စိမ္းေမွာင္ေမွာင္အေရာင္အဆင္း႐ွိေသာ ဆီအုန္းပင္မ်ား၊ အမ်ိဳးအစားမခြဲျခားတတ္ခဲ့ေသာ သစ္ပင္မ်ား၊ အေရာင္စံုပြင့္ေနတတ္ေသာ ပန္းပင္မ်ား၊ တစ္ခါတစ္ခါ ျမင္ရတတ္ေသာ ကုန္း ျပင္ျမင့္ျမင့္မ်ား၊ ေနာက္ ေျမနီနီျဖစ္ေနတတ္ေသာ ကုန္းျမင့္ေစာင္းမ်ား၊ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ကားႀကီးကားငယ္မ်ား......စ သည့္ျမင္ကြင္းမ်ားက သူ႔ရဲ႕မ်က္၀န္းထဲတြင္ တစ္ရိပ္ရိပ္ျဖစ္ခါ က်န္ရစ္ေနခဲ့၏။ သူေနေသာ မလကၠာၿမိဳ႕ေလး(melaka) မွ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ (kuala lumpur) သို႔ဦးတည္ေနေလခဲ့ေသာ အေ၀းေျပးကားေပၚတြင္တိတ္တစ္ဆိတ္ထိုင္ကာ လိုက္ပါခဲ့ေနမိေသာ္လည္း သူ႔စိတ္တို႔က ဟိုဒီလြင့္ပ်ံ႕လွ်က္႐ွိသည္။ အေ႐ွ႕ခံုေတြတြင္ထိုင္ေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ သူ႔အျဖစ္ကို သိမည္မထင္ပါ....။
ေနာက္ဆံုးတန္း၊ ေထာင့္ဆံုးခံုတြင္ လက္တံေတာင္ဆစ္ျဖင့္ေမးေထာက္ရင္း အလံုပိတ္ကား မွန္ျပတင္း၀မွ ျမင္ေနရေသာ အေ၀းေျပးလမ္းမနံေဘး႐ႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္သာၾကည့္ေနမိခဲ့၏။ သူ႔အာ႐ံုထဲတြင္ ဘာဆို ဘာမွ မခံစားရမိ...။ စာေရးဖို႔ ေတြးၾကည့္မိေသာ္လည္း ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွေတြးလို႔မရ...။ စက္ကေလး ကလည္း မလကၠာၿမိဳ႕ေလး႐ွိ သူေနေသာအိပ္ခန္းေလးထဲတြင္ က်န္ရစ္ေနခဲ့တာတစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္...သူ သြားကာ လုပ္ရမည့္၊ ေဆာင္႐ြက္ရမည့္ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္ေတြမၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ေနခဲ့ရတာတစ္ ေၾကာင္းမို႔ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္မွီမၿပီးမွာစိုးတာေၾကာင့္ပင္....။
သူကိုင္ေသာဖုန္းေလးထဲမွ အမ္ပီသရီးသီခ်င္းေလးမ်ားကိုနားေထာင္ဖို႔ စိတ္ကူးရလာသည္။ သို႔ေသာ္... နား က်ပ္ကပါမလာခဲ့။ ဒီအတိုင္းဖြင့္ကာနားေထာင္ျပန္လွ်င္လည္း တိတ္ဆိတ္ေနေလခဲ့ေသာ ကားအတြင္း တစ္ ျခားလူမ်ားကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးမိရသည္။ စိတ္ကူးသာရသည္။ နားေထာင္လွ်င္လည္း သူ႔အာ႐ံု ကိုသိပ္ႀကိဳက္ခဲ့ေသာ သီခ်င္းမ်ားက ဖမ္းစားႏိုင္မည္မထင္ပါ....။
မတည္ၿငိမ္ႏိုင္လြန္းေသာ စိတ္ကိုဖမ္းဖို႔ႀကိဳးစားရင္းျဖင့္.......။
~~~~~@@@@~~~~~
သူ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ခဲ့ေလေတာ့ ေန႔လည္ဆယ့္ႏွစ္နာရီပင္ထိုးလုလု႐ွိေနခဲ့ၿပီ....။ ထိုကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕တြင္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ခ်ိန္းထားေသာေနရာျမန္မာဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ အသင့္ေစာင့္ေနတာမို႔ သူ႔စိတ္နည္းနည္းေအးသြားသည္။ ျမန္မာဆိုင္ကေလးထဲတြင္ သူႏွင့္အတူပါ လာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ျမန္မာထမင္းဟင္းမ်ားကိုမွာယူၿပီး ၿမိန္ယွက္စြာစားေနၾကတာကို သူအားက် စြာတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း စားဖို႔လြယ္ကူသည့္ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲကိုသာမွာစားမိသည္။ ထမင္းစားလွ်င္လည္း ၀င္မွာမဟုတ္တာေၾကာင့္မို႔ပင္..။
သူစားၿပီးေသာအခါ...သူငယ္ခ်င္းက...
