ညဆိုင္းအလုပ္ခြင္ကေနျပန္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းမထက္မွာ မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ ေတြက ရက္ရက္ စက္စက္ ဖ်ာလို႔က်ဆင္းေနခဲ့တယ္...။ မနက္႐ွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အခ်ိန္ပဲ႐ွိေသး တာေပမယ့္ မေလး႐ွားႏိုင္ငံရဲ႕ ေနအ႐ွိန္က ျပင္းလြန္းစျပဳေနခဲ့တာမို႔ ရက္ရက္စက္စက္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္သံုးလိုက္မိတာပါပဲ..။ အဲ့ဒီေတာ့ တစ္ညလံုးမအိပ္ခဲ့ရပဲ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဖန္ တြတ္တြတ္မ်က္လံုးေတြက က်ိန္းစပ္စပ္ကိုျဖစ္ေနခဲ့ၾကရေတာ့တာေပါ့....။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လို႔ ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တစ္အိမ္ထဲအတူေန႐ံုတင္မေသးပဲ အခု ရက္ပိုင္း ညဆိုင္း အတူတူက်တာျခင္းပါတူေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရယ္...၊ အားလံုးေပါင္း သံုး ေယာက္မို႔ပါပဲ....။ အဲ့ဒီႏွစ္ေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ငါးႏွစ္၊ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ငယ္ တယ္...။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္က “အငယ္ေကာင္” လို႔ ေခၚတယ္...။ ျမန္မာျပည္မွာေနခဲ့တုန္းက သူ႔ရဲ႕အိမ္မွာ အငယ္ဆံုးသားမို႔ သိပ္ဆိုးတယ္ဆိုေပမယ့္ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔က်ေတာ့လည္း သိပ္လိမၼာပါတယ္...။ အလုပ္ လည္း ႀကိဳးစားတယ္...၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာစကားကိုလည္း နားေထာင္တတ္ပါေသးတယ္။ ဒီမွာ႐ွိတဲ့ ျမန္မာ ဆိုင္ေတြမွာ ဆံပင္မၫွပ္ခ်င္တတ္တဲ့သူ႔ကို ဒီႏိုင္ငံသားေတြဖြင့္တဲ့ ဗ်ဴတီဆလြန္းေတြမွာ ဆံပင္ၫွပ္ရင္ သူလိုခ်င္တဲ့ပံုစံရေအာင္လို႔၊ ေနာက္ ဆိုးခ်င္တဲ့ ေဆးအေရာင္ေ႐ြးေပးရတာတို႔၊ သူမၿပီးမခ်င္းစိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ စာဖတ္ရင္းအၿမဲထိုင္ေစာင့္ေပးရတတ္တာ ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ...။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအ ကိုႀကီးအ႐ြယ္တစ္ေယာက္ပါပဲ...။ သူက ဒီအ႐ြယ္ႀကီးေရာက္ေနတာေတာင္မွ အိမ္ေထာင္မ႐ွိေသးတာမို႔ ဒီမွာအမ်ားက၀ိုင္းေခၚၾကတဲ့ “လူပ်ိဳ ႀကီး”ဆိုတဲ့ နာမည္ကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ေခၚပါတယ္...။ လူပ်ိဳႀကီးက ေတာ့ အသက္သာႀကီးတာ...။ သူ႔ထက္ငယ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို နာမည္အေ႐ွ႕မွာ “ကို”တပ္ၿပီးေခၚ႐ံုတင္မက ေသးပါဘူး...။ စကားေျပာရင္ သူ႔ကိုယ္သူ “ကၽြန္ေတာ္ကေလ”...ဆို ၿပီး နာမ္စားသံုးေျပာတတ္ပါေသး တယ္...။ စကားေျပာယဥ္ေက်း႐ံုတင္မကပါဘူး...၊ စကားလည္းနည္းပါတယ္။ ေတာ္႐ံုနဲ႔ စကားမ်ားမ်ား မေျပာပါဘူး။ သူမ်ားဘာေတြပဲေျပာေနေန၊ သူႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ၿပံဳးၿပီးေနတာပါပဲ။ (ဒါေပမယ့္ သူ ကတစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္လိုလက္ရေျပာျပတတ္ပါတယ္...။) ရံဖန္ရံခါေသာက္ တတ္စားတတ္႐ံုကလြဲၿပီး အေနေအးပါတယ္...။ ေနာက္ၿပီး အေတာ့္ကိုလည္း က်န္းမာ ေရးေကာင္းတတ္လြန္းသူပါ...။ သူ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူေနတဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဖ်ားတာ နာတာ တစ္ ခါမွ မေတြ႕ခဲ့မိပါဘူး....။ သိပ္ခင္စရာ ေကာင္းတဲ့ သူပါပဲ...။
အဲ့ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္ရဲ႕အိမ္အျပန္လမ္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ၀ါသနာတူေတြမို႔လို႔ စေလာင္းကေနၿပီးဒီ တစ္ပတ္လာမယ့္ ေဘာလံုးပြဲစဥ္ေတြအေၾကာင္းေျပာေနၾကတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္က လည္း အိမ္ေရာက္ရင္ အားလံုးစားဖို႔ ဘာဟင္းမ်ားခ်က္ရင္ ေကာင္းပါ့မလဲဆိုတာေတြးလိုက္၊ ေရးလက္စ,စာကို ဆက္ေရးဖို႔ေတြးလိုက္နဲ႔ေပါ့...။ ၀ါသနာခ်င္း မတူၾကေပမယ့္ အိမ္ကိုဦးတည္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြ ကေတာ့ခပ္သြက္သြက္နဲ႔ အတူတူျဖစ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္...။
သံုးေယာက္သား ရင္ေဘာင္တန္းၿပီးေလွ်ာက္လာၾကတာ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္လည္းေရာက္ေရာ ေနက ပူသထက္ ပိုပူလာတာမို႔ အငယ္ေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေျပာတယ္...။
“အစ္ကိုႀကီး... ေနကလည္းပူလိုက္တာ အေသပဲေနာ္”....
