ထိုေန႔က ၂၃ရက္ေန႔ညေနပိုင္းျဖစ္ပါသည္။
~~~~~@@@~~~~~
ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီးကတည္းက သူဇိမ္က်က်ေနမိသည္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္၊ အိမ္ေပၚမွဆင္းၿပီး စားခ်င္ေသာအရာမ်ားလိုက္၀ယ္စားလိုက္၊ ေခ်ာင္က်က်လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေလးမ်ားတြင္ တစ္ေယာက္တည္းသြားထိုင္ရင္း ဟိုေငးဒီေငး၊ ဟိုဒီေတြးလုပ္ေနလိုက္၊ ရံဖန္ရံခါတြင္မူ အင္ တာနက္ဆိုင္မ်ားသို႔သြားကာ ေမးလ္ကိုေဇာေခၽြးအထပ္ထပ္ျပန္ေအာင္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္ ေသာ ဏီလင္းညိဳ ေဒါ့ကြမ္းကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၊ ေန႔လယ္ေန႔ခင္း အိမ္တြင္တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လိုက္ စသျဖင့္။
အိမ္မွႏုတ္ဘြတ္ (ခ္)အစုတ္ေလးထဲတြင္
စာအခ်ိဳ႕ေရးျဖစ္ေသာ္လည္း တင္ဖို႔ခက္ခဲတာမို႔ဘေလာ့ဂ္ေပၚတင္ဖို႔ စိတ္သိပ္မပါလွ။
ဒီၾကားထဲ ျပည္ပမွ ျပန္လာေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စပြန္ဆာလုပ္၍ က်ိဳက္ထီး႐ိုးကို
ႏွစ္ညအိပ္ သံုးရက္ခရီးသြားလိုက္ေသးသည္။
ထိုညေနခင္းတြင္
စာဖတ္ရင္းညေနသံုးနာရီေလာက္တြင္ သူေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူျပန္ႏိုးေသာအခ်ိန္သည္ ညေနေလးနာရီခြဲၿပီးခဲ့ၿပီ။ သူအိပ္ေနမိေသာအခန္းေလးသည္
သူတို႔အိမ္မွဧည့္ခန္းႏွင့္နီးကပ္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းဆီမွအသံမ်ားကို နားမစြင့္လွ်င္လည္း
အတိုင္းသားၾကားေနႏိုင္၏။ ဧည့္ခန္းတြင္လူစံုေနပံုရပါသည္။ အျခားေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္၊
ဧည့္ခန္းတြင္ သူ႔အေမႏွင့္အစ္မျဖစ္သူႏွစ္ေယာက္သာ႐ွိေနတာမွန္ေပမယ့္
အမ်ိဳးသမီးအသံအခ်ိဳ႕ကိုပါၾကားေနမိတာမို႔ျဖစ္သည္။ ဧကႏၱ အစ္မျဖစ္သူအပ်ိဳဟိုင္းႀကီး၏ေဘာ္ဒါမ်ားပင္ ျဖစ္ႏိုင္၏။ သူ႔ေဖေဖႏွင့္အစ္ကိုျဖစ္သူကေတာ့ အိမ္တြင္မ႐ွိၾကပါ။
တီဗြီမွအကယ္ဒမီေပးပြဲအစီအစဥ္သံမ်ားက သူ႔နားထဲသို႔စကားသံမ်ားႏွင့္အတူ
ေရာေႏွာစီးေမ်ာလာခဲ့ေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္
အခန္းထဲမွသူမထြက္ျဖစ္ေတာ့။ အိမ္ကိုဧည့္သည္လာခဲ့လွ်င္
မ်ားေသာအားျဖင့္ထြက္မေတြ႕ခ်င္မိ ေသာ သူ႔အက်င့္ကိုမေကာင္းဟု အိမ္႐ွိလူကုန္က
ခဏခဏေ၀ဖန္ၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ေခါင္းမာေနမိဆဲ။
“ဟယ္....အဲ့မိန္းမကလည္းလြန္လိုက္တာဟယ္...။
ေဖာ္ထားလိုက္တာရင္ဘတ္ႀကီးကို”....
“အကယ္ဒမီေပးပြဲမ်ား
ဘာမွတ္ေနသလဲမသိဘူး”....
