သူသံုးေသာ အိတ္ေဆာင္ကြန္ပ်ဴတာေလးသည္ သူ႔အိပ္ယာေခါင္းရင္းတြင္ အစဥ္ငိုက္ျမည္းစြာေနေလ့႐ွိ၏။ စ,ၿပီး၀ယ္လာကတည္းက ထိုေနရာေလးတြင္သူထားသည္။ ပက္ကင္ထုတ္ထားခဲ့ေသာ စကၠဴကဒ္ထူဘူးေလး အေပၚတြင္ျဖစ္၏။ ခုတင္ႏွင့္မအိပ္ပဲ ၾကမ္းျပင္တြင္ ေမြ႔ယာခင္းကာအိပ္သူမို႔ စာဖတ္လွ်င္ ထိုစက္ကေလးကို ဖြင့္ကာ ေခါင္းအံုးေပၚမွေနဇက္ေထာင္ၿပီး အိပ္ယာေပၚတြင္၀မ္းလွ်ားေမွာက္လွ်က္(အပ်င္းထူစြာျဖင့္)သူဖတ္ ေလ့႐ွိသည္။ စာေရးလွ်င္ေတာ့ ထိုစက္ကေလးေရာ၊ ေအာက္ခံဘူးပါ သူ႔ေခါင္းအံုးေပၚမတင္ကာ သူထိုင္ေရးမိတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံ ၀မ္းလွ်ားေမွာက္သည့္အေနအထားျဖင့္ သူေရးတတ္ေသး၏။
သို႔ေသာ္ သူစာၾကာၾကာဖတ္၊ ၾကာၾကာထိုင္မေရးႏိုင္ခဲ့ေတာ့သည္မွာ သံုးလေက်ာ္ေလာက္႐ွိေရာ့မည္။ ထို႔အ တြက္ နားနားၿပီးဖတ္ရင္းျဖင့္ မေတာက္တေခါက္စာေလးေတြကို နားနားၿပီးေရးမိသည္။
ထိုေန႔ကလည္း နားရက္တစ္ရက္ကို ကိုယ့္ဘာသာဇြတ္အတင္းျပန္ေပးကာ(ျဖစ္သမွ်ျပႆနာရင္ဆိုင္မည္ဟု စိတ္ေမြးလွ်က္ း)) သူအြန္လိုင္းတက္ကာစာဖတ္မိသည္။ စာဖတ္ရင္း စကားၾကာၾကာမေျပာရၿပီျဖစ္ေသာ ေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ရယ္စရာမ်ားေျပာျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ၾကာေတာ့ သူ႔ေခါင္းကဆႏၵျပလာသည္။ မူးခ်င္လာၿပီ ဟု....။
ထို႔ေၾကာင့္ စက္ေ႐ွ႕မွ မ်က္ႏွာလြဲကာ ထ,ထိုင္လိုက္ရသည္။ စက္ေ႐ွ႕မွထထိုင္လိုက္ေသာအခါ အမွတ္မ႐ွိခဲ့ ႏိုင္ေသာမ်က္လံုးမ်ားက အခန္းတြင္း႐ွိသူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွကိုယ္ပိုင္စာအုပ္စင္ကေလးဆီအၾကည့္ ေရာက္ သြားမိျပန္၏။ စိတ္မထိန္းႏိုင္စြာျဖင့္ အနားသို႔သူသြားၾကည့္လိုက္ေသးေသာ္လည္း သူ႔ကိုယ္သူျပန္ ညာလို႔မရ။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွေတာ့ မဟုတ္......၊ ထိုစာအုပ္စင္ကေလးမွ စာအုပ္အားလံုးသူဖတ္ၿပီးသား မို႔ပင္...။ အနည္းဆံုးသံုးေခါက္....၊ အခ်ိဳ႕စာအုပ္မ်ားဆိုလွ်င္ အႀကိမ္အေရအတြက္ပင္သူမမွတ္မိေတာ့...။ ထပ္ခါ ထပ္ခါဖတ္ လြန္း၍ျဖစ္၏။ ရေသ့စိတ္ေျဖအေနျဖင့္ စာအုပ္ေလးမ်ားကို ကိုင္ၾကည့္မိေသးသည္။ ျမသန္းတင့္၊ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)၊ ေ႐ႊဥေဒါင္း၊ ဒဂုန္ေ႐ႊမွ်ား၊ ပခုကၠဴဦးအံုးေဖ၊ ကိုရီးယားစကားေျပာ၊ စမ္းစမ္းႏြဲ႔(သာယာ၀တီ)၊ မင္းလူ၊ နီကိုရဲ၊ မင္းခိုက္စိုးစံ၊ တာရာမင္းေ၀၊ အိမ့္ခ်မ္းေျမ႕......စသည္ျဖင့္.....။
စာအုပ္စင္ကို သူေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။ ႀကံရာမရျဖစ္စြာျဖင့္ ေရခ်ိဳးဖို႔ သူျပင္မိ၏။
