အတူ... ေပ်ာ္...

အလုပ္မွအျပန္ ဘတ္စ္ကားေပၚမွ ဆင္းဆင္းခ်င္း ဆူညံသည့္သီခ်င္းသံမ်ားက ကိုဦးနားထဲသို႔ ေရာက္႐ွိလာခဲ့၏။ အသံလာရာဆီ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း၊ သူတို႔ေနေသာ လမ္းထိပ္တည့္တည့္႐ွိ မ႑ပ္တစ္ခုဆီမွ ျဖစ္ေန သည္။ ဒီမ႑ပ္ကို လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ရက္ခန္႔ေလာက္က စ,ေဆာက္ေနခဲ့တာ ကိုဦး ေတြ႔ေနရသည္။ အခုေတာ့ အၿပီးသတ္ အလွဆင္ေ နၾကဟန္တူ၏။  ဖြင့္ထားေသာ အေနာက္တိုင္းေတးသြားထဲမွ ေဘ့စ္သံ တဒုန္းဒုန္းက ေဆာင္းေဘာက္စ္ႀကီးမ်ားမွေနတဆင့္ ကိုဦး ရင္ကို လာေရာက္႐ိုက္ခတ္ေနၾကသလိုပင္။

လမ္းထိပ္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္ရင္း ဘာရယ္မဟုတ္ပဲႏွင့္ ကိုဦး ရင္ခုန္ခ်င္လာသည္။ ဟုတ္သည္။ မနက္ျဖန္ဆို သႀကၤန္က်ၿပီ။ အႀကၤန္ အႀကိဳေန႔။ ထို႔ေၾကာင့္ မနက္ျဖန္မွေနစ,ၿပီး ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔အထိ ကိုဦးတို႔အလုပ္ပိတ္သည္။ သႀကၤန္အတြင္း ေပ်ာ္ရေပေတာ့ မည္။ စကားမစပ္ ေျပာျပရမည္ဆိုလွ်င္ ကိုဦးအလုပ္က ပရိေဘာဂမ်ား ျပဳလုပ္ရေသာ အလုပ္။ ဆိုင္က တာေမြဘက္မွာ ျဖစ္၏။ ထိုဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ၾကေသာ လက္ခ,စားသမားမ်ားထဲမွာ ကိုဦးက လက္သမားေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္။ အလုပ္ခ်ိန္က မနက္ ကိုးနာရီမွ ညေန ငါးနာရီအထိ။ သို႔ေသာ္ သူေနေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္မွ ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္ေလးထိပ္သို႔ ကိုဦးေျခခ်မိခ်ိန္ကေတာ့ အၿမဲလိုလို ညေနေျခာက္ နာရီ၀န္းက်င္။

ဒီေန႔ေတာ့ ရပ္ကြက္ထိပ္သို႔ ကိုဦးျပန္ေရာက္ခ်ိန္က ခါတိုင္းေန႔ေတြထက္ပိုၿပီး ေနာက္က်ေနခဲ့ရ၏။ လက္မွနာရီေလးကို ငံု႔ၾကည့္မိ လိုက္ေတာ့ ညခုႏွစ္နာရီထိုးဖို႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္သာ လိုေတာ့သည္။ အိမ္မွ ခ်စ္ဇနီးၿငိမ္းကေတာ့ ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ေမွ်ာ္ေနေလာက္ၿပီ ။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ‘ ဒီေန႔ ဘာျဖစ္လို႔ ေနာက္က်ေနတာလဲ အစ္ကို’ ဟု ဆီးေမးေပလိမ့္ဦးမည္။ ထိုအခါ ကိုဦး တြင္ ျပန္ေျဖစရာစကား အဆင္သင့္႐ွိပါသည္။

