ၿငီးေငြ႔ျခင္း (တစ္စံုတရာဆီ...သို႔...)

မိုးေကာင္းကင္ႀကီးဟာ...

ထာ၀စဥ္... ျပာလြင္မေနႏိုင္ဘူး....

ျမက္ခင္းေတြဟာလည္း...

အၿမဲတမ္း... စိမ္းလန္းမေနႏိုင္ပါဘူး....

ဒီလိုပဲ...

ငါတို႔ဘ၀ေတြဟာလည္း...

အစဥ္အၿမဲ... မလွပႏိုင္ဘူး....။

ဒါေတြကို...ငါသိထားရက္နဲ႔...

ဆန္႔က်င္ဘက္အရာေတြခ်ည္းပဲ...

ထပ္ခါထပ္ခါ... မင္း.. ေျပာေနခဲ့ေလတာၾကာလာေတာ့...

ငါ..ၿငီးေငြ႔တတ္လာခဲ့ၿပီေပါ့...သူငယ္ခ်င္းရယ္...။

အေျပာနဲ႔ အလုပ္...

စိတ္ကူးနဲ႔...လက္ေတြ႔...

ဆႏၵနဲ႔... ဘ၀... စ,တဲ့အရာေတြ...

တစ္ထပ္တည္းမက်ႏိုင္တာ.... ျမင္ရဖန္မ်ားေနခဲ့ရတဲ့ ငါ့အတြက္...

မင္းစကားေတြက...

ပ်င္းစရာ... ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္... သူငယ္ခ်င္းရယ္...။

တစ္ကယ္ဆို....

‘အမွားတစ္ရံ’ ကို....‘အမွန္တရား’... လို႔ ထင္ေနတတ္တဲ့...

ခပ္႐ိုး႐ိုး... လူသားေတြထဲ...ငါမပါဘူး....။

ထက္႐ွ႐ွ... ဓားသြားတစ္လက္ေပၚက...

ခ်ိုျမျမ...ပ်ားရည္တစ္စက္ကို...

အ႐ူးအမူး.. တပ္မက္မိေလာက္ေအာင္

ငါ့စိတ္ေတြ... မတိမ္းမူးေသးဘူး...။

‘အေဟာ’ နဲ႔.... ‘အက်င္’့... အသြင္မညီမွ်တာေတြကိုမ်ားဆို...

မၾကားခ်င္....၊ မျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္...

ငါ့နား..၊ မ်က္စိေတြ... ေညာင္းညာကိုက္ခဲေနခဲ့ရၿပီ...။

မင္းသိတတ္ခဲ့လို႔...

မ႐ွက္တမ္း... လွည့္ၾကည့္မိခဲ့မယ္ဆို...

ေ႐ွ႕ေနာက္မညီညာလြန္းတဲ့...

မင္းသြားရာ...စြပ္ေၾကာင္းလမ္းႀကီးကို...

ထင္းထင္းႀကီး..ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္...သူငယ္ခ်င္းရယ္...။

ထားလိုက္ပါေတာ့...။

...........................

...............................

......................................

ငါကေတာ့ေလ....

ငါနဲ႔ မေတာ္တဲ့...

ငါဆႏၵမ႐ွိတဲ့ “ဖိနပ္တစ္ရံ”ကို...

ဇြတ္အတင္း.. ၀တ္ေစခ်င္ေနတတ္တဲ့မင္းကို...

ခပ္တိုးတိုးေလး... အားနာေနမိရင္း...

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္...

မင္းနဲ႔ေ၀းရာ...ေခ်ာင္ေလးတစ္ေခ်ာင္မွာ....

ခပ္ေအးေအးေလး... တစ္ေရးေလာက္ေတာ့...

ေမွးစက္နားေနလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္... သူငယ္ခ်င္းရယ္...။ ။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္...

ဏီလင္းညိဳ


(အိပ္မက္မွာ...စာလာမေရးျဖစ္တာၾကာလို႔ ရာဇသံေပးေနၾကတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္...အၿမဲခင္မင္ေနမိတဲ့...စာေရးေဖာ္၊ ေရးဖက္၊ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ အမွတ္တရ..ေရးလိုက္မိတဲ့ကဗ်ာေလးပါခင္ဗ်ာ...။ အားမနာတမ္း ေ၀ဖန္ေပးၾကပါဦးခင္ဗ်ာ...။)
====================================================

ပံုေလးကိုဒီေနရာေလးမွယူသံုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ....။