႐ုတ္တရက္ဆိုလွ်င္ ဆိတ္ၿငိမ္ေနသည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း သူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွေလဟာနယ္တစ္ခု ထဲတြင္ ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္စကားသံမ်ားက သိပ္သည္းစြာေနရာယူထားၾကသည္။ ပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ သူမသိေသာလူမ်ား၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ ေပၚထြက္လာတတ္ေသာ ေကာင္တာဆီမွ လူေခၚသံမ်ား....၊ ရံဖန္ရံခါ ျဖတ္သန္း သြားၾကေသာ သူမ်ား.......စသည္တို႔ကို ၾကာေတာ့ သူညည္းေငြ႕လာမိသလိုျဖစ္လာ သည္။
ေဆး႐ံုတြင္ ခံစားေနရေသာေ၀ဒနာကိုစစ္ေဆးရန္ ကိုယ့္အလွည့္မေရာက္ေသးလို႔သာ ဒီေနရာတြင္ ထိုင္ေစာင့္ ေနခဲ့ရမိျခင္းသာျဖစ္ေပမယ့္....ဒီေနရာသည္ သူလံုး၀မႏွစ္သက္သည့္ေနရာတစ္ခုျဖစ္၏။ သာမန္ အခ်ိန္ဆို သူ ေယာင္လို႔ေတာင္လွည့္ၾကည့္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ခဲ့..။ အျခားသူမ်ားလည္း သူ႔လိုပဲေနမည္ ဟု....ခပ္၀ါး၀ါးေတြးမိျပန္သည္။ ေတာ္ေသးသည္ဟုဆိုရမည္...၊ သူ႔ေ၀ဒနာက အခုသိပ္မျပင္းထန္လြန္း ေတာ့။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ နီးပါးျဖစ္ေနခဲ့ရၿပီ...။
သို႔ေသာ္လည္း ၾကာလာေတာ့ ထိုေနရာကို သူညည္းေငြ႔လာမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မေခၚေသာ္လည္း ခြင့္ယူ ကာ လိုက္လာၾကေသာ အိမ္မွသူငယ္ခ်င္းညီေလးႏွစ္ေယာက္ကို အထဲတြင္ထားခဲ့ကာ သူေရာက္ေနခဲ့ေသာ ေဆး႐ံုမွအေဆာင္အျပင္ဘက္သို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းညီေလးႏွစ္ေယာက္ကို သူ႔အလွည့္ နံပါတ္ေရာက္ မေရာက္ေစာင့္ဖို႔ အထဲတြင္ေနခဲ့ခိုင္းေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကမဟုတ္....။ တစ္ ေယာက္က အထဲတြင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမည္...။ တစ္ေယာက္က အျပင္ထြက္မည္လုပ္ေသာ သူ႔ေနာက္သို႔ လိုက္မည္ဟုဆိုၾက၏။ အၿမဲလိုလို သူ႔ေနာက္မွာ အရိပ္လိုျဖည့္ဆည္းေပးတတ္ေသာ ထိုညီေလးမ်ားေၾကာင့္ သူစိတ္ခ်မ္းသာရမိသည္။ ရံဖန္ရံခါအခ်ိန္မ်ားတြင္မူ ငါဟာ အေတာ္ကံေကာင္းပါလားဟုပင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အထင္တစ္ႀကီးေတြးမိတတ္ ျပန္ေသး၏။
~~~~~@@@~~~~~
သူအျပင္ကိုေရာက္ခဲ့ေတာ့ လတ္ဆတ္ေသာေလထုကို ႐ႈ႐ႈိက္မိရ၏။ ေစာေစာက ညစ္ႏြမ္းသလို႐ွိ ေန ခဲ့ေသာ သူ႔စိတ္သည္ၾကည္လင္လာသလိုျဖစ္လာရသည္။ ေဆး႐ံု၀င္းထဲမွ ျမက္ခင္းမ်ားေပၚလွမ္းေလွ်ာက္ မိေနဆဲခဏတြင္....
“ဟာ.....အစ္ကိုႀကီးေရ....ဒီမွာ ခေရပန္းေတြဗ်”......