“ဒီလိုပြဲမ်ိဳးဆို....ဒါမ်ိဳးေတြ၀တ္ဖို႔ပဲ
သူတို႔ေခ်ာင္းေနၾကသလားမသိဘူးေနာ္....ဟိဟိ”.....
“ဟုတ္ပဟယ္.....မုန္းစရာႀကီး”....
“ဟိုဟာ ေနတိုးမွတ္လား....၊
ေခ်ာင္ထဲကေနထြက္လာတာ”....
“နႏၵာလႈိင္ကို မေတြ႕ဘူး....၊
မလာဘူးလားမသိဘူးေနာ္”....
“ေအာင္မယ္....ဒီတစ္ခါ သူက
လံုလံုၿခံဳၿခံဳေလးပါလားဟဲ့”....
“ျပည္စိုးေအာင္ဆိုတာ....အဲ့လူေလ...၊
သူ႔မိန္းမက...ဟိဟိ”....
စကားအဆံုးမွာ ဘာကို
ဟိဟိမွန္းမသိ။
စိတ္၀င္စားစရာ စကားမ်ားမို႔
သူနားစြင့္ေနမိလိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းမွအသံမ်ားက အကယ္ဒမီေပးပြဲကိုၾကည့္
ရင္းမွန္မွန္ထြက္ေပၚလာေနတာမို႔ျဖစ္၏။ ထြက္ၾကည့္ဖို႔ေတာ့ စိတ္မပါလွပါ။
မွန္တာေျပာရလွ်င္ ခုေနာက္ပိုင္း တက္သစ္စမင္းသားမင္းသမီးမ်ားပင္ သူသိပ္မသိေတာ့။
ေနာက္ၿပီး ႏွစ္သက္လြန္းေသာမင္းသား၊ မင္းသမီး ဆိုၿပီး သူ႔ထံတြင္ဘယ္တုန္းကမွ
မ႐ွိခဲ့...။
“ဘာပဲေျပာေျပာ.....စိတ္ခ်ရေအာင္
ရဲမ်က္မွန္တြင္ လုပ္သည္......႐ႊီးးးးး”......
“ဟဲ့....နင္ကေခ်ာင္းဆိုးေနပါလား....“....”
ဆိုင္က ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး သံုးရာဖိုးေလာက္၀ယ္ေသာက္
လိုက္သိလား.....သက္သာသြားမယ္”.....
“ကေလးေရာ လူႀကီးေရာ ေသာက္လို႔ရသလားဟဲ့”....
ထံုးစံအတိုင္း
အစီအစဥ္ၾကားထဲတြင္ေၾကျငာ၀င္ခ်ိန္မို႔ အျခားအေၾကာင္းေျပာေနၾကသံၾကားရျပန္သည္။
သူၿပံဳးမိျပန္သည္။ လုပ္ငန္း႐ွင္မ်ားသာျမင္လွ်င္
ေငြအကုန္က်ခံကာေၾကျငာခ်ိန္မ်ားတြင္ လူေတြထိုသို႔လုပ္တာကို ငို
ေတာင္ငိုႏိုင္သည္ထင္မိတာမို႔ျဖစ္၏။
“အခုဆက္လက္ၿပီး သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖမယ့္သူကေတာ့
သ႐ုပ္ေဆာင္ ၀ါဆိုမိုးဦးပဲျဖစ္ပါတယ္႐ွန္”....