~~~~~@@@~~~~~
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွထြက္လာခ်ိန္တြင္ သူ႔ဗိုက္ကဆာေလာင္လာသည္။ ဟုတ္သည္။ သူဘာမွ မစားရ ေသး.....၊ အစာစားၿပီးလွ်င္ သူေဆးေသာက္ရဦးမည္....။ ထို႔ေၾကာင့္ အ၀တ္လဲၿပီး အခန္းအျပင္သို႔သူ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
အျပင္ဖက္ ဧည့္ခန္းတြင္ ဘယ္သူမွမ႐ွိ...။ သူတို႔နားရက္မို႔ အလွ်ိဳအလွ်ိဳထြက္သြားၾကသည္မွာ ၾကက္ေပ်ာက္၊ ငွက္ေပ်ာက္ဟုပင္ ဆိုႏိုင္၏။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲႏွင့္ အၿမဲလိုလိုအိမ္ေစာင့္ျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ သူ႔ကိုယ္သူျပန္ ရယ္ခ်င္မိသြားရင္း စားပြဲေပၚမွ အုပ္ေဆာင္းကိုဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ ဘာစားစရာမွမ႐ွိ...။ ထမင္းအိုးကိုဖြင့္ၾကည့္ ေတာ့ ထမင္းၾကမ္းတစ္၀က္ကိုျမင္ရ၏။ ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္ကာ ႐ွာမိေတာ့ၾကက္ဥ တစ္လံုးေတြ႔ရသည္။ ထိုၾကက္ဥကို သူေၾကာ္လိုက္သည္။ ၾကက္ဥေၾကာ္ၿပီးေတာ့ ဆီႏွင့္ထမင္းနယ္ကာ ပန္းကန္ကိုဇြန္းတပ္ၿပီး ထမင္း စားဖို႔ျပင္မိသည္။ အမွန္ေတာ့ ၾကက္ဥေၾကာ္ကိုသူမႀကိဳက္....၊ တစ္ေယာက္ တည္းစားဖို႔ရာအတြက္ တစ္ခမ္း တစ္နားလုပ္မေနခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္မို႔ပင္ျဖစ္၏။
ထမင္းစားခါနီး ထံုးစံအတိုင္းပတ္၀န္းက်င္ကို မ်က္စိေ၀့ၾကည့္မိသည္။ ဖတ္စရာစာအုပ္တစ္ခုခု႐ွာျခင္းသာ ျဖစ္၏။ မလွမ္းမကမ္း႐ွိတီဗြီနားတြင္ စာေစာင္တစ္ခုကိုသူေတြ႔ရသည္။ သြားယူၿပီးအဖံုးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအ၊ ဘီ၊ စီအက်ိဳးျပဳရသစာေပဂ်ာနယ္ ဟုေတြ႔ရ၏။ ၾသစေတးလ်တြင္႐ွိေသာ စာခ်စ္သူျမန္မာအမ်ိဳးသား မ်ားထုတ္ေ၀သည့္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ပင္ျဖစ္သည္။ ဂ်ာနယ္မွာအေဟာင္းျဖစ္၏။ No.1,Volume 9,2010ဟုဆိုသည္။ အိမ္မွ သူငယ္ခ်င္းညီေလးမ်ား ဘယ္က ယူလာသည္မသိ...။ သူမဖတ္ရေသး....။
ထမင္းတစ္ဇြန္း၀ါးရင္း.....ဂ်ာနယ္ကို သူဖြင့္ဖတ္သည္။ သူမသိလွ်င္လည္း ဘာမွျဖစ္မသြားေသာ သတင္းမ်ား၊ (ဥပမာ...မင္းသား/သမီးအင္တာဗ်ဴးမ်ား) စသည္တို႔ကို ေက်ာ္ရင္းဟိုလွန္ဒီလွန္ ေလွ်ာက္လွန္ ေနလိုက္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေလွ်ာက္လွန္ရင္း “ဟာသ” ဆိုသည့္ေနရာေလးကိုသူသြားေတြ႔လိုက္သည္။ ရယ္ရ တာ၀ါသနာပါသူမို႔ ေသခ်ာဖတ္ျဖစ္လိုက္သည္။ စုစုေပါင္း ၄ပုဒ္ပါသည္။ သံုးပုဒ္အၿပီး ေအာက္ဆံုးမွအပုဒ္ကို သူဖတ္ေနမိလိုက္၏။
စာနဲ႔ လူနဲ႔
“အဲ့ဒီလူက စာေရးဆရာေလ”....