“ေအးကြ”....
တစ္ဖက္အစြန္က အငယ္ေကာင္ကို ျပန္ေျဖရင္း ေဘးနားကလူပ်ိဳႀကီးကို ေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူပ်ိဳႀကီးက ေထာက္ခံ သလိုေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပတယ္...။ လူပ်ိုႀကီးအဲ့သလိုလုပ္ျပတာကို အငယ္ေကာင္ကလည္း တစ္ဖက္အစြန္ကေနၾကည့္ၿပီး ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလသံနဲ႔ ....
“ဒီလိုေနျပင္းတတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားလိုက္ရမွာ...၊ အဲ့ဒါဆို ကြက္တိပဲဗ်... ေနာ္.. အစ္ကိုႀကီး၊ ဒါနဲ႔ ေနပါဦးဗ်...။ လူပ်ိဳႀကီး... ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဟို ေနကာမ်က္မွန္ေရာ”....
လို႔ေမးလိုက္ပါတယ္....။
ဒါေပမယ့္ လူပ်ိုႀကီးက ျပန္မေျဖပါဘူး...။ မ်က္ႏွာကိုငံု႔ထားရင္း သူ႔ေျခေထာက္ေအာက္က ကတၱရာ လမ္းမည္းမည္းႀကီးကို တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ ပံုစံနဲ႔ သည္းသည္းမည္းမည္းၾကည့္ၿပီးေတာ့သာ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ ပါတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ထဲတစ္ခု ခုကိုရိပ္မိလာသလို သံသယျဖစ္လာၿပီး အငယ္ေကာင့္မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူမ်က္ႏွာေလးက ၿပံဳးစိစိနဲ႔...။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပရင္း လူပ်ိုႀကီးရဲ႕ ပခံုးကိုဖက္ၿပီးထပ္ေမးလိုက္ျပန္ပါတယ္...။
“ဘယ္မွာလည္းလို႔....၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေနကာမ်က္မွန္”....
ဒီတစ္ခါလည္း လူပ်ိုႀကီးက ျပန္မေျဖပါဘူး...၊ ျပန္မေျဖတဲ့အျပင္ သူ႔ပခံုးကိုဖက္ထားတဲ့ အငယ္ေကာင့္ လက္ထဲကေနၿပီး ေတာ့႐ုန္းထြက္ရင္း “ဟာ”..... ဆိုတဲ့ ေလသံ႐ွည္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္လိုက္ပါတယ္...။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ေန အေ႐ွ႕ကိုေငါထြက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေလး ေျပးေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ သြားေနလိုက္ပါေတာ့တယ္...။
႐ုတ္တစ္ရက္မို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မွေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားမိပါေသးတယ္...။ ဒီလူႀကီးဘာျဖစ္သြား တာပါလိမ့္ေပါ့ေလ...။ အငယ္ေကာင္ကေတာ့ လူငယ္ေလးပီပီ ပါးစပ္က တဟီးဟီးနဲ႔ အသံထြက္ေအာ္ ရယ္ၿပီးလူပ်ိဳႀကီးေနာက္ကိုအမွီၤပဲ ေျပးလိုက္သြားလိုက္ပါတယ္...။ အဲ့ေတာ့ ေနာက္မွာကၽြန္ေတာ္တစ္ ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့ရေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ဒါက တစ္ခန္းထဲအတူေနၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ သိတဲ့ကိစၥပဲျဖစ္ရမယ္... လို႔ စိတ္ထဲကေနေတြးမိလိုက္ရင္း သူတို႔ကို မွီေအာင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေျပးတစ္ ပိုင္းလိုက္သြားလိုက္မိပါတယ္...။ အလုပ္သြားတိုင္းလြယ္သြားတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕အိတ္စုတ္စုတ္ေလးက စာေရးရင္သံုးတဲ့ခဲတံေတြ၊ ေဘာပင္ေတြထည့္ထားတဲ့ ကြန္ပါဘူးေလးေတာင္မွ ခေလာက္ဆန္လိုက္သ လိုျဖစ္သြားတာမို႔ “ကေလာက္...၊ ကေလာက္”... ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြေတာင္မွျမည္သြားခဲ့ေသးရဲ႕....။
သူတို႔ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္မွီလာခဲ့ေရာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္...။ အငယ္ ေကာင္က လူပ်ိဳ ႀကီးကိုလိုက္ဆြဲဖက္၊ လူပ်ိဳႀကီးက႐ုန္းနဲ႔ေပါ့...။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူပ်ိဳႀကီးရဲ႕အက်ႌ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကအစကို ဆြဲလိုက္ရင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၾကစမ္းပါဗ်ာလို႔.... ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ေလးသတိေပး လိုက္ရတယ္...။ ဟုတ္တယ္ေလ... ေဘးကေန ၿပီးျဖတ္သြားျဖတ္လာလုပ္ေနတဲ့သူတခ်ိဳ႕က ကၽြန္ ေတာ္တို႔သံုးေယာက္ကို ၾကည့္ေနလို႔ကိုး....။ ၿပီးေတာ့ သံုးေယာက္စလံုး ကမႀကီးမငယ္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ေလ..။ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေအာက္ဆိုတာ သံုးေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္မွမပါဘူး...။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ လည္း.... လူပ်ိဳႀကီးနားကိုကပ္ၿပီး သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမးလိုက္ပါေသးတယ္...။
“ဘာေနကာမ်က္မွန္လဲဗ်... လုပ္စမ္းပါဦး လူပ်ိဳႀကီးရဲ႕”....
