အေ၀းကျမက္ခင္း

အရိပ္ေကာင္းစြာရေစေသာသစ္ပင္မ်ားအုပ္ဆိုင္းဆိုင္း..၊ ညိဳ႕မိႈင္းမႈိင္း ေပါက္ေရာက္ေနခဲ့ေသာလမ္းမမ်ား၊ လြင္တီးေခါင္ေခါင္ျဖင့္ ဖုန္ထူထူ၊ ေနပူပူလမ္းမမ်ား၊ ေကြ႔ေကာက္စြာစီးဆင္းေနခဲ့ေသာ ျမစ္၊ ေခ်ာင္းမ်ား စ သည္တို႔ကိုေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းကာ သူခရီးႏွင္ေနခဲ့မိ၏။ မိုးေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးေအာက္မွ ပင္လယ္ကမ္း ႐ိုးတန္းတစ္ခုကို ခက္ခဲစြာလြန္ေျမာက္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးေတာ့ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲကို ၀င္ေရာက္လာတာက စိမ္း လန္းစိုေျပေနေသာ ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ႀကီးတစ္ခု....။

မ်က္စိတစ္ဆံုးလွမ္းျမင္ေနရေသာျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္းႀကီးမွာ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းႏွင့္ထိစပ္ေနၿပီဟုပင္ ထင္ေနရ ေလာက္ေအာင္ ႐ွည္လ်ားက်ယ္ေျပာလြန္းလွပါသည္။ သူႏွင့္ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းႀကီးရဲ႕အၾကားတြင္ ဘာအခုအ ခံ အတားအဆီးမွမ႐ွိခဲ့....။ ေလႏုေလေအးခ်ိဳျမျမတို႔က သူ႔ကိုပြတ္တိုက္က်ီစယ္စြာ ခပ္မွ်င္းမွ်င္းတို႔ထိ တိုက္ ခတ္ေနခဲ့ၾကေလ၏။

“ေဟး”.......

႐ႊင္လန္းစြာျဖင့္ သံကုန္ဟစ္ကာ သူေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ မ်က္စိေ႐ွ႕မွ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းႀကီးကိုၾကည့္ေနရင္း သူ႔ရင္ထဲ၊ ေနာက္ စိတ္ထဲတြင္ပါ အလိုလိုေနရင္း ေပ်ာ္ျမဴးလာခဲ့တာမို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္မဲ့စြာ ဟစ္ေအာ္လိုက္မိခဲ့ ျခင္းသာ....။

ျမက္ခင္းအစပ္တြင္ရပ္ေနရာမွ ေျခတစ္ဖက္ကိုျမက္ခင္းအတြင္းသို႔ ခ်နင္းလိုက္သည္။ သူ႔ဒူးဆစ္နားေလာက္ အထိ႐ွည္လွ်ားေသာ အိႏြဲ႔ႏြဲ႔ျမက္ပင္စိမ္းစိမ္းေလးမ်ားရဲ႕ေအးျမျမအထိအေတြ႔ကို စတင္ခံစားမိရ၏။ ထို႔ ေၾကာင့္ ေနာက္တစ္လွမ္း သူထပ္လွမ္းမိလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေျခတစ္လွမ္း၊ ႏွစ္လွမ္း စ သည္ျဖင့္.....။

ေနာက္ေတာ့ မ်က္စိတစ္ဆံုး႐ွည္လ်ားက်ယ္ျပန္႔ေျပာလွေသာ ျမက္ခင္းလြင္ျပင္က်ယ္က်ယ္ႀကီးထဲတြင္ ႏွစ္ သက္ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ သူေလွ်ာက္လွမ္းေနမိခဲ့ေတာ့ေလသည္။ အတန္ၾကာၾကာလွမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့ရင္း ျမက္ ခင္းထဲသို႔ ေရာက္မွန္းမသိလိုက္ရေလာက္ေအာင္ပင္ တစ္စ,စႏွင့္ သူေရာက္လာခဲ့မိ၏။ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ၾကည့္မိေတာ့ သူစတင္နင္းျဖတ္ခဲ့ေသာ ျမက္ခင္းအစပ္ေနရာေလးသည္ သူ႔ေနာက္ကြယ္ ဟိုး...ခပ္ေ၀းေ၀းက ေနရာတစ္ခုတြင္ ေရးျပျပသာျမင္ေနရေတာ့သည္။

ျမက္ခင္းထဲတြင္လွမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့ရင္း တစ္ေနရာေရာက္ခဲ့ေတာ့ စိတ္ကူးေပါက္စြာျဖင့္ သူ႔ေျခေထာက္နားမွ ျမက္ပင္ေလးတစ္ပင္ကိုဆြဲႏႈတ္ကာ အပင္ထိပ္ဖ်ားေလးကို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္နမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ သူ႔ အၾကည့္ေအာက္မွ ျမက္ပင္ေလးရဲ႕အေရာင္က စိမ္းျမျမ၊ ရနံ႔စိမ္းက စူး႐ွ႐ွ....။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ ရနံ႔...။

