔ေတြေရာ ရွည္လ်ားေထြျပားထွာ း(
ေမာဘီ အေအးတိုက္ေတာ႔ ..
ဒါရွိဳရင္ တားတားေယးကို တက္ဂ္ထားတဲ႔ဟာၾကီး ေရးဂ်ရာ မရိုေတာ႔ဘူးေပါ႔ေနာ္.. ဦးဦး .. ။ ခြိခြိ..။ ဂြတ္ထ။ :P
ေတြးစရာေတြတကယ္ေပးခဲ႔တဲ႔ပိုစ္႕ေလးပါ..
လိုမယ္ထင္တာေလးယူျပီးမလိုဘူးထင္တာကိုစိတ္တိုင္းက်
ပယ္ျပီးနာမည္ေျပာင္းသင္႔တာေျပာင္းလို႔ကိုယ္ပိုင္ပစၥလုပ္လိုက္ပါျပီ။
လူတိုင္းမွာလြတ္လပ္စြာေရြခ်ယ္ခြင္႔ရွိတာေႀကာင္႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္အကိုေရ..ကိုယ္ေရြးတာကိုယ္ရမွာပဲ..
အကိုေရးသည္ျဖစ္ေစမေရးသည္ျဖစ္ေစ..အဲဒါကအကို႔အပိုင္း..
ကြၽန္ေတာ္႔တို႔အပိုင္းကသူငယ္ခ်င္းကသူငယ္ခ်င္းပဲ.
အစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစ( nai )
အေတြးေတြ အျမင္ေတြကေတာ့အမ်ားႀကီးပဲ ဏီလင္းေရ..။ ဏီလင္းေျပာေရးတာေတြလည္း မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမေသြးနီေျပာသလို ပါပဲ တက္ဂ္ပို႕စ္ေလးေတြေရးျခင္းဟာ ဘေလာ့ဂ္ဂါအခ်င္းခ်င္း အသိအျမင္ ေတြ ဖလွယ္ရာေရာက္ၿပီး ရင္းႏွီးမွဳကို တိုးပြားေစမယ္လို႕ ထင္ျမင္မိတာ ေၾကာင့္ ဆိုတာ..ဟုတ္ပါတယ္.။ အမကိုယ္တုိင္လည္း မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ကိုယ္ျမင္သလုိေရးခဲ့ၿပီး၊ ဘေလာ့ဂါ သံုး၊ ေလး ေယာက္ကို လည္း တဂ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတို႔ေတြဘယ္လိုျမင္သလဲသိခ်င္လို႔ပါ။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဏီလင္းေျပာသလိုပဲ အလုပ္မအားရတဲ့ၾကားရ ေရးေပးရတဲ့ သူေတြကို အားနာတာနဲ႔ တဂ္ပိုစ့္ကိုမေရးခိုင္းျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူမ်ားေရးခိုင္းတာကိုေတာ့ ကိုယ္လည္း ကိုယ္ျမင္သေလာက္ေရးေပးပါ တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုခင္လို႔မင္လို႔ ေရးခိုင္းတာလို႔ပဲ သေဘာ ထားမိတယ္။ ပိုစ့္ေတြ တိုတာ ရွည္တာကေတာ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကိုယ္စိတ္ထဲရွိရင္ ရွိသေလာက္ ေရးၾကတာပဲ။ ဖတ္တဲ့သူ မဖတ္ခ်င္ေတာ့ လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ စာဖတ္သူကို မေလးစားရာေတာ့ မေရာက္ပါဘူး။ စာေရးသူအေနနဲ႔ ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးႏိုင္ သလို စာဖတ္သူမွာလည္း ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ကိုကိုယ္ေရြးျခယ္ဖတ္ယူလို႔ရတာ ပါပဲ။