“အလကား... ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ”....
မ်က္ႏွာနီျမန္းျမန္းနဲ႔ လူပ်ိဳႀကီးကျပန္ေျဖတယ္...။ ၾကည့္ရတာ သူကၽြန္ေတာ္သိသြားမွာကို ႐ွက္ကိုး႐ွက္ ကန္းျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ပံုစံပါပဲ...။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိခ်င္စိတ္ပိုျပင္းလာၿပီးထပ္ေမးမလို႔လုပ္တုန္း အငယ္ေကာင္က၀င္ေျပာျပန္တယ္။
“ဘာ... ဘာမွမဟုတ္ရမွာလဲဗ်...၊ ေဟ့လူႀကီး ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ေျပာ....၊ မေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္ အစ္ကိုႀကီး ကို ဖြလိုက္မွာေနာ္...ဟီး... ဟီး”....
အဲ့သလို အငယ္ေကာင္ကေျပာလိုက္ေတာ့ လူပ်ိဳႀကီးက ‘ေဟ့ေရာင္ေနာ္... ေန... ေန... ငါ့ဘာသာငါ ေျပာ ျပမယ္’... လို႔ ဆိုတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ျခင္းမေျပာေသးပဲနဲ႔ ၾကက္ႀကီးလည္လိမ္ထားသလို ေခါင္းႀကီးငံု႔ၿပီး ေနေနေသးတာမို႔... ကၽြန္ေတာ္က...
“ဘာလည္းဗ်...၊ ခင္ဗ်ားက ဒီလူ... ဒီလူအခ်င္းခ်င္းေတာင္မွ မေျပာျပခ်င္ဘူးလာဗ်ာ”... ဆိုၿပီးစကားနာ ထိုးလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ သူကမေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ႏိုင္လြန္းတဲ့ေလသံေလးေလးႀကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပပါေတာ့တယ္...။
“အခုၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ‘မာကိုတာ’(makota) ကိုသြားၾကတယ္”....
သူေျပာတဲ့ မာကိုတာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခုေနေနတဲ့ မေလး႐ွားႏိုင္ငံ မလက္ကာၿမိဳ႕ေလးမွာ႐ွိတဲ့ အ ပန္းေျဖရာေနရာ ေလးတစ္ခုပါ...။ အဲ့ဒီေနရာမွာ ဟိုးတုန္းက ေ႐ွးေဟာင္းအေဆာက္အဦးေတြ၊ ပန္းပင္ေတြ၊ ေ႐ွာ့ပင္း(န္)စင္(န္)တာေတြနဲ႔ ေန႔တိုင္းလိုလို လူစည္ကားတတ္တဲ့ေနရာေလးတစ္ခုပါပဲ...။ သမီးရည္းစား ေတြ အေရာက္မ်ားတဲ့ေနရာတစ္ခုဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး...။
“ဘယ္သူနဲ႔ သြားတာလည္းဗ်”...
သိရဲ႕သားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္တာပါ...။ သူ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုက္ရဲ႕ တစ္ဖက္ကတိုက္ခန္းေတြမွာေနတဲ့ အင္ဒိုနီး႐ွားမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိတ္တိတ္တိတ္ျဖစ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္သိထားမိလို႔ပါပဲ...။
“ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း”....
လူပ်ိဳႀကီးဆီကအဲ့ဒီအေျဖစကားလည္းၾကားရေရာ အငယ္ေကာင့္ဆီက ‘ဟိ... ဟိ’... ဆိုတဲ့ က်ိတ္ရယ္လိုက္ သံေလးထြက္လာတယ္...။ ဘာမွန္းေရေရရာရာမသိေသးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပံဳးစိစိျဖစ္သြား မိတယ္...။ ဟုတ္တယ္ေလ...၊ လူပ်ိဳႀကီးက စကားသာနည္းတာ...၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္စြံတာကိုးလို႔....။ သူ က ဆက္ေျပာတယ္...။
“အဲ့ဒါနဲ႔ မာကိုတာသြားဖို႔ ဘတ္(စ္)တန္းလည္းေရာက္ေရာ ေနကာမ်က္မွန္ေတြေရာင္းေနတာေတြ႕တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္လက္၀ယ္လိုက္မိတယ္...။ တစ္ခါမွမတပ္ဖူးတာနဲ႔ တပ္ၾကည့္ခ်င္လို႔၀ယ္လိုက္တာ အဲ့ဒီမွာ”....