ေလယူရာအရပ္ဆီသို႔ တစ္ငဲ့ငဲ့ျဖင့္ လိႈင္းထသလို ဟိုဒီလိုက္ပါယိမ္းႏြဲ႔ေနၾကေသာ ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ႀကီးထဲမွ ျမက္ပင္မ်ားကို တစ္ခ်က္လွမ္းေမွ်ာ္ေငးၾကည့္မိရင္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္ေတြးထင္မိလိုက္၏။ ဆံုးစမ႐ွိေအာင္က်ယ္ ေျပာလွသည္ထင္ရေသာ ဒီကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွျမက္ပင္ကေလးမ်ားအားလံုး သူ႔လက္ထဲကျမက္ပင္ကေလးလို စိမ္းစိုလန္းဆန္းေနခဲ့ေပလိမ့္မည္ဟူ၍.....။

သာယာေသာပတ္၀န္းက်င္တြင္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေသာ စိတ္ကူးႏွင့္အေတြးတို႔ ေရာေႏွာေမႊေႏွာက္စြာ သူ႔အာ႐ံုတြင္ စီးေမ်ာျဖန္႔က်က္ေနခဲ့ၾကရင္း သူဆက္ေလွ်ာက္ေနမိ၏။ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ ျမက္ခင္းျပင္အထက္လတ္ဆတ္သင္းျမေနေသာ ေလထုထဲမွ ရနံ႔ဆိုးတစ္ခုကို သူ႐ွဴ႐ိႈက္မိလိုက္ရသည္။ သူ႔မ်က္ေမွာင္အစံုကုပ္သြားမိခဲ့၏။ ဒီေလာက္သာယာေနတဲ့ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ ဘယ္အရာကမ်ား ရနံ႔ဆိုး ကိုျဖစ္ေပၚေနေစခဲ့တာပါလိမ့္....ဟုေတြးမိသြားေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္အစတုန္းကလို အေ၀းကိုေငးမေနေတာ့ပဲ ေျခရင္းနားမွာ႐ွိသည့္ျမက္ပင္မ်ားၾကားသို႔စူးစမ္းစြာျဖင့္ ၾကည့္ရင္း အေျဖ႐ွာကာ သူဆက္ေလွ်ာက္လာမိခဲ့၏။ နည္းနည္းထပ္ေလွ်ာက္လာခဲ့မိေတာ့ ယင္ေကာင္မည္းမည္းႀကီးတစ္အုပ္ သူ႔ေ႐ွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ၀ုန္းကနည္းထ,ပ်ံသြားတာကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ထိုအခါ ရနံ႔ဆိုးဆိုးက သူ႔အနံ႔ခံအာ႐ံုထဲကို ပိုမိုစူး႐ွစြာထိုးေဖာက္လာျပန္ေလေတာ့၏။

သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ထိုေနရာကိုသူသြားၾကည့္မိေတာ့ အရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္ ပုပ္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ ေျမတြင္း ေအာင္း သတၱ၀ါအေသတစ္ေကာင္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူၾကည့္ေနစဥ္ခဏမွာပင္ ယင္ေကာင္မည္း မည္းႀကီးမ်ားက တစ္ေက်ာ့ျပန္လာကာ တစ္၀ီ၀ီျမည္သံေပးရင္း ထိုအေသေကာင္ေပၚတြင္ အလုအယက္နား ခိုၾကျပန္ေလ၏။ ထိုအခါ အပုပ္နံ႔က အေသေကာင္ဆီမွေနၿပီး ပိုမိုဆိုး၀ါးစြာလြင့္ပ်ံတက္လာခဲ့ရသလိုပင္....။ သူ႔ရင္ထဲတြင္ မအီမသာျဖင့္ ေအာ္ဂလီဆန္စြာ ပ်ိဳ႕တက္လာခဲ့ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းကိုလက္ျဖင့္ပိတ္ရင္း အေသေကာင္ကို ေ႐ွာင္ကြင္းကာ ထိုေနရာမွေ၀းရာဆီသို႔ ေျပးထြက္ခဲ့မိသည္။

