အလိုခ်င္ဆံုးေသာ...

(၁)

အဲ့ဒီလမ္းရဲ႕အေကြ႕ေလးတစ္ခုဟာ

က်ဥ္းေျမာင္းစြာ မည္းေမွာင္ေနခဲ့တယ္...။

မေရာက္ေသးခင္မွာ....

ဘာေတြျဖစ္လာမလဲဆိုတာ... ႀကိဳတင္မသိႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္

ျဖန္႔က်က္ထားခဲ့တဲ့ စိတ္ကူးေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔

ပ်ံသန္းျခင္း ခရီးစဥ္အစမွာ...

ငါဟာ... လတ္ဆတ္ေနခဲ့ေသးတယ္...။

ငါ ဆိုက္ေရာက္လုနီးခဲ့ၿပီ...

အေမွာင္ရိပ္ေတြ ဖံုးလြမ္းတတ္ေနတဲ့ ကမာၻမွာ

မီးစေလး တစ္စအျဖစ္ လင္းဖ်ာေနခဲ့ခ်င္ေပမယ့္....

ေလက ၾကမ္းလြန္းေနခဲ့ျပန္တယ္...။

ေ၀၀ါးစြာ လင္းေနခဲ့ရတဲ့ဘ၀မွာ

ခဏခဏ.... ႀကိဳးစားခဲ့ရတဲ့နာရီေတြတိုင္း

ရာသီဆိုးက မီးနီျပတယ္...။

သို႔ေပမယ့္....

ငါ... ေ႐ွ႕ဆက္တိုးခဲ့တယ္...။

(၂)

အႏၱရာယ္ဆိုးေတြကို ဖယ္႐ွားပစ္ႏိုင္မယ့္ လက္တစ္စံုကို

ငါ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္႐ွိေနခ်င္ခဲ့တာ...

မ႐ႈရက္ႏိုင္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြေၾကာင့္ပါ....။

သို႔ေပမယ့္လည္း...

႐ြာခ်လိုက္မိတဲ့ ‘ေစတနာ’ မိုးစက္ေတြဟာ...

‘ေတာင္းဆိုမႈကင္းမဲ့တဲ့လြင္ျပင္’ မွာသြန္းမိေလခဲ့ေတာ့

တကယ္လိုအပ္ေနခဲ့တဲ့ တခ်ိဳ႕ေတာင္မွ

‘ဥေပကၡာ’ ေပစြန္းေနတဲ့ ခြက္နဲ႔သာ ခံယူလာခဲ့ၾကေလေတာ့တယ္...။

တကယ္လို႔မ်ား....

လိုခ်င္ေနတဲ့ အရာမွန္သမွ်သာ ငါ့... ထံမွာ႐ွိေနခဲ့တယ္ဆိုရင္

ယူသြား လိုက္စမ္းပါ....။

မင္းရဲ႕ အေရျပားပါးပါးေလးေအာက္မွာ အမွန္႐ွိေနခဲ့တဲ့....

ေနာက္ၿပီး... အတိုင္းသားျမင္ေနခဲ့ရတဲ့

႐ိုးသားျခင္း...၊ မ႐ိုးသားျခင္း ဆိုတဲ့ ‘ဗိုင္းရပ္(စ္)’ ေတြကို

အေပါင္း၊ အႏႈတ္ေသခ်ာေစဖို႔ရာ....

ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာျခင္း မျပဳႏိုင္ေလာက္ေအာင္

ေမြးရာပါ မ်က္လံုးတစ္စံုကို

ငါ ကိုယ္တိုင္ပဲ အာခံ ေတာ္လွန္ထားခဲ့တယ္...။

(၃)

ရံဖန္ ရံခါဆိုသလိုမ်ိဳး အငိုက္မိခ်ိန္ေတြမွာ...

အမွတ္မထင္ ကၽြတ္က်လာတတ္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြကို

ေသခ်ာစြာ ငါ... ေစာင့္ဖမ္းၾကည့္မေနခဲ့ေပမယ့္...

ေတြ႕ျမင္ခဲ့လိုက္မိတာကေတာ့...

‘ျပာ’က်သြားေစႏိုင္တဲ့ ‘ရမၼက္မီး’ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ....

ရက္စက္စြာ...၊ လွပစြာ ေတာက္ေလာင္ေနခဲ့ၾကတယ္....။

ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြကို ၾကားဖူးနား၀႐ွိခဲ့ေပမယ့္

မယံုႏိုင္ခဲ့ေသးတဲ့.... ငါ

မ်က္စိကို အထပ္ထပ္ ပြတ္သပ္ၾကည့္ေနတုန္းမွာ....

တကယ့္ကိုပဲ....