ကၽြန္ေတာ္ၾကားျဖတ္ၿပီးေမးလိုက္တယ္....။
“ဘယ္ေလာက္ေပးရတုန္းဗ်”....
“ရင္းဂစ္ ၁၀ပဲေပးရပါတယ္”....
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေၾသာ္... ေစ်းခ်ိဳသားပဲဟ... လို႔ေတြးလိုက္မိတုန္း လူပ်ိုႀကီးက ဆက္ေျပာျပတယ္...။
“ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း မာကိုတာကိုေရာက္ေရာ ႏွစ္ေယာက္သား ေလွ်ာက္လည္ၾက တာေပါ့...။ သူကလည္း ႐ိႈးေတြ၊ စမိုးေတြနဲ႔...၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အက်ႌအသစ္၊ ဖိနပ္အသစ္၊ ေဘာင္းဘီ အသစ္ေတြနဲ႔ ေနကာမ်က္မွန္ အသစ္ကိုတပ္လို႔ေပါ့... ဟီး”....
ေျပာရင္းနဲ႔ သူ႔အျဖစ္ကိုျပန္ေတြးမိတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕...။ လူပ်ိဳႀကီးရဲ႕အသံထဲမွာ ရယ္သံတစ္၀က္ပါလာတယ္..။ အငယ္ေကာင္ကေတာ့ တစ္ဟိ....ဟိ.. ျဖစ္ေနပါၿပီ..။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာလည္း ဘာမ်ားျဖစ္ လာမွာပါလိမ့္ဆိုတာကို သိခ်င္လာတဲ့စိတ္နဲ႔ က်လိ... က်လိျဖစ္လာရပါၿပီ...။
“အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္လိုက္၊ ေတြ႔တဲ့ေနရာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္နဲ႔ေပါ့...။ ေနကလည္းပူေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ေစာနက ၀ယ္လာတဲ့ ေနကာမ်က္မွန္အသစ္ကို မခၽြတ္တမ္း ေတာက္ေလွ်ာက္တပ္ထားတာေပါ့...။ ၾကာလာေတာ့ ဘာျဖစ္လာမွန္း မသိဘူး...၊ အဲ့ဒီမ်က္မွန္ကိုတပ္ထားရင္း ေခါင္းထဲမွာ ေနာက္ေတာက္ ေတာက္ျဖစ္လာေရာ...။ ေနာက္ေတာ့ မိုက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးနဲ႔အတူတူ ပလက္ ေဖာင္းတစ္ခုေပၚမွာေလွ်ာက္ေနရင္း ေဘးနားကေရေျမာင္းထဲကိုကၽြန္ေတာ္ဖုတ္ခနဲ ျပဳတ္က်သြားပါေလ ေရာဗ်”....
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ‘ဟိုက္..ခ,နဲ’ ျဖစ္သြားရတယ္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားတကာကို အားနာဖို႔သတိမရေတာ့ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ထံုး စံအတိုင္း တစ္ဟား...ဟား... နဲ႔ ေအာ္ရယ္ပစ္လိုက္မိပါတယ္....။ အငယ္ေကာင္ကလည္း တ ဟီးဟီးနဲ႔ေပါ့...။ စဥ္းစား ၾကည့္ေလ...၊ ခ်စ္သူနဲ႔ ေသခ်ာ၀တ္စားၿပီး ေလွ်ာက္လည္ေနၾကတုန္း ၀ယ္တပ္ လိုက္မိတဲ့ အေပါစားေနကာမ်က္မွန္တစ္ လက္ဒုကၡေပးလို႔ ေခါင္းထဲမိုက္ခနဲျဖစ္သြားရၿပီး... ကြန္ကရစ္ေရ ေျမာင္းထဲျပဳတ္က်သြားရတာ... အေတာ့္ကို လြဲလြန္းတဲ့ ကိစၥမို႔လို႔ပါပဲ....။ မ်က္မွန္က အေပါစားဆိုေတာ့ မွန္ သားက လႈိင္းထေနလို႔မ်ားလားလို႔လည္း ေတြးမိလိုက္ပါတယ္...။
“ေတာ္ေသးတယ္...၊ အဲ့ဒီေရေျမာင္းက သိပ္မနက္တဲ့အျပင္ ေရလည္းမ႐ွိလို႔...။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ... အဲ့ဒီေနရာ မွာ လူေတြက အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ႐ွက္လိုက္တာဗ်ာ”.....
သူဆက္ေျပာျပတာကို နားေထာင္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုကိုေမးလိုက္ပါတယ္...။
“အဲ့ဒါနဲ႔ ေစာေစာက ေနကာမ်က္မွန္ေလးေရာဗ်...အခု...။ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ သိမ္းထားလိုက္တာ လား”....
ကၽြန္ေတာ့္ အေမးကို လူပ်ိဳႀကီးက ေခါင္းကိုဘယ္ညာ ခပ္သြက္သြက္ေလးယမ္းပစ္လိုက္ၿပီး ခါးခါးသီးသီးႏိုင္ လြန္းလွတဲ့ ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္....။
“ဟင့္အင္း....။ ဘယ္ကလာဗ်ာ....။ ကၽြန္ေတာ္လည္း... ေျမာင္းထဲက ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ ကုန္းထၿပီး စိတ္ဆိုးလြန္း လို႔ အဲ့ဒီမ်က္ မွန္ကို အဲ့ေနရာမွာပဲခၽြတ္၊ ေနာက္လက္နဲ႔ လိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚကိုခ်၊ ဖေနာင့္နဲ႔ပါ ေပါက္ပစ္ခဲ့ေသးတယ္ေလဗ်ာ .... ေအး...ေရာ”....