ေၾကာ္ျငာတစ္ခန္းရပ္သြားေတာ့
ပြဲစဥ္အတြင္းမွ အစီအစဥ္ေၾကျငာသူရဲ႕အသံက ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။ ထို
နာမည္ကိုၾကားလိုက္ရေသာအခါ သူ႔စိတ္ထဲတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားျပန္သည္။ သ႐ုပ္ေဆာင္နာမည္က
၀ါဆိုမိုးဦး ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆို “တေပါင္းေႏြဦး”၊ “ျပာသိုေဆာင္းလလယ္”....စသျဖင့္
အႏုပညာ႐ွင္မ်ားေပၚထြက္လာဖို႔ ႐ွိႏိုင္သည္ဟု ေတြးမိရင္း
တစ္ေယာက္တည္းက်ိတ္ရယ္မိျပန္၏။ ထိုသ႐ုပ္ေဆာင္မေလးအား သူမျမင္ဖူးပါ။ မညာတမ္းေျပာရလွ်င္ သူ႔ကိုေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။
အစီအစဥ္ထဲတြင္ ထိုကဲ့သို႔ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္သူမ်ား၏အသံမ်ားကို
သူ႔နားထဲတြင္ၾကားေနရသည္။ သူ ၾကားရသေလာက္ကေတာ့ တစ္ေယာက္မွမစြန္လွ၊ သီခ်င္းကို
လူတိုင္းနီးပါးဆိုတတ္ၾကတာမွန္မည္ထင္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ဌာန္က႐ိုဏ္းက်က်၊ နရီစည္း၀ါးက်က်မဆိုလွ်င္
သူအရမ္းကိုစိတ္ပ်က္တတ္တာမို႔ပင္ျဖစ္သည္။
“ဟယ္......ဟိုမင္းသမီးကို
ၾကည့္စမ္း....သူ႔ေယာက်္ားလက္ကိုခ်ိတ္ထားတာ....ေယာက်္ားမျမင္ဖူးဘူးလားမသိဘူး”.....
“ေအးဟယ္....ဟုတ္ပ....အဲ့ဒါ
အိန္သရာေက်ာ္ဇင္ မို႔လား...ဟြန္းးးး”
(သူတို႔ေျပာေသာ
ေလသံအတိုင္းေရးျခင္း ျဖစ္၏။)
“ယူကာစ,ကိုးဟဲ့... နင္တို႔ကလဲ”
“ရတနာခင္ေလးက လွလိုက္တာ”......
“ဆု႐ြန္းလဲ့ေလးေရာပဲ”....
“ေအးေနာ္”.....
“ခိုင္သင္းၾကည္လည္း
အကယ္ဒမီရေစခ်င္တယ္.....သူၾကာလွၿပီေနာ္”....
“ဟုတ္ပါ့ေတာ္”........
ထိုစဥ္ အသံအားလံုး ခဏတိတ္သြား၏။
“မီးျပတ္သြားၿပီ”....
သူ႔အေမျဖစ္သူအသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။
အသံက တစ္ခုခုကိုလုပ္ေစခ်င္သံေပါက္ေန၏။ ထိုအခါ ေျခသံတ ႐ွပ္႐ွပ္ကိုၾကားရသည္။
သူ႔အစ္မျဖစ္သူက အင္ဗာတာကိုအေမ့စိတ္တိုင္းက်သြားဖြင့္လိုက္တာထင္သည္။ သိပ္ မၾကာခင္
အစီအစဥ္မွအသံမ်ားကို ျပန္ၾကားရျပန္ေလ၏။ သူတို႔တစ္သိုက္လံုး အကယ္ဒမီအစီအစဥ္ကို အင္
ဗာတာအားသံုးၿပီး တစ္ခဲနက္ ဆက္လက္အားေပးၾကျပန္ေလ၏။
“ဟယ္.....ဟိုဟာ.....နန္းဆုရတီစိုးမဟုတ္လား....။
ၾကည့္စမ္း စင္ေပၚတက္သီခ်င္းဆိုေနျပန္ၿပီ.....ဟင္းးးး”
“ဟုတ္ပဟယ္.....သူက ပါေလရာငါးပိခ်က္”.....
“ေအးေလ...
ႏွာေခါင္းျပင္ၿပီးကတည္းက ေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္နဲ႔”
“ထက္ထက္မိုးဦးလည္းမေတြ႔ဘူးေနာ္”....
“လာမွာေပါ့ ဟယ္”....
“ဟိုမွာ မိုးေဟကို မွတ္လား”......
“မဟုတ္ဘူး”.....
“ဟုတ္တယ္”....
“ဟိဟိ......ငါက
တျခားတစ္ေယာက္ထင္ေနတာ....ဟုတ္တယ္...မိုးေဟကိုပဲ၊ အေျခာက္ႀကီးနဲ႔တူတယ္ေနာ္”
“ဟဲ့.....နင္တို႔
၀ိုင္းစုခိုင္သိန္းအေၾကာင္းၾကားၿပီးပလား”.......
“ၾကားၿပီးၿပီ.....ထင္ေတာင္မထင္ဘူးေနာ္.....ဖုန္းထဲကအသံက”....
“ဟုတ္ပဟယ္”....