“ဟုတ္လား......၊ ဘာေတြေရးတာလည္း”.....
“လူေကာင္းလူမြန္ေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္.....ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလ...။ အရမ္းကိုေရာင္းေကာင္းတာ နာမည္ႀကီးပဲ”
“အင္း...ဒီလို စာေကာင္းေပေကာင္းေတြေရးေတာ့ လူငယ္ေတြရဲ႕အနာဂတ္ခိုင္မာတာေပါ့”......
“စာကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္...၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔သားႏွစ္ေယာက္စလံုးက ရပ္ကြက္မွာ ဆိုးသြမ္းေပေတေနလို႔ ေထာင္ထဲပို႔ထားရတယ္ေလ”......
~~~~~@@@~~~~~
ထိုစာပုိဒ္တိုတိုေလးကိုဖတ္ၿပီးေတာ့ သူ မရယ္မိလိုက္တာေသခ်ာပါသည္။ ဘာေၾကာင့္မွေတာ့မဟုတ္ ရ....။ အေတြးစ,တစ္ခု၀င္သြားလို႔သာျဖစ္၏။
သူကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔လိုက္နာက်င့္သံုးျခင္းမ႐ွိေသာ သေဘာတရားမ်ား၊ အေတြးအေခၚမ်ား၊ ခံယူခ်က္မ်ား စသည္တို႔ကို အေျခခံကာ (ကိုယ့္ကို အေကာင္းျမင္ေစခ်င္႐ံု၊ အထင္ႀကီးေစခ်င္႐ံုသက္သက္ျဖင့္) စာဘယ္ႏွ ပုဒ္ေလာက္ကို သူ႔ရဲ႕နားခိုရာရပ္၀န္းေပၚတြင္ ေရးၿပီးတင္မိခဲ့ၿပီလဲဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးမိ လိုက္ျခင္းတစ္ခုရယ္သာပင္.....။
~~~~~@@@~~~~~
လူဟူသည္.....သူမ်ားကိုသာ ညာ၍ရခ်င္ရေပလိမ့္မည္.....။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ျပန္ၿပီးညာလို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါ.....။ ။
~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~
====================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္......
ဏီလင္းညိဳ
(ညာ)
27 comments:
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ညာ.. ေနာက္ေတာ႔ ညာတာနဲ႔ အားမရ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ထပ္ လိမ္.. ေနာက္ လိမ္ဖန္မ်ားေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ရွက္သလိုလို ဘာလိုလို ၿဖစ္လာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေပြလိမ္ရွဳပ္ၾကီးလိုလို ဘာလိုလိုခံစားလာ.. ေနပူသည္ ဗိုက္အစ္သည္ ရာသီဥတုမေကာင္း ဘာၿဖစ္တယ္ ညာၿဖစ္တယ္ေတြ ရပ္ၿပီး ၾကိဳးစားမွၿဖစ္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေစာင္းေရးထားတာလားဗ်... :P:P:P:P
ေနမေကာင္းပဲနဲ႔စာေတြေရးေနတယ္ေပါ့ကိုဏီလင္းေရ..။
ေလာကႀကီးမွာ ေနရအခက္ဆံုးက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညာတာျဖစ္မယ္ေနာ္.။
တခ်ိဳ႔ေတြကေတာ့ ညာရင္းညာရင္းနဲ႔ မွန္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကလားမသိ..
