၀န္ခံျခင္း...

နက္႐ိႈင္းစြာျပာမႈိင္းေနခဲ့တဲ့ ညေကာင္းကင္တစ္ခုမွာ
ၾကယ္ကေလးတစ္ခ်ိဳ႕က ေမွးမွိန္စြာနဲ႔ လင္းလက္ေနခဲ့ၾကတယ္....
အဲ့ဒါဟာ ညဥ့္နက္ခ်ိန္တစ္ခုပဲေပါ့ .....။
ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးကို ေငးေမာရင္းနဲ႔
ဂစ္တာအိုေလးတစ္လံုးကို....
ခပ္ဖြဖြေလး ငါ .... သိုင္းဖက္ထားခဲ့မိတယ္...။
ေတးသြားေလးေတြမညည္း ....၊ သံစဥ္ေတြ မတီးခတ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္....
ဂစ္တာအိုေလးက ငါ့ကို ေႏြးေထြးေစခဲ့ျပန္တယ္....။
တစ္ကယ္လို႔မ်ား ဒီအခ်ိန္မွာ
မင္း... သာ ငါနဲ႔ အတူ႐ွိေနခဲ့မယ္ဆိုရင္လို႔.... ေတြးလိုက္တဲ့ခဏမွာပဲ
ေၾကကြဲျခင္းေတြက...
ဒီေရလိႈင္းေတြလို လွ်ံတက္လာခဲ့တာကို...
ငါ... ဘယ္လိုမွ ျငင္းဆန္လို႔ မရႏုိင္ခဲ့ဘူး....။
ဒါေပမယ့္လည္း...
အလြမ္း ... အေဆြး... ဆိုတဲ့ အရာေတြက
ငါ့ ၀ိညာဥ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီပဲေလ....။

ငါ့ကို မင္း စိုက္ၾကည့္လိုက္တိုင္း
မင္းေ႐ွ႕မွာ ဘာမွ မျဖစ္သလို ငါ ... ဟန္ေဆာင္ေနႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္
အဲ့ဒီအျပစ္ေတြဟာ....
မင္းမျမင္ႏိုင္တဲ့ မင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့....
တစ္ေငြ႕ေငြ႕နဲ႔ ... ငါ့ကို တိတ္တဆိတ္ကၽြမ္းေလာင္ေစခဲ့ၿပီ....။
အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔....
ေတြေ၀ျခင္းေတြ ရင္မွာပြင့္ေ၀ေနတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးမ်ားမွာပဲ....
အေ၀းႀကီးကို မင္းထြက္သြားေလခဲ့တာ
ငါ့ျမင္ကြင္းထဲက ေပ်ာက္ကြယ္သြားလုမတတ္ပါပဲေလ....။
ဟိုး... မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းနားထိတိုင္ေအာင္....
ငါလွမ္းျမင္ေနခဲ့ရတဲ့ ျမက္ခင္းတစ္ခုဟာ
အားလံုး.... စိမ္းလန္းေနလိမ့္မယ္လို႔ထင္ခဲ့မိတဲ့အတြြက္
အခုေတာ့ အမွားေတြရဲ႕ ျမွားအသြင္နဲ႔ ပစ္ခြင္းတဲ့ ဒဏ္ကို
ငါဟာ... ရက္စက္စြာ ခံစားေနရခဲ့ၿပီ....။

ညင္သာလြန္းတဲ့ ေလစီးေၾကာင္းေလးတစ္ခုဟာ...
ညအခါမွာ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္နဲ႔ တိုက္ခတ္လာရင္း
တိတ္တစ္ဆိတ္ဆန္စြာနဲ႔...
လွ်ိဳ႕၀ွက္တဲ့ ညေမႊးပန္းရန႔ံေတြကို ငါ့ဆီ ယူေဆာင္လာခဲ့ၾကျပန္တယ္...
ညဟာ... ပိုမိုစြာ အိုမင္းရင့္ေရာ္လာခဲ့ေပါ့....။
ဆိတ္ၿငိမ္လြန္းတဲ့ညဟာ....
အထီးက်န္႐ံႈးနိမ့္မႈေတြထဲက ငါ့ကို...
႐ုန္းထြက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၿငိတြယ္ေနခဲ့ေစျပန္တယ္....။
မင္းနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ၾကားမွာ...
ဘာေတြမ်ား ကြာျခားေနခဲ့သလဲဆိုတာေတြကို...
အခုအခ်ိန္မွေတာ့ ..... ငါျပန္မေတြးခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြယ္...။
မင္းနဲ႔အတူ႐ွိခဲ့တဲ့ ဟိုး...အရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက...
ရင္ထဲမွာ႐ွိတဲ့စကားလံုးေတြကို ေျပာမထြက္ႏိုင္ခဲ့တာဟာ
အငိုလြယ္တတ္ခ်င္တဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုကို ငါပိုင္ဆိုင္ထားလို႔ပါ....။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မင္းေပးခဲ့လည္း...
အေလာတစ္ႀကီးနဲ႔ ငါ.... မနင္းျဖတ္ရဲခဲ့ပါဘူး....။
တစ္ကယ္တမ္း မေ၀းေသးခင္အခ်ိန္တုန္းကေတာ့
အျပစ္ကင္းတဲ့ မင္းမ်က္ႏွာေလးရယ္...
ေနာက္ၿပီ... မင္းစကားသံေလးေတြရယ္တို႔နဲ႔ အတူ...
အေ၀းကေန ႏွစ္သိမ့္ေနႏိုင္မယ္လို႔ ငါထင္မိခဲ့ပါတယ္္....။