သူႏွင့္မလွမ္းမကမ္း႐ွိ ျမက္ခင္းေပၚတြင္ထိုင္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းညီေလးထံမွ အထူးအဆန္းျဖစ္ကာ ခပ္တိုး တိုးလွမ္းေအာ္ေျပာသံကို ၾကားလိုက္ရတာမို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း လွမ္းေနဆဲေျခလွမ္းမ်ားအနား ငံု႔ၾကည့္မိလိုက္ သည္။
ဟုတ္သည္။ ခေရပန္းေတြ.....။ ေႂကြလြင့္ေနၾကတာ ဟိုတစ္ပြင့္.....၊ ဒီတစ္ပြင့္ႏွင့္.....။
႐ုတ္တရက္ သူ႐ူးသြပ္သြားမိသည္ထင္၏။ ေဆး႐ံု၀င္းထဲမွ ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူမ်ားကိုပင္သတိမမူႏိုင္ေတာ့ ပဲ၊ လာရင္းကိစၥကိုပင္ သတိမရႏိုင္ေတာ့ပဲ ေႂကြေနေသာ ခေရပန္းမ်ားကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္ သူလိုက္ ေကာက္ေနလိုက္မိေတာ့သည္။ ခေရပြင့္ေတြ...။ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွာ....။ အခ်ိဳ႕က ကားပါ့ခ္ကင္နားမွာ...၊ အခ်ိဳ႕က ရပ္ထားေသာ ကားဘီးမ်ားေအာက္မွာ.....။ အခ်ိဳ႕က ခေရပင္ရိပ္အျပင္ဘက္႐ွိ ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ.....။
ေလႏွင္ရာေနရာဆီသို႔ လြင့္ေႂကြရေသာ ခေရပြင့္ကေလးမ်ားေပမယ့္ ကုသိုလ္ကံျခင္းမတူညီၾကပါလား...ဟု ခပ္႐ူး႐ူးသူေတြးမိျပန္သည္။ ၾကည့္ေလ...။ ျမက္ခင္းေပၚေႂကြက်ေသာ ခေရပြင့္ေလးမ်ားက ခေရရိပ္၊ ျမက္ခင္း ရဲ႕အေထြးအေပြ႔တို႔ျဖင့္ ေအးျမၿငိမ္းခ်မ္းေနရသေလာက္၊ ကတၱရာလမ္းမေပၚမွ ခေရပြင့္ကေလးမ်ားကေတာ့ ျဖင့္ပူေလာင္ညိဳးေရာ္လြန္းလွစြာ.....။ ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္က ကားဘီးေအာက္မွ ခေရပြင့္ကေလးမ်ားပင္ျဖစ္ ေလေတာ့၏။ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲတြင္ ျမင္ရတာ မသက္သာ...။ ေသြးသံရဲရဲႏိုင္လြန္းလွပါသည္။ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိ႐ံုမွတပါး သူဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါ....။
ခေရပင္ေတြ....(အပင္ေအာက္က ကၽြန္ေတာ္ေနာက္အေဖာ္လိုက္လာေပးတဲ့ အိမ္ကညီေလးတစ္ေယာက္ပါ။)
ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက ခေရပြင့္ေလးေတြ........
ကၽြန္ေတာ့္ ဖုန္းထည့္တဲ့ အိတ္ကေလးေပၚတင္႐ိုက္ထားတဲ့ ခေရပြင့္ေလးေတြ....။
ေကာက္ႏိုင္သမွ်ေသာ ခေရပြင့္ေလးမ်ားကို သူလိုက္ဆယ္ယူေနမိသည္။ သူေနခဲ့ေသာ အမိေျမတြင္ လူတိုင္း နီးပါး ျမတ္ႏိုးလြန္းတတ္ၾကေသာ ခေရပန္းေလးမ်ားသည္ ယခုထက္ထိ သူ႐ုန္းကန္႐ွင္သန္ေနရဆဲျဖစ္ေသာ ဒီႏိုင္ငံငယ္ေလးတြင္မူ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းမခံရေသာ ဘ၀မ်ားႏွင့္......။ ေတြးရင္း သူသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခပ္တိုးတိုး ႐ိႈက္လိုက္မိ၏။ ထိုစဥ္ တိုက္ခတ္လာေသာေလေျပႏွင့္အတူ သူ႔အနံ႔အာ႐ံုထဲသို႔ ခေရရန႔ံေလးမ်ားတိုးေ၀ွ႔ကာ ၀င္လာၾကသည္။
~~~~~@@@~~~~~
“အဲ့ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္ေလးက ႀကိဳက္ေနၾကတာ”......
“ဟာ....အစ္ကိုႀကီးကလည္း....ေတာ္ေတာ္ ဒိတ္ေအာက္တာပဲ....။ သူတို႔ေတြ အတူတူေတာင္ အိပ္ၿပီးသြား ၾကၿပီဗ်”.....
“ဟင့္အင္း....႐ိုး႐ိုးေနမေကာင္းျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး.......၊ အေဘာ့ထ္ျဖစ္တာ”.......
“ဟာ....အဲ့ဒီေကာင္မေလး ေရာက္စကလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး....၊ ခု လန္ထြက္ေနတာပဲ”.......
“ပ်က္က်တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္....၊ ဖ်က္ခ်တာ.....ခံလိုက္ရတာေမ်ာ့ေနတာပဲေလ”......
“အဲ့ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ႀကိဳက္ေနတဲ့ လူက ျမန္မာျပည္မွာ အိမ္ေထာင္႐ွိတယ္ေလ”........
“ေကသီပန္ေတြ သိပ္ေရာင္းရတာပဲဗ်”.......
“သြားမလုပ္နဲ႔ေနာ္....၊ ဆရာႀကီးျဖစ္ေနၿပီ”.......
“မင္းတို႔က ေဆးပတ္လည္ေအာင္ ေသာက္ခိုင္းေလ၊ ေတာ္ၾကာ ဂံုးေထာက္လာဦးမယ္”.....
“သူတို႔ ယူလိုက္ၾကၿပီေလ”.....