ခင္တဲ့
သဒၶါ
ကၽြန္ေတာ္လည္း မရယ္မိပါ။ သို႕ေသာ္ ျပံုးမိတယ္ ဘာကို ၿပံဳးတာလဲ ဆိုေတာ့
ဒီစာေလး ကိုးေၾကာင္း (ျပည့္ေတာင္ မျပည့္ပါဘူး)ကို ဖတ္ၿပီး ေတြးတတ္ေရးတတ္တဲ့ လူကို သေဘာက် အားက် လို႕ ျပံဳးမိ၏
ေလာကႀကီးထဲမွာ အလိမ္အညာဆုံးက
မိမိကုိမိမိ အလိမ္အညာဆုံးပဲတဲ့၊
ကိုဏီေရ
က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္အုန္း
ခင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး
ဟိ...
တုတ္(ဒုတ္)ယူမလား..
ဒါး(ဓား)ယူမလား...
ေႀသာ္..ေမ႔လို႕..ကိုဏီ႔မွာ ရွိသားပဲ...
“ကေလာင္”ဆိုတဲ႔ လက္ႏွက္တခု...
ေနေကာင္းေအာင္ ေနပါဗ်ိဳ႕...
ကုိယ္႔ကုိကုိယ္႔ ညာတယ္တဲ႔လားဗ်ာ ....
တခါတေလ ေငြ႔ရည္ေလးေတြ ျဖစ္တည္ဖို႔ အတြက္ဆို ရြာခ်ေပးရေတာ႔မွာေပါ႔ ....
ဏီလင္းေရ တစ္ခါတေလ ေတာ့လည္း မရည္ရြယ္ ပဲ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ညာမိသြားတတ္တယ္။
က်န္းမာေရးကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္အုန္း
ဏီးဏီး....
ခ်ဴခ်ာလွခ်ည့္လား..ဂရုစိုက္ဦး
ဟာသေလးက မိုက္တယ္ ကိုဏီးေရ..။
ဟုတ္တယ္ ကိုဏီးေရ..။
တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ညာမိတယ္။
နည္းနည္းေနေကာင္းတာနဲ႕ စာေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္ ထြက္ေနပါလား
ဟာသေလးကေန စာတစ္ပုဒ္ရေအာင္ ဆြဲထုတ္သြားႏိုင္တယ္။ ေတာ္ခ်က္ေအ
မူးေနေသးတယ္ဆိုရင္ စာဖတ္တာေလွ်ာ႕ဦး မိညိဳေရ။
အဲ .. သီတင္းကၽြတ္ေတာ႕မယ္ေနာ္
ဒီအတိုင္းဘဲလား.. ဘယ္ေတာ႕ စားရမတုန္း
ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မညာနဲ႕ေနာ္။ :)
သူငယ္ခ်င္း ေရးခဲ့တဲ့ စာေတြကို အကုန္လံုးေတာ့ မဖတ္ဖူးဘူး။
ဖတ္ျပီးသေလာက္နဲ႔ တြက္ရရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ညာတဲ့ စာ မရိွဘူး ဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကိုယ္ညာတာ သူမ်ား မသိဘူးဆိုတာ တျခားေနရာမွာပဲ ရမယ္။ စာေပမွာေတာ့ မရဘူး။ ညာထားလား ျဖီးထားလား လိုရာဆြဲထားလား ဆိုတာ စာဖတ္သက္ရင့္တဲ့သူက သိကို သိတာပဲ။ သနားျပံဳး ျပံဳးသြားတာ အဲဒီ စာေရးသူမွ မသိဘဲ။ သိလည္းသိမယ္ ရွက္လည္းရွက္တတ္မယ္ဆိုရင္ ေသလို႔ ရတယ္။
ဘေလာ့ဂ္ေပၚ ရပ္တည္ခ်ိန္မွာ ငါတို႔ ပိုၿပီး ရိုးသားၾကစို႔ သူငယ္ခ်င္း
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ႕ ပုံႏွိပ္စာေရးဆရာေတြအတြက္ ၀မ္းေရးခက္လို႕ ထင္ပါတယ္ ကုိဏီလင္းညိဳ။ ကိုယ္ၾကိဳက္ၾကိဳက္မၾကိဳက္ၾကိဳက္၊ လုပ္ႏုိင္ႏုိင္မႏုိင္ႏုိင္ ပိုက္ဆံရျပီးေရာ ေရးေနၾကရတာ နည္းတာမွမဟုတ္တာ။ ဒါနဲ႕ စာအုပ္စင္က စာအုပ္စာရင္းမွာ ဘာလုိ႕ မစႏၵာမပါတာလဲ။ :(
ကိုယ္တိုင္ မက်င့္သံုးေပမယ့္ ကိုယ့္စာကို ဖတ္ျပီး သူတစ္ပါးမွာ အက်ိဳးေက်းဇူး တစ္စံုတရာ ရသြားႏိုင္တယ္ ဆိုရင္လည္း ေကာင္းတာပါပဲ..
