ေကာင္းကင္ထက္မွာလင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္စင္ေလးေတြလိုပါပဲ...၊ အမ်ိဳးသမီးေလး မ်ားရဲ႕ မ်က္၀န္းနဲ႔ အၿပံဳးေတြဟာ လင္းလက္ေတာက္ပေနခဲ့ၾကေပါ့...။ ပင္လယ္သမုဒၵရာ ေတြဆီက ေက်ာက္ေဆာင္တန္း တစ္ခ်ိဳ႕လိုမ်ိဳး တည္ၾကည္ခိုင္မာျခင္းမ်ားစြာ႐ွိေနသေယာင္ မ်က္ႏွာထား၊ အၿပံဳးမ်ားနဲ႔ အမ်ိဳးသားအခ်ိဳ႕ဟာ လည္း အမ်ိဳးသမီးပ်ိဳေလးမ်ားနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ ႐ွိေနခဲ့ၾကျပန္ေသးတယ္...။
ညဟာ ဘာကိုမွ မသိနားမလည္တတ္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ႐ွိ ေနခဲ့ပါေသးရဲ႕...။ အားလံုးေသာ လူေတြဟာ ႐ႊင္ျမဴးေနၾကဆဲပါပဲ...။ သူတို႔ေတြေပ်ာ္႐ႊင္ေန ဆဲခဏမွာ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈ တစ္ ခ်ိဳ႕တစ္ေလကေတာ့ ႏွလံုးသား၀ိညာဥ္ရဲ႕အနက္႐ိႈင္းဆံုး ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ေႏြးေထြးစြာ အိပ္စက္ေန ခဲ့ၾကတယ္ေလ....။ ဒါေပမယ့္ ဟိုး.. အေ၀း ေ၀း ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ထင္း႐ွဴးပင္ေလးေတြကေတာ့ ေအးျမျခင္းရဲ႕ျပင္း႐ွတဲ့ အရသာကို ထိ႐ွစြာခံစားေနခဲ့ၾကရၿပီ....။
**********
လူအုပ္စုႀကီးရဲ႕ မနီးမေ၀းမွာေတာ့ မီးပံုႀကီးတစ္ခုဟာ ပ်င္းရိျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ေတာက္ ေလာင္ေနခဲ့ရင္း တစ္ကိုယ္တည္းညည္းညဴလိုက္တယ္....၊ ‘႐ွိပါေစေတာ့’...တဲ့ေလ...။ လူအုပ္စုႀကီးကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ေပါ့...။
လူအုပ္စုႀကီးရဲ႕ မနီးမေ၀းမွာေတာ့ မီးပံုႀကီးတစ္ခုဟာ ပ်င္းရိျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ေတာက္ ေလာင္ေနခဲ့ရင္း တစ္ကိုယ္တည္းညည္းညဴလိုက္တယ္....၊ ‘႐ွိပါေစေတာ့’...တဲ့ေလ...။ လူအုပ္စုႀကီးကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ေပါ့...။
အဲ့ဒီအသံကိုလည္းၾကားလိုက္ရေရာ... မလွမ္းမကမ္းမွာ႐ွိတဲ့ ၀ါး႐ံုပင္အုပ္က ခိုးခိုးခစ္ခစ္နဲ႔ (မခိုးမခန္႔ ႏိုင္လြန္းလွတဲ့ အသံနဲ႔) ႀကိတ္ရယ္လိုက္တယ္...။ ဒါေပမယ့္ ၀ါး႐ံုပင္အုပ္ရဲ႕ ရယ္သံကို လူအုပ္စုႀကီးဆီက အ ဖိုးတန္ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြနဲ႔ အ၀တ္အစားေတြက ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္မိၾကတယ္....။ ၾကား လိုက္မိတဲ့ခဏမွာသူတို႔ေတြဟာ ကိုယ္စီမ လံုမလဲျဖစ္သြားၾကၿပီး သူတို႔ရဲ႕မ်က္လႊာေတြကို အသာခ်လိုက္ ၾကတယ္...။ ဒါေပမယ့္ သူ တို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကေတာ့ မထီေလးစားပံုစံနဲ႔ မာန္တက္ေနခဲ့ၾကတုန္းပဲတဲ့....။
“ဒါမ်ိဳးေတြဟာ မျဖစ္သင့္ဘူး....၊ တစ္ကယ္ေတာ့ လူေတြဟာ ၀မ္းတြင္း႐ူးေတြပဲ”....