သူ႔စကားအဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အငယ္ေကာင္က ၀ါးလံုးကြဲထပ္ရယ္ပစ္လိုက္ၾကေတာ့ သူလည္း လိုက္ရယ္ တယ္....။
~~~~@@@~~~~
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အခန္းထဲ၀င္...၊ စက္႐ံုအ၀တ္အစားေတြကိုလဲရင္း ‘ေရသဘင္မ်က္မွန္’ရယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေနာက္ေျပာင္ေခၚတတ္ၾကတဲ့ ကမာၻေက်ာ္တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေနကာမ်က္မွန္ေတြဟာ.. လူကို ေဘးမျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ပစၥည္း ေကာင္းေတြ သံုးထားရလို႔ ေစ်းႀကီးတာ ေနမွာလို႔စဥ္းစားမိရင္း လူပ်ိဳႀကီး အျဖစ္ကို ျပန္ေတြးမိျပန္တယ္...။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ခိုးရယ္မိျပန္တယ္...။
ေနာက္ၿပီး သတိရမိသြားတာေလးတစ္ခုက ေ႐ွးလူႀကီးေတြထားရစ္ခဲ့ၾကတဲ့ စကားပံုအမ်ားႀကီးထဲက တစ္ခု....။
ဘာတဲ့....
“အမ်ိဳးနဲ႔လည္း.... မက်ယ္နဲ႔”....
“အဖိုးနည္းလည္း... မ၀ယ္နဲ႔”.... ဆိုလား....။ ။
~~~~@@@~~~~
(တစ္ကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါ...။ စကားပံုေလးမွားေနရင္ ျပင္ေပးခဲ့ၾကပါဦးေနာ္ဗ်...။ ေနကာမ်က္ မွန္တပ္ေသာ သူမ်ား သတိျပဳၾကပါ....း))
မာကိုတာ ဆိုတဲ့ေနရာေလးက ဓာတ္ပံုေတြၾကည့္ခ်င္ရင္ ေတာ္ရာေနရာ ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေလးကို သြားပါခင္ဗ်ာ။
=================================
ပံုေလးကို ဒီေနရာေလးမွ ယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ....။
=================================
=================================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္......
ဏီလင္းညိဳ
36 comments:
ညီေလးေရ စာလာဖတ္သြားတယ္။ လူပ်ိဳၾကီးကိုေၿပာလိုက္ပါဦး ”ေနာက္တခါ ေကာင္မေလးနဲ႔ေလွ်ာက္လည္လို႔ ေနသိပ္ပူရင္ ေရဘင္တို႔ ေအအိုတို႔ပဲတပ္ပါ“လို႔.....
ဟီးဟီး....ဒါ ညည္းကိုယ္ေတြပဲ ျဖစ္ရမယ္ မိညိဳရယ္. . .
သူမ်ားကို လႊဲမခ်ပါနဲ႔ေအ. . .
ေရဘင္ ဆိုတာ ေနေရာင္ျခည္က လာတဲ႔ UV တို႔ ဘာတို႔ ကို ၇၅ % ေက်ာ္ သူက စစ္ထုတ္ေပးႏိုင္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း တကယ္ကို သူတို႕ကို တန္ဖိုးၾကီးၾကီးေပးဝယ္ရတာပါပဲ။
ဒါေပမဲ႔ မ်က္မွန္ ဆိုရင္ေတာ႔ AO ပဲ ၾကိဳက္တယ္။ ( တစ္ခါမွေတာ႔ မတပ္ဖူးဘူး ရွက္လို႔...ဟီး )
ဏီလင္းစကားပံုက "အမ်ဳိးနည္း" ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အမ်ဳိးနည္းေတာ့ အုပ္စုမေတာင့္လို႔ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္မလုပ္နဲ႔ဆိုတဲ့ သေဘာလို႔ထင္တာပဲ၊
အမ်ဳိးနည္းလည္း မက်ယ္နဲ႔။
အဖိုးနည္းလည္း မ၀ယ္နဲ႔ ။
အမ်ဳိးနည္းလ်က္ က်ယ္ေတာ့ ဒုကၡျဖစ္မည္။
အဖိုးနည္းလ်က္ ၀ယ္ေတာ့ ျပဳတ္က်ရစ္မည္။ :P
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ထင္တာထပ္ျဖည့္ျပီး ဏီလင္းစာနဲ႔လိုက္ေအာင္ ေရးလိုက္တာေနာ္။ တကယ့္စကားပံုမဟုတ္ဘူး။
အေမ ေျပာလို႔ၾကားဖူးေနတာကေတာ့ "အဖိုးနည္းရင္ အိုးကြဲပဲရမယ္" တဲ့။
ကုိဏီး.....
ကုိဏီးရဲ႕ စာမွာ ေအာက္ဆုံးက စာတစ္ေၾကာင္းက်န္ေနတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ကၽြန္ေနာ္ ဏီလင္းညိဳ၏ ကုိယ္ေတြ႕ဇာတ္လမ္းၿဖစ္ပါေၾကာင္း...)