ဟုတ္သည္။ ဒီေန႔ သူအိမ္ျပန္ေနာက္က်ရတာ အျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ရ။ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ၏ ႐ွား႐ွားပါးပါး တစ္ဦး တည္းေသာ သားေလးဖိုးသားအတြက္ စတီးေရႁပြတ္ အသစ္စက္စက္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို အလုပ္ဆင္းခ်ိန္တြင္ သိမ္ႀကီးေစ်းမွာ သြား၀ယ္ေနမိေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဖိုးသားေလးက အခုမွ ေလးႏွစ္သားအ႐ြယ္ေလးသာ ႐ွိေပမယ့္ သႀကၤန္ဆို သူမတူေ အာင္ ေပ်ာ္ခ်င္လွတာ ႏွစ္တိုင္းပင္။  ႏွစ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္ေလာက္မွ စတင္ၿပီး သႀကၤန္ဆို အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ေရထြက္ပက္ခ်င္ေနၿပီ။ မပက္ရ လွ်င္ အာေခါင္ျခစ္ကာ ငိုမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သႀကၤန္ အႀကိဳေန႔မွစၿပီး အတက္ေန႔အထိ  ေရဇလားတစ္လံုး၊ ပလတ္စတစ္ ေရခြက္တစ္ ခြက္၊ ေရႁပြတ္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ေရေတြစို႐ြဲေနေသာ ဖိုးသားေလးအား ကိုဦးတို႔အိမ္ေ႐ွ႕တြင္ ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ လမ္းထဲ႐ွိ အုန္းလက္ မ႑ပ္ေသးေသးေလးမ်ားမွေန ဖြင့္ၾကေသာ အေနာက္တိုင္းသံစဥ္ေတးသြားမ်ားအတိုင္း ဖိုးသားေလးက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေ လးအား လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ျဖင့္ စည္းခ်က္လိုက္ၿပီး ေရကစားရင္း ကတတ္ပါေသး၏။

သားေလးအေၾကာင္းေတြးရင္း ကိုဦးမ်က္ႏွာက ၿပံဳးျမျမ ျဖစ္လာရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပခံုးထက္မွ အလုပ္သြားေဖာ္ ေက်ာပိုးအိတ္ အႏြမ္းေလးကိုျပင္လြယ္လိုက္ၿပီး အိမ္ဆီသို႔ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေျခလွမ္းျပင္မိ၏။ လက္ထဲ႐ွိ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲမွ စတီးေရႁပြတ္ အသစ္ေလးကို ဖိုးသားေလးအား ျမင္ေစခ်င္လွၿပီ၊ ေပးခ်င္လွၿပီ။ သႀကၤန္မက်ခင္က တည္းက ေန႔စဥ္ တဖြဖြပူဆာေနခဲ့ေသာ ဒီေရ ႁပြတ္အသစ္ေလးအား သူေပးလိုက္လွ်င္ ေပ်ာ္ျမဴးသြားလိမ့္မည့္ သားေလး၏မ်က္ႏွာေလးကိုလည္း ကိုဦးျမင္ခ်င္လွပါၿပီ။

အေတြးႏွင့္ ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္ ေလွ်ာက္လာရင္း ေစာေစာက မ႑ပ္ေ႐ွ႕မွအျဖတ္တြင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေအးခ,နဲျဖစ္သြားရ၏ ။ ေရေတြ။  ေၾကာင္တက္တက္ႏိုင္စြာ မ႑ပ္ဆီသို႔ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ တစ္ရပ္ကြက္တည္းေနေသာ ကိုသန္းေမာင္တို႔အုပ္စုကို ေရ ပိုက္ကိုယ္စီျဖင့္ မ႑ပ္ေပၚမွာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူတို႔က ကိုဦး၏အေပါင္းအသင္း၊ ေရာင္းရင္းမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ အထိတ္တ လန္႔ျဖင့္ ေရလြတ္ရာသို႔ေျပးရင္း မ႑ပ္ေအာက္မွေန ကိုဦး ေအာ္လိုက္မိသည္။