အမတို႔ဆို ကိုယ္ေရးႏိုင္တာကိုက တိုတိုျဖစ္ေနတာ။ အရွည္ေရးခ်င္တာေတာင္ ကိုယ္ကမေရးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အခုေရးတဲ့ အျမင္ တဂ္ပို႔စ္ေလးလည္း ကိုယ္ျမင္ရာေတြကိုေရးထားတာပဲမို႕ေကာင္းပါတယ္။ ကြန္မန္႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားျပီ။ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ဏီဏီေရ..။
ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးရသြားတယ္။ ေထာက္ျပေရးသားထားတာ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္ဗ်။ ဒီပို႕စ္ရဲ႕ ကြန္မန္႕ေတြေတာ့ ေနာက္မွ ထပ္ဖတ္ေတာ့မယ္။
ကိုဏီေရ .. အလည္ေရာက္ပါတယ္၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ဘေလာဂ့္ေရာက္သြားရင္းနဲ႔ ဒီဘက္ကိုလွည့္လာတာ၊ Grandpa သီခ်င္း နားေထာင္သြားတယ္၊ အဖိုးနဲ႔ မဆံုဘူးလိုက္ေတာ့ သိပ္မခံစားတတ္ေပမဲ့ ကိုမႈိး လားမသိဘူး *ရူပါ* ဆိုၿပီး ဆိုဘူးတယ္ထင္တယ္၊ သီခ်င္းေလး ၾကိဳက္တယ္၊ ကိုဏီေရးတဲ့ စာေတြက တကယ္ေကာင္းေနတာပဲ၊ မဂၢဇင္းေတြမပို႔ဘူးလား၊ ဘေလာဂ့္ေတြလိုက္လိုက္လည္ရင္း စာေရးေတာ္ေတာ္ေကာင္းၾကတာေတြ႕ရတယ္၊ ဘေလာဂ့္အတြက္ စာကို တိုေအာင္ေရးဖို႔မလိုပါဘူး၊ စာေရးခ်င္လို႔ေရးတာပဲကို၊ ဘေလာဂ့္အတြက္ေရးတာမဟုတ္ပဲ၊ ေရးထားတဲ့စာေတြ ဘေလာဂ့္ကိုတင္တယ္ စိတ္ကူးၿပီးေရးေပါ့၊
ေလးစားခင္မင္လွ်က္
ကိုဏီလင္းညိဳေရ သမီးၾကီးက blog ေလးမေဆာက္ရခင္ ကတည္းက စာဖတ္တာဝါသနာပါေတာ့ blog ေတြမွာ စာလိုက္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ Tag post ေတြ, comment ေတြကို ဖတ္ရတဲ့အခါ blogger ေတြၾကားထဲက ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈ၊ ေႏြးေထြးမႈေတြကို ခံစားရတယ္။ အခ်င္းခ်င္း စေနာက္ေနၾကတာေတြကို ဖတ္ရတဲ့ အခါ ဖတ္ရသူကိုပါ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ကူးစက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ခံစားမိတာကေတာ့ ေရးတဲ့သူက ကိုယ္ေရးတဲ့စာထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္၊ ဝမ္းနည္းေအာင္၊ ဗဟုသုတရေအာင္၊ ..... စတဲ့ရသအမ်ိဳးမ်ိဳးေလးေတြကို ခံစားျပီး ေရးသလို ဖတ္ရတဲ့သူကလည္း အဲဒီရသေလးေတြကို စာေရးတဲ့သူနဲ႕အတူ မွ်ေဝခံစားသြားၾကတာပါပဲ။ ေရးတဲ့သူက ဖတ္တဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္သလို ဖတ္ရတဲ့သူကလည္း ေရးတဲ့သူကို ရသေလးေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေနပါတယ္။ ဒီလိုခံစားျပီး စာဖတ္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာေတြမ်ားမ်ားဆက္ေရးပါအုန္း။
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစရွင္။
ကုိဏီေရ...
ပုိ႔စ္ရွည္ရွည္တုိတုိ ဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ႔ ဖတ္ျဖစ္တယ္ဗ်
တဂ္ပုိ႔စ္ကေတာ႔ အခါသင္႔သလိုေပါ႔ေလ ေရးျဖစ္ရင္လည္းေရး
ျဖစ္တယ္
ကုိဏီ အျမင္ေတြသဘာဝက်ပါတယ္ တခ်ဳိ႕ကလည္း တမ်ဳိးျမင္
ေပါ႔ေလ အျမင္ေလးေတြေတာ႔ကြဲမွာေပါ႔
အဓိက ကေတာ႔ အခ်ိန္ ေၾကာင္႔ပဲထင္တယ္ တခါတခါ အလုပ္
ေတြပိလာရင္ စာဖတ္ စာေရးခ်င္တဲ႔ စိတ္ေတြသာရွိတာ
မေရးျဖစ္ မဖတ္ျဖစ္ ေပါ႔
ထုိ႔အတူပဲ ဖတ္မ်ားျပန္ေတာ႔လည္း အီျပီး စာေရြးလာေတာ႔
တယ္ ကၽြန္ေတာ္႔အထင္ကေတာ႔ ေရးတဲ႔သူ က သူ႔မူအတုိင္း
ေရး ဖတ္တဲ႔သူကလည္း နုိင္သလို ေပါ႔ ကိုယ္႔မူေလးအတုိင္းဖတ္
ကုိလူေထြးေျပာသလိုပဲထင္မိတယ္
ေရးခ်င္တာေရး
စိတ္မွာေလးတိုင္း
အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မေနနဲ႕
ခံစားခ်က္တူ
အခ်ိန္ယူလို႕
ဒီလူလာဖတ္လိမ့္မေပါ့...
ဘာေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖတ္ခ်င္တဲ႔စာ ဖတ္ခ်င္တဲ႔ေန
ရာ မွာ ဖတ္ျဖစ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေၾကြးေတြတင္ေန
တယ္ ဖတ္ခ်င္တဲ႔ စာေတြမဖတ္နုိင္ေသးဖူး
ဆပ္အုံးမွ း)
အေတြးအျမင္ေတြ၊ ဆင္ျခင္စရာေတြ တသီတတန္းႀကီးရသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ခင္မင္တဲ့
စံလင္းထြန္း
ေ႐ႊနတ္သား၊ မွ်စ္၊ ခေရတြန္၊ nai၊ ညီမေလး၊ မအနမ္း၊ ကိုလံုးတုန္း၊ မၿဖိဳး၊ သမီးႀကီး၊ ကိုဘႀကိဳင္နဲ႔ ညီေလး.........စံလင္းထြန္း....
အားလံုး...အားလံုး...... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အျမင္ေလးကို ေ၀မွ်ခံစားေပးသြားလို႔ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ........။
ခင္မင္ေနတဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ကိုဏီ ေရ.
ေတာင္းပန္ျခင္းနဲ႕အတူ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္.။ အစ္ကိုတဂ္ထားတဲ့ အစ္မ၀ါ ရဲ႕ ပိုစ့္ကို ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ေရးသြားပါ့မယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာအခ်ိန္မရွိလို႕ပါလို႕ မေျပာပါဘူး.။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နဲ႕ လူမွဳ႕ေရးပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ ဘယ္လိုမွ ဘေလာ့ဂ္ဘက္ကို မလွည့္ႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ အခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္မေရးျဖစ္ခဲ့ေသးတာပါ.။
ေနာက္ထပ္တစ္ခု ၀န္ခံခ်င္ေသးတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂ္ အိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မ၀င္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေလေနခဲ့တာပါ.။ အဆိုးဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္သတိရလိုက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္အိမ္ေလးက ကၽြန္ေတာ္တည္ေဆာက္ထားခဲ့သလို မဟုတ္ေတာ့တာပဲဗ်ာ.။ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ကုန္တယ္မသိဘူး.။ ျပင္လို႕မရေတာ့ဘူး. အခု အားလံုးျပန္ျပင္ျပီး မွ အေၾကြးေတြအားလံုးျပန္ဖတ္ရင္း အစ္ကို႕အိမ္ေရာက္မွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ရွက္မိတယ္ဗ်ာ.။ အစ္ကိုလို အလုပ္ေတြနဲ႕မအားတဲ့သူေတာင္ ကိုယ့္အိမ္ကို တစ္ေန႕တစ္ေခါက္ေတာ့ ေရာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္.. ။ ကၽြန္ေတာ္အစ္ကို႕ရဲ႕ တဂ္ပိုစ့္ေလးကို ၾကိဳးစားေရးမယ္လို႕ကတိေပးပါတယ္ဗ်ာ.။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ထိခိုက္သြားရတယ္ဆို ေတာင္းပန္ပါတယ္။။
အစ္ကိုဏီ တစ္ေယာက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီညီ(အနာဂါတ္သံစဥ္)
ကိုဏီ... ခံစားခ်က္ေတြက က်ေတာ္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ စာရွည္လည္း ဆံုးေအာင္ဖတ္ခဲ့လို႔ သိရတာပါ။ ေျပာခ်င္တာေလး တစ္ခုက ပို႔စ္တစ္ပိုဒ္ ဟာရွည္သည္ ျဖစ္ေစ တိုသည္ ျဖစ္ေစ ေကာင္းမြန္တဲ့ရသ ျဖစ္ဖို႔ ႏွင့္ အရယူဖုိ႔ ေရးသင့္ပါတယ္၊ ဖတ္သင့္ပါတယ္။
အလြမ္းေျပာ လာဖတ္တာ... (အေၾကြးက်န္ေနတာလဲပါတယ္) အဲမွာ ပို႕စ္အရွည္ႀကီးနဲ႕ ကြန္မန္႕အရွည္ႀကီးေတြ.. ရွင္းတမ္းအရွည္ႀကီးေတြ ေတြ႕ေတာ့တာပဲ.. နားလည္မႈ အျပန္အလွန္ အရွည္ႀကီးေတြ.. အျမင္အရွည္ႀကီးေတြ ခံစားခ်က္အရွည္ႀကီးေတြ အို အရွည္ႀကီးေတြမွ တစ္ကယ့္အရွည္ႀကီးေတြ ... ဒီၾကားထဲ ဘာေကာင္စီးခ်င္သလဲ ဆိုတာရယ္.. ျပည္ေတာ္ျပန္ အန္တီညိဳ႕ကို လြမ္းလို႕.. အလြမ္းေျပ စာေတြဖတ္ေနတယ္.. ၾကားရာအရပ္က သာဓုေခၚ... အဲ.. ေယာင္လို႕... ေရာက္ရာအရပ္က အသိအမွတ္ျပဳပါ.. ကိုယ္ကလဲ အားက်မခံ သူမ်ားေတြလို အရွည္ႀကီးေတြ မန္႕ခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ္မွ အရွည္ႀကီးမမန္႕ တတ္တာကိုး.. အဲဒါနဲ႕ အရွည္ႀကီးမမန္႕တတ္လို႕ ႀကိဳးစားပမ္းစား အရွည္ႀကီးမန္႕မယ္လုပ္ေတာ့လဲ အရွည္ႀကီးမမန္႕တတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္.. အဲဒါနဲ႕ပဲ အရွည္ႀကီးမျဖစ္ရင္ေန ကိုယ္က အရွည္ႀကီးမန္႕ခ်င္စိတ္ ရွိေနတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ကိုယ္မန္႕တာ အရွည္ႀကီးလို႕ပဲ သတ္မွတ္ထားတာေပါ့... အန္တီညိဳရယ္... ေနာက္တစ္ခု အရွည္ႀကီးမလြမ္းရေအာင္ အန္တီညိဳ စာအရွည္ႀကီးေတြ ျပန္ေရးပါ.. တို႕ကေတာ့ စာအရွည္ႀကီးေတြ ဖတ္ရတာ အခ်ိန္သိပ္မရေပမယ့္ ကိုဏီ့စာအရွည္ႀကီးေတြကို ႀကိဳက္လို႕ အရွည္ႀကီးေတြ မဖတ္ျဖစ္တဲ့ ကုိယ္က ကိုဏီ့စာ အရွည္ႀကီးေတြကို ဖတ္ပါတယ္.. ေနာက္ဆိုလဲ စာအရွည္ႀကီးေတြျဖစ္ရင္ျဖစ္ပါေစ...ေရးေနာ္... အရွည္ႀကီးႀကိဳက္တဲ့ လူေတြရွိတာပဲေလ.. ေတာ္ၿပီ ကြန္မန္႕က အရွည္ႀကီးျဖစ္သြားရင္ သိပ္မေကာင္းမွာစိုးလို႕ အရွည္ႀကီးေရးျခင္ေပးမယ့္ အရွည္ႀကီးမေရးေတာ့ပါဘူး.. ဂြီ
Post a Comment