ဆုိတဲ့စာေလ...ေမ့ေနတယ္ထင္လို႕ ညီမေလးက ၿဖည့္ေပးတာပါ....ခြိ..:)))))
ဟယ္...လူပ်ိဳႀကီး သနားပါတယ္...ဒီၾကားထဲ ဘေလာ့ဂါ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေလေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ပဲ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ အဖြခံလိုက္ရပါေရာလား....:)
သာမီးလဲသတိထား..၀ဋ္လည္တတ္တာ္ေနာ္..သူမ်ားကိုၾကည့္ျပီး တဟီးဟီးျဖစ္ေနတာေပါ့ေလ
ကိုေဆာင္းေရ.....ဟုတ္ကဲ့.... ညီေျပာလိုက္မယ္...။ ဟိဟိ....ဒါေပမယ့္ ဒီ ၇လပိုင္းဆို သူျမန္မာျပည္အၿပီးျပန္ေတာ့မွာေလ....း))
ကိုေဇာ္ေရ...... ခင္ဗ်ားကေတာ့ အတင္းစြပ္ဆြဲေနေတာ့တာပဲေနာ္.....ေဇာ္ေဇာ္နက္စ္ႀကီး......း))
မေမေရ..... မေမေျပာတာအဟုတ္ဗ်....။ အေနာ္မွားတာ အားလံုးသိၿပီး အမွားကို အမွန္ထင္ေနသူေတြ႐ွိခ်င္႐ွိေနမွာမို႔ ပို႔စ္ထဲက အေနာ္ေရးထားတဲ့ စကားပံုကို မျပင္ပဲ ဒီအတိုင္းထားလိုက္မယ္ေနာ္ဗ်...။ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ပိုသိေအာင္လို႔ရယ္... ေနာက္ၿပီး အမွတ္တရလည္းျဖစ္တာေပါ့....။ တစ္ကယ့္ကို အိုးကြဲပဲဗ်ာ.... ဟိဟိ...း))
အင္ၾကင္းေရ...... ကိုဏီးကေတာ့ အူ၀ဲေလးကလြဲၿပီး ဘယ္တူ႔ကိုမွ စိတ္ကူးလို႔မရတာမို႔ ဒီစာထဲက တစ္ေယာက္ဟာ ကိုဏီးလို႔ မထင္ပါနဲ႔ကြယ္...ဟား...ဟား...။ (အသားယူေျပာတာ.... အူ၀ဲေရ ေဆာတီးစ္....း))
မႀကီးေအးေရ..... ဟုတ္တယ္..... သူ႐ွက္လည္း႐ွက္တတ္ေသးတယ္ေလ...။ ဒါေပမယ့္ အေနာ္လည္း မေနႏိုင္လို႔ေရးလိုက္မိေရာဗ်ာ...။ ႐ႈး... တိုး.....တိုးေနာ္....း))
ကိုႀကီးေက်ာက္ေနာ္...... ဟီးဟီး ျဖစ္ေတာ့ ဘာဖစ္လဲဂ်ာ......။ ဟီးဟီး....ဟီးဟီး.....။ လည္စရာ၀ဋ္ မ႐ွိေတာ့ေဘာင္........း))
အားလံုးကို ခင္မင္ေနတဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ကိုဏီးေရ...... လူပ်ိဳႀကီး အေၾကာင္း ျပံဳးၿပီး ဖတ္သြားတယ္။ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလ..။ ေတာ္ေသတာေပ့ါ ေကာင္မေလး ဘာမွမျဖစ္လို႔..။ ျဖစ္ဘူး.. ေနာက္ဆို ကိုဏီးနဲ႔ေတြ႔ရင္ အေျပာအဆို အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ရမယ္.. ပိုစ့္ျဖစ္သြားအံုးမယ္။ း))
စတာေနာ္ ကိုဏီး..။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
တကယ္အျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ ဖတ္ေပ်ာ္ေအာင္ေရးထားတာ၊ လူပ်ိဳႀကီးက စြန္႔တယ္ေနာ္၊
ဘာလို႕ အဲလိုျဖစ္တာလဲ မသိဘူးေနာ္ .. :D
လူပ်ဳိႀကီး ဆိုတာ ကိုဏီမ်ားလား...
အဖိုးနဲရင္ အိုးကြဲ ဘဲရမယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္..
ေပ်ာ္စရာေလးေတြ အတြက္ ေပ်ာ္သြားပါတယ္..
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္
လူပ်ိဳၾကီး သနားပါတယ္ဗ် ...
သူ႔ခမ်ာ ရိႈးအပီထုတ္ထားတာကုိမွ အရွက္တကြဲျဖစ္ရတယ္ ... း))
ဘာမဟုတ္တ႕ဲအေၿကာင္းအ၇ာေလးကုိpost ေ၇းတတ္တ႕ဲဏီလင္းညဳီကုီbravo ပါ။
အင္း.. သတိထားမွပဲေနာ့
ဒီမွာလည္း ေႏြဦးေရာက္ေနလို႔ မ်က္မွန္တပ္ဖို႔ စိုင္းျပင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေပးဖတ္ရမယ္.. ဟဲ..ဟဲ
ဟီး ဟီး....ရီရတယ္...
လူပ်ိဳႀကီးသနားပါတယ္...
ကိုဏီတို႕ကေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ၿပန္ၿပီ..
အင္တာနက္ေပၚတင္ၿပီး “ဖြ”ေနတယ္...