လို႔ လင္းႏို႔ေတြက ခပ္က်ယ္က်ယ္ေျပာလိုက္ၾကတယ္...။ ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ကလည္း လင္းႏို႔ေတြ ရဲ႕စကားကိုျဖည့္စြက္စြာနဲ႔ ၀င္ၿပီးေျပာလိုက္ျပန္တယ္...။
“တစ္ကယ္တမ္းေျပာရမယ္ဆို လူေတြဟာ ေက်းဇူးမသိတတ္ဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္ဗ်..၊ ဘယ္သူေတြက မ်ား သူတို႔လူ႔ေဘာင္ေလာကကို တိုက္႐ို္က္ေရာ၊ ေနာက္သြယ္၀ိုက္ၿပီးေတာ့ ပါ ကူညီေထာက္ပံ့ေပးၿပီးေနခဲ့ ၾကတာကို သူတို႔အခုအခ်ိန္မွာ ေတြးေတာင္ေတြးမိၾကမွာ မ ဟုတ္ပါဘူး....။ မယံုရင္ ခုေနခါ ခင္ဗ်ားတို႔က်ဳပ္ တို႔ အဲ့ဒီ၀ိုင္းထဲကိုသြားၾကည့္...၊ ခါးခါး သီး သီးကို ၀ိုင္းႏွင္ထုတ္ၾကလိမ့္မယ္...။ အ႐ိုက္ခံရလို႔ က်ိဳးပဲ့မသြား ရင္ပဲ ကံေကာင္းတယ္ မွတ္”....
“ဟုတ္ပ႐ွင္...ဟုတ္ပ...၊ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ေလ...လူေတြဟာသနားစရာေကာင္း ေလာက္ေအာင္ ကိုပဲ သိပ္ၿပီးထံုထိုင္းလြန္းတတ္ၾကပါရဲ႕...။ ၾကည့္ေလ... ေလာကမွာ တစ္ ကယ့္ အလွအစစ္ဆိုတာ သူတို႔ ဘာမွန္းေတာင္မွ မသိၾကေသးဘူး”....
လို႔ ညေမႊးပန္းပြင့္ေလးေတြက ႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္ ပန္းတစ္လန္နဲ႔ ႂကြက္ႂကြက္ညံေနခဲ့ ေအာင္၀င္ေျပာ လိုက္ၾကျပန္တယ္...။
သူတို႔တစ္အုပ္လံုး ေျပာေနတဲ့စကားသံေတြကို အနားမွာတစ္ခ်ိန္လံုးၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ ေနခဲ့တဲ့ ေညာင္ ပင္အိုၾကီးက...
“ေတာ္ၾကစမ္းပါကြယ္... ငါ့ႏွယ္ ေအးေအးေဆးေဆးေနရမလားမွတ္တယ္... ၊ နားကိုညည္း ေနေတာ့ တာပါပဲ...။ ဒီမွာမင္းတို႔မွတ္ထားၾက...၊ အားလံုးဟာ...သူ႔ေနရာနဲ႔သူလို အပ္တယ္...။ ဒါကို မင္းတို႔က တစ္ ဖက္သတ္အေတြးေတြနဲ႔ ေတြးၿပီးေလွ်ာက္ေျပာမေနၾကနဲ႔ကြဲ႕..။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္စီ အားနည္းခ်က္ အားသာ ခ်က္ေတြလည္း႐ွိၾကမွာပဲ...။ ေအးေပါ့ေလ ေလာကမွာ သူမ်ားကို အျပစ္ေျပာဖို႔၊ သူမ်ားအားနည္းခ်က္ကို ေထာက္ဖို႔ဆိုတာက အလြယ္ကူဆံုးအလုပ္ပဲကိုး”.... လို႔ ညည္းညဴစြာနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္...။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ....