“ေဟ့လူေတြ၊ ဒါဘာလုပ္ၾကတာလဲဗ်...။ သႀကၤန္က မနက္ျဖန္မွ အႀကိဳေန႔ဟာကို”

“ဟား...ဟား။ က်ဳပ္တို႔က ဒီညထဲက ေရပိုက္ေတြစမ္းရင္း စ,ႀကိဳတာ။ ဘာျဖစ္သလဲဗ်ာ။ ခုမွ သႀကၤန္ေရကို ေၾကာက္သလိုလို ဘာလိုလို လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔”

“ေအးေလ။ ေဟ့လူ ကိုဦး။ ခင္ဗ်ားနက္ျဖန္က်ရင္ မ႑ပ္လာခဲ့ဦး။ ဒီမွာ က်ဳပ္တို႔ေတြေရပက္ရင္း ေသာက္မယ္၊ စားမယ္၊ ၿပီးရင္ မူးၾကမယ္ဗ်ာ။ အရင္ႏွစ္ေတြအတိုင္းေပါ့”

မ႑ပ္ေပၚကေန တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေျပာေနၾကေသာ အေပါင္းအသင္းမ်ားအား လက္သာျပခဲ့ရင္း ကိုဦး ေ႐ွ႕ဆက္ေ လွ်ာက္ခဲ့၏။ ၾကည့္ရတာ ဒီညကတည္းက ေရပိုက္စမ္းရင္း သူတို႔ေတြ ေကာင္းေနၾကၿပီထင္သည္။ သူ႔ ကို လွမ္းေျပာၾကေသာ အသံေတြက ပံုမွန္မဟုတ္၊ အာေလး လွ်ာေလးျဖစ္ေနၾကတာမို႔ပင္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဒီညေတာ့ သူမေသာက္ခ်င္ေသး။ သားေလးကို ေရ ႁပြတ္ေလးေပးရင္း ေပ်ာ္ျမဴးသြားမည့္ သားေလး၏ပံုရိပ္ေလးကို ကိုဦး တစိမ့္စိမ့္ ထိုင္ၾကည့္ေနမိခ်င္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္ ။ ေနာက္ၿပီး ကိုဦးက ေန႔စဥ္ပံုမွန္ေသာက္ေနတတ္ေသာ လူတစ္ေယာက္မဟုတ္။ သႀကၤန္အပါအ၀င္ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲ ေန႔ရက္တခ်ိဳ႕တြင္ သာ အေပ်ာ္အေနျဖင့္ ေသာက္တတ္သူ။

သို႔ေသာ္ မ႑ပ္ကို ေက်ာခိုင္းေလွ်ာက္လာရင္း ၾကားေနရဆဲျဖစ္ေသာ သီခ်င္းသံမ်ားႏွင့္အတူ ေရအနည္းငယ္စိုသြားေသာ ခႏၶာ ကိုယ္ေၾကာင့္ ကိုဦးစိတ္တို႔ ျမဴးႂကြလာသလိုလို ျဖစ္လာရ၏။ ထိုအခိုက္ တန္ခူးညဦးေလေျပက သူ႔ကိုယ္ေပၚ ေ၀့ခနဲတိုက္ခတ္လာ ခဲ့ၾကေတာ့ ကိုဦး စိမ့္ခနဲျဖစ္သြားမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းမႀကီးေပၚမွေန အိမ္႐ွိရာ လမ္းသြယ္ေလးဆီသို႔ဖဲ့ဆင္းေလွ်ာက္ရင္း ေျခ လွမ္းေတြကို ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းေနမိလိုက္သည္။ ေျခလွမ္းကသာ ခပ္သြက္သြက္လွမ္းေနမိေသာ္လည္း ကိုဦးစိတ္က ေစာေစာက မ႑ပ္ဆီမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ရသလိုပင္။