သို႔ေသာ္ ဆက္မေျပာၾက။
“သူတို႔ကလည္း အက်ႌ၀တ္ထားတာေတြက......ေဖာ္ေနၾကတာပဲကြယ္”......
ေမေမ့အသံက
စိတ္ပ်က္ေနသည့္အသံ.....။
သူၿပံဳးလိုက္မိသည္။ ေနာက္ သတိရလာမိသည္။ ဒီညေန သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္အနီး႐ွိလက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ခ်ိန္းထားတာကိုျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အခန္းထဲမွ ထြက္ကာ ေရခ်ိဳးခန္း၀င္ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္လိုက္သည္။
သူအခန္းအျပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွအသံမ်ားက ႐ုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္သြားၾကသလို႐ွိသည္။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး အ၀တ္လဲကာပိုက္ဆံအိတ္ကိုယူရင္း အိမ္ေပၚ မွ ေအာက္သို႔ဆင္းခဲ့သည္။
အိမ္ေပၚမွမဆင္းခင္ ဖိနပ္စီးရင္း တီဗြီကိုလွမ္းေငးမိလိုက္သည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ
ႏွင့္သာျဖစ္၏။ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲတြင္ေတာ့ အႏုပညာ႐ွင္မ်ားႏွင့္ပရိတ္သတ္မ်ား
ပ်ားပန္းခတ္ေနၾကတာကိုျမင္ လိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ထိုင္ၾကည့္ခ်င္စိတ္မျဖစ္မိတာေတာ့
ေသခ်ာလွသည္။ တံခါးပိတ္ကာ အိမ္ေအာက္ သို႔ သူဆင္းခဲ့လိုက္သည္။
လမ္းမေပၚကိုေရာက္ခဲ့ေတာ့
ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနၾကေသာ လူမ်ားျဖင့္ စည္ကားေနတာကိုေတြ႕လိုက္ ရသည္။ ဆိုက္ကားဆရာတစ္ဦးက
ခရီးသည္တင္ၿပီး အားသြန္ခြန္စိုက္နင္းေနခဲ့၏။ ဘတ္(စ္)ကားထဲတြင္လူ
ေတြအျပည့္သိပ္စီးနင္းလိုက္ပါေနခဲ့ၾကသည္။ တကၠစီကားေလးမ်ား၊ ကိုယ္ပိုင္ကားေလးမ်ားက
လမ္းမေပၚမွာ လိမ့္ေနၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ ေသာက္ေရသန္႔ဘူးျဖဴျဖဴႀကီးမ်ားကိုလက္တြန္းလွည္းထဲထည့္ကာ
တြန္းသြား ေသာ ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရေသးသည္။ ဟိုဘက္ပလက္ေဖာင္း႐ွိ
အေၾကာ္ဆိုင္မွမီးခိုးေငြ႔မ်ား ကေတာ့ ေလထဲတြင္ တလူလူလြင့္ပ်ံတက္ေနခဲ့ေလ၏။
လူငယ္ေလးသံုးေယာက္က သူ႔ေဘးမွေပ်ာ္႐ႊင္စြာစ ကားေျပာေနာက္ေျပာင္ရင္း ျဖတ္သန္းသြားၾကသည္။
သူ႔အတြက္ေတာ့
ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္မ႐ိုးႏိုင္ေသာျမင္ကြင္းမို႔ ခ်ိန္းထားေသာလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးဆီသို႔
ခပ္ျဖည္းျဖည္းလွမ္းသြားမိရင္း မ်က္လံုးမ်ားက စိတ္၀င္စားစြာလိုက္ၾကည့္ေနမိလိုက္၏။
တီဗြီထဲတြင္ေတာ့
အကယ္ဒမီေပးပြဲသည္ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သည္းသည္း႐ွိေနခဲ့ဦးမွာေသခ်ာလွပါသည္။ အိမ္မွလူမ်ားက
အစီအစဥ္ၿပီးသည့္အထိၾကည့္ၾကမလားေတာ့မေျပာတတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီည
သူအိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်ႏိုင္မည္ ထင္ရပါသည္။
ထိုေန႔သည္
၂၃ရက္ေန႔ညေနခင္းျဖစ္၏။ ။
~~~~~@@@~~~~~
========================================================================
တကယ့္အျဖစ္ပ်က္ေလးပါ....။
ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ေရာက္ကာစ, ၂၀၁၁ ဇန္န၀ါရီလတုန္းက ေရးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဘေလာ့ဂ္ေပၚမတင္ျဖစ္ပဲ အမွတ္တမဲ့ သိမ္းထားမိခဲ့တဲ့ (ေမာင္ႏွမေတြ မဖတ္ဖူးေသးတဲ့) ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ အခုခ်ိန္နဲ႔ဆို အပ္ပ္ဒိတ္ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါေတာ့မယ္။
ၾကားမိသမွ်ကို
ရယ္ခ်င္စိတ္တစ္၀က္နဲ႔ ေရးမိလိုက္ျခင္းပါခင္ဗ်ာ......။
အဲ့ဒီႏွစ္က အကယ္ဒမီဘယ္သူေတြရသြားလဲဆိုတာ
မွတ္လည္းမမွတ္မိသလို သိလည္း မသိခဲ့တာမို႔ ထည့္မ ေရးေတာ့ပါဘူး....။
ကိုယ္တိုင္လည္း
မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တာအမွန္မို႔လို႔ပါပဲ....။
=======================================================================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္....