သာယာညွင္းေျပာင္းတဲ့ ဂီတသံစဥ္ေလးတစ္ခုက သူတို႔အားလံုးဆီကို ဟိုး... ေ၀း ေ၀းကေနၿပီး လြင့္ပ်ံ႕ လာခဲ့ေလေတာ့တယ္...။
**********
ဘယ္အရာကမ်ား ငါတို႔ရဲ႕စိတ္လႈပ္႐ွားလာႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေတြကို ကန္႔သတ္ထိမ္း ခ်ဳပ္လို႔ထား ႏိုင္လိမ့္မလဲ...။ ဒါေပမယ့္လည္း ငါတို႔ဟာ ကိုယ္ပိုင္တဲ့လမ္းကို ကိုယ္ကိုတိုင္ပဲေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္ဖို႔အ စြမ္း ႐ွိသင့္ လွပါတယ္...။ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမႈ...၊ ဘာေတြပဲႀကံဳဆံုလာရ ပါေစ.. ငါတို႔ရဲ႕ ကိုယ္တြင္းသစၥာတရားဟာ ထိမ္းသိမ္းဖို႔သင့္ပါတယ္။
အမွန္တရားဆိုတာ ကမၻာေျမႀကီးေပၚကေန ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ကြယ္သြားမဲ့အရာမ ဟုတ္ခဲ့ပါဘူး...။ အဲ့ဒါကိုလူတိုင္း သတိမျပဳမိ၊ မသိခဲ့မိၾကေပမယ့္ ငါတို႔ကေတာ့နားလည္သ ေဘာေပါက္သင့္ပါတယ္...။ ငါတို႔ သာ မစဥ္းစားမေတြးေခၚတတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေနရာနဲ႔ အခ်ိန္အခါေတြဟာ ဘာမွအသံုး၀င္ ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး...။ အဓိကဟာ အဓိကပါပဲ...၊ ဘယ္အရာမွ လာၿပီးေျပာင္းလဲပစ္လို႔မရႏိုင္သလို ျဖစ္ လည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..။
ေမးခြန္းတစ္ခုေလာက္ ငါ့ကိုယ္ငါေမးၾကည့္ခ်င္မိတယ္...။ ငါပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္ သိကၡာကို ဘယ္ လိုတိုင္းတာရင္ေကာင္းမလဲ...။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ အေရာေရာ အေႏွာေႏွာနဲ႔ ၿငိတြယ္စြာ ႐ႈပ္ေထြးတတ္ျခင္းမ်ားရယ္ ပါပဲ...။
**********
ေငြေရာင္ႏွင္းျမဴေလးေတြဟာ တစ္ဖြဲဖြဲက်ဆင္းေနခဲ့တုန္းပါပဲ...။ ေစာေစာက ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ေနခဲ့ၾကတဲ့ တစ္စုကေတာ့ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့ၾကပါၿပီ...။ အမွန္ကိုျမင္သြားလို႔လား...၊ မလြန္ဆန္ႏိုင္တာ ေၾကာင့္လားဆိုတာ... သူတို႔မွလြဲရင္ သိႏိုင္စရာလူတစ္ေယာက္မွ ႐ွာေတြ႔ဖို႔ လမ္းစမ႐ွိခဲ့...။ မီးပုံေဘးနားက လူတစ္စုကေတာ့ ယစ္မူးေပ်ာ္႐ႊင္စြာ႐ွိေနခဲ့ၾကဆဲဲပဲ...၊ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔ေတြဟာ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေလးကို ထာ၀ရအတြက္သိမ္းထားဖို႔ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့တာ ေသခ်ာလွပါတယ္...။
႐ုတ္တစ္ရက္ဆိုသလိုပါပဲ...၊ နာရီစင္အိုႀကီးကေန ျမည္သံတစ္ခ်ိဳ႕ထုတ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္...။ ျမည္ သံအားလံုးက ဆယ့္ႏွစ္ခ်က္တိတိပါပဲ...။ နာရီစင္အိုႀကီးကေတာ့ သူ႔တာ၀န္ကို ပံုမွန္ေဆာင္႐ြက္လိုက္တာ မွန္ေပမယ့္... လူအုပ္စုႀကီးကေတာ့....
“ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေကာင္းတဲ့ႏွစ္သစ္ပါ.”.... လို႔ ႐ႊင္ျမဴးစြာေအာ္ဟစ္ခဲ့လိုက္ၾကတယ္...။
ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြဟာ..တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္ရင္း အျပန္အလွန္ ဆုေတာင္းေပးေန ခဲ့ၾကတယ္...။ ႏွစ္သစ္အတြက္ေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီဆုေတြ တစ္ကယ္ျဖစ္လာမွာ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုသိႏိုင္မွာလဲေလ...။
ဘ၀တစ္ခုျခင္းစီရဲ႕ ျပည့္စံုမႈဆိုတာ ဘာကိုေခၚပါသလဲ....။
အျဖဴနဲ႔ အမည္းေရာင္ေတြကေတာ့ ကမၻာႀကီးတည္ေနသေ႐ြ႕႐ွိေနခဲ့ဦးမွာပါပဲ...။
ေန႔တစ္ေန႔ျခင္းစီဟာ ဘ၀ေတြပါပဲ...။ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ျဖတ္သန္းသြားၾကမလဲ...။
ပူေဆြးမႈေတြနဲ႔ေတာ့ ေန႔ရက္ေတြကို မေပစြန္းပါေစနဲ႔...။ ၀မ္းနည္းမႈ၊ နာက်င္မႈေတြဟာလည္း ႐ိုးစင္း စြာေရာက္လာတတ္တဲ့ ဧည့္သည္တစ္မ်ိဳးမို႔လို႔ပါပဲ...။
မသိနားမလည္ျခင္းထက္ လြဲမွားစြာနားလည္တတ္ျခင္းက ပိုမိုဆိုး႐ြားတတ္တာမို႔...
တစ္ခါတစ္ေလမွာ အမွန္ေတြက အမွားျဖစ္သြားႏိုင္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္...။
ရံဖန္ရံခါေတာ့လည္း ညစ္ေပေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြဟာ သန္႔႐ွင္းစင္ၾကယ္ေနသလို႐ွိေန တတ္ေသးရဲ႕...။
မ်က္ကန္းေနသူတစ္ေယာက္လို....
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဟာ အမွန္ကိုမျမင္ႏိုင္ၾကဘူး...။
အၾကားအာ႐ံု ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္လို....
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဟာလည္း ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရားကို မၾကားတတ္ၾကဘူး...။
ဆြံ႕အေနတဲ့သူတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး...
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဟာလည္း အမွန္ကိုေျပာမထြက္တတ္ၾကပါဘူး...။
..... အဲ့ဒါေတြအတြက္ အျငင္းပြားေနစရာမလိုပါဘူး...။ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္အႀကိဳက္ကို ကိုယ္တိုင္ေ႐ြး ခ်ယ္ပိုင္စြမ္း႐ွိၾကလို႔ပါပဲ...။ ဒါေပမယ့္လည္းေလ...ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ လုပ္ခြင့္ရေနတာေတာင္မွ တစ္ခ်ိဳ႕ ေတြဟာ ဘာကိုမျပည့္၀ႏိုင္ေသးစြာနဲ႔ မေက်နပ္ႏိုင္ရခဲ့ေသးတာလဲ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ...။
သူတို႔ေတြသာ ဘ၀အိပ္မက္ဆိုးကို ႏိုးထခြင့္မရေလာက္ေအာင္မက္ခြင့္ရခဲ့မယ္ဆို....