ဟုတ္သည္။ သႀကၤန္ကို သူခ်စ္သည္။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ လူပ်ိဳလူလြတ္အ႐ြယ္တုန္းကဆို သႀကၤန္ရက္ကုန္မွ အိမ္ျပန္ျဖစ္သည့္အ ထိ ကိုဦး အလည္က်ဴး၊ အေပ်ာ္က်ဴးခဲ့ဖူးသည္။ ဒါက တစ္ႏွစ္တည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းဆိုသလိုပင္ ျဖစ္ခဲ့၏။ ကားျဖင့္လည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ မ႑ပ္ထိုင္၊ ေသာက္စား၊ ခုန္ေပါက္က၊ ေရကစားရင္း ည က်လွ်င္ ႀကံဳရာမ႑ပ္၊ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေတြမွာအိပ္ လိုက္တာခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရေတာ့ သႀကၤန္ဆိုလွ်င္ လူပ်ိဳဘ၀တုန္းကေလာက္ မကဲမိေတာ့ေသာ္ လည္း၊ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း အိမ္တြင္ မိန္းမႏွင့္ ကေလးကိုထားရစ္ခဲ့ၿပီး လမ္းထိပ္မ႑ပ္မွာ အေပါင္းအသင္းအသင္းမ်ားျဖင့္ အတူ တူေသာက္ရင္း သႀကၤန္၏အရသာကို မူးမူးေမ့ေမ့ ခံစားတတ္ေသးၿမဲ။ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ အိမ္မွ ဖိုးသားေလးအေမ၊ ခ်စ္ဇနီးၿငိမ္း သည္ပင္ ကိုဦးႏွင့္ သႀကၤန္တြင္းမွာေတြ႔ၿပီး  ဖူးစာစံု အေၾကာင္းပါခဲ့တာ ျဖစ္၏။

လြန္ခဲ့ေသာ ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္ေ႐ွ႕မွ မ႑ပ္တစ္ခုတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေရကစားရင္း ကိုဦး ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လာခဲ့မိ၏။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား အေဖာ္ညႇိဖို႔ရာအတြက္လည္း ေခၚသံပင္ မၾကားရေလာက္ေအာင္ ဆူညံေနေသာ သီခ်င္းသံမ်ားေအာက္တြင္ ခုန္ေပါက္ကခုန္ေနၾကတာမို႔ မ႑ပ္အေနာက္ဘက္သို႔ သူတစ္ေယာက္တည္း ထြက္လာခဲ့ လိုက္သည္။ မ႑ပ္အေနာက္ဘက္မွ သူငယ္ခ်င္း၏ ၿခံေထာင့္တြင္ တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေဆးလိပ္ထိုင္ေသာက္ ဖို႔ရာ ဂ်ာကင္အိတ္ထဲမွ ပလတ္စတစ္ျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ထားေသာ စီးကရက္ဘူးႏွင့္ မီးျခစ္ကိုထုတ္မိ၏။ သို႔ေသာ္ လက္က ေရစိုေနတာမို႔ မီးျခစ္က ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မေတာက္။ ေခါင္းငံု႔ကာ မီးေတာက္ေစဖို႔ သည္းႀကီးမည္းႀကီး သူႀကိဳး စားေနဆဲ ေရေတြ ဗြမ္းခ,နဲ သူ႔ေခါင္းေပၚမွေန က်ဆင္းလာခဲ့၏။ လက္ထဲမွ စီးကရက္လည္း ေရစိုသြားရသလို၊ မီးျခစ္သည္ လည္း ေရေတြ ႐ြဲနစ္သြားရေလေတာ့သည္။

ေဆးလိပ္အရမ္းေသာက္ခ်င္ေနသည့္အခ်ိန္က်မွ အေနာက္ကေန တိတ္တိတ္ခိုး၍ ေရလာေလာင္းတာ ခံလိုက္ရတာမို႔ ကိုဦး ေဒါ သျဖစ္စြာ အေနာက္ဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္မိေတာ့...