မီးတခ်ိဳ႕ဟာ ငါ့ကိုတိုက္စားေနခဲ့ၿပီ...။

ေရေမ်ာသြားခဲ့ရေလတဲ့ ‘နား’တစ္ဖက္ျခင္းစီေတြဟာ....

ကမ္းနဲ႔ နီးစပ္ဖို႔ရာ ေ၀းေနခဲ့ေသး႐ံုမွ်သာမကေသးပဲ

တခ်ိဳ႕ေတြဆို...

ကိုယ္ပိုင္တဲ့ နားတစ္ဖက္....

ကိုယ္တိုင္ပဲ ေပ်ာက္႐ွေနခဲ့မွန္းေတာင္မွ မသိခဲ့ၾကေသးေတာ့...

‘အေပး၊ အယူ’ ဆိုင္ရာ ‘သီအိုရီ’ကို သင္ၾကားေပးဖို႔....

စိတ္ပ်က္စြာ လစ္ဟင္း၊ ပ်က္ကြက္ေနခဲ့ရတဲ့အထိ

‘ေလာက’ဟာ... ႏြမ္းနယ္ေနခဲ့ရတဲ့အတြက္....

တပ္မက္မႈေတြ ေပက်ံေနခဲ့တဲ့ မ်က္လံုးတခ်ိဳ႕ကို....

အာခံဖို႔ဆို... ငါ... သိပ္ကို ၀န္ေလးခဲ့ရမိတယ္...။

(၄)

‘ေပ်ာ့ညံ့ျခင္း’ ဆိုတာကို တတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္

သင္ၾကား၊ နာယူမႈအပိုင္းမွာ သိပ္မ်ားမ်ားမလိုအပ္လွပါဘူး....။

မၾကာ ခဏဆိုသလိုမ်ိဳးသာ....

ေခါင္းကေလးကို ၿငိမ့္တတ္ရင္ လံုေလာက္ပါၿပီ...။

ေသခ်ာေအာင္သာ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ႀကိဳးစားၾကည့္ခဲ့မယ္ဆိုရင္....

လြန္ဆန္မရႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကိုပဲ...

မွန္ကန္စြာ ေပ်ာ့ညံ့တတ္လာလိမ့္မယ္...။

ဒီလိုနည္းနဲ႔...

ငါ ကိုယ္တိုင္ပဲ ‘သားေကာင္’ ျဖစ္ခဲ့ရတာ...

ခဏ... ခဏနဲ႔ ၾကာလွ႐ွိခဲ့ေပါ့....။

ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြကို အားတင္းရင္ဆိုင္ဖို႔

ေမြးျမဴထားမိခဲ့တဲ့ စိတ္တခ်ိဳ႕ဟာ...

ခ်ိဳျမျမ စကားလံုးေလးေတြရဲ႕ အၾကား

ဖ႐ို ဖရဲ... ၿပိဳလဲခဲ့ရတာမ်ား....

ေကာက္႐ိုးေလးတစ္မွ်င္ထက္ပို ဖြာဆန္က်ဲေနခဲ့ေလေတာ့....

ေအာ့ႏွလံုးနာစရာ... ငါ့ အျဖစ္ေတြကို...

တခ်ိဳ႕ေတြဆို....

စာမ်က္ႏွာေတာင္ ေက်ာ္ပစ္ခဲ့ၾကေသးတယ္...။

(၅)

ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ်...

‘ပံုရိပ္ အစစ္နဲ႔ အေယာင္’ မသိႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္

ဖ်ားေယာင္းခံေနခဲ့ရမွန္း ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ၾကရတဲ့

ေၾကးမႈံျပင္ရဲ႕ ‘ယာဇ္ေကာင္’ တခ်ိဳ႕ဟာ

ျမင္လႊာေတြ အနည္းငယ္ ခၽြတ္ယြင္းေနခဲ့ေပမယ့္

သူတို႔ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထက္...

‘နယူတန္’ကို တ႐ြတ္တိုက္ ခ်ိတ္ဆြဲထားဖို႔ အမွတ္ရေနခဲ့...။

မုန္တိုင္းထန္ေနခဲ့တဲ့ ပင္လယ္ေရျပင္ဆီကလို...

‘ဆႏၵ’ ...ဆိုတဲ့ လႈိင္းေတြထဲ အတူတူ ကူးခပ္ေနဆဲ...

တခ်ိဳ႕ေတြဟာ....

ကမ္းလင့္မိခဲ့တဲ့၊ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ လက္တစ္စံုကို...

တစ္ဖက္ကမ္းအေရာက္....

ေလွာ္တက္အျဖစ္နဲ႔ အသံုးျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္...

မလိုအပ္ေတာ့လို႔ စြန္႔ပစ္႐ံုမွ်မက...