“ၿပီးၿပီလား.... ဒါဆို သြားၾကမယ္ေလကြာ”...ဟု ေလာေဆာ္ေလေတာ့၏။
သူေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္မိသည္။
ထို႔ေနာက္ သူတို႔ ရဲ႕ ဦးတည္ရာက ျမန္မာသံ႐ံုး႐ွိရာဆီသို႔ ပင္ျဖစ္ေနခဲ့ေလေတာ့သည္။
~~~~@@@@~~~~
တကၠစီတစ္စီးေပၚမွ တစ္စီးေျပာင္းရင္း သူတို႔ရဲ႕ေျခလွမ္းမ်ားက ခပ္သြက္သြက္ျဖစ္ေနခဲ့ရ၏။ ေနာက္ ဆံုးေတာ့လည္း ၾကန္႔ၾကာမႈတစ္ခုတစ္ေလမွ မ႐ွိခ့ဲရပဲ ျမန္မာသံ႐ံုးတြင္ သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပတ္စ္ပို႔ စာအုပ္ေလးကို သက္တမ္းတိုးျခင္းကိစၥတစ္ခု လြယ္ကူေခ်ာေမာစြာ ၿပီးဆံုးခဲ့ရေလၿပီ....။
~~~~@@@@~~~~
ကြာလာလမ္ပူမွသူေနေသာ မလကၠာၿမိဳ႕ေလးဆီသို႔ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ေသာ ဘတ္(စ္)ကား ေပၚတြင္ (ထံုးစံအတိုင္း) ေနာက္ဆံုးခံု ေထာင့္ဆံုးေနရာေလးမွ သူထိုင္ရင္းလိုက္ပါလာခဲ့မိ၏။ ထံုးစံအတိုင္း လက္တံေတာင္ဆစ္ျဖင့္ ေမးကိုျပန္ေထာက္ကာထိုင္ရင္း သူလိုက္ပါခဲ့မိျပန္သည္။
မွန္အလံုပိတ္ထားေလေသာ ကားျပတင္း၀မွ သူျမင္ေတြ႕ေနခဲ့ရေလေသာ ႐ႈခင္းမ်ားက အလာတုန္းကႏွင့္ အတူတူပင္...။ သို႔ေသာ္လည္း....သူ႔စိတ္ထဲတြင္ အခုေတာ့ပိုၿပီး ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေနခဲ့ရသလိုလိုပင္...။ ေနညိဳခ်ိန္ တိမ္ေတာက္ေနပံုက ပိုလွေနသလိုလို.......၊ ေနာက္ လမ္းနံေဘးမွ သစ္ပင္မ်ား၊ ပန္းပြင့္မ်ားကပဲ ပိုၿပီး ေမႊးျမလန္းဆန္းေနခဲ့ေလသလိုပင္....။
~~~~@@@@~~~~
တူညီေသာ ခရီးအကြာအေ၀းတစ္ခုကို ေန႔ခ်င္းျပန္သြားခဲ့ရေသာ ခရီးစဥ္တစ္ခုတြင္ သူ႔ရဲ႕စိတ္ခံစားမႈ အေျခအေနက အသြားႏွင့္ အျပန္လံုး၀ကိုမတူေတာ့ပါ...။
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ သူထမ္းေဆာင္ရမည့္၀တၱရားတစ္ခုအား အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ ေဆာင္ ႐ြက္ႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္သာထင္ပါသည္။
~~~~@@@@~~~~
ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ရဲ႕ ဆူညံေသာအသံမ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတာက္ပေနေသာ၊ ကင္းမဲ့ေနခဲ့ေသာ မ်က္ႏွာမ်ား၊ ျမင့္မားေသာ တိုက္တာ အေဆာက္အဦးမ်ား၊ သိပ္ခ်စ္ခင္ေနမိဆဲျဖစ္ရေသာ သူမသိသည့္၊ မရင္းႏွီးသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ ခပ္၀ါး၀ါးအရိပ္ တစ္ခုအျဖစ္ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ႏွင့္အတူ သူ၏ေနာက္ကြယ္တြင္ ခပ္ေရးေရးျဖင့္ ေမွးမွိန္စြာ က်န္ရစ္ခဲ့ရေလၿပီ....။ ။
~~~~@@@@~~~~
(ပံုေလးကို ဒီေနရာေလးမွ ယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ.....။)
=============================================================
စာၾကြင္း........ ဒီေန႔ ကြာလာလမ္ပူကိုေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီမွာေနတဲ့ ညီေသးေသးေလးခေရတြန္၊ ညီမေသး ေသးေလး အိန္ဂ်ယ္လ္၊ ညီမေလးသဇင္ဏီ၊ ခင္မင္ရတဲ့ ကိုေဇာ္၊ ေနာက္ၿပီး... (ကၽြန္ေတာ့္အေခၚ)ကိုေအေအတူ(AATO) တို႔ကို လံုး၀အသိမေပးပဲ တိတ္တိတ္ေလး ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္...။ လာေတြ႔ၾကရမွာကို၊ အလုပ္ေတြအကိုင္ေတြ ပ်က္ၾကမွာကို အားနာလြန္းေသာေၾကာင့္ပါပဲခင္ဗ်ာ....း))
==============================================================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္.......
ဏီလင္းညိဳ
22 comments:
ဟင္...
ကိုႀကီးညိဳ...... ရက္စက္လွေခ်လားဗ်။
ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္တို႔လိုက္တာမဟုတ္ဘူး။
ဒီေန႔ ေမာင္ေသးေသးနဲ႔ ျမန္မာဆိုင္မွာ ခ်ိန္းထားေသးတယ္။
ကိုႀကီးညိဳကို တကယ္ေကြးပါတယ္။ တကယ္ေကာက္ပါတယ္။
KL ကိုတစ္ေခါက္ျပန္လာျပီး မုန္႔အဝမေကြ်းမခ်င္း ျပန္မေခၚပါဘူး။
တြန္ႀကီးေရ.....ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ဟြန္းးးးးးးးးးးး
(မ်က္ေစာင္းေလးထိုး၊ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူျပီးေျပာျခင္းျဖစ္သည္)
ကိစၥေလးေတြ အထေျမာက္သြားတယ္ဆုိလို႔ ဝမ္းသာပါတယ္ မာမီညိဳ။
အာ....ဘာပဲေျပာေျပာ....