“သႀကၤန္က်လို႔ ေရပက္တာ စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္”

ကိုဦး ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိပဲ ႏႈတ္ဆြံ႔သြားခဲ့ရ၏။ ေရစိုစို အ၀တ္အစားေလးမ်ားျဖင့္ ပိေတာက္ပန္းေလးတစ္ခက္နားမွာ ညႇပ္ပန္ ထားေသာ မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္က အသံသာသာ အၿပံဳးမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္။

ကိုဦး ရင္ခုန္သြားရ၏။ ေသာက္ထားေသာ အရွိန္ျဖင့္ ရီေ၀ေ၀ႏိုင္ေနေသာ ခံစားခ်က္မ်ားလည္း ရင္ခုန္သံမ်ားေအာက္ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ရေလသည္။ ထိုမွစ၍ ကိုဦးႏွင့္ ၿငိမ္းတို႔၏ ဇာတ္လမ္းစတင္ခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ သႀကၤန္အၿပီး ႏွစ္လေလာက္ အၾကာတြင္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကေလေတာ့တာ။ အခုဆိုရင္ သားေလးဖိုးသား ပင္ ေလးႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။

~~~@~~~

သႀကၤန္အႀကိဳေန႔....။
အိမ္ေ႐ွ႕လမ္းမေပၚတြင္ ေရေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနခဲ့၏။ ဖိုးသားေလးသည္လည္း ေရဇလားအႀကီးႀကီးထဲတြင္ ပိုက္ကေလးကိုႏွစ္လွ်က္ အသစ္စက္စက္ေရႁပြတ္ေလးျဖင့္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာမွန္သမွ်ကို မလြတ္တမ္း လိုက္ပက္ေနခဲ့ေလေတာ့၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လမ္းထဲ႐ွိ အုန္းလက္မ႑ပ္ေလးမ်ားဆီမွဖြင့္ေနေသာ သီခ်င္းသံမ်ားႏွင့္အတူ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ ကေနတတ္ေသး၏။ ကိုဦးႏွင့္ ၿငိမ္းတို႔က သႀကၤန္မွာ ဖူးစာဆံုၿပီး ေပါင္းဖက္ခဲ့ၾကေသာ စံုတြဲမို႔ ဖိုးသားေလးက အျခားကေလးမ်ားထက္ သႀကၤန္ကို ပိုေပ်ာ္တတ္၊ စြဲလမ္းတတ္ေနခဲ့သလားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။

ဒါကို အေနာက္မွေနထိုင္ၾကည့္ရင္း ဖိုးသားေလး၏အေပ်ာ္က ကိုဦးတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံထံသို႔ ကူးစက္လာသလို ျဖစ္လာရသည္။ ႏွစ္ဦး သားမ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးေတြေ၀ေနမိၾက၏။ သို႔ေသာ္ သားေလးကိုထိုင္ၾကည့္ရင္း ကိုဦး စိတ္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ရာကို ေစာင့္စားေနမိခဲ့ ၏။ ထိုစဥ္ အက်ႌအိတ္ကပ္ထဲ ထည့္ထားမိေသာ ကိုဦး၏ လက္ကိုင္ ဖုန္းေလးက ျမည္လာသည္။ ကိုဦးစိတ္ထဲ ထိတ္ခ,နဲ ေပ်ာ္သြား မိရင္း ဖုန္းေလးကို ထုတ္ၾကည့္မိေတာ့ ေခၚသူက ကိုသန္းေမာင္ ျဖစ္ေနတာေတြ႔ရ၏။ တစ္မနက္လံုး သူေစာင့္ေနရေသာ ဖုန္း လာေလၿပီ။ အိမ္ကေန ဒီအတိုင္းထြက္ သြားရတာထက္ သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚလို႔ ထြက္သြားရတာ ပိုၿပီး ၾကည့္ေကာင္းမည္ဟု ကိုဦးေ တြးထားခဲ့မိတာမို႔ပင္။

“ဟဲလို”...

“ေဟ့လူ... ကိုဦး။ လမ္းထိပ္ထြက္ခဲ့ေတာ့ေလ။ ေသာက္ၾကမယ္၊ ကဲၾကမယ္”

အာေလးလွ်ာေလးျဖင့္ ကိုသန္းေမာင္၏ အသံကို ဖုန္းထဲမွေနၾကားလိုက္ရ၏။ ဆူညံစြာဖြင့္ထားဟန္တူေသာ သီခ်င္းသံက်ယ္က်ယ္ ကိုလည္း ဖုန္းထဲမွေန ၾကားေနရေသးသည္။ ကိုသန္းေမာင္တို႔ကိုၾကည့္ရတာ မနက္ ႐ွစ္နာရီ ေလာက္ပဲ႐ွိေသးေပမယ့္ ေကာင္းေနၿပီ လားမသိ။ ကိုဦးစိတ္ထဲ မ႐ိုးမ႐ြ ျဖစ္လာရ၏။ ဖုန္းနားေထာင္ရင္း ေဘးသို႔ ကိုဦး ငဲ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ၿငိမ္းက စူးစမ္းသလိုမ်ိဳး သူ႔ကို ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။

“ေဟ့လူ... ကိုဦး မၾကားဘူးလား။ လမ္းထိပ္ထြက္ခဲ့လို႔”

“ဟုတ္ၿပီ...ဟုတ္ၿပီ။ က်ဳပ္ ခဏေန ထြက္လာမယ္”

“ဒါဆို... က်ဳပ္တို႔ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္...။ ခင္ဗ်ား ျမန္ျမန္ထြက္ခဲ့။ အိမ္က အတြယ္အတာေတြကို သႀကၤန္တြင္းမွာ ခဏေခါက္သိမ္းထားလိုက္စမ္းပါဗ်ာ”

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ကိုသန္းေမာင္က ဖုန္းခ်သြား၏။ ေဘးက ၿငိမ္ေနေသာ ၿငိမ္းက ကိုဦးကို ေမးလာသည္။

“ဘယ္သူဆက္တာလဲ အစ္ကို”

“ေအာ္... ကိုသန္းေမာင္တို႔ပါ”

ၿငိမ္းမ်က္ႏွာေလးက အနည္းငယ္စူပုတ္ပုတ္ ျဖစ္သြား၏။

“ဘာလဲ...၊ လမ္းထိပ္မွာ သြားေသာက္ဦးမလို႔လား”

“မေျပာတတ္ေသးပါဘူးကြာ”

ေရေရရာရာမ႐ွိေသာ ကိုဦး၏အေျဖေၾကာင့္ၿငိမ္းက မ်က္ေစာင္းသဲ့သဲ့ထိုး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုဦးက ၿငိမ္း၏ လက္ဖမိုးေလးကို ခပ္ဖြဖြ တစ္ခ်က္လွမ္းပုတ္လိုက္ကာ...

“ကိုယ့္ကို မသြားေစခ်င္ဘူးလား ၿငိမ္းရယ္။ ကိုယ္က သႀကၤန္ဆို ေပ်ာ္ခ်င္တာ ၿငိမ္းလည္း သိရဲ႕သားနဲ႔”

“ၿငိမ္းသိပါတယ္ အစ္ကိုရယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာျဖစ္လာရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲ။ ကိုယ္က လူပ်ိဳလူလြတ္လည္း မဟုတ္။ တစ္ခုခုဆို သားေလးမ်က္ႏွာငယ္ရမွာ။ ေနာက္ၿပီး အစ္ကိုျပန္မလာမခ်င္း အိမ္မွာ ၿငိမ္းေနရတာ စိတ္မေျဖာင့္ဘူး။ စိတ္ပူေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ မႏွစ္တုန္းကလည္း”...