ဏီလင္းညိဳ
(အကယ္ဒမီသံစဥ္လႈိင္း)
15 comments:
အိမ္ေပၚမွမဆင္းခင္ ဖိနပ္စီးရင္း တီဗြီကိုလွမ္းေငးမိလိုက္သည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ ႏွင့္သာျဖစ္၏။ :)))
ဒါမ်ိဳးစာေတြ မ်ားမ်ားဖတ္ခ်င္ပါေသးသည္။
ဏီဏီတခါတခါမွထေရးျပီးတင္တဲ႔ပို႔္စ္ေတႊ တကယ့္အျဖ်စ္ပ်က္ပို႔စ္ေလးေတြၾကိဳက္တယ္..
တီတင့္လည္းႏွစ္သက္သေဘာက်တဲ့ မင္းသားမင္းသမီးရယ္လို႔ ပဂၢိဳလ္စြဲမရွိခဲ့သလို ဒီကေန႔အထိ အကယ္ဒမီေပးပြဲေတြကို မက္မက္ေမာေမာ တစ္ခါမွ မၾကည့္ခဲ့ဖူးဘူး း)
ဏီလင္းညိဳရဲ႕ အနာဂါတ္မွာ ျဖစ္ဖြယ္ရာရွိတဲ့ ႀကိဳတင္ေပးအမည္ေလးေတြ သေဘာက်ပါ့ 'တေပါင္းေႏြဦး' 'ျပာသိုေဆာင္းလလယ္' :P
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
သေဘာတက်စိတ္နဲ႔ ဖတ္သြားတယ္
update မျဖစ္ဘူးရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး..ျဖစ္ေနတယ္..အခုထိ
အကယ္ဒမီကို သူသူလည္း ၾကည့္ဖူးဘူး.. ။
ဓာတ္တူ နံတူေတြထင္ပါတယ္ေလ ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွစ္မေတြက
ပို႔စ္ေလးကို ခပ္ျပံဳးျပံဳးဖတ္သြားတယ္။
ဖတ္ခ်င္ေသးတယ္ရွင့္ :)။
ကိုဏီ ကိုဏီ....ရက္လြန္ျဖစ္ေနတဲ့ အိတ္စ္ပိုင္ယာရီပိုစ့္ေတြ တင္ေနတယ္ေပါ့ေလ...။ ဒါေပမဲ့ မတင္ရေသးေတာ့လည္း အသစ္ေပါ့ ေနာ္။ ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္ ကိုဏီေရ....း)
ရယ္ရႊင္ၿပံဳးတုံ႕ ျဖစ္ရပါတယ္ ကုိဏီ။ ဒါေပမယ့္ေနာ္...ကုိဏီက တကယ့္အျဖစ္ကုိ အရင္းအတုိင္းေရးတာေတာ့ ရုိက္ကြင္းက်ယ္ႀကီး ဟီး..ဟီး..။ ( အေနာ့္ ၀ါဆုိမုိးဦးေလးက ခုမွ ေဟာ့တ္ ျဖစ္စရွိေသးတာ။ ကုိဏီက ထိခလုပ္ေလး လုပ္စရာလား ဟြန္း း))
အကယ္ဒမီ သတင္းစုံကို ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဘယ္ႏွစ္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ လရိပ္အတြက္ကေတာ့ သစ္လြင္ဆဲဘဲ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
လရိပ္အိမ္
ဖတ္လုိ႕ေကာင္းတယ္ ကိုဏီး
ကိုဏီးေရးထားတာ ရီေနရတယ္
“တေပါင္းေႏြဦး” ၊ “ျပာသိုေဆာင္းလလယ္" တဲ့....ခြိခြိ
“ ႏွာေခါင္းျပင္ၿပီးကတည္းက ေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္နဲ႔” ဆိုတာ မနည္းစဥ္းစားရတယ္
ဘာကိုေထာင္ေနတာပါလိမ္႕လို႕
ေနာက္ေတာ႕မွ ေအာ္ႏွာေခါင္းကိုဘဲ ေျပာတာထင္ပါရဲ႕လို႕ ေတြးလိုက္ရတယ္ း)))
ေျပာတဲ႕သူေတြကလည္း ေျပာတတ္ပါ႔
အဲဒါကိုေရးတဲ႕သူကလည္း ေရးတတ္ပါ႔...