ညီေသးေသးေလးနဲ႔ ညီမေသးေသးေလး ေကြးေနတာ မေမ့ေလနဲ႔ေနာ္။
ဏီဏီေရ.... ဒ..ဒဒဒ.ဒဒဒတ္ပံု ဘလူရိုက္ေပးလဲေ၀.... (ငွီးငီွး)
ဘတ္(စ) ကား ရဲ ့ေနာက္ဆံုး ေဒါင္ ့ ခံုမွာ ထိုင္ရင္း
ပတ္ဝန္းက်င္ ကို ေငးၾကည္ ့ရင္း ပါလာတဲ ့ေရးကြက္ကေလး
ကိုပဲကြက္ၿပီးခံစား မိလိုက္ပါတယ္ သီခ်င္းေလး နားေထာင္ရင္း
နဲ ့လို ့..။ မိသားစုနဲ ့ေဝး ၿပီး မိုးနဲ ့ေၿမ လို ကြာ လြန္းတဲ ့
ဒီလို ေနရာမွာ အၾကာၾကီး ေန ေနရသူ ေတြအတြက္ေလ...။
ဟုတ္ပ...မမၿခင္ေလးေၿပာသလိုပဲ...ဓါတ္ပုံ ဘယ္သူရုိက္ေပးတာလဲဟင္...တကယ္ကုိခန္႕ခန္႕ၾကီးပါလား ကုိဏီးရ...ေနမေကာင္းတုန္းက ဆံပင္ေမြးေတြကၽြတ္ကုန္တယ္ထင္ပ...ထိပ္ေပၚမွာ ၂ေခ်ာင္းပဲက်န္ေတာ့တယ္ :)))
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ညီမေလး
အင္ၾကင္း
စာလာဖတ္သြားပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကိုလာလည္တာ ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ့္။ ကြာလာလမ္ပူက AATO တို႔အိမ္မွာ ဘေလာ့ဂါေတြ စုၿပီး တေန႔ကပဲ ပြဲခံေနတာ Facebook မွာ ေတြ႔ရတာ ေပ်ာ္စရာႀကီးပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ မသြားခဲ့တာလဲ။
ဟုတ္ပ..သူ႕မွာ ဂလိုပံုၾကီး ျဖစ္သြားလို႔ မ်က္ႏွာမျပရဲတာ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ ရပါတယ္ဗ်ာ..က်ဳပ္တို႕ကလည္း သရဲျပီးပါတယ္။
( မျပီးလို႔လည္း မရဘူးေလ။ ကိုယ္႕ေၾကာက္တာ သရဲပဲ ရွိတယ္။ )
က်ေနာ္က ညဆိုင္းပါဗ်...ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ တတ္လာလို႔ ရပါတယ္။
ေနာက္ေပါ႔ဗ်ာ။ က်န္းမာေရး ဂရစိုက္ဗ်ိဳ႕..ေနာက္တစ္ခါကၽြတ္ဖို႔ ပင္ပင္ေတြ
ရွိေတာ႔ဘူးေလ.။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ကိုေဇာ္
ကိုလင္းေရ အ၇မ္းအေတြးမလြန္နဲ.ေနာ္။ ဆံပင္ေတြ ထပ္ကြ်တ္ကုန္ရင္ ခန္.ေခ်ာၾကီးမျဖစ္ပဲေနေတာ.မယ္ ေနာ. း)
ကိုဏီးေရ..... ကြန္မန္႔ေတြမွာေတာ့ ၀ိုင္းေျပာေနၾကၿပီ။ အဟုတ္ကို အဲဂလို ပံုႀကီး ျဖစ္သြားတာလား။ း))
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သက္တမ္းသြားတုိးတာ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ အဆင္ေျပတာ သိရလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ တေနကုန္လို႔ ဖတ္ဖတ္ေမာတဲ့ အထိ ေစာင့္ရပါတယ္။ း)
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ......
ကိုဏီးတို႔က ေခ်ာမွေခ်ာ...
(ငါး႐ွဥ့္ထက္ေတာင္ ပိုေသးရဲ႕....း))
မနာလိုသူေတြ ေျပာတာ ယံုၾကပါနဲ႔ေနာ္ဗ်....ဟီးးးးး
ေမာင္ႏွမေတြျမင္သြားရင္ အတင္းဂုတ္ကေနဆြဲၿပီး မင္းသားတင္႐ိုက္မွာစိုးလို႔ေလ....း))
(ခံုေပၚတင္ၿပီး ႏွစ္တစ္နဲ႔ စိန္ေျပနေျပ႐ိုက္မွကို ေျပာတာေနာ္.....ဟိဟိ....း))
အားလံုးကို ခင္မင္ေနတဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ကိုဏီလင္းေရ..