အနံ႔ဆိုးက သူႏွင့္တစ္ျဖည္းျဖည္း ေ၀း၍သြား၏။ ေျခေထာက္နားမွျမက္ပင္မ်ားကို သူဂ႐ုစိုက္ကာၾကည့္ရင္း ေလွ်ာက္လာမိေတာ့ ျမင္ေတြ႕ရသည့္ျမက္ပင္မ်ားက သူထင္ထားခဲ့သလိုမဟုတ္ေတာ့...။ သူထင္ထားခဲ့သ လို ျမက္ပင္မ်ားက သန္စြမ္းမေနခဲ့ၾက၊ စိမ္းလန္းမေနခဲ့ၾကပါ.......။ စိမ္းျမစြာသန္စြမ္းေနခဲ့ေသာ ျမက္ပင္မ်ား ၾကားထဲတြင္ အခ်ိဳ႕က ႀကံဳလွီစြာျဖင့္၊ အခ်ိဳ႕က ညိႈးႏြမ္းစြာျဖင့္၊ အခ်ိဳ႕က ေသြ႕ေျခာက္လွ်က္၊ အခ်ိဳ႕ကမြဲျပာစြာ ေသြ႔ေျခာက္လွ်က္၊ အခ်ိဳ႕က ေသဆံုးလွ်က္...စသည္ျဖင့္ ေရာေႏွာေပါက္ေနၾကေလတာေတြ႔လိုက္ရ၏။

ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးထဲတြင္ ျမက္ပင္မ်ားအားလံုးစိမ္းလန္းစြာ သန္စြမ္းမေနခဲ့ၾက....။

သူဆက္ေလွ်ာက္လာမိခဲ့ျပန္သည္။

သို႔ေသာ္ ၾကာလာေတာ့ ျမက္ပင္မ်ားကိုငံု႔ၾကည့္ရင္းေလွ်ာက္လာရတာ ႐ိုးအီလာတာမို႔ ေစာေစာကလိုပင္ အ ေ၀းကိုေငးကာေလွ်ာက္ေနမိျပန္ေလေတာ့သည္။ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲတြင္ အေ၀းမွျမက္ပင္မ်ားသည္ စိမ္းလန္းေန ခဲ့ၾကဆဲ.....။

လတ္ဆတ္ေသာေလထုကို႐ွဴ႐ႈိက္ရင္း၊ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းကိုေငးေမာရင္း ဆက္ေလွ်ာက္လာမိေသာသူ...၊ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ဟာ,ခနဲျဖစ္ကာ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားရင္း လဲၿပိဳသြားမိရေလ ၏။ အေ၀းကိုေငးရင္းေလွ်ာက္ေနမိေသာသူ႔ေျခေထာက္မ်ားက ျမက္ပင္မ်ားႏွင့္ဖံုးလႊမ္းေနခဲ့ေသာ ခ်ိဳင့္ခြက္ တစ္ခုကိုျမင္ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိခဲ့ရတာမို႔ျဖစ္သည္။ ခ်ိဳင့္ခြက္မွာ သူ႔ဒူးေခါင္းေလာက္သာ နက္၍ေတာ္ေသးသည္။ ႏို႔မို႔ဆို မလြယ္လွ..။ သို႔ေသာ္ သူ႔ေျခမ်က္စိေနရာနားတြင္ နည္းနည္းေအာင့္သြားသလိုခံစားရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လဲက်ေနေသာ အေနအထားအတိုင္းမွေနၿပီး ေျခေထာက္ကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ လႈပ္ခတ္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ေတာ္ေသးသည္..ဟုဆိုရမည္။ သိပ္နာနာက်င္က်င္မခံစားရ.....။

ေပေရသြားတာေတြကို ျပန္ခါရင္းထ,ရပ္ကာ သူ႔ကိုယ္သူက်ိန္ဆဲမိလိုက္၏။ဒီခ်ိဳင့္ေလာက္ေလးေတာင္မွ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေငးေမာရသလား....ဟူ၍။ ဒီထက္နက္သည့္ ျပန္မတက္ႏိုင္သည့္ ခ်ိဳင့္မ်ိဳးထဲက် သြားရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလည္းဟု တစ္ကိုယ္တည္း ေက်ာခ်မ္းစြာျပန္ေတြးမိလိုက္ျပန္ေသး၏။ ခုေတာ့ ေတာ္ပါေသးသည္ဟု ဆိုရမည္.....။

ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ့္ေျခေထာက္နားကိုေသခ်ာၾကည့္ရင္း ေလွ်ာက္ရေတာ့မည္ဟု ဘာသာသတိျပန္ေပးရင္း သူ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့မိ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲမွ အေ၀းကျမက္ခင္းသည္ ျမက္ပင္မ်ားအားလံုး စိမ္းျမ၊ သန္စြမ္းစြာ လတ္ဆတ္ေနခဲ့သည္ဟု ထင္ေယာင္လာမိေအာင္ ေသြးေဆာင္ေနခဲ့ၾကစၿမဲ...။ ေလထုက လည္း ေမႊးျမစြာ လတ္ဆတ္ေနခဲ့ၾကဆဲ......။

~~~~~@@~~~~~

အေ၀းကျမက္ခင္းတိုင္းသည္ စိမ္းလန္းစိုေျပစြာ သာယာမေနတတ္ခဲ့ပါ.....။        ။

                                     ~~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~

======================================

ပံုကေလးကို ဒီေနရာေလးကေန ယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ....။

======================================

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္.....

ဏီလင္းညိဳ