သစ္႐ြက္ေႂကြေလး တစ္႐ြက္လို ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးျခင္းမ်ားစြာနဲ႔....
မင္းနဲ႔ ေ၀းရာကို ငါတိမ္းေ႐ွာင္ခဲ့ေပမယ့္လည္းေလ...
အဲ့ဒီလုပ္ရပ္ဟာ... အမ်ားအတြက္ေတာ့မသိခဲ့ပါဘူး...။
ငါ့.. အတြက္ေတာ့ အမည္ခံ႐ံု သက္သက္မွ်သာပါပဲ...
ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့
အခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ပဲ...
မင္းမ်က္၀န္းေလးေတြကို ငါလြမ္းတတ္ေနခဲ့ေသးလို႔ပါ...။
ငါဟာ... ငါ့ႏွလံုးသားကို ျပန္မျမင္ႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္
တမ္းတျခင္းမ်ားရဲ႕ေအာက္မွာ က်႐ံႈးစြာ နစ္ျမဳပ္သြားရေတာ့မလားကြယ္...။
တစ္ကယ္လို႔မ်ား....
ငါသာ.... မင္းပခံုးေလးရဲ႕အထက္
တစ္ေမွးေလာက္ ေမွးစက္ခြင့္ေလးပဲ ရႏိုင္ခဲ့ရင္ေလ...
အထီးက်န္လမ္းမထက္မွာ ငါတစ္ေယာက္ထဲဆိုလည္း...
ဆက္ေလွ်ာက္သြားႏိုင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕....။
ဒါေပမယ့္လည္း...
မင္းနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ငါ့ရဲ႕စိတ္ကူးဆိုတာ
ထင္ေယာင္ထင္မွားႏိုင္လြန္းလွတဲ့ အိပ္မက္ျမစ္ကမ္းပါးေပၚမွာ
ခပ္ေရးေရးေပၚလာေလ့႐ွိတဲ့ ပံုရိပ္ေယာင္တစ္ခုလို
ငါ့အတြက္ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေပၚဖို႔ ခဲယဥ္းလြန္းတာလည္း သိမိပါရဲ႕....။
အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြဟာ...
သက္ျပင္းခ်သံေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ခဲ့ရေပါ့....။

ေသသပ္လွပျခင္းေတြ ကင္းမဲ့ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀တစ္ခုဟာ...
အရာရာကို မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေစဖို႔ ျပဳျပင္ထိန္းေက်ာင္းခဲ့ေလသလား...။
မင္း...ဟာ ငါအျဖဴစင္ဆံုး တန္ဖိုးထားရာ တစ္ခုပါ...။
ငါ့ေၾကာင့္ မင္း တစ္စံုတရာ နာက်င္ေအာင္မလုပ္ခဲ့မိေပမယ့္....
မင္းခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ ငါ... ေက်ေအးေနပါတယ္ကြယ္...။
ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ တုန္႔ျပန္ျခင္းနဲ႔ ၀မ္းနည္းစရာေတြ မင္းေပးခဲ့ရင္ေတာင္မွ...
လူေတြမျမင္ႏိုင္ေအာင္ ငါမ်ိဳသိပ္ရင္းနဲ႔ က်ိတ္မွိတ္ခံစား ေနလိုက္ပါ့မယ္...။
ဒါေပမယ့္လည္း...
မင္းဘ၀လမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာ မင္းလဲက်ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့...
ငါလက္ကမ္းလို႔ ကူညီခြင့္ ရခ်င္မိပါေသးတယ္...။
မင္းရဲ႕ အေနာက္ဘက္က အေမွာင္ထုထဲမွာ
ငါဟာ ဘယ္တုန္းကမွ နစ္ျမဳပ္စြာမေနခဲ့ခ်င္တာ အတိအက်ပါ....။
တစ္ကယ္လို႔မ်ား မင္းသာ ငါ့ကို နားလည္ေပးႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့....
အဲ့ဒီ အေမွာင္ေတြထဲမွာ ထာ၀ရဆိုလည္း... ငါေနခဲ့ပါ့မယ္....။

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ လက္ခံထားမိၾကမွာျဖစ္တဲ့ ေနာက္ဆံုးဆိုတာ ၿပီးဆံုးျခင္းျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္
ငါ့...အတြက္ကေတာ့ အခုမွ စတင္႐ံုပဲ ႐ွိပါေသးတယ္ေလ...။
မင္းကို.... ငါ...ဟာ...
မင္းမသိႏိုင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ....ျမတ္ႏုိးျခင္းမ်ားစြာနဲ႔...
ဟိုး... အရင့္... အရင္ကတည္းက ခ်စ္ခဲ့မိတယ္ဆိုတာ တစ္ခုကေတာ့....
မင္းေ႐ွ႕ မွာ “၀န္ခံ” ခ်င္မိဆံုး...
ငါ့ ဆႏၵ အက်ိဳးအပ်က္ တစ္ခုပါပဲ......။ ။

========================================
ဟိုး.... လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာ႐ွည္ေလးပါ...။
႐ွည္လြန္းလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်....။
========================================

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္....

ဏီလင္းညိဳ