ေပါ့ပါးစြာ ခ်ိဳးဖ်က္ေခ်မြခဲ့ၾကေသးျပန္တယ္...။

ဒီအျဖစ္ေတြကို...

ျပန္ေျပာင္းကာ ေရတြက္ႏိုင္ဖို႔

လက္ဆယ္ေခ်ာင္းသာ ငါပိုင္ခဲ့ေလေတာ့

တြက္ခ်က္ဖို႔ ေသြးပ်က္ေနခဲ့တုန္းမွာ

တစ္ျခားဖက္ ကမ္းအထက္နားဆီက...

ၿပိဳလု ၿပိဳခါနီး ခပ္၀ါး၀ါး အရိပ္တစ္ခုဟာ

ငါ့ကိုယ္ပိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့ေလတယ္...။

(၆)

ရက္စက္တတ္ဖို႔ မသင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့

‘ဗီဇ’...ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ေၾကာင့္...

ငါဟာ... တရိရိနဲ႔ ၫွင္းပန္းခံ ျဖစ္ေနခဲ့ရၿပီ....။

စာနာစြာနဲ႔ ၫွာတာတတ္မႈမ်ားဟာလည္း....

ငါ့ရဲ႕ စိတ္ကို ပင္ပန္းေစလြန္းခဲ့ပါၿပီ...။

တကယ္လို႔မ်ား...

သက္ေရာက္မႈမညီမွ်တဲ့ ဒီရပ္၀န္းတစ္ခုသာ....

ကြဲအက္ဖို႔ လြယ္ကူလြန္းတဲ့

ဆပ္ျပာပူေပါင္းတစ္လံုး ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆို...

ငါေလ...

တစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့...

ရက္စက္စြာ ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕...။

ေနစမ္းပါေစ...

ေ၀ခ်င္... ေႂကြခ်င္တဲ့ ‘ဘ၀’ေတြ...

လြင့္ခ်င္ရာကိုသာ... လြင့္ၾကစမ္းပါေစလို႔...

တင္းမာခ်င္လြန္းစြာ တက္မိတဲ့ ခ်ဥ္ျခင္းေတြ....

မာန နဲ႔ေရာစပ္

ဒီေသြးေၾကာတစ္ေလွ်ာက္

ေမႊေႏွာက္ကာ မစီးဆင္းႏိုင္ခဲ့ေသးသမွ်ေတာ့....

အသြား႐ွိ အျပန္မဲ့တဲ့ ‘ကႏၱာရ’တစ္ခုမွာ

ငါဟာ... ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေသရလိမ့္ဦးမယ္...။

(၇)

ေနာက္က်စြာ ေရာက္လာတတ္တဲ့ သိတတ္မႈဟာ

‘ေနာင္တ’ ဆိုတဲ့ ျမားတစ္စင္းအသြင္နဲ႔

ငါ့ရင္ကို စူး၀င္ေစမိတဲ့ခဏ

ေျခရင္းမွာ ပံုခ်ထားမိခဲ့တဲ့

‘တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း’ဆိုတဲ့ ေသြးေသာက္ဟာ....

ေသြးယိုစီးက်ေနတဲ့ ငါ့ကို...

မိုက္တြင္းနက္စြာနဲ႔ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ေလွာင္ရယ္ေနခဲ့ခ်ိန္မွာ....

အျဖဴေရာင္ေလာကရဲ႕ ‘ရနံ႔’ တခ်ိဳ႕ဟာ...

ႏွစ္သိမ့္ျခင္းအၿပံဳးမ်ားနဲ႔ အတူ...

ငါ့ကို ေသြးတိတ္ေစခဲ့ၿပီ....။

‘ပကတိ’ တန္ဖိုးကို တိုက္စားေျခဖ်က္မယ့္ အရာေတြ...

ထိုးစစ္ဆင္လို႔သာ ေမာခ်င္ ေမာသြားၾကပါေစ

ငါဟာ... ေလ႐ူးမွာေႂကြလူးရမယ့္ ႐ြက္ေျခာက္မျဖစ္ေသးသမွ်...

လဲက်တဲ့ခဏ အားယူထ,လို႔သာ...

စိန္ေခၚေနမယ့္ အတုအေယာင္ေတြရဲ႕ၾကား

တည့္မတ္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရင္း...

ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ‘ဆႏၵ’ တစ္ခုသာ ငါ... ပ်ိဳးထားလိုက္မိေတာ့တယ္...။

(၈)

အဲ့ဒါကေတာ့

ေဟာဒီရင္ဘတ္ အတြင္းပိုင္းမွာ....

(ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ခဲ့ရင္လည္း)

သန္႔စင္တဲ့ အျဖဴေရာင္၀ိညာဥ္တစ္ခုကို....

ငါ့ လက္နဲ႔...ငါ...

ႀကိဳးစား ထြန္ယက္ခ်င္ေနခဲ့တာပါပဲ...။          ။

==========================

~~~~~@@@~~~~~~
6th Feb; 2008
02:20 a:m
Tuesday

ပံုေလးကို ဒီေနရာေလး ယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။

=========================================================

လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ မေရးျဖစ္ခင္တည္းက ခင္မင္ေလးစားခဲ့ရတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ တခ်ိဳ႕ သိပ္မေရာက္ျဖစ္တဲ့ဒီေနရာေလးမွာ တင္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္မိခဲ့ရင္း....

ေနာက္ၿပီး... နာမည္ေလးျမင္ဖူး႐ံုနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္သက္မိရင္းသြားလည္ခဲ့မိတဲ့ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေလးမွာ တင္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးရယ္...။ (အဲ့ဒီအစ္ကိုကို ကၽြန္ေတာ္က အရင္သြားၿပီးမိတ္ဆက္ရင္း ေရာက္ခဲ့ရတာပါ...။ ေရာက္လည္းေရာက္ခဲ့ေရာ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့ အေတြးေတြအမ်ားႀကီးေပးတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ႐ွိတဲ့ေနရာျဖစ္ေနလို႔ အရမ္း၀မ္းသာခဲ့ရမိပါတယ္...။)

စတာေတြကိုေပါင္းၿပီး... အခုလတ္တစ္ေလာ ကၽြန္ေတာ္ခံစားေနရတဲ့ စိတ္အေျခအေနေလးရယ္တို႔နဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာေရးတဲ့ မွတ္စုစာအုပ္ အေဟာင္းေလးကို ျပန္လွန္မိခဲ့ရင္း ဟိုးအရင္တုန္းက ေရးခဲ့မိတဲ့ ကဗ်ာ႐ွည္ေလး တစ္ပုဒ္ကို တင္လိုက္မိတာပါ...။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲ့ဒီ အစ္ကိုေရာ၊ အစ္မပါ...ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေမြးဖြားတဲ့ ရာသီခြင္ျခင္းသြားတူေနပါတယ္...။(ကုမ္ရာသီခြင္ပါ...) အရင္တုန္းက တကယ့္ကို မသိခဲ့ရတာ အမွန္ပါပဲ...။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အစ္ကိုနဲ႔ အစ္မေရာ... ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ပါ အမွတ္တရအျဖစ္တင္လိုက္မိပါတယ္...။ ပိုၿပီးတိုက္ဆိုင္တာက ဒီကဗ်ာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ေန႔စြဲကို အမွတ္မထင္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ‘ကုမ္’ရာသီခြင္ထဲမွာပါပဲ...။ အမွတ္မထင္တဲ့တိုက္ဆိုင္မႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ အံ့ၾသခဲ့ရမိတာပါ...။ ဒီကဗ်ာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ရက္စြဲကိုၾကည့္မိေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္သားျပည့္ဖို႔ ရက္ပိုင္း၊ နာရီပိုင္းေလးပဲ လိုပါေတာ့တယ္ဗ်ာ....။ မွတ္မိတာတစ္ခုက အဲ့ဒီကဗ်ာေလးကို တစ္ညလံုး တစ္ထိုင္တည္း အၿပီးထိုင္ေရးခဲ့မိတယ္ဆိုတာပါပဲ...။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးခဲ့မိ သလဲဆိုတာ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွ ျပန္စဥ္းစားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး...။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္ခဲ့မိ...၊ ခံစားမိခဲ့တဲ့ အေတြးခံစားခ်က္ေတြဟာ... အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့အခါမွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း မွိန္ေဖ်ာ့လာတတ္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ကိုယ္ေတြ႕ပါပဲဗ်ာ....။

သူငယ္ခ်င္း...ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမအားလံုး...ကုမ္ရာသီခြင္ေလးမွာ... ေကာင္းကင္က လုလင္ပ်ိဳတစ္ဦး သြန္းေလာင္းတဲ့ ေရစင္ေအးေတြေၾကာင့္ ေအးျမလန္းဆန္းႏိုင္ၾကပါေစခင္ဗ်ာ....။

(မွတ္ခ်က္...ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔က မေရာက္ေသးပါဘူးေနာ္...။ ေမြးေန႔ပို႔စ္ကို ေနာက္မွ ေရးမွာမို႔လို႔ ေမြးေန႔ဆုမြန္ မေတာင္းေပးၾကပါနဲ႔ဦးေနာ္....း))

=======================================================

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္....

ဏီလင္းညိဳ