ဘယ္သူေတြကမ်ား ကူညီႏိုင္မွာလဲေလ...။
ေနာက္ဆံုး...စစ္မွန္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းကိုေရာ ဘာနဲ႔ သက္ေသျပႏိုင္မွာလဲ....
**********
ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုတဲ့ပြဲေလးကေတာ့ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္..။ ေစာေစာက လူအုပ္ႀကီးဟာ လည္း ဦးတည္ရာ ျခားနားစြာနဲ႔ တစ္ကြဲတစ္ျပားစီျဖစ္သြားခဲ့ရေတာ့တယ္...။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔ေတြထဲ မွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက လွပေနဆဲ...၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနၾကဆဲပဲတဲ့...။ ဘယ္သူေတြကမ်ား သူတို႔ ေတြကို အေကာင္းဆံုးေတြ သယ္ေဆာင္လာေပးမွာလဲ။
ညကေတာ့ အိပ္ေမာက်သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္...။
ႏွင္းျမဴေလးေတြကေတာ့ သိပ္သည္းစြာနဲ႔ က်ဆင္းေနခဲ့တုန္းပဲတဲ့....။
ႏွစ္သစ္ကေတာ့ ငါတို႔ရဲ႕ဆီကိုေရာက္လာခဲ့ၿပီးၿပီျဖစ္ပါတယ္...။
ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္းမွာ ငါတို႔ေတြဟာ ဆုေတြေတာင္းၾကတယ္...၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ...၊ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ထားခဲ့ၾကတယ္...။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲ့ဒါေတြအားလံုးဟာ တစ္ကယ္ တမ္းမွာေတာ့ ငါတို႔ရဲ႕လက္ေတြ႕ျဖတ္ သန္းရတဲ့ႏွစ္တစ္ႏွစ္အေပၚ သက္ေရာက္မႈ႐ွိခ်င္မွ ႐ွိေနလိမ့္မယ္...။
ဒါေပမယ့္ ဆို႐ိုးစကားတစ္ခု႐ွိခဲ့ဖူးတယ္...။ “ဘာမွမ႐ွိတာထက္ တစ္စံုတစ္ခု႐ွိေနတာက ပိုမိုေကာင္း မြန္ေနေသးတယ္”...(something is better then none) ဆိုတာပါပဲေလ.....။ ။
(ပံုကေလးကို ဒီေနရာမွ ယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။)
=========================================================
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီေနရာေလးကို စာလာလာဖတ္ေပးတဲ့၊ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္း
ေတြအားလံုးနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလးလာဖတ္ေပးေနခဲ့တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးအတြက္ အမွတ္တရ ေရးလိုက္မိ တဲ့ပို႔စ္ေလးပါခင္ဗ်ာ...။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ၊ ခ်မ္းေျမ႕ေသာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ေစဖို႔ ဒီေနရာေလးကေန ဆႏၵျပဳေနလွ်က္ပါခင္ဗ်ာ....။
=========================================================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္....
ဏီလင္းညိဳ
(ပံုကေလးကို ဒီေနရာမွ ယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။)
=========================================================
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီေနရာေလးကို စာလာလာဖတ္ေပးတဲ့၊ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္း
ေတြအားလံုးနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလးလာဖတ္ေပးေနခဲ့တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးအတြက္ အမွတ္တရ ေရးလိုက္မိ တဲ့ပို႔စ္ေလးပါခင္ဗ်ာ...။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ၊ ခ်မ္းေျမ႕ေသာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ေစဖို႔ ဒီေနရာေလးကေန ဆႏၵျပဳေနလွ်က္ပါခင္ဗ်ာ....။
=========================================================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္....
ဏီလင္းညိဳ