ၿငိမ္းစကားေၾကာင့္ ကိုဦးငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမမ်က္ႏွာေလးက ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းျဖင့္႐ွိေနခဲ့၏။ ၿငိမ္းေျပာေသာ မႏွစ္တုန္းကဆိုတာ သူတို႔အုပ္စုေသာက္ရင္း ျပႆနာ နည္းနည္းတက္ၾကျခင္းသာျဖစ္၏။ ေရပက္ခံလာေသာ ဂ်စ္ကန္ ကန္လူတစ္စုႏွင့္ ျဖစ္ၾကျခင္း သာ။ ေဘးနားမွ ၀င္ဆြဲၾကေသာ လူမ်ားေၾကာင့္မို႔သာ ျပႆနာအႀကီးအက်ယ္ေတာ့ မတက္ခဲ့ရ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သႀကၤန္ေရာက္တိုင္း သႀကၤန္၏အရသာကို သူခံစားခ်င္ေနမိေသးပါသည္။ ႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို လူငယ္ဘ၀မွ သႀကၤန္ပံုရိပ္ေတြက ကိုဦး၏အနားသို႔ ႐ိုး႐ိုးရိပ္ရိပ္ ပ်ံသန္းလာၾကသလိုပင္။ ကိုဦး၏စိတ္ တစ္၀က္က လမ္းထိပ္မွ ကိုသန္းေမာင္တို႔ထံ ေရာက္ေနႏွင့္ခဲ့မိ၏။

ထိုစဥ္ ဖိုးသားေလးက ကိုဦးတို႔အနားသို႔ ေရာက္လာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ရင္း ေျပာသည္။

“ေဖႀကီး...၊ သားလမ္းထဲမွာ ပက္ရတာ အားမရဘူး။ အျပင္မွာ ေလွ်ာက္ၿပီး ပက္ခ်င္တယ္”

“ဟာ... သားကလည္း အျပင္မွာ ဘယ္လိုပက္မလဲ။ ဘယ္က ေရရမလဲသားရဲ႕”

ကိုဦးက ေျပာေတာ့ ဖိုးသားေလးက ထြန္႔ထြန္႔လူးရင္း ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ေအာ္ငိုေလေတာ့သည္။

“ဟီး... လမ္းထဲမွာ ပက္ခ်င္ဘူး။ အျပင္ကလူေတြကို လိုက္ပက္ခ်င္တယ္...ဟီး...ဟီး”

“ဟဲ့...သားေလးရယ္။ သႀကၤန္တြင္းႀကီး ငိုရဘူးကြဲ”

ၿငိမ္းက ျပာျပာသလဲ ေခ်ာ့၏။ သို႔ေသာ္ ဖိုးသားေလးက လက္မခံ။

“ရဘူး...ရဘူး။ အျပင္မွာ ပက္ခ်င္တယ္...ဟီး ဟီး”

ေျပာရင္း ငိုရင္း ဖိုးသားေလးက ေျမႀကီးေပၚထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ထြန္႔ထြန္႔ လူးေနေလေတာ့၏။ အခ်စ္ဆံုးသားေလးကို ၾကည့္ရင္း ကိုဦး သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ဒီသားေလးသည္ သူ႔ဗီဇအတိုင္းပါပဲလား...။ သူ႔လိုပဲ သႀကၤန္ကို အ႐ူးအမူး စြဲလမ္းတတ္တာ။

အိတ္ထဲမွ ဖုန္းေလးကိုထုတ္၊ ဖုန္းပါ၀ါခလုတ္ကို အၿပီးပိတ္လိုက္ရင္း ၿငိမ္းအား ကိုဦးေျပာလိုက္မိသည္။