မေန႔ကတည္းကေရာက္ခဲ႔တယ္။
မမန္႔ခဲ႔ရဘူး။
အင္း..စာေရးတယ္။...ေရးတယ္။
ေက်ာင္းအမၾကီး ေပါက္တဲ႔အီးလုိပဲ...
က်ယ္သာက်ယ္၍ ရနံ႔ရယ္မပါ။
ရနံ႔...ဒီေနရာမွာ ရနံ႔ဆုိးမျဖစ္ဖုိ႔ေတာ႔လုိတယ္လုိ႔ဆုိတယ္။
***************
ဆရာေနဇင္လတ္ေရးထားတာေလးဖတ္ဖူးတယ္။
လူငယ္ေတြတုိးတက္ေစဖုိ႔ သူကုိယ္တုိင္ ေရးေန ေဟာေန၊
ေျပာေနေပမယ္႔
သူ႕သားသမီးေတြက်ေတာ႔ တုိးတက္သင္႔သေလာက္မတုိးတက္ဖူးလုိ႔ဆုိတယ္။
ဒါေပမယ္႔လည္း စာဖတ္သူအတြက္ဆုိတဲ႔ စိတ္ေစတနာေလးရွိေနရင္
စာေပမွာရပ္တည္ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။
ကုိဏီေရးသေလာက္စာေတြ မဖတ္ျဖစ္ေပမယ္႔။
စာဖတ္သူအတြက္ဆုိတဲ႔ ေစတနာေလး massage အေျခခံေလးကုိ
စာပုဒ္တုိင္းမွာ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။
ေဆာရီး Message နဲ႔ massage မႊားရုိက္လုိက္ျပီ။
အဲလိုပဲ ပိုးကမရဘူး...သူကပိုကုရခက္တယ္..း)
ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္ ဏီဏီ
ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔
မညာမိေအာင္ေတာ႕ ေရးေနတာပဲ အစ္ကိုေရ..
ညာမိသြားရင္ေတာ႕ စိတ္မေကာင္းဘူး
ကုိဏီ
ကိုယ္႔ဖာသာကုိယ္သုံးသပ္ၾကည္႔တယ္အၿမဲ
ညာညာေနတာမ်ားလို႔ ကုိယ္႔ကုိကိုယ္မုန္းမိတယ္
ကုိဏီ ႀကီးႀကမ္းမာရွည္ပါေစ (ႀကီး= ႀကီးပြားပါေစ၊ က်န္းမာ= က်န္းမာပါေစ၊ ရွည္= အသက္ရွည္ပါေစ)
ေမာင္ဘႀကိဳင္
ကိုဏီေရ..
ခ်စ္အစ္မႀကီးေလသံေလးကို သံုးၿပီးေျပာခ်င္တယ္..။
ဖတ္ၿပီးျပံဳးမိပါ၏။
မိညိဳေရ...
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ မွန္လို ရႈျမင္ျပီး ေရးတဲ႔ အထဲမွာေတာ႔ ညည္းက အပုိဒ္ေရ အမ်ားဆံုး ေရးႏိုင္ပါေပတယ္ေအ။ အခုလိုေပါ႔။
ဒီပို႔စ္ေလးကို ဆက္ျပီးေတာ႔ “ ညာ ေနာက္ဆက္တြဲ ” ဆိုျပီး က်ဴပ္ေရးခြင္႔ ရမလားေအ။ ေရးခြင္႔ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ေရးခ်င္မိတယ္။ “ ကိုယ္႕အၾကိဳက္ ” လိုမ်ိဳးေပါ႔။ လက္ခံတယ္ ဆိုရင္ စာေလး ျပန္ပါလားေအး :)))))))
ကုိဏီးေရ....ဟုတ္တယ္ေနာ္ တစ္ခ်ိဳ႕အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ၊ ခံယူခ်က္ေတြက သူမ်ားေတြကို ဒီလုိလုပ္လုိက္ပါလား၊ ဟုိလုိလုပ္လုိက္ပါလား စသည္ၿဖင့္ နည္းေပးလမ္းၿပဖုိ႕လြယ္သေလာက္ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ လုိက္နာက်င့္သုံးဖုိ႕က်ေတာ့ တယ္ခက္လွတာကလား။
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ညာမိတာကို ညာမိမွန္းသိရင္ေတာ့ အသိနဲ႕ၿပဳၿပင္ႏုိင္ေသးတယ္။ ညာတာကုိညာေနမွန္းမသိဘဲ အရွိန္နဲ႕ဆက္လိမ့္ေနတာမ်ိဳးက အဆုိးဆုံးလုိ႕ထင္မိတယ္။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေရာ၊ သူမ်ားအေပၚမွာေရာ ရုိးသားၾကရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့ေလ.....။
ဒါနဲ႕ က်န္းမာေရးကို ရာႏႈန္းၿပည့္ေကာင္းသြားသည္အထိေတာ့ ဂရုစုိက္လုိက္ပါဦး အစ္ကုိၾကီးရာ.....ၾကာေနၿပီေလ...
