Friday, October 23, 2009

ရီေ၀...ည

ေလာကအလွအြန္လိုင္းမဂၢဇင္းမွာ အရင္တုန္းကကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ၀ထၱဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ ဖတ္ၾကည့္ေပးၾကပါဦးခင္ဗ်ာ...။


သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္လြန္ကာစ ညဥ့္ေကာင္းကင္တစ္ခုရဲ႕အေရာင္က အနီေရာင္လဲ့လဲ့ သန္းေနခဲ့သည္။ ထိုအထက္တြင္ တစ္ရိပ္ရိပ္ လြင့္ေမ်ာ၍ေနေလခဲ့ေသာ တိမ္အုပ္စုမ်ားကို ဟို...ဒီျပန္႔က်ဲစြာေတြ႕ေနရေလ၏။ ေျမျပင္ အထက္တြင္အဆက္မျပတ္ တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလထုထဲမွာ ေအးစက္စက္ျဖင့္ မိုး ရနံ႔မ်ား ကပ္ၿငိေနတာကို “သူ”ခံစားမိသည္။ ေစာေစာကထက္ ပိုေအးလာသလို႐ွိတာေၾကာင့္ ကိုယ္ေပၚတြင္၀ တ္ထားေသာ ဂ်င္းဂ်က္ကတ္ အေဟာင္းေလးကို ရင္ဘတ္ ဆြဲေစ့လိုက္သည္။ ေနာက္လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္လည္း လက္ပိုက္ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ၿပီး သိုင္းဖက္ထားမိေသး၏။


မၾကာခင္ မိုး႐ြာေတာ့မည္ထင္ပါသည္။

 
ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္ ဒီကိုသြားပါခင္ဗ်ာ...။

9 comments:

ဒ႑ာရီ said...

၀ထၳဳတိုေလးကို ဖတ္ၿပီး လြမ္းသြားတယ္ အကုိေရ ... ဒီလိုပါပဲ အကိုရယ္ အခ်စ္ဆိုတာ တခါတေလမွာ အနီးဆံုးမွာရွိၿပီး အေ၀းဆံုး ေရာက္ေနတတ္တယ္။ ေပးဆပ္ျခင္းေတြ ရယူျခင္းေတြကိုေတာ့ နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ အလြမ္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ ေတးသြားတပုဒ္လို႔ပဲ လက္ခံထားမိတယ္။ တီးခတ္ေနရင္း တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပတ္သြားေတာ့မယ့္ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေလးပါ အကိုရယ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ဖတ္ၿပီး သက္ျပင္းအရွည္ႀကီး ခ်သြားပါတယ္။

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

“ရီေဝ...ည”...တဲ႔
စာဖတ္ၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ...
အၿမင္အာရံုေတြေတာင္..
တကယ္ပဲ..ရီေဝသြားခဲ႔ရတယ္...

ညီညီ said...

အစ္ကိုရယ္. တစ္ကယ္ေဆြးသြားတယ္. တိုက္ဆိုက္လိုက္တာဗ်ာ.။ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ရဲ႕နဲ႕ အျဖဴေရာင္စည္းတစ္ခုကို သစၥာတရား တစ္ခုအေနနဲ႕ ထိမ္းသိမ္းေနေပမဲ့ ရင္ထဲက ခ်စ္တဲ့စိတ္ကေတာ့ အျမဲတမ္းရွင္သန္ေနတယ္.။ ပိုင္ဆိုင္ရမွ အခ်စ္မဟုတ္ဘူးဆိုေပမဲ့ တစ္ပါးသူပိုင္ဆိုင္သြားမွ ပူပန္မိျပန္ေသးတာပဲ.။ အခ်စ္ကို အခ်စ္လို႕ပဲျမင္ျပီး လိုခ်င္တာကို ရယူလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးလို႕ထင္ပါတယ္.။ အခ်ိန္လြန္တဲ့ေနာင္တ ေတြက ဘာအက်ိဳးမွ ရွိမလာႏိုင္တဲ့ အျပင္ တစ္သက္စာေဆြးသြားႏိုင္တယ္.။

ဒီပိုစ့္ေလးကိုၾကိဳက္တယ္ အစ္ကိုေရ.။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ညီညီ(အနာဂါတ္သံစဥ္)

ေမာင္သီဟ said...

ရင္ဘတ္ၾကီးေအာင္႔သြားတယ္ဗ်
း) မေလးမွာေရာက္ေနတဲ႔သူငယ္ခ်င္းဏီလင္းညိဳေရ
လင္႔လုိက္ျပီဗ်ဳိ႕
း)

ခေရညိဳ said...

၀ထၳဳတိုေလးကို ဖတ္ၿပီး ္ေဆြးသြားတယ္.

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ဒဏၰာရီ >> ညီမရဲ႕ အယူအဆေလးကို သေဘာက်တယ္...
အိမ့္ခ်မ္းေျမ႕>> သက္ျပင္းအ႐ွည္ႀကီးခ်ေအာင္လုပ္မိတာ ေဆာတီးေနာ္.. မေလး
အျဖဴေရာင္နတ္သမီး>> တစ္ကယ္ပဲရီေ၀သြားတာလားခင္ဗ်...။ အဟဲ..
ညီညီ >> ဟုတ္တယ္ေနာ္...ကိုညီ...ေဆြးရတယ္...အဟဲ...
ေမာင္ဘႀကိဳင္ >> လာ...ကိုဘႀကိဳင္...ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္...အဟဲ...
ခေရညိဳ >> ဟုတ္ကဲ့..မခေရညိဳ... လာဖတ္တာေက်းဇူးပါ...(ေနာက္လည္း ေဆြးေအာင္လုပ္မွာေနာ္...)

Angel Shaper said...

၀တၳဳတိုေလး ေကာင္းတယ္အကို...
အခ်စ္ဆိုတာ အေဆြးေလး၊ အလြမ္းေလးေတြေႀကာင့္ပဲ ပိုခံစားတတ္လာႀကသလား၊ ပိုျပီး ပီပင္သြားသလားလို့ေတာင္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္မိပါတယ္။
အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ိဳးးးးးးးးးးးးး

ကၽြန္ေတာ္ said...

အဟဲဟဲ.. ကၽြန္ေတာ္လာျပန္ပါျပီ.. ထပ္မန္႔ပါဦးမယ္..ကိုယ္ေတြ႔လားဟင္.ဟဲဟဲ.. ခံစားခ်က္ေတြအရမ္းေပၚလြန္းတယ္..ခြိခြိ