“ကဲပါ ၿငိမ္းရယ္။ ကိုယ္တို႔မွာ ဂါလံပံုးလြတ္ႀကီးတစ္ခု႐ွိတယ္မွတ္လား။ အဲ့ဒါသြားယူကြာ။ ၿပီးရင္ အဲ့ဒီထဲကို ေရ ထည့္ၿပီး ေက်ာပိုး အိတ္အေဟာင္းတစ္ခုထဲကိုထည့္။ ကိုယ္လြယ္မယ္။ ၿပီးရင္ သားကို စက္ဘီးေ႐ွ႕ခံုမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ေတြ႔သမွ်လူကို သူ႔ေရႁပြတ္ေလးနဲ႔ လိုက္ပက္လို႔ရေအာင္ ရပ္ကြက္ထဲနဲ႔ လမ္းထိပ္ပိုင္းကို  ခဏပတ္ေပးလိုက္ ၾကတာေပါ့ကြာ။ ၿငိမ္းလည္း ေနာက္ခံုကေနလိုက္ခဲ့။ ကိုယ္တို႔မိသားစုလိုက္ ဟိုနား ဒီနားေလးေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း သႀကၤန္လည္ၾကတာေပါ့ကြာေနာ့္၊ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးကတည္းက သႀကၤန္ဆို ၿငိမ္းလည္း အျပင္မေရာက္တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီလဲ”...

ကိုဦးစကားေၾကာင့္ ၿငိမ္းမ်က္ႏွာက အၿပံဳးေတြ ေ၀သြားသည္။ ေနရာမွ သြက္လက္စြာထၿပီး အိမ္ေနာက္ဘက္သို႔ သုတ္သီးသုတ္ျပာ ၀င္သြားေလေတာ့၏။ ကိုဦးသိပါသည္။ ၿငိမ္းလည္း သႀကၤန္အတြင္းမွာ အျပင္ထြက္ခ်င္ေနမိ မယ္ဆိုတာကို။ အေ၀းႀကီးမဟုတ္ ရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ၿမိဳ႕နယ္တြင္း ေျခဆန္႔ခ်င္ေနခဲ့ေလမွာ။

ေျမႀကီးေပၚမွ ဖိုးသားေလးအား ကိုဦးေကာက္ခ်ီလိုက္ရင္း ေရစို႐ႊဲေနခဲ့ေသာ သားေလး၏ကိုယ္ခႏၶာေလးကို ခပ္က်စ္က်စ္ေလး ဖက္ထားလိုက္သည္။ ဆႏၵျပည့္၀ေတာ့မွာမို႔ သားေလးကေတာ့ အငိုတိတ္သြားေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခႏၶာကိုယ္ေလး တုန္တုန္သြားကာ ႐ိႈက္ခ်င္တုန္း။ သားေလး၏ ေအးစက္စက္ႏွဖူးျပင္ေလးအား ငံု႔နမ္းလိုက္ရင္း ကိုဦးစိတ္တြင္းမွ ေတြးလိုက္မိ၏။

ဒီႏွစ္သႀကၤရက္ေတြအကုန္လံုး လမ္းထိပ္မ႑ပ္မွ အေပါင္းအသင္းမ်ားဆီသို႔သြားၿပီး ခါတိုင္းႏွစ္ေတြလိုမ်ိဳး တစ္ ကိုယ္ေကာင္းဆန္ စြာ မူး႐ူးမေနေတာ့ပဲ မိသားစုလိုက္ စက္ဘီးေလးတစ္စင္းျဖင့္...။      ။

~~~@~~~

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

အြန္လိုင္းမွ စာေရးေဖာ္ေရးဖက္မိတ္ေဆြမ်ား၊ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမမ်ား၊ ဖဘမွ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး သႀကၤန္တြင္းမွာ အျပစ္ကင္းေသာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ားစြာျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႔ရင္း ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးပါရေစခင္ဗ်ာ...။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္...

ဏီလင္းညိဳ

၁၄၊ ၀၄၊ ၂၀၁၃။

(တနဂၤေႏြ- မဟာသႀကၤန္အက်ေန႔)

ည(၁၈း ၅၁)နာရီ

(အတူ... ေပ်ာ္)

(ရန္ကုန္- ျမန္မာျပည္)