ညီမေလး
အင္ဂ်င္း
သူငယ္ခ်င္း ဏီဏီေရ....
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မညာဘဲေရးတတ္လို႕ ဒီဘေလာက အၾကိဳက္ဆံုးထဲ ထည့္ထားပါတယ္....
က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ ေသာင္ငယ္ဂ်ီးေရ....
ျမသန္းတင့္၊ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)၊ ေ႐ႊဥေဒါင္း၊ ဒဂုန္ေ႐ႊမွ်ား၊ ပခုကၠဴဦးအံုးေဖ၊ ကိုရီးယားစကားေျပာ၊ စမ္းစမ္းႏြဲ႔(သာယာ၀တီ)၊ မင္းလူ၊ နီကိုရဲ၊ မင္းခိုက္စိုးစံ၊ တာရာမင္းေ၀၊ အိမ့္ခ်မ္းေျမ႕......
ေက်းဇူးလည္းတင္.. ဂုဏ္လည္းယူ.. ေၾကာလဲခ်မ္း..
မယွဥ္ေကာင္း မႏိႈင္းေကာင္း.. ဘာကိုလည္းေတာ႔ မသိ လန္႔မိတာေတာ႔ အမွန္ပဲ း)))
အဲဒီဟာသထဲက စာေရးဆရာဟာ.. သူ႔သားေတြကို ဆုံးမလို႔ မရလို႔၊ သူ႔သားေတြလို အျခားကေလးေတြ ေထာင္ထဲမွာ လမ္းမဆုံးေစခ်င္လို႔...
သူ႔လို သားဆိုးမိဘေတြရဲ႕ဘ၀မ်ိဳး အျခားမိဘေတြ မခံစားေစခ်င္လို႔..
ေကာင္းမြန္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီလိုစာအုပ္မ်ိဳးေတြကို ႏွလုံးသားနဲ႔ ခံစားေရးထုတ္ေနတာမ်ားလား.... လို႔လည္း ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။။
p.s. ကိုဏီဆိုလိုခ်င္တာကို မေလး သိပါတယ္..
ဒါေပမယ္႔ prism ရဲ႕ ဟိုတစ္ဘက္ျခမ္းကေနၿပီး... ျမင္ၾကည္႔သြားတာပါ။
(၂ခု ထပ္သြားလို႔ ၁ခု ျဖဳတ္လိုက္သည္)
အိမ္ခ်မ္းေၿမ.၇ဲ့ အၿမင္က သင့္ေတာ္ မွန္ကန္ပါတယ္... သူမ်ားသားသမီးေတြကို သူ.သားေတြလို မၿဖစ္ေစခ်င္လို.ၿဖစ္နိုင္ပါတယ္...အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္းအရ ေရးေနရသူေတြ လဲ ရိွမွာပါ......
မလဲြ မေသြ ေတြ.ေနရတာကေတာ့ ၿမန္မာအလင္း ေၾကးမံုေတြ ထဲက ေဆာင္းပါးတခ်ိဳ.လို မဟုတ္တရုတ္ေတြ ေၿပာင္းၿပန္ေတြ လံၾကဳတ္ေတြ ပါပဲ...
မတူညီေသာ အေတြး အၿမင္နဲ. ခံစားတတ္ၾကတဲ့အတြက္ က်မလဲ အမွတ္တမဲ့ ေရာက္ရင္း မတူေသာ အၿမင္နဲ. ခံစားသြားပါတယ္...
ေက်းဇူးတင္ပါသည္
simple views
ဆရာ..တစ္ကယ္ပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ညာလို ့မရဘူးေနာ္။
Post a Comment