မႏြယ္တို႔အင္ၾကင္းတို႔ခ်ီးမြန္းလို႔ဓါတ္ပံုကိုေသခ်ာျပန္ၾကည္႔ရတယ္။
ေနေကာင္းခါစဆိုေတာ့ဒီေလာက္ေတာ့ရိွမွာေပါ့ေနာ္။ အဆင္ေျပလို႔၀မ္းသာပါတယ္။
ခင္တဲ့
သဒၶါ
ေရးထားတာေလးေကာင္းတယ္။
ကိုခိုင္
ဘာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာ................
ဘယ္လို...........................
လာသြားတယ္ ဟုတ္လားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးခနာ္...
ေကအယ္လ္ကို တစ္ေခါက္ျပန္ထပ္လာပီး မုန္႔အ၀မေကြ်းမခ်င္း ျပန္မေခၚပါ
(မ်က္ေစာင္းၾကီးခဲသြားျပီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေဆာင့္ျပီး ျပန္သြားသည္............ ဒါဘဲ ..ဆဲတာဟုတ္၀ူးေနာ္.. ခြိ)
ကိုဏီေရ
အဆင္ေျပသြားတဲ႔ အတြက္ ဝမ္းသာပါတယ္ ဝမ္းသာတဲ႔ အထိမ္းအမွတ္ အတြက္ ဂလု (ေအာင္ပြဲ)
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္
ဏီလင္းေရ အဲလိုလုပ္တတ္တယ္ ဟုတ္လား အသည္းယားထာ...မလႅကၠာကို လာအံုးမွာ လက္စားေခ်တဲ့အေနနဲ႔ ေျပာကို မေျပာဘူး တိတ္တိတ္ေလးလာမွာ ဟြင္းးး
အစ္ကုိေရ အျမဲအဆင္ေျပပါေစဗ်ာ.... အရာရာတိုင္းမွာ ...
အစ္ကုိ႔ရဲ႕ ညီဆိုးေလး
ကုိတူး
မမဒ႑ာရီ နဲ႔ ဂ်င္း တို႔ေရ..နွစ္ပင္ထဲ ဟုတ္ပါဘူး ကြာ..
အံုလိုက္ႀကီး က်န္ပါေသးတယ္..။
ေဘးနွစ္ဖက္မွာေလ..ဟိဟိ:P
ကိုဏီး အာၿခင္ ေၿပပါေစ ယို႔...
ဪ....ဏီးဏီး ဒီလိုပုံျဖစ္သြား တာ မံမီမသိလိုက္ရပါလားကြယ္
ကုန္စရာရိွတာ ကုန္သြားေတာ့လည္း စိတ္ေပါ့သြားတာေနမွာ
မကုန္ခင္ကေတာ့ စားလို႔လဲ မဝင္တဲ့ သေဘာေလ
ဒါနဲ႔စကားမစပ္ အညိဳထိပ္ေျပာင္တာက နဂို ေျပာင္ၾကီးလားဟင္
ကိုဏီေရ...
အလုပ္ေတြပိေနလို႕ ခုမွလာလည္ျဖစ္တယ္။
ပံုေလးေတြ႕ေတာ့ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူး။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းမၿဖီးရလည္း နည္းနည္းေနာေနာ
သက္သာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္..။ :)
မေလးရွားမွာ ျမန္မာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီထင္တယ္ေနာ္
ေႏြးေႏြးရွိလွတယ္ထင္တယ္..ဗ်ာ..
သံရံုးမွာအဆင္ေၿပတယ္ဆိုလို့၀မ္းသာပါတယ္ကိုဏီေရ။
က်ြန္မကေတာ့သံရံုးသြားရမွာေၾကာက္ေနၿပီ။
ေစာင့္ရလြန္းလို့ေလ။
Post a Comment