ေကာင္မေလးနဲ႔ ဂိုက္ေပးၾကမ္းေနတုန္း ေျမာင္ထဲ ျပဳတ္က် သြားတာ ေဘးလူအေနနဲ႔ ရယ္စရာ ျဖစ္နိင္ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္သာ ဆိုရင္လည္း ရွက္တာနဲ႔ မ်က္မွန္ပါ အမႈန္႔ေခ်ပစ္မလားဘဲ..။
ဘေလာဂ္ဂါေတြ နဲ႔ အေပါင္းအသင္း ျဖစ္ရင္ ဒီလိုပဲဗ်
ဖြ အဲေလ ရယ္စရာဆို မွ်ေဝ ေပးလိုက္မိတာပါပဲ
လူပ်ိဳႀကီးဘာျဖစ္သြားေသးလဲ....သနားပါတယ္
နဖူးေတြပါထပ္ေဆာင့္မွာစိုးလို႔ပါ.....:P
ကိုႀကီးညိဳေနာ္ လူပ်ိဳႀကီကိုအားက်ၿပီးေတာ့
မေလးသူေတြ အင္ဒိုသူေတြ ကိုေတာ့မႀကံနဲ႕ေနာ္.....
ေယာင္းမ...မေတာ္ခ်င္ဘူးးေနာ္.... ဒါျဗဲ.................
(ခ်စ္ခင္၍ သတိေပးျခင္းျဖစ္ေႀကာင္းမွတ္ယူပါေလ.......)
ညီမေသးေသးေလး
စာေတြဖတ္ၿပီး ၿပဳံးမိပါတယ္ဗ်ာ။
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ လူပ်ိဳႀကီးရယ္... း) ကိုဏီလင္းညိဳကလည္း ဟာသေျမာက္ေအာင္ ေရးတတ္ပါေပတယ္...
ဖစ္မွ ဖစ္ရပေလ ဏလည ရယ္ ။
စကားမစပ္ အဲ့ ဒီ ေန ့ က ဏလည ဘာ ေနကာ မ်က္မွန္ၾကီး တပ္မိလို ့တုံး....ပါဝါ ပါတယ္ နဲ့ တူတယ္ ။
အဖိုးနည္း ေတာ့ အဖြား ေရာ .. မ်ားေသးလား ..း))
း))... သနားပါတယ္ဗ်ာ... ေကာင္မေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတာေလး ပ်က္သြားေရာ.... ဒါနဲ႔ ကိုဏီးဘေလာ့ခ္မွာေလ တခ်ဳိ႔ေခါင္းစဥ္ေတြ စာေတြကို Google Chrome မွာ မျမင္ရဘူးဗ်... အဲဒါ ေဖာင့္ေလးေၾကျငာထားေပးပါဦး...
စာအေရးတအားေကာင္းတဲ့အတြတ္ လူပ်ိဳႀကီး အျဖစ္ကို ျမင္ေယာင္ျပီး ရယ္ရမလို သနားရမလိုျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါနဲ႕စကားမဆက္ ကိုဏီလင္းညိဳ ကသူမ်ားကိုလူပ်ိဳၾကီးတဲ့... အသိညီမေလးေတြကေျပာဖူးတယ္။ အသက္ 16 ႏွစ္ကေန 18ႏွစ္ၾကားကအပ်ိဳေပါက္စ၊ 18 ႏွစ္ကေန 20 ႏွစ္ၾကားကအပ်ိဳေလး၊ 20 ႏွစ္ကေန 25 ႏွစ္ၾကားကအပ်ိဳ၊ 25 ႏွစ္ေက်ာ္ရင္အပ်ိဳၾကီးတဲ့။
ေယာက်္ားေလးကိုလဲ ဒီလိုပဲသတ္မွတ္ပါတယ္တဲ့။ ဒီလိုသာဆိုရင္ကိုဏီလင္းညိဳ လည္းလူပ်ိဳၾကီးပါပဲ.... :P
ခင္မင္ရင္းႏွီး၍စသြားပါတယ္။ :) လူပ်ိဳၾကီးဟုအေခၚမခံခ်င္ပါက သက္ေသျပႏိုင္ရန္ အျမန္ဆုံးၾကိဳးစားပါ။
ကိုဏီလင္းေရ..
ဘေလာ့ဂါေတြမ်ားတယ္ၿပီးေၾကာက္ရတယ္။ ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ဘေလာ့ေပၚတင္
ဖို႔လုပ္ၾကတာကိုး။ အဲဒီလူပ်ိဳႀကီးေရာသူ႔အေၾကာင္းဘေလာ့ေပၚတင္လိုက္တာ
သိလား..။ေတာ္ေတာ္ရွက္မယ္ထင္တယ္ေနာ္။။
ခင္တဲ့
သဒၶါ
အရာရာ နဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္းေပါ့ ...
ကိုဏီလင္းညိဳေရ ..
တဂ္ထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္က
အရမ္းၿမင့္ေနေတာ့ ေတြးလို႕ မရဘူးး ၿဖစ္ေနတယ္ ..
ဒါေၾကာင့္
ေတာင္းလည္း ပန္ပါတယ္ ..
စေကာလည္း ပန္ပါတယ္ ..
စကာလည္း ပန္ပါတယ္ ..
ခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မေရးပါရေစနဲ႕လို႕ ...