“ဒီလ အိမ္ကို ေငြမလြဲႏိုင္ဘူး.....၊ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလး ပရက္ဂ္နန္႔ျဖစ္တာ ႐ွင္းပစ္လိုက္ရလို႔”....
“...............”..........
“............”.........
ခေရပြင့္မ်ားကို လိုက္ေကာက္ရင္း သူ႔အာ႐ံုထဲတြင္ ၾကားခဲ့ဖူးေသာထိုစကားမ်ား၊ ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား စသည္တို႔က ပဲ့တင္ထပ္လာေနခဲ့ေတာ့သည္။
လူတစ္ေယာက္ပ်က္စီးရျခင္းမွာ ကာယကံ႐ွင္ကအျပစ္႐ွိမလား....၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖ်က္ဆီးတဲ့သူရဲ႕အျပစ္ပဲလား၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုးရဲ႕အျပစ္ပဲလား.....။
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ လံႈ႔ေဆာ္မႈကေရာ ရာခိုင္ႏႈန္းဘယ္ေလာက္ပါမလဲ.....၊ ဗီဇဆိုတဲ့အရာေရာထည့္တြက္ရဦးမ လား....။
သိလို႔မွားတာ....၊ မသိလို႔မွားတာထက္...... မသိမသာမွားတာမ်ိဳးက ပိုမ်ားဆိုးေနမလား......။
စသည္ျဖင့္ ခေရပြင့္ကေလးမ်ားကိုလိုက္ေကာက္ရင္း သူ႔အေတြးမ်ားက ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး.....။ အမွတ္မထင္ ေဘး ကိုငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ ေစာင့္စည္းမႈ၊ သိကၡာ၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ထိန္းသိမ္းမႈဆိုတာေတြက ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ ေျမျပင္ ေပၚတြင္ အတုန္းအ႐ုန္း လဲၿပိဳေနခဲ့ရသလိုလို......။ မထင္႐ွားႏိုင္ၾကေတာ့....။ သိမ္ငယ္နာက်င္စြာျဖင့္ အမွန္ တရားက ညည္းညဴသံခပ္သဲ့သဲ့ေပးလွ်က္....။
ခေရပြင့္ေတြလို ေလႏွင္ရာလြင့္ေႂကြက်ရေသာ သူ႔လိုဘ၀မ်ား.....၊ အေျခအေနအရ ေရၾကည္ရာ၊ ျမက္ႏုရာ ေ႐ြ႕ေျပာင္းေနထိုင္ခဲ့ရေသာ ခေရပြင့္ႏွင့္တူသည့္ သူ႔လိုဘ၀တူမ်ား......။ အခ်ိဳ႕က ကိုယ္ပိုင္ရနံ႔ကို ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္း၊ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ စြန္႔လႊတ္ၾက....။ အခ်ိဳ႕က ေၾကာင္သူေတာ္....။
ေနရာကြဲျပားစြာ ေႂကြက်၊ ေျမခၾကရေသာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္ရန႔ံကို မစြန္႔လႊတ္တတ္သည့္ သူ႔လက္ဖ၀ါးထဲမွ ခေရပန္းေလးမ်ားကို အားက်စြာေငးၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။
~~~~~@@@~~~~~
ထိုစဥ္ သူ႔လက္ကိုင္ဖုန္းေလးက အသံျမည္လာ၏။ အထဲတြင္ေစာင့္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းညီေလးထံမွ လာဖို႔ ေခၚျခင္းျဖစ္သာျဖစ္ပါသည္။ ေကာက္ထားေသာ ခေရပန္းပြင့္ေလးမ်ားကို သံေယာဇဥ္မကုန္စြာျဖင့္ သူ႔အေႏြး ထည္အက်ႌအိတ္ထဲ တစ္ယုတယ ထည့္မိလိုက္သည္။
ေဆး႐ံုထဲသို႔ ျပန္မ၀င္ခင္ ခေရပင္အုပ္ဆီ လည္ျပန္တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္ရင္း သူ႔ရင္တြင္းမွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ခပ္တိုး တိုးစပ္ဆိုမိလိုက္၏။
~~~~~@@@~~~~~
ခေရ.......
ေလႏွင္ရာေႂကြ....
ေျမျပင္မွာ ေ၀....
သို႔တေစ...
သူ....ရန႔ံမေျပ....။ ။
~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~@@@~~~~~
===================================================================
တကယ္ ျမင္ေတြ႔ၾကားသိခဲ့ရေသာ အျဖစ္ေလးမ်ားကို ေရးဖြဲ႔ထားတာျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။ မည္သူ႔ကိုမွ ရည္ ႐ြယ္ျခင္းမ႐ွိသလို နစ္နာေစလိုတဲ့စိတ္မ႐ွိေၾကာင္း၀န္ခံအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ စာထဲမွာပါတဲ့ တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြ အတြက္ စာဖတ္သူ ေမာင္ႏွမေတြ၊ (အထူးသျဖင့္ အစ္မေတြ၊ ညီမေတြနဲ႔ ႐ြယ္တူသူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးေတြ) အားလံုးကို ေလးစားစြာေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ.......။
===================================================================
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္.....
ဏီလင္းညိဳ