ဂယ္ဘဲ ဂယ္ဘဲ :P
ကိုဏီကမွ အရင္ေရးထားတဲ႕ ပို႕စ္ ေလးနဲ႕ ဆားခ်က္ႏိုင္ေသး။ မေတြ႕တာၾကာၿပီ။
ဒါေပမယ္႕ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ဖတ္လို႕ေတာ႕ ေကာင္းတာပဲ
အကိုရာ
အဲလိုအကယ္ဒမီပြဲမ်ိဳးကို
ၾကည့္ခြင့္မရတာဘဲညီမအတြက္နွစ္ေတြက
လက္တဘက္စာရွိေနျပီအကိုေရ
ပို ့စ္အေဟာင္းေပမယ့္ လက္ရိွအၿဖစ္အပ်က္ကို ထင္ဟပ္ေနတာပဲ..
စစခ်င္းပါပဲ မနာလုိတဲ႔စိတ္ေလးနဲနဲျဖစ္မိတယ္
ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိေတာ႔
(ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီးကတည္းက သူဇိမ္က်က်ေနမိသည္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္၊ အိမ္ေပၚမွဆင္းၿပီး စားခ်င္ေသာအရာမ်ားလိုက္၀ယ္စားလိုက္၊ ေခ်ာင္က်က်လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေလးမ်ားတြင္ တစ္ေယာက္တည္းသြားထိုင္ရင္း ဟိုေငးဒီေငး၊ ဟိုဒီေတြးလုပ္ေနလိုက္၊ ရံဖန္ရံခါတြင္မူ အင္ တာနက္ဆိုင္မ်ားသို႔သြားကာ ေမးလ္ကိုေဇာေခၽြးအထပ္ထပ္ျပန္ေအာင္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္ ေသာ ဏီလင္းညိဳ ေဒါ့ကြမ္းကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၊ ေန႔လယ္ေန႔ခင္း အိမ္တြင္တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လိုက္ စသျဖင့္)
လူတုိင္းမရႏုိင္တဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ စစ္စစ္ေတြတေယာက္ခံစားေနလုိ႔ေလ
ဖဘ ကေန ဟင္းမ်ဳိးစုံနဲ႔လာေရာက္ႏွိပ္စက္ပါမည္ ေစာင္႔ေနပါ
တခါဖူးမွ အကယ္ဒမီဆုိတာကုိေသခ်ာမၾကည္႔ခဲ႔ရဘူး
ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ အကယ္ဒမီသံစဥ္လႈိင္းကုိရင္လႈိင္းခပ္သံအျပည္႔နဲ႔
လာေရာက္ဖတ္ရင္း
စဖတ္ၿပီးပီးခ်င္း နဲနဲေလး ခရီးေရာက္လာကတည္းက ၿပံဳးေနရာကေန ရီပါ ရီမိခဲ့ပါတယ္ .. အားေပးခဲ့တယ္ေနာ္ :)
၀ါဆိုမိုးဦး ျဖစ္ပါတယ္ရွန္ ေလးကို အရမ္းသေဘာက်ခဲ့တယ္ :) :) :)
အားေပးပါတယ္ကိုဏီ
Post a Comment