ေနာင္ ေတြးလို႕ ရလာတဲ့ေန႕က်ရင္
ေရးေပးမယ္ ေနာ္ ..
ေသြ႕ပုခ်ိ ...
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
အရာရာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္းေပါ့ ..
ကိုဏီလင္းညိဳ ေရ ..
တဂ္ထားတဲ့ ပို႕စ္ေခါင္းစဥ္က
ေတြးလို႕ မရဘူး ၿဖစ္ေနတယ္ ..
ဒါေၾကာင့္
ေတာင္းလည္း ပန္ပါတယ္ ..
စေကာလည္း ပန္ပါတယ္ ..
စကာလည္း ပန္ပါတယ္ ..
ေနာင္ ေတြးလို႕ ရတဲ့ေန႕မွပဲ
ေရးေပးေတာ့မယ္ေနာ္ ...
ေသြ႕ပုခ်ိ ပါေနာ္ ..
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
ကိုဏီေရ
ရယ္စရာေလးေတြလာဖတ္သြားတယ္။
မာမီးေရ...အေနာ္လည္း အရင္တုန္းက ေရသဘင္ AO ေတြအျမဲတပ္ေလ႔ရွိတယ္ဗ်။ အခုေတာ႔ မ်က္စိကအေ၀းမႈန္ဆိုေတာ႔ ေရသဘင္ေတြနဲ႔ ေ၀းကြာသြားျပီဆိုပါေတာ႔။ ဒါေပမဲ႔ အခုအေ၀းၾကည္႔မ်က္မွန္မွာ ကာလာထည္႔ထားတယ္။ ေနပူထဲမွာဆိုရင္ မ်က္မွန္က မည္းသြားေတာ႔ ေရသဘင္စတိုင္ေပါ႔ဗ်ာ။ မ်က္မွန္တပ္တဲ႔အက်င္႔ရွိသူက ေနပူထဲ ဒီအတိုင္းထြက္ရင္ မ်က္စိက မခံႏိုင္ဘူးဗ်။ ဒါပဲဗ်ာ။ အေနာ္႔မွာ အလုပ္ေတြရွိေသးတယ္။
အဖိုးနဲ အိုးကြဲတဲ႔... သူ႔ခမ်ာအရွက္ကြဲ
ကိုဏီေရ...
ကြၽန္မတို႕ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား ေရးစရာေတြ႕ရင္
မေနႏိုင္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚတင္မိေတာ့တာပဲေနာ္။
ကြၽန္မလည္း ခုရက္ပိုင္း အေရးေကာင္းလို႕
အိမ္ကလူေတြ ေမထၳာပို႕တာ ခံေနရတယ္။
ဟီး..
လူပ်ိဳႀကီးသနားပါတယ္အကိုရာ...
အမ်ိဳးနဲ႔လည္း မက်ယ္ႏွင့္ဆိုတာ ဘာလည္းေမးမလို႔ မေမေကာ႔မန္႔ဖတ္မိမွ နည္းနည္းနားလည္သလိုျဖစ္...
ဒါေတာင္ သိပ္.. တမ်ိဳးဘဲ .. မရွင္းဘူး။
အမွန္က အမ်ိဳးနည္းလွ်င္ ပိုမက်ယ္ႏွင့္...ဆိုရင္..
အမ္.. ထားပါေတာ႔။
မေမေကာ ကိုဏီေကာ.. "ေပါေခ်ာင္ေကာင္း" ဆိုတာ ရွိေသးတယ္ေနာ္..
ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ေျပာၿပီး ရႈပ္ကုန္ဘီ..
ေနာက္ဆံုးပိတ္မွ လာေရးတာ ခြင္႔လြတ္ပါ ကိုဏီးေရ..
ကိုဏီးေရးတာေလး ဖတ္ၿပီး ေပ်ာ္စရာႀကီး...ဟိဟိ ရယ္ရတယ္။
လူပ်ိဳႀကီးေတာ႔ ၂ခါရွက္ ၿဖစ္ရတယ္။
ကိုဏီးပါ ဖြလို႔ေလ။။:P
အစ္ကုိေရ... အရမ္းမဖြနဲ႕ဦး။ ကုိ္ယ့္အလွည့္က် ျပန္ဖြေနဦးမယ္။ အဟဲ။ ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာလုိ႕ ဒီေန႕ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ၀မ္းသာသြားတယ္။
ေသပါျပီ..လူပ်ဳိၾကီးေတာ့ ..မ်က္မွန္ေကာင္းက်ဳိးေပးတာနဲ ့
မကဲလိုက္၇ဘူးေပါ့ေလ...
စာေ၇းတဲ ့သူသူငယ္ခ်င္းျဖစ္၇တာမေခ်ာင္ဘူးဆိုတာ ဟုတ္ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္လည္း လစ္၇င္လစ္သလိုသူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း
ေဖာက္သည္ခ်မိလို ့ ခဏခဏ မ်က္ေစာင္းထိုးခံ၇ပါေၾကာင္း
အင္း...ကၽြန္ေတာ္လဲ မလက္ကာကို ေရာက္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ဒီပိုစ့္ေလးကိုဖတ္ရေတာ့ မေလးရွားမွာေနတုန္းကအခ်ိန္ေတြကိုသတိရမိတယ္။ကၽြန္ေတာ္က ရွားအာလမ္းမွာေနခဲ့တာပါ။
sindecafe